Paddy Chayefsky
Μετά την θρυλική πια εμφάνισή του με την ρουκέτα, ο Νίκος Ευαγγελάτος παρουσίασε το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 φορώντας κουκούλα και κραδαίνοντας μολότωφ. Αναπαριστώντας δε την κλασική κίνηση πετάγματος της μολότωφ, μπήκε τόσο πολύ στο ρόλο που αφαιρέθηκε και την πέταξε, με αποτέλεσμα να πάρει φωτιά ένας ατυχής καμεραμάν και τα μηχανάκια της ΑGB.
Σύμφωνα με μη διασταυρωμένες πληροφορίες, το γεγονός προξενεί έντονο προβληματισμό στην κυβέρνηση, η οποία προσανατολίζεται πλέον στην άρση του τηλεοπτικού ασύλου, που έχει μετατρέψει τα τελευταία χρόνια την ελληνική τηλεόραση σε άσυλο εξαρτημένων.
Σύμφωνα με μη διασταυρωμένες πληροφορίες, το γεγονός προξενεί έντονο προβληματισμό στην κυβέρνηση, η οποία προσανατολίζεται πλέον στην άρση του τηλεοπτικού ασύλου, που έχει μετατρέψει τα τελευταία χρόνια την ελληνική τηλεόραση σε άσυλο εξαρτημένων.
Ο Νίκος Χατζηνικολάου βλέποντας τον καμεραμάν να γίνεται παρανάλωμα πυρός στην μικρή οθόνη του υπνοδωματίου του (όπου έχει κλειδωθεί επί τριήμερο, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ξεπεράσει το σωματικό σκέλος του εθισμού του), δεν άντεξε άλλο, πετάχτηκε από το πνιγμένο στον ιδρώτα κρεββάτι του κλωτσώντας άθελά του τον παρακείμενο κουβά, στον οποίο εναπέθετε τα ούρα και τα περιττώματά του (που χύθηκαν στο πάτωμα), και άρχισε να χτυπά με ματωμένες γροθιές τους τοίχους, ζητώντας με σπαραγμό να τον ξεκλειδώσουν για να πάει να σταθεί εμπρός σε μια κάμερα.
12 Comments:
Μέχρι το σημείο που αρχίζει η αναφορά στον Χατζηνικολάου, το κείμενο είναι απολαυστικό, ξεκαρδιστικό, ευρηματικό. Φανταστικό. Η γνωστή πένα σου.
Μετά ξεφεύγει. Δεν είναι αυτή η αισθητική σου.
(Δεν υπερασπίζομαι τον Χατζηνικολάου, βέβαια. Την αισθητική σου υπερασπίζομαι.)
diafwnw me ton apo panw. h paragrafos me ton NX einai teleia
LOL
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο, αγαπητέ Rockerblogger. Φυσικά συμφωνώ με την Divebomb ότι η παράγραφος είναι τέλεια, όπως κάθε τι που γράφω άλλωστε ;) Ωστόσο, πέραν απ' την πλάκα, λαμβάνω σοβαρά υπόψη αυτό που λες.
η παναγωταρέα δεν τον 'αυτοκτονούσε' τελικά τον ΝΧ; (δεν μπορεί κάποιος θα τοχει διαβάσει το... βιβλίο.)
an einai na mou allazete to fulo, den ksanagrafw oti oi paragrafoi sas einai teleies.
(na shmeiwsw epishs oti panta eiste elastikos me osous exoun apopsh gia thn ais8htikh sas)
Χίλια Συγγνώμη για την αλλαγή του φύλου. Όσο για την καλοπροαίρετη κριτική, αν δεν την δεχόμουν, θα έπρεπε να πάω να κοιταχτώ :)
Τι ειρωνεία! Ήταν ο μόνος ίσως τρόπος να δούνε αυτοί οι δύο κύριοι το όνομά τους στο ίδιο κείμενο με του Paddy Chayefsky (αμφιβάλλω αν τον έχουν ακουστά), με τον οποίο βέβαια έχουν περίπου τόση σχέση όση οι ταλιμπάν με τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ποιος νοιάζεται για τα τηλε-ζόμπυ; Για ποιον ακριβώς λόγο σπαταλάς το χρόνο σου να γράφεις γι'αυτούς;
Λατρεύω την παράγραφο με τον Χατζηνικολάου και θέλω να καταθέσω ότι κατανοώ το δράμα του. Ααααχ (βαρύς αχός) μόνο ο Κούρκουλος κατάφερε και αποτοξινώθηκε μόνος του εν μία νυκτί στη σχετική Φωσκολική ταινία. Βέβαια εκείνος πάλευε με την ηρωϊνη δηλαδή ψιλοπράγματα σε σχέση με την αρρώστια που καίει τον δύσμοιρο τον Χατζηνίκο...
«Ποιος νοιάζεται για τα τηλε-ζόμπυ;»
Μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, αγαπητέ Gay Super Hero. Και το πώς πασάρουν τις ειδήσεις ή το πώς έχουν διαστρεβλώσει την έννοια «δελτίο ειδήσεων» δεν είναι κάτι που θεωρώ ασήμαντο.
Δεν νομίζω ότι αυτοί που τα παρακολουθούν έχουν την εντύπωση ότι βλέπουν δελτίο ειδήσεων. Είναι απλά ένα ψυχαγωγικό βαριετέ, μια μορφή μπρουτάλ λαϊκής διασκέδασης. 'Οση σχέση με την πραγματικότητα είχε κάποτε το ξύλο του Κουταλιανού και τα δάκρυα της Μάρθας Βούτση, τόση σχέση έχουν με την ενημέρωση αυτά τα δελτία. 'Οση σχέση είχαν τα μπουλούκια με το θέατρο ή η Φίνος με το σινεμά, τόση σχέση έχουν και αυτοί οι άνθρωποι με την τηλεόραση. Πάνω απ'όλα είναι η έκφραση της απόλυτης αδυναμίας των καναλιών να παρουσιάσουν ψυχαγωγικό πρόγραμμα για τις μάζες.
Συμφωνώ ότι σε μεγάλο βαθμό τα δελτία έχουν γίνει αυτό που γλαφυρά περιγράφεις. Διαφωνώ όμως στην πρώτη πρόταση του σχολίου σου, στο ότι δηλαδή έτσι τα αντιμετωπίζει και ο κόσμος. Ένα μεγάλο τμήμα του κόσμου πιστεύω ότι εξακολουθεί να έχει την εντύπωση πως βλέπει δελτίο ειδήσεων. Κι αυτό το τμήμα, όσο κι αν το σνομπάρουμε, δεν παύει τελικά να είναι η πλειοψηφία που βγάζει κυβερνήσεις. Το παρήγορο είναι ότι πρόκειται και για το τμήμα που γερνά. Νομίζω πάντως ότι τελικά το να λέμε ότι «δεν ασχολούμαι καθόλου με τον κόσμο τους» είναι μια μορφή αυτοχειρίας, μια μορφή αυτοχειρίας τόσο πολιτικής όσο και αισθητικής.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home