Όσο συμβαίνει
Είναι η υποχρέωση υποβολής φορολογικών δηλώσεων· η πραγματικότητα κατοικείται αποκλειστικά από φορολογούμενους πολίτες.
Δεν είναι η υποχρέωση να είσαι εντάξει τύπος. Η πραγματικότητα αδιαφορεί αν είσαι εντάξει. Η πραγματικότητα ενδιαφέρεται βασικά για το πόση τύχη έχεις.
Είναι η καθημερινή εργασιακή ρουτίνα: το ξύπνα - τρέχα - αγχώσου - άκου τα - πλήξε - πληρώσου - πλήρωσε - χρώστα - δανείσου - ξεπλήρωσε.
Δεν είναι όσα παρεισφρύουν λαθραία ανάμεσά της: το γέλιο για ένα έξυπνο αστείο, η χαρά που γέννησε μια συνάδελφος, η ζήλεια για έναν άλλο που σε προσπερνά ιεραρχικά, η ταινία που είδες το βράδυ και σε τίναξε.
Είναι η φθορά των μηχανημάτων, η ανάγκη συντήρησης και αλλαγής τους.
Δεν είναι η φθορά του σώματος. Η φθορά του σώματος είναι ζωή, αναπόσπαστο μέρος της ζωής.
Γενικά η πραγματικότητα δεν είναι ζωή. Λένε ότι μόνο οι γενναίοι αντέχουν την πραγματικότητα, αλλά, αντίθετα, οι γενναίοι είναι οι μόνοι που αντέχουν τη ζωή.
Πραγματικότητα είναι ότι αύριο οφείλεις να κάνεις αυτό κι αυτό κι αυτό· ειδάλλως θα υποστείς τις συνέπειες.
Πράγματι αύριο θα κάνεις αυτό κι αυτό, μισοκάνοντας το τρίτο αυτό κι αφήνοντας το υπόλοιπο μισό του για μεθαύριο.
Ζωή είναι ότι αφού εσύ κατοικείς στην πραγματικότητα, θεωρείς υποχρεωτικό πως πρέπει να κατοικούν κι όλοι οι άλλοι: κανείς να μην ξεφύγει - κανείς. Γιατί να ξεφύγουν αυτοί κι όχι εσύ;
Γιατί μερικοί το έχουν περισσότερη ανάγκη από σένα, γιατί μερικοί ασφυκτιούν εκεί που εσύ εν πάση περιπτώσει αντέχεις και που υπό προϋποθέσεις μπορεί να την βρίσκεις κιόλας.
Έξω από την πραγματικότητα ασφαλώς και τρως τα μούτρα σου.
Αλλά το να καταβροχθίζεις το πρόσωπό σου δεν είναι απαραίτητα κακό.
Σκέψου έναν άνθρωπο με ένα πιάτο εμπρός του, μαχαίρι δεξιά, πηρούνι αριστερά, πετσέτα στα πόδια και το πρόσωπό του μέσα στο πιάτο του.
Κόβει ένα κομμάτι και το τρώει.
Πώς το τρώει; Τι έχει στη θέση του προσώπου του;
Στην πραγματικότητα δεν θα μπορούσε να συμβεί ποτέ αυτό.
Βγαίνοντας εκτός πραγματικότητας συμβαίνει, κι όσο συμβαίνει ζεις.
posted by Old Boy @ 11:14 μ.μ.
9 comments
9 Comments:
Σήμερα το πρωί ο σύντροφός μου, μου είπε "αγάπη μου, μοιάζεις με την Αντζελίνα Τζολί!" κι εγώ του απάντησα "Μ'αυτό το μπάζο;;".
Αυτό είναι μία πραγματικότητα.
Καλά αυτό το σημερινό... Μ' έστειλες πρωινιάτικα... Λες και με κάποιο τρόπο ήσουν στο κεφάλι μου τις 2-3 τελευταίες μέρες και μάζεψες ότι σκόρπιο και χύμα γυρνοβολούσε εκεί μέσα, το συμμάζεψες και μου το σερβίρισες, τακτοποιημένο και νοικοκυρεμένο. Νά 'σαι καλά! Πολλά φιλιά!
Το κείμενο σου με κάνει να σκεφτώ κάτι σαν ''συμπέρασμα'',ή μάλλον εκ νέου αφορισμό...Ότι η ζωή είναι αυτό που υπάρχει, ενώ η 'πραγματικότητα' είναι αυτό που έφτιαξε ο άνθρωπος,για να χωρέσει τη ζωή του μέσα.Με στόχο να την κάνει καλύτερη.Δημιουργικότατος.Ήταν, είναι, και θα είναι.Η κατάσταση μπερδεύεται όταν φτάνουμε στην υπερβολική υλική ευμάρεια, τόσο που η πραγματικότηυα έρχεται σε αντίθεση με τη δημιουργικότητα.
Mερικοί ακόμη εξαιρετικοί αφορισμοί του Ρενέ Σαρ από τη «Βιβλιοθήκη» (http://vivliothiki.wordpress.com):
- Το ποίημα είναι ο εκπληρωμένος έρωτας της επιθυμίας που παρέμεινε επιθυμία.
- Να είσαι ποιητής σημαίνει να ορέγεσαι μια δυσφορία που η ανάλωσή της, ανάμεσα στις δίνες της ολότητας των πραγμάτων που υπάρχουν και που προαισθάνεσαι, προκαλεί, τη στιγμή που κλείνει, την ευδαιμονία.
- Μάγος της ανασφάλειας, ο ποιητής δεν έχει παρά θετές ικανοποιήσεις.
- Στάχτη πάντα ατελέσφορη.
- Η εμπειρία που η ζωή διαψεύδει, αυτή που ο ποιητής προτιμά.
- Ποιητές, τέκνα του κώδωνος κινδύνου.
- Η ποίηση ζει από αέναη αϋπνία.
- Στην ποίηση, δεν κατοικούμε παρά τον τόπο που αφήνουμε, δεν δημιουργούμε παρά το έργο απ’ το οποίο αποσπώμαστε, δεν εξασφαλίζουμε τη διάρκεια παρά καταλύοντας τον χρόνο.
η πραγματικότητα, η εφορία, το "αγχώσου" και όλα τα σχετικά είναι μέρος της ζωής.
μπορεί να μας αρέσει να φανταζόμαστε μια ζωή χωρίς τη φθορά της(εννοώ την ψυχική), να πιστεύουμε ότι η "η ζωή είναι αλλού" από κει που είμαστε εμείς, αλλά αυτό είναι μόνο γιατί λειτουργούμε από ένα πολύ χαμηλό επίπεδο κατανόησης για το τι είναι αυτό που πράγματι συμβαίνει.
αυτό που εγώ πιστεύω ότι συμβαίνει είναι ότι όλο είναι ένα στημένο σκηνικό που σκοπό έχει να μας μάθει μερικά πράγματα και να μας οδηγήσει στην αυτογνωσία και ίσως και πολύ μακρύτερα.
you just havent earned it yet baby.you just havent earned it yet son.you must suffer and cry for a longer time.
σ αρέσουν οι smiths/έτσι δεν είναι?
"Δεν έχουν χρώμα τα πουλιά.
Ούτε μυρίζουν τα άνθη.
Του νου σπορά η ομορφιά.
Κι η αγάπη μας την πλάθει".
«σ αρέσουν οι smiths/έτσι δεν είναι?»
Οι Smiths είναι ΟΚ, αλλά θα μείνω στους U2 του προηγούμενου σχολίου σου :)
«η πραγματικότητα, η εφορία, το "αγχώσου" και όλα τα σχετικά είναι μέρος της ζωής».
Όχι. Η ζωή κύλησε αιώνες χωρίς να υπάρχει εφορία. Η εφορία είναι μια εφεύρεση. Επιθυμίες, πάθη, ανάγκες, δίψα, πείνα, έρωτας, αγάπη υπήρχαν πάντα όμως.
Νiemandsrose, αν αυτό είναι Ρενέ Σαρ δεν έχω διαβάσει ποτέ. Bασικά αγνοούσα εντελώς και το όνομα του. Του δίνω ένα εννιάμιση στο περιεχόμενο και ένα τρία στη φόρμα. Αν πάλι είναι δημοτικό τραγούδι του δίνω έξι στη φόρμα για να στηρίξουμε την πατρίδα μας :)
αν δεν είναι ούτε δημοτικό ούτε Ρενέ Σαρ πόσο δίνετε για τη φόρμα, old boy?
A, δικό σας είναι; Προτιμώ την φόρμα του προηγούμενου. Αλλά από περιεχόμενο σκίζει :)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home