Μικρός και δεν χωράς ή Ποιός Γεννηματάς.
Aντιγράφω από τη χθεσινή «Sportday»: «Στο διάστημα της παραμονής του στην Ελλάδα όλοι είχαν να το λένε. Μεγάλο ταλέντο, αλλά μυαλό κουκούτσι. Ο Ιγκόρ Σιπνιέφσκι μετά το πέρασμά του από Καβάλα, Παναθηναϊκό, ΟΦΗ και Καλλιθέα πήγε να βρει την τύχη του στην Σουηδία. Εκεί, όμως, τον Οκτώβρη του 2006 πιάστηκε να οδηγεί τύφλα στο μεθύσι, καταδικάστηκε και σχεδόν απελάθηκε από τη χώρα. Επέστρεψε στην Πολωνία, μπήκε σε κλινική αποτοξίνωσης από το αλκοόλ, αλλά και σε ψυχιατρική κλινική για να θεραπευτεί από την κατάθλιψη. Τώρα ήρθε το τελειωτικό χτύπημα. Ο Πολωνός επιθετικός, που έχει μείνει πλέον χωρίς ομάδα, συνελήφθη ως κοινός χούλιγκαν, έχοντας διαπράξει επεισόδια μαζί με τους οπαδούς της Λοτζ στο παιχνίδι με την Λεχ Πόζναν! Μόνο που δεν σταμάτησε εκεί. Όντας σε κατάσταση μέθης, κατηγορείται ότι μετά τη σύλληψή του επιτέθηκε σε όργανο της τάξης και πλέον απειλείται με πενταετή φυλάκιση! Και μη χειρότερα».
Και όταν εκδικαστεί η υπόθεσή του ο Ιγκόρ θα βρίσει τον δικαστή. Μετά στη φυλακή θα τον μαχαιρώσουν και θα μαχαιρωθεί. Θα αναρρώσει και θα φάει κι άλλη φυλακή. Όσο είναι φυλακή θα γίνει ταινία. Η ταινία θα ξεκινάει με το ονειρικό σλάλομ με το οποίο ισοφάρισε την Άρσεναλ ένα βράδυ του χειμώνα του 98 στην Καλογρέζα. Η ταινία δεν θα δείξει καθόλου το πρεζωμένο ζευγάρι που κατηφόριζε απόψε κατά τις 9 την Θεμιστοκλέους, με τη γυναίκα να κρατά τεντωμένο το αριστερό της χέρι και τον προπορευόμενο άντρα να της φωνάζει: «Ποιός Γεννηματάς; Δεν εφημερεύει απόψε ο Γεννηματάς, βρε μαλάκα». Η ταινία δεν θα κλείνει με γκρο πλαν στα θολά μάτια του πρόωρα γερασμένου Ιγκόρ την ώρα που αυτός θα τραγουδά:
«Είσαι μικρός και δεν χωράς
την αυτοκαταστροφή μου».
Η ταινία δεν θα καταλάβει στ' αλήθεια τον Ιγκόρ, εγώ δεν θα καταλάβω στ' αλήθεια τον Ιγκόρ, ο μελαγχολικός και σόμπερ ποιητής του προηγούμενου ποστ δεν θα καταλάβει στ΄αλήθεια τον Ιγκόρ.
Τον Ιγκόρ τον καταλαβαίνει στ' αλήθεια μόνο ο Μιχάλης Φιλόπουλος (που ίσως πανηγύριζε κι αυτός το 98 στην Καλογρέζα) κι εκείνος που τον σκότωσε στη Λαυρίου.
15 Comments:
ναι, αλλά γιατί?
(υπέροχο όμως το κείμενο σου)
Τι νούμερο φανέλα φορούσε;
πως τα στριφογυρίζεις, πως τα φέρνεις, πως τα πλέκεις.....και που καταλήγεις :)
άσε αυτές οι διασκευές σου των παλιών τραγουδιών...κόλαση..
η λογική του είναι μια λογική ανθρώπων που αυτοκαταστρέφονται με μια θαυμάσια φυσική κλίση!
Release the bats!
Ροδιά, δεν το θυμάμαι το νούμερο φανέλας του. Ίσως το 11. Γιατί;
Σκέφτηκα μήπως είχε το 9...
Μα καλά μια φωτό με φανέλα της πανάθας δεν βρήκες να βάλεις; Αυτή είναι γαλλική φανέλα.
Κατά τ' άλλα, για να βιώνεις τόσο ζωντανά την αυτοκαταστροφή, πρέπει να μην σου είναι τόσο ξένη κατάσταση.
Μου έρχεται στο μυαλό εκείνη η φράση του Νίτσε που λέει ότι υπάρχουν φύσεις που δεν βρίσκουν άλλο τρόπο να ανεχτούν τον εαυτό τους παρά επιδιωκόντας την παρακμή τους.
(ο προηγούμενος ανώνυμος)
Διαφώνω ολντ μπόι ότι ο Φιλόπουλος ή ότι ο δολοφόνος του μπορούν να τον καταλάβουν. Αφήνοντας την ποίηση στην άκρη μπορείς να μου πεις γιατί;
Μπορούν να τον καταλάβουν, όπως ίσως μπορεί και το ζευγάρι της Θεμιστοκλέους, γιατί όλοι τους δεν θα κάνουν πίσω ένα βήμα πριν το γκρεμό, αλλά θα συνεχίσουν, γιατί όλοι τους φτάνουν στα άκρα χωρίς δίχτυ ασφαλείας, γιατί ο πράσινος και ο κόκκινος που δεν πάνε απλά στη Λαυρίου αλλά είναι και στην πρώτη γραμμή πάνε για να τους φάνε τους πούστηδες, όπως πιθανότατα και ο Σιπνιέφσκι όντας τελειωμένος ποδοσφαιρικά και χωμένος μέσα στον αλκοολισμό του πήγε να φάει τους πούστηδες τους οπαδούς της Λεχ Πόζναν, αυτά τα μουνιά που είναι δειλοί και είχαν δείρει ένα δικό μας παλικάρι ανυπεράσπιστο, αυτά τα παλιοαρχίδια που τον έβριζαν όταν έπαιζε στην Πολωνία.
Να γίνουμε, να δείρουμε. Να πονέσουν, να πονέσουν οι καριόληδες, όπως πονάω κι εγώ.
Οχι ολντ μπόι. Δεν μπορούν να τον καταλάβουν ούτε οι μεν ούτε οι δε. Και ξέρεις γιατί; Γιατί η δική τους καταστροφή ήταν μονόδρομος. Γιατί δεν είχαν άλλη επιλογή. Ενώ εκείνος οδηγείται στην παρακμή, γιατί δεν μπορεί να αντέξει τον εαυτό του. Γιατί η καταστροφή του είναι ο μόνος τρόπος να υποφέρει τον εαυτό του. Οταν είσαι ταλέντο και καταστρέφεσαι, διαλέγεις. Και αυτήν την πτώση δεν τη βιώνει ο Φιλόπουλος και ο Γεννηματάς.
Γιατί να ήταν μονόδρομος η καταστροφή τους; Γιατί να μην ζουν μια ζωή σαν όλων των υπολοίπων; Εκείνο που μπορώ πράγματι να δεχτώ ως ειδοποιό διαφορά ανάμεσά τους, είναι ότι η καταφυγή στην πρέζα ή στην βία προσφέρει ένα καταφύγιο ή μια διέξοδο από μια γκρίζα ζωή, ενώ ο Σιπνιέφσκι είχε προικιστεί με ένα δώρο που θα μπορούσε να τον γεμίζει και να του προσφέρει ταυτόχρονα το ταξίδι της παραμύθας και την έκσταση του ξύλου
Εύγε τρις.
Για το κείμενο.
Για το πρώτο σχόλιο-απάντηση.
Και για το δεύτερο σχόλιο-απάντηση.
"Ιγκόρ Ιγκόρ / διεύρυνε το σκορ"
Για να μη ξεχνάμε και τα σωστά τα συνθήματα.
Καμιά σχέση η φωτό με τη φάτσα που θυμάμαι... σίγουρα είναι σωστή; Αν και δεν αμφιβάλλω ότι δε θυμάμαι καλά.
Η ουσία όμως είναι μάλλον εδώ:
ο Σιπνιέφσκι είχε προικιστεί με ένα δώρο που θα μπορούσε να τον γεμίζει
...αλλά δεν τον γέμιζε.
Σωστή είναι Τhrass και τη διάλεξα γιατί είναι όλη η παρακμή συγκεντρωμένη στο πρόσωπό του. Την βρήκα από εδώ: http://www.sport.pl/sport/1,65025,4114073.html
Επίσης βλέπω στην wikipedia ότι γεννήθηκε στο Λοτζ και έπαιζε στην αρχή της καριέρας του στο Λοτζ: http://pl.wikipedia.org/wiki/Igor_Sypniewski
Τσέλιγκα, δεν το θυμάμαι το σύνθημα.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home