Ο Πολιούχος Άγιος

Στα πρώτα του σεμνά και ταπεινά βήματα, ετούτο εδώ το ιστολόγιο, αποπειρώμενο προ διετίας να εξερευνήσει τα απόκρυφα αίτια του βραχνιάσματος του Ταμπάκη, έγραψε μεταξύ άλλων: «το trash της Αννίτας Πάνια είναι μακράν πιο συμπαθητικό από τα υπόλοιπα. Αφενός πρωτοπόρησε όταν οι υπόλοιποι ακόμη μεγαλοπιάνονταν, καθωσπρέπειζαν ή ακκίζονταν με κορομήλεια σόου, αφετέρου δεν αρνήθηκε ποτέ τον εαυτό του, δεν απέκρυψε ποτέ και δεν διεκδίκησε για τον εαυτό του τίποτα άλλο από το status του σκουπιδιού και κυρίως, μολονότι είχε ως πρώτη ύλη τα πάσης φύσεως ψώνια, μολονότι τράφηκε και κονόμησε απ΄ αυτά, ποτέ δεν τα αντιμετώπισε αφ’ υψηλού, ποτέ δεν τα διακωμώδησε χυδαία, αντίθετα, μάλλον διέξοδο εκτόνωσης τους πρόσφερε».

Η Αννίτα το εξετίμησε δεόντως και απέστειλε αμέσως μέιλ, το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ είχε ως ακροτελεύτια φράση ένα ξερό: «Ζήτα μου ό,τι θες. Εσύ». Χορτασμένος ων σεξουαλικώς αλλά πεινασμένος για φήμη και χρήμα (φήμη και χρήμα που διαπίστωνα ότι δεν μπορούσα να καρπωθώ δια της γραφής), αιτήθηκα να εμφανιστώ στην εκπομπή της. «Επειδή σε εκτιμώ, δεν είναι ακόμη η ώρα σου», μου είπε, «κάνε λοιπόν υπομονή, ταλεντάρα μου, μέχρι να έχω κάτι δυνατό να σου δώσω».

Κι ενώ ο καιρός περνούσε και είχα πιστέψει ότι η Αννίτα ήταν μια ακόμη αναίσθητη γυναίκα και κοινή, προ μηνός μου εμήνυσε πως επιτέλους είχε κάτι που ταίριαζε στο φιζίκ και την ιδιοσυγκρασία μου. Η πολυπόθητη αναγνώριση έφτασε, καθώς το τραγούδι μου έγινε πράγματι μεγάλη επιτυχία. Θα προτιμήσω να διατηρήσω την ψευδωνυμία μου και να μην αποκαλύψω ποιό απ' όλα τα παιδιά (ή τα κορίτσια) του «Je t' aime» είμαι. Δεν έχει και τόση σημασία άλλωστε. Δυο πράγματα έχουν σημασία:

1) Βγαίνουν σήμερα ταυτόχρονα στους κινηματογράφους η καινούρια ταινία του Ντέιβιντ Λιντς και η πρώτη ταινία του Σάκη Ρουβά, που τιτλοφορείται «Αlter Ego». Πρόκειται ασφαλώς για τίτλο - σινεφίλ αναφορά στην προηγούμενη ταινία του Λιντς, «Μulholland Drive». Τα τραγούδια του Σάκη έγραψε ο Άγγελος Μπανταλαμέντης. Όσο για την επίλυση του μυστηρίου, του πώς γίνεται ψυχοσυναισθηματικά να είναι επί χρόνια το νο 1 σύμβολο του σεξ στον κοριτσογυναικόκοσμο ένας γκέι, αυτή εναποτίθεται στην αρμοδιότητα των σημειολόγων του μέλλοντος.

2) Εάν ερχόμαστε όλοι οι καλλιτέχνες του «Je t' aime» να τραγουδήσουμε στο φάιναλ φορ, είναι σίγουρο ότι ο κόσμος θα μας αποθέωνε. Ο Σαρμπέλ που το έκανε, έφαγε σχεδόν όση γιούχα και ο Παπαλουκάς. Μόνο που εν αντιθέσει με την άρρωστη γιούχα στον Θοδωρή, η γιούχα στον Σαρμπέλ ήταν σαφές σημάδι υγείας. Σαρμπέλ, θυμάσαι την Ντόλυ Μπελ; Την Κλάραμπέλ έστω; Τον Οράτιο; Αν ναι, πες μας ένα ορατόριο με το βελούδινο εργαλείο σου. Από τον εθνικό Σαρμπέλ του κρατικού καναλιού, χίλιες φορές βας-βας-βας ο Παρασκευάς, να το ξέρεις. Ζήτω ο Παρασκευάς, κάτω ο Σαρμπελώνας Κρούσος, ζήτω ο Πολιούχος Άγιος των Νεοελλήνων, ο Άγιος Χαβαλές, κάτω η λάιφ στάιλ ωραιοπαθής σοβαροφάνεια των σκουπιδιών, αισθητικό σκουπίδι είναι ο Σαρμπέλ και όχι ο Κατέλης, σκουπίδι γίνεται η ΕΡΤ και όχι το Αlter (όχι, όσο το διακηρύσσει ευθέως ότι είναι σκουπίδι - δεν λέω για σένα Νίκο, εσύ έχεις Κύρος), κι απ' το να γίνουμε Σαρμπέλληνες (που λέει κι ο Πασκάλ), χίλιες φορές να γίνουμε Κατέλληνες.

Yassas - yassas, gamo ta protypa sas.