Κάτω απ' τα καμένα ελάφια
Χθες βράδυ. Ακριβώς κάτω από την Πάρνηθα. Κάτω απ΄τα καμένα ελάφια χορεύουν η νύφη κι ο γαμπρός. Γνωρίστηκαν πριν επτά καλοκαίρια και επιδεικνύοντας μηδενικό σεβασμό στο πνεύμα της εποχής είναι έκτοτε μαζί αδιατάρακτα. Το φαινόμενο μελετήθηκε σε βάθος από κοινωνιολόγους, ψυχιάτρους και φιλοσόφους χωρίς να δοθεί ικανοποιητική εξήγηση, εξήγηση που φαίνεται όμως να δίνεται μετά την φωτογραφία που έβγαλα (με την ιδιότητα του αδελφού της νύφης), καθώς το εξώκοσμο φως στη θέση των προσώπων τους υποδεικνύει εμμέσως πλην σαφώς ότι το γαμήλιο ζεύγος δεν αποτελείται από αληθινούς ανθρώπους αλλά από ούφο.Σε πείσμα λοιπόν της κλιματικής αλλαγής και της κατεστραμμένης Πάρνηθας, η ζωή συνεχίζεται αν όχι για τα συγκεκριμένα ελάφια για τους συγκεκριμένους ανθρώπους, η ζωή συνεχίζεται ίσως για πολύ ακόμα ίσως όχι και για τόσο πολύ, ίσως με τρισχειρότερους όρους από σήμερα ίσως με πολύ καλύτερους, αλλά όπως και να 'χει, είναι μάλλον προτιμότερο να κλείνεις τα μάτια και να τη συνεχίζεις ελπίζοντας, γιατί ακόμα και αν επικρατήσουν τα χειρότερα δυνατά σενάρια και τα χειρότερα σενάρια ιστορίες διηγούνται, και μια άσχημη ιστορία είναι προτιμότερη από την έλλειψη ιστορίας, όπως μια άσχημη ζωή είναι προτιμότερη από την έλλειψη ζωής.
Και ασφαλώς είναι μεγάλη οικολογική τραγωδία το κάψιμο της Πάρνηθας, αλλά και εκεί που ήταν το δάσος πόσοι από τις δικές μας τις γενιές το εκτιμούσαν, το αγαπούσαν, το χαίρονταν, το ζούσαν; Στην Πάρνηθα έχω πάει τρεις φορές: στο καζίνο. Και μέχρι να τα δω σήμερα καμένα, αγνοούσα ότι υπήρχαν εκεί ελάφια.
Έχουμε στερηθεί τα δάση πολύ προτού καούν: τα έχουμε στερηθεί παύοντας να τα επιθυμούμε.
Έχουμε στερηθεί τα δάση πολύ προτού καούν: τα έχουμε στερηθεί παύοντας να τα επιθυμούμε.
Το περιβάλλον μας αστικό κι εσχάτως ηλεκτρονικό.
Ανάμεσα στο τσιμέντο και τα πίξελ, μακριά απ' τα δάση, ζούμε, αγαπάμε, παντρευόμαστε και συνεχίζουμε τη ζωή.
Με κλειστά τα μάτια, για να μην αφήσουμε τον δικαιολογημένο φόβο να μας κάψει κι εμάς μαζί με τα ελάφια.
posted by Old Boy @ 8:59 μ.μ.
19 comments
19 Comments:
Να μας ζήσουν.
Μαζί σου 100%.
Παντού γκρίνια, διάθεση για αγωνιστικότητα αλλά τελικά μένει μόνο μια αποενοχοποιητική δράση πίσω από οθόνες υπολογιστών.
Καλησπέρα! Τις ευχές μου στο ζευγάρι!
Σχετικά με την Πάρνηθα, είμαι στον αντίποδα του Old Boy. Στην Πάρνηθα έχω πάει μόνο εκδρομές και πεζοπορίες, το καζίνο δεν ξέρω ούτε κατά που πέφτει και sτην τελευταία βόλτα μου, μαζί με το γιό μου, είδαμε και ελάφι. Ίσως γι' αυτό να με πονάει λίγο περισσότερο. Σχετικά με το προηγούμενο σχόλιο θα ήθελα να πω το εξής: Όπως οι περισσότεροι bloggers, έτσι κι εγώ, στο πιο πρόσφατο post μου, έχω κάτι σχετικό με την πυρκαγιά. Πάνω σ' αυτό, έλαβα ένα σχόλιο που πρότεινε κάτι, κι ας έγινε "πίσω από οθόνη υπολογιστή". Την επόμενη φορά που θα πάω με το γιο μου στην Πάρνηθα, να φυτέψουμε ένα δεντράκι. Αν το κάνουμε όλοι, ίσως μετά από χρόνια τα δικά του παιδιά να έχουν τη δυνατότητα να δουν τι θα πει δάσος. Δεν ξέρω πόσοι θα το ακολουθήσουν, αλλά εγώ σκοπεύω να το κάνω, έστω και μόνο για να τιμήσω το άτομο που έκανε αυτό το σχόλιο, που είχε να προτείνει κάτι, πέρα από το να λέει πόσο άσχημα νιώθει.
Καλό βράδυ!
Είναι λίγο σα να πέθανε ένας υπέργηρος, μακρινός συγγενής που κανείς δε θυμόταν πια την ύπαρξή του. Και τώρα, κατόπιν εορτής, οι πιο "ευαίσθητοι" από τους εναπομείναντες συγγενείς κλαίνε, περισσότερο από αναδρομικές τύψεις που όσο ζούσε δεν του έκαναν την τιμή να ασχοληθούν μαζί του.
Και ασφαλώς είναι μεγάλη οικολογική τραγωδία το κάψιμο της Πάρνηθας, αλλά και εκεί που ήταν το δάσος πόσοι, από τις δικές μας τις γενιές το εκτιμούσαν, το αγαπούσαν, το χαίρονταν, το ζούσαν;
xmmm, file old boy, skepsou pws an den itan to dasos i thermokrasia stn athina twra tha ita +kapoious vathmous..de xreiazetai na 'pas' sto dasos gia na to ektmiseis-to anapneeis!
kai sigxaritiria gia ti sister!
@negma: Το ότι δεν ανέβασα post σχετικό με τις πυρκαγιές άμεσα συνεπάγεται ότι αυτές με αφήνουν αδιάφορο δηλαδή; Και ότι μπαίνω στη μειοψηφία των bloggers που παραμένουν απαθείς; Δε νομίζω ότι έτσι εξάγονται συμπεράσματα με ασφάλεια.
Εμένα αυτό που με ενοχλεί είναι ότι η πλειοψηφία βγάζει τις ευαισθησίες της αφού έχει γίνει το κακό καθε φορά. Κάποιοι ξεφεύγουν και αρχίζουν να βρίζουν κομματα, κυβερνήσεις, εργολάβους. Και έχουν δίκιο. Αλλά πρώτα να κοιτάμε τι κάνουμε εμείς και αν όντως είμαστε σωστοί τότε να αρχίσουμε να κατηγορούμε τους από πάνω. Δυστυχώς οι περισσότεροι το μόνο που κάνουν είναι να το παίζουν ευαισθητοποιημένοι - εκεί πήγαινε και το περί αποενοχοποίησης που ανάφερα στο προηγούμενο σχόλιο μου.
Σας εύχομαι, πραγματικά, ο γιος σας να μάθει να εκτιμά το περιβάλλον του και να εξελιχθεί σε υπεύθυνο πολίτη. Κι αν οι γενιές σας ήταν λίγο πιο συλλογικές αντί για ατομιστες τότε και τα δικά μου παιδιά θα είχαν δάση για να τα εκτιμήσουν.
Σέβομαι τη στάση σας και πιστεύω ότι θα πράξετε όπως λετε. Και αυτό είναι προς τιμή σας. Απο 'κει και πέρα το να βγαίνει ο καθενας και να γκρινιάζει και να βρίζει με κείμενα και σχόλια δεν αρκεί για να θεωρηθεί άμοιρος ευθυνών. Στο σύντομο παρελθόν μου ως blogger είχα εμπλακεί ενεργά σε ανάλογου ύφους κινητοποίηση όπως συτή περί αναδάσωσης που τείνει να οργανωθεί. Στο τέλος η γεύση ήταν πικρή. Μπλέκονται κόμματα που αποσκοπούν σε πολιτικά οφέλη, καραγκιόζηδες που αποσκοπούν στην προσωπική τους προβολη. Γι' αυτούς τους λόγους αποφάσισα να απέχω από ανάλογες κινήσεις εκτός κι αν κρίνω ότι όντως υπάρχει σοβαρότητα και σωστές προθέσεις.
Αυτό που μετράει είναι τι κάνει ο καθένας ατομικά για να προσφέρει συνολικά. Δεν μπορώ να δω που είναι η κοινωνική προσφορά μου αν ανεβάσω ένα οργισμένο ποστ για τους κακούς εμπρηστές, ένα αγανακτισμένο ποστ για την παλιοκατάσταση, ένα λυπημένο ποστ για τα δάση που κάηκαν αν αμέσως μετά την ανάρτηση του πέσω για ύπνο νιώθωντας ότι κάτι έκανα. Τίποτα δεν έκανα παρα μόνο αλάφρυνα την ενόχη συνείδηση μου.
Και μην πείτε ότι αυτό είναι αδράνεια τελίκα. Γιατί το τι κάνει ο καθένας έξω από τον κόσμο των blogs είναι άλλο θέμα. Μπορεί να μην κάνω τίποτα, μπορεί και να κάνω όμως αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Ελπίζω να έγινα κατανοητός και να αντιληφθηκατε και τι ήθελα να πω με το σχόλιο μου που προηγηθηκε. Κι αν έχετε διάθεση για προσφορά να πάτε και να φυτέψετε εκείνο το δεντράκι που αναφέρατε. Αν όλοι το κάναμε αντί να κοροιδευόμαστε θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα.
Εντελώς φιλολογικά, να συμπληρώσω ότι δε νομίζω πως θα είχε νόημα να το κάνατε στην Πάρνηθα με τις επικρατούσες συνθήκες. Η γη θέλει χρόνο για να αναγεννηθεί ώστε να είναι σε θέση να παράγει φύση ξανά και να "πιάσει" το δεντράκι. Κανονικά, θα έπρεπε να αφεθεί ο βιότοπος στην ησυχία του και να αναγεννηθεί μόνος του από τις στάχτες του. Σιγά μην τον αφήσουμε βέβαια. Σε κάθε περίπτωση, κάθε προσπάθεια είναι καλή.
Επίσης, η παρομοίωση του Gerasimos ήταν έξοχη κατα τη γνώμη μου.
@oldboy: Συγγνώμη για την κατάχρηση του χώρου σου.
θα συμφωνήσω μαζί σου old boy, οκ η ζωή συνεχίζεται και επειδή συνεχίζεται σου παραθέτω το παρακατω κείμενο http://www.lifo.gr/blogs/u386/index.html
Η φύση δεν υπάρχει μόνο για να την εκτιμάμε. Όπως και 8α συνεχίσει να υπάρχει -αν δεν της καταφέρουμε ολέθριο πλήγμα- για πολύ καιρό μετά που θα έχουμε χαθεί (ή που θα έχουμε γίνει όλοι uploaded)...
Να σου ζήσουν!
Γρήγορα και θείος..
:)
Με το κάψιμο της Πάρνηθας, τσουρουφλίστηκαν αναμνήσεις μου, τσουρουφλίστηκαν κομμάτια της ζωής μου. Ίσως να μην κάηκαν μαζί της αλλά το τσουρούφλισμα το νοιώσαν σίγουρα και για τα καλά. Κρίμα κι άδικα, όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα.
Ας είναι..
Να σου ζήσουν και πάλι.
:)
Kατ'αρχήν ευχαριστώ πολύ για τις ευχές :)
Aγαπητέ Όνειρε και Ανώνυμε των 1:02, εννοείται ότι είναι όπως τα λέτε. Δεν ήθελα βέβαια να πω ότι δεν έχουμε ανάγκη τα δάση και το περιβάλλον, ειδάλλως δεν θα έλεγα και όλα αυτά τα εσχατολογικά για το πόσο ακόμη θα υπάρχει ζωή και για το αν τελικά αξίζει να κάνεις παιδιά. Εκείνο που ήθελα να περιγράψω είναι την αποξένωση μας από τη φύση και ότι τελικά το δάσος (οι περισσότεροι τουλάχιστον από εμάς) θα το στερηθούμε ΜΟΝΟ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΧΕΙ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ (αύξηση θερμοκρασίας, πλημμύρες κλπ) και όχι ως αυτοτελές αγαθό, ως μέρος που πηγαίναμε να κάνουμε εκδρομές ή να αναπνεύσουμε καθαρό αέρα.
Kαμένα. Καμμένα. Παλαντζάρω μεταξύ του ενός και των δύο μι και το δίλημμά μου είναι σχεδόν μεγαλύτερης έντασης από το δίλημμά μου μεταξύ της συμμετοχής σε συλλογικές παρεμβατικές δράσεις ή όχι, του νοήματος που αυτές έχουν ή δεν έχουν.
Θέλω να πω δεν ξέρω.
Με ένα γράφεται.
Να σου ζήσουν.
Επειδή είμαι από αυτούς που ταξιδεύουν συχνά στη φύση, έχοντας γνωρίσει όλα τα βουνά και τις ραχούλες της Ελλάδας ώς αστή. Από την άλλη μεριά, ζώντας τα πρώτα μου χρόνια σε χωριό δεν μπορώ να μην έχω μια πιο γήινη σχέση με τη φύση.Αλλά αυτά τα προσωπικά βιώματα με υπερβαίνουν όσο σκέφτομαι πως η αλόγιστη οικοπεδοποίηση έχει καταστρέψει τον εθνικό μας πλούτο, έχει αλλάξει το κλίμα και μας έχει απομακρύνει ακόμη περισσότερο από το σπίτι και άλλων πλασμάτων πλην του ανθρώπου. Όμως εμείς κάναμε κατάληψη και διώχνουμε τους άλλους νοικάρηδες αυτάρεσκα. Τα δοσμένα είναι όλων, όχι μόνο δικά μας. Και η αποξένωση από τη φύση από ένα σημείο θα πάψει να είναι επιλογή, αλλά μια τραγική και μονόδρομη πραγματικότητα.
Καλημέρα! Τι έχει πάθει το blogger αυτές τις μέρες??? Τώρα είναι η τρίτη φορά που προσπαθώ να ανεβάσω ένα σχόλιο και γενικώς υπάρχει πολύ ταλαιπωρία τελευταίως, βλέπω παράπονα κι από άλλους. Ελπίζω να μην εμφανιστούν μετά από ώρα όλα μαζί και να φαίνεται σαν να απαντάω το ίδιο πράγμα τρεις φορές με άλλα λόγια! (αν συμβεί κάτι τέτοιο, ζητώ προκαταβολικώς συγνώμη!)
@2ΣΧ2
Φίλε μου συμφωνούμε ΑΠΟΛΥΤΑ! Το σχόλιο μου ήταν για να υπερθεματίσω πάνω σ' αυτό που έλεγες και όχι για να έρθω σε αντίθεση. Με βάζω στην κατηγορία αυτών που "κλαψουρίζουν" αυτές τις μέρες είτε μέσω post είτε μέσω σχολίων, χωρίς αποτέλεσμα. Γι' αυτό θέλησα να ξεχωρίσω από αυτό το κλίμα το σχόλιο της κοπέλας που είχε την συγκεκριμένη πρόταση. Μπορεί να έχεις δίκιο, και να μην είναι μια αποτελεσματική λύση, αλλά τουλάχιστον είχε κάτι να προτείνει αντί να μουρμουράει. Ελπίζω τώρα να έγινα σαφής.
Ksereis posh energeia chanoyme agnoontas ta dash? To dasos otan pas se efodiazei me kainoyrgia dynamh...omorfia...
Άκουσα ότι παλιότερα είχε λύκους.Κι ακόμα παλιότερα αρκούδες.Είδα καπάκι μια ταινία του Ταρκόφσκι.Τραγική και αποκαλυπτική η αντίθεση μεταξύ πόλης και υπαίθρου, φυσικού και τεχνιτού τοπίου.Οι πρωταγωνιστές μας,μάλιστα, εβρισκόμενοι σ'ένα μακρυνό σταθμό στο διάστημα για αρκετά χρόνια, τοποθετούσαν κόλλες χαρτί κομμένες έως τη μέση στους αεραγωγούς, ώστε τη νύχτα ν'ακούγεται σαν το θρόισμα των φύλλων.
Λένε επίσης πως πρόκειται για εμπρησμό.Αν είναι έτσι, η κατάσταση της συνείδησής μας βρίσκονται σε ανησυχητικά χαμηλό στάδιο, ιδιαιτερα μετα τα όσα έχουν ειπωθεί περί καταστροφής του περιβάλλοντος.
Πολύ ενδιαφέρουσα η ιδέα που ανέφερε η negma, με το δέντρο που μπορεί να φυτεύει ο καθένας που επισκέπτεται το δάσος.
να ναι καλά οι νεόνυμφοι.να τους χαίρεστε!
κατα τ άλλα απέχουμε πολύ στο να κάνουμε πράματα για το συλλογικό όφελος.κατά τη γνώμη μου για 2 λόγους:
1)επειδή είμαστε μια κοινωνία χύμα και τελείως τριτοκοσμική κατά βάση, ο αγώνας ο καθημερινός που κάνει ο καθένας μας για τον επιούσιο είναι σχεδόν εξοντωτικός.
"έξω", εκεί που ο εθελοντισμός είναι πιο ανεπτυγμένος και οι μαζικές κινητοποιήσεις πιο πολλές, μέσος άνθρωπος τα χει όλα λυμένα.αν όχι όλα τα βασικά.δε χρειάζεται π.χ. να παίρνει καθημερινά το αυτοκίνητο του για να πάει στη δουλειά του γιατί οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι εξαίρετες.το λέω για παράδειγμα.οι περισσότεροι πλέον έχουμε πάει έξω και καταλαβαίνουμε τι εννοώ όταν λέω "έχουν λυμένα τα βασικά".
2)ακόμα και σ αυτές τις κοινωνίες όμως που τα "βασικά" είναι λυμένα, η μάζα του κόσμου είναι χαμένη στη θάλασσα της υλικής απόλαυσης αδιαφορώντας π.χ για το μέλλον του πλανήτη ή για τη φτώχεια στην Ασία κλπ.
για να μπορείς να βγείς έξω από τον εαυτό σου, για να μπορείς να προσφέρεις απαιτείται αυτογνωσία και σύνδεση με κάτι πιο βαθύ και ποιο μεγάλο από το Εγώ σου.σε έναν κόσμο που έχει καταντήσει όπως πολύ σωστά είπε ο Mike Scott των Waterboys στο θέατρο Βράχων "μια διαρκής διαφημιστική προβολή" κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο.
τα πράματα αλλάζουν όμως.
η άλλη όψη των σοκ που φέρνουν καταστροφές όπως αυτή της Πάρνηθας είναι η όψη της αφύπνισης.
αργή αλλά είμαι βέβαιος πως συντελείται.
και μιας και τα ποστ μου αρέσκονται στα στιχάκια, εδώ το dont bang the drum:
Here we are in a special place
What are you gonna do here ?
Here we stand in a special place
What will you do here ?
What show of soul are we gonna get from you ?
It could be deliverance, history
under these skies so blue
but if I know you you'll bang the drum
like monkeys do
Here we are in a fabulous place
What are you gonna dream here ?
We are standing in this fabulous place
What will you play here ?
I know you love the high life, you love to leap around
You love to beat your chest and make your sound
but not here man - this is sacred ground
with a Power flowing through
And if know you you'll bang the drum
like monkeys do
Here we stand on a rocky shore
Your father stood here before you
I can see his ghost explore you
I can feel the sea implore you
Not to pass on by
Not to walk on by
and not to try
Just to let it come
Don't bang the drum
Just let it come now
Don't bang the drum now
Do you know how to let it come now ?
Don't bang the drum now
Don't bang the drum
London 1984
On "This Is The Sea", "Best Of" and "The Secret Life Of The Waterboys"
Εντάξει με την Πάρνηθα καθαρίσαμε. Τι έχει σειρά τώρα ;
(Να σου ζήσουν και ποιός ξέρει ίσως το παιδί τους να είναι αυτό που θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Για το λόγο αυτό άλλωστε είναι καλά που η ζωή συνεχίζετε).
gs
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΟΛΥ ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ
Αγαπητοί φίλοι.
Όλοι μαζί και ο καθένας προσωπικά θρηνούμε για την καταστροφή στην Πάρνηθα.
Όλοι μαζί και ο καθένας προσωπικά θέλουμε εδώ και τώρα να κάνουμε κάτι για να ξαναδούμε τον Εθνικό Δρυμό υγιή και ζωντανό.
Όλοι μαζί και ο καθένας προσωπικά πρέπει με ψυχραιμία να κάνουμε ό,τι καλύτερο για να βοηθήσουμε.
Αυτή τη στιγμή, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι:
- Να μην ανέβουμε στην Πάρνηθα. Το οικοσύστημα είναι εξαιρετικά ευαίσθητο και η αυξημένη ανθρώπινη παρουσία στα καμένα θα το επιβαρύνει ακόμα περισσότερο, ενώ στις περιοχές που δεν έχουν καεί η ανθρώπινη παρουσία μπορεί να ενοχλήσει τα ζώα που έχουν συγκεντρωθεί εκεί.
- Να μην ταίζουμε τα ελάφια. Το Δασαρχείο έχει αναλάβει πλήρως τη σίτιση των ελαφιών, όπου αυτό απαιτείται και το WWF Ελλάς έχει ξεκινήσει πρόγραμμα περίθαλψης σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το ανεξέλεγκτο τάισμα έλκει τα ελάφια στις καμένες περιοχές, από τις οποίες πρέπει να απομακρυνθούν προσωρινά, ενώ πιθανότατα μπορεί να τα βλάψει σοβαρά.
- Να μη φυτεύουμε δέντρα. Οι ανεξέλεγκτες φυτεύσεις δέντρων και θάμνων χωρίς κανένα σχέδιο μπορεί να προκαλέσουν πολύ μεγάλη επιβάρυνση, σχεδόν αντίστοιχου μεγέθους με αυτήν που προκάλεσε η πυρκαγιά, στο οικοσύστημα που προσπαθεί να ανακάμψει.
Μπορείτε να μείνετε κοντά μας για να ενημερώνεστε τις νέες εξελίξεις και να εγγραφείτε στο site μας (www.wwf.gr) για να προσφέρετε εθελοντική εργασία στις μελλοντικές εργασίες αποκατάστασης. Μπορείτε επίσης να υπογράψετε την έκκληση του WWF Ελλάς (www.politics.wwf.gr) προς τον Πρωθυπουργό για αποκατάσταση της Πάρνηθας και προστασία των δασών της χώρας.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home