Την ίδια σιωπή

Λίστα με 8.855 λαθρομετανάστες που σκοτώθηκαν στην προσπάθειά τους να μπουν στην Ευρώπη από το 1993 έως τον Φεβρουάριο του 2007 δημοσιεύουν σήμερα τα «Νέα». Η λίστα περιλαμβάνει έξι στήλες (ημερομηνία κατά την οποία ανευρέθηκαν νεκροί, αριθμός λαθρομεταναστών που ανευρεύθηκαν νεκροί, τα ονόματα όσων λίγων δεν είναι αγνώστου ταυτότητας, την χώρα καταγωγής τους, την αιτία θανάτου τους και την πηγή της είδησης).

Και το γεγονός ότι ο κόσμος από τον οποίο προσπάθησαν να έρθουν στον δικό μας 8.855 άνθρωποι με τίμημα τη ζωή τους, δεν είναι απλά τρίτος αλλά άλλος, ριζικά διαφορετικός κόσμος,

δεν αποδεικνύεται μόνο από τη χαώδη διαφορά βιοτικού επιπέδου ή και προστασίας κάποιων στοιχειωδών ατομικών δικαιωμάτων,

αλλά και -πιθανώς μάλιστα και σε μεγαλύτερο βαθμό- από το ότι στον κόσμο από τον οποίο έρχονται,

η συζήτηση για το αν ο χαρακτηρισμός ενός αυθύπαρκτα συγκλονιστικού ντοκουμέντου ως εικαστικού έργου τέχνης , που φέρει την «υπογραφή» «καλλιτέχνη» και «επιμελητή», είναι δικαιολογημένος, ή αν αντίθετα συνιστά μεταμοντέρνα παπαρολογία που πιθανώς να φτάνει στα όρια της ύβρης,

δεν θα συνιστούσε απλά πολυτέλεια, αλλά θα ήταν ακατανόητη, ακατανόητη όχι επειδή δεν θα μπορούσε ίσως να γίνει μετά τις σχετικές επεξηγήσεις αντιληπτή, αλλά ακατανόητη στο πλαίσιο που είναι ακατανόητο το πώς γίνεται να ζούμε σε έναν κόσμο τόσο ασύμμετρων ταχυτήτων,

λες και στις διάφορες γωνιές του πλανήτη ζουν όντα από διαφορετικούς πλανήτες, λες και στέκει λογικά να συμβαίνει αυτό, λες και στέκει ηθικά να μην αντιδρούμε σε αυτό.

Δηλαδή η συζήτηση αυτή δεν θα προξενούσε τελικά άλλη αντίδραση από οκτώ χιλιάδες οκτακόσια πενήντα πέντε βλέμματα απορίας και οκτώ χιλιάδες οκτακόσιες πενήντα πέντε σιωπές,

εάν βέβαια το πρώτο πράγμα που έχανε ο νεκρός δεν ήταν το βλέμμα του,

εάν βέβαια η γλωσσική βαβέλ των ζωντανών τους επέτρεπε να καταλάβουν ότι μπορεί να μιλάμε διαφορετικές γλώσσες, αλλά όλοι μιλάμε την ίδια σιωπή.

Η γλώσσα του θανάτου λύνει όλες τις διαφορές και εξισώνει όλα τα χάσματα· αρκετά αργά είναι η αλήθεια, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.