Η Πόρτα του Πολυτεχνείου

Χρόνο με το χρόνο, επετειακό αφιέρωμα με το επετειακό αφιέρωμα, αργά αλλά σταθερά, αυξάνεται και πληθαίνει ο αριθμός των επωνύμων που ήταν είτε μέσα είτε ακριβώς έξω από το Πολυτεχνείο τα μοιραία ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου 1973.

Αποδεικνύεται έτσι εκ των υστέρων ότι στην περίφημη πύλη του Πολυτεχνείου υπήρχε «πόρτα» και face control διενεργούμενο από ειδικούς γορίλες - προφήτες, οι οποίοι διέβλεπαν ενορατικά το μέλλον σου, επιτρέποντάς σου να μπεις μόνο εάν έφερες εντός σου το γονίδιο της επωνυμίας. Εάν δεν το έφερες είχες ατυχήσει: το Πολυτεχνείο ήταν ένα πριβέ κλαμπ για αυριανούς επώνυμους.

Ένα τμήμα της πραγματικής διαχωριστικής γραμμής που θα χώριζε την χώρα στα δύο τις επόμενες δεκαετίες (της γραμμής μεταξύ επωνύμων και ανωνύμων) φαίνεται να τραβήχτηκε Στουρνάρη και Πατησίων, συνεπώς είναι απολύτως θεμιτό και εξηγήσιμο το ότι η αναδρομική συμμετοχή στο Πολυτεχνείο έγινε must, με τους ίδιους ακριβώς όρους που είναι must όλες οι υπόλοιπες εκδηλώσεις που ξεχωρίζουν την ανώνυμη ήρα απ' το επώνυμο στάρι.

Δηλαδή, αν ίσχυσε κάποτε και για μερικούς (τους οποίους τιμώ και σέβομαι, ό,τι κι αν έκαναν στη συνέχεια) ότι το Πολυτεχνείο τους έκανε επώνυμους, η φορά των πραγμάτων έχει εδώ και καιρό αντιστραφεί και είναι πλέον η επωνυμία που σου εξασφαλίζει δικαιωματικά θέση V.I.P. (Very Important Protester) μερικά εκατοστά δίπλα από τις ερπύστριες του τανκ.

Ωστόσο, επειδή στην Ελλάδα ζούμε, στη χώρα των τζαμπατζήδων, των λαθρεπιβατών και όσων τρυπώνουν απρόσκλητοι, η αλήθεια είναι ότι στο πριβέ κλαμπ είχαν κατορθώσει να χωθούν τότε και κάποιοι ελάχιστοι ανώνυμοι.

Αυτά τα μουνάκια τα περιποιήθηκε -ευτυχώς- η Ιστορία.