Το Ποστ της Παρακμής

Και τώρα, αγαπητέ αναγνώστη (δεν λέω και αγαπητή αναγνώστρια, αφού είναι προφανές ότι καμιά αναγνώστρια δεν θα πατήσει το λινκ), μετά από τόση και τόση υπομονή που έκανες, ήρθε η ώρα να ανταμειφθείς και να σε παραπέμψω σε πορνοσάιτ.

Επειδή εγώ -ως γνωστόν- δεν ασχολούμαι με αυτά τα πράγματα, παραπέμφθηκα με τη σειρά μου στο λινκ από εκλεκτό συνάδελφο (ψευδώνυμα δεν λέμε - μπλογκοϋπολήψεις δεν θίγουμε), ο οποίος και εντόπισε το φιλμάκι του προϊστορικού πορνό που δεσπόζει στο μέσο της τσοντοσελίδας, χαρακτηρίζοντας το «σχεδόν συγκινητικό». Ήταν οι μέρες που καιγόταν η Πάρνηθα και μερικοί παρηκμασμένοι μπλόγκερς συγκινούνταν με τσόντες - αντίκες. Αλλά ούτως ή άλλως οι μέρες της αφθονίας μας είναι μετρημένες και είναι τα δικά μας κεφάλια τα οποία θα πέσουν πρώτα στις γκιλοτίνες που θα στηθούν, όταν γκρεμιστεί η Βαστίλη της αφασικής απάθειας στην οποία είναι φυλακισμένος ο μέσος e - πολίτης.

Ο βουβός κινηματογράφος συναντά το πορνό, ένα νέο υποείδος ψάχνει να βρει τη γλώσσα του και τον τρόπο αφήγησής του, ό,τι χθες σκανδάλιζε σήμερα προξενεί χάχανα, το βλέμμα του θεατή του τότε θα κοιτούσε γεμάτο λαγνεία αυτό που το βλέμμα του θεατή του σήμερα κοιτά αγνά, και πρόκειται για μια αγνότητα που δεν προέρχεται από την αντίσταση στο απαγορευμένο, αλλά από την επανειλημμένη τριβή με το απαγορευμένο, δεν πρόκειται για την αγνότητα πριν το ταμπού, αλλά για την αγνότητα μετά -πολύ μετά- το ταμπού.

Κι αυτό το ζευγάρι των πορνοσκαπανέων, αυτό το ζευγάρι των πορνοστάρ πριν καν εφευρεθεί η έννοια πορνοστάρ, αυτό το ζευγάρι των εραστών είναι πιθανότατα πια νεκρό. Κι οι σάρκες τους που κόλασαν παλιά τους θεατές έχουν πιθανότατα πια λιώσει.

Ο χρόνος κατέβαλε την καύλα τους, απομυθοποίησε την αμαρτία τους, γελοιοποίησε το σκάνδαλό τους.

Στην μικρή τους τσόντα δεν πρωταγωνιστούν πια τα κορμιά τους αλλά αυτός, ο χρόνος, κι είναι αυτός που παρακολουθούμε να δίνει το στίγμα του στα ρούχα τους, στο κούρεμά τους, στο αυτοκίνητό τους, στο χρώμα του φιλμ τους, στο πιάνο της μουσικής τους υπόκρουσης, στις γραμμένες ατάκες τους, στον τρόπο τους, στο κρύο χάδι και στο δειλό φιλί εκείνης, χάδι και φιλί που στις επόμενες δεκαετίες εκατομμύρια επίγονοί της θα μετατρέψουν σε πίπα, πίπα που αρκετές από αυτές θα παίρνουν και θα ξαναπαίρνουν με μια απόγνωση σχεδόν υπαρξιακή.