H Γυναίκα Ντεκόρ
.jpg)
Μέσα 20ου αιώνα, γενετιστές διασταυρώνουν ένα παγώνι με ένα χαλί και η μικρή Δέσποινα έρχεται στη ζωή.
posted by Old Boy @ 12:18 π.μ.
13 comments
Old Boy
ΑΝΑΒΑΛΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΑΜΑΡΤΙΕΣ & ΜΕΓΑΛΑ ΛΑΘΗ («Οι σχολιαστές σημειώνουν σ' αυτό το χωρίο: Η ορθή αντίληψη ενός ζητήματος και η παρανόηση ενός ζητήματος δεν αποκλείονται αμοιβαίως». Φραντς Κάφκα, "Η Δίκη").
Τετάρτη, Ιανουαρίου 10, 2007
Μέσα 20ου αιώνα, γενετιστές διασταυρώνουν ένα παγώνι με ένα χαλί και η μικρή Δέσποινα έρχεται στη ζωή. 
13 Comments:
Ολα τα λεφτα!!!!
Από το χάλι στο χαλί μικρή η απόσταση, αλλά η πορεία της συγκεκριμένης στο εμπόριο είναι εντυπωσιακή και σεβαστή. Για να λέμε τα σύκα-σύκα
Μου θύμισε αυτή τη φωτογραφία από την πολύ καλή ταινία (ευκαιρία να την ξαναδώ).
Exeis kataplhktiko surrealistiko mati pandws! Bravo!
(sorry gia greeklish)
Είσαι ένας μικρός, ανοήτος, επαναλήψιμος και ως εκ τούτου κουραστικός μπλοκεράκιας που τα χώνει σε μεγαθήρια, για να βγει από την αφάνεια και την ανυπολοψία.
Λυπάμαι για λογαριασμό σου και περισσότερο λυπάμαι που δεν είσαι σε θέση να κατανοήσεις το μέγεθος της προσφοράς τηςς Δέσποινας στην Ελληνική κοινωνία.
Η Δέσποινα, μας έχει πάει μπροστά κύριε.
Μας άνοιξε τα μάτια και είδαμε πως ζει ο κόσμος, βλάχο.
Ξέραμε εμείς τι είναι το ρουμπαγιάτ και τι είναι το μπουχάρα ; Τώρα όμως ξέρουμε και έρχεσαι εσύ - ο κανένας. Ο τίποτα - και μας ξεφτιλίζεις τα ιερά και τα όσια. Ου να μου χαθείς.
Υ.Γ. : Ευτυχώς που η γιαγιά δε ξέρει από internet γιατί την είχες βάψει κανονικά. Και έχει ένα βρωμόστομα η σμυρνιά, άλλο να στο γράφω και άλλο να το διαβάζεις.
Basic, καταπληκτική η φωτογραφία.
Αnonymous, μπορώ να αντιμετωπίσω και σένα και την γιαγιά σου ό,τι ώρα θες. Πάμε έξω αν είσαι άντρας. Κι ας έρθει κι αυτή αν είναι γιαγιά.
Πρόσεξε, διότι ποτέ δεν είναι αργά να ανακαλύψει η τρίτη ηλικία τις νέες τεχνολογίες.
Μετά δε θα χρειαστεί να πάω οπουδήποτε.
Θα πάρω ένα καφάσι μπύρες. Θα παραγγείλω και πίτσες. Θα φωνάξω και τους κολλητούς που γνωρίζουν τι εστί βερύκοκο και θα αράξω να απολαύσω το θέαμα.
"Οld-boy vs Σμυρνιάς".
...Μήπως θες να το ξανασκεφτείς μικρό άτυχο αγόρι ;
Ανώνυμε, μάθε να γράφεις ελληνικά και άσε τη Μπουχάρα στα βάθη της κεντρικής Ασίας.
"παμε εξω αν εισαι αντρας.Κι ας ερθει κι αυτη αν ειναι γιαγια"
εχω δακρυσει απο τα γελια.
spyros, σε μπορδοΡΟΔΟκόκκινο είναι πιο εντυπωσιακή.
Αγαπητέ Τάσσο,
Επέτρεψε μου να σε ενημερώσω ότι η Μπουχάρα στην οποία αναφέρεσαι βρίσκεται στο Ουζμπεκιστάν.
Στη Μπουχάρα λοιπόν κατασκευάζονται ακόμη και σήμερα μερικά απο τα πλέον σπουδαία χαλιά του πλανήτη και συγκεκριμένα τα μπουχάρα.
Κατασκευάζονται κατά βάση από μετάξι, διότι η Μπουχάρα βρίσκεται πάνω στο δρόμο του μεταξιού και για την ακρίβεια φτιάχνονται στο χέρι.
Οι κατασκευαστές των χαλιών αυτών όταν τα τελειώνουν τα απλώνουν στο δρόμο και τα αφήνουν εκεί εκτεθειμένα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Όπως καταλαβαίνεις περνά απο πάνω τους ότι μπορείς να φανταστείς και έτσι αποκτούν αυτό το μοναδικό στυλ που τα έχει κάνει ξακουστά και κυρίως πανάκριβα.
Τώρα, δε ξέρω απο σου προέκυψε εσένα ότι υπάρχει πρόβλημα ελληνικών, διότι όπως και να το δούμε δηλαδή η Μπουχάρα ή τα μπουχάρα, δεν είναι ελληνικές λέξεις και ως εκ τούτου επετρεψέ μου να τις γράφω όπως μου γουστάρει, αρκεί να καταλαβαινόμαστε.
Και, σε παρακαλώ κόψε αυτό το υφάκι, γιατί θα σε κάνω και σένα πάσα στη σμυρνιά για τα δέοντα...Εντάξει ;
Διότι η σμυρνιά θα σε βάλει να φας με το ζόρι τα σουτζουκάκια της και μετά αφενός θα πρέπει να τη διαβεβαιώσεις ότι είναι τα καλύτερα σουτζουκάκια που έχει φάει ever και αφετέρου θα κάνεις κανά μήνα να συνέλθεις από τις μικρές βόμβες υδρογόνου που θα έχεις καταπιεί.
Θα γεμίσεις τη μπανιέρα με σόδα και θα βουτήξεις μέσα. Εκεί θα σε βρουν μετά απο χιλιάδες χρόνια και θα αναρωτιώνται τι σόι φρούτο είσαι.
Λυπάμαι που δεν έχω τίποτα να προσθέσω σε όσα ήδη γράψατε. Ως ένα τίποτα που σέβεται τον εαυτό του, όμως, ένιωσα την ανάγκη να δηλώσω την αδυναμία μου αυτή. Γιατί τι νόημα θα είχε το τίποτα, αν δεν υπήρχατε όλοι εσείς τριγύρω, με τα χαλιά σας και με τις Δέσποινές σας, με τις εξαιρετικά εμβριθείς παρατηρήσεις σας και τις ατέρμονες γνώσεις σας, να με υπογραμμίζετε; Τίποτα...
Λυπάμαι που δεν έχω τίποτα να προσθέσω σε όσα ήδη γράψατε. Ως ένα τίποτα που σέβεται τον εαυτό του, όμως, ένιωσα την ανάγκη να δηλώσω την αδυναμία μου αυτή. Γιατί τι νόημα θα είχε το τίποτα, αν δεν υπήρχατε όλοι εσείς τριγύρω, με τα χαλιά σας και με τις Δέσποινές σας, με τις εξαιρετικά εμβριθείς παρατηρήσεις σας και τις ατέρμονες γνώσεις σας, να με υπογραμμίζετε; Τίποτα...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home