Η Αίσθηση των Πραγμάτων
Είναι τουλάχιστον ανησυχητικό το γεγονός ότι μια από τις μεγαλύτερες και πιο έγκυρες εφημερίδες της χώρας χάνει τόσο πολύ το ένστικτό της και την αίσθηση των πραγμάτων, ώστε να θεωρεί πράγματι πως «αφιερώνει την πρώτη της σελίδα σε μια γνήσια όσο και τολμηρή φωνή ενός παιδιού».
Η φωνή αυτή είναι τόσο γνήσια και τόσο «μη πειραγμένη» όσο οι φωνές των τραγουδιστών στα cd.
posted by Old Boy @ 6:11 μ.μ.
44 comments
44 Comments:
Παραθέτω την επιστολή και τον σχολιασμό της στο πρωτοσέλιδο:
«Αναμφισβήτητα σε ό,τι αφορά την πιο συγκλονιστική είδηση από τον Τύπο και την τηλεόραση μέσα στο 2006 πρέπει να είναι η εξαφάνιση του συνομήλικού μου και συνονόματού μου Αλέξανδρου από τη Βέροια και η ιστορία με τον βιασμό μιας μαθήτριας της Αμαρύνθου.
Τα μαντάτα δυσάρεστα. Οι εμπλεκόμενοι, παιδιά της δικής μου ηλικίας, και τα σενάρια εφιαλτικά.
Οι συναισθηματικές διαταραχές μέσα στην ελληνική οικογένεια μεγάλες, και μια μανία να ανακαλύψουν συμπτώματα παραβατικά στα παιδιά τους.
Η νέα λέξη που πιπιλίζουν σαν καραμέλα οι μεγάλοι είναι η παραβατικότητα.
Η νέα μόδα που κατασκευάζουν οι επιστήμονες για να φωτογραφίσουν ένα παιδί άτακτο, κακό, είναι η λεξοπαραβατική.
Ξαφνικά, κρίνονται - απορρίπτονται παιδιά που μέχρι σήμερα ήταν λίγο πιο ζωηρά ή παιδιά από ξένες χώρες με άλλη κουλτούρα.
Ολα αυτά συμπληρώνονται με εκφράσεις υποτιμητικές και με πολύ πολύ μυστήριο. Σε ερώτηση που θα θέσουμε εμείς οι μικρότεροι: Γιατί τόση υστερία έτσι ξαφνικά; Τόση ευαισθησία; Σπεύδουν να μας απαντήσουν ότι το κάνουν από ενδιαφέρον ουσιαστικό και αγάπη.
Ας μην τρελαθούμε, αγαπητοί μου γονείς, ανεκπαίδευτοι κατά τα άλλα. Από εσάς ξεκινά το πρόβλημα.
Ναι, σε σας μιλάω. Δεν γεννιέται κανείς έτσι ξαφνικά παραβάτης, ούτε μας χτύπησε ίωση παραβατικότητας από τη μια στιγμή στην άλλη.
Εσείς μας την εισάγετε μαζί με τα επώνυμα ρούχα - τα ακριβά αυτοκίνητα - τα σπίτια με τις πισίνες. Μέσα από την τηλεόραση - τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που μας επιβραβεύουν με μπόνους, με έναν όρο, να σκοτώσουμε όλο και πιο πολλούς. Τέλος, μέσα από την αλλοδαπή ανεκπαίδευτη προβληματική baby sitter.
Θα σας θέσω κάποιες ερωτήσεις και αν έχετε θάρρος απαντήστε μας.
Πείτε μου, αν έχετε Θεό, πότε καθήσαμε στον καναπέ με παρατεταμένη αγκαλιά και χωρίς την πίεση του χρόνου του στρες σαν οικογένεια να μιλήσουμε για τους προβληματισμούς μας;
Να μιλήσουμε για ανθρώπους του πνεύματος και για την πρόοδο της επιστήμης;
Να τρέξουμε στη φύση;
Αφήστε, εγώ θα σας πω, γιατί από τρελό και από παιδί μόνο ακούς την αλήθεια.
Ποτέ. Με ακούτε. Ποτέ. Κάποτε όμως γινότανε. Τότε που υπήρχε το απόλυτο μέτρο σύγκρισης. Κάποτε, που συμβιβαζόσαστε με τη φτώχεια, αλλά ήσαστε ευτυχισμένοι γιατί ήσαστε τίμιοι. Αξιοπρεπείς. Δεν απορρίπτατε αξίες καθημερινές και η ζωή σας είχε χρώμα, γράφατε ποιήματα, διηγήματα την ώρα της δουλειάς.
Χωρίς να έχετε τίποτα, τα είχατε όλα.
Σήμερα παραβιάσατε τη συνείδηση, παύσατε μέσα σας να υποκαθιστάτε το θαυμαστικό με το ερωτηματικό.
Σήμερα εγκλωβιστήκατε στην καταλυτική αποχαύνωση.
Οι ανάγκες σας είναι άλλες. Τα θέλετε όλα χωρίς να μετράτε την τσέπη σας, αλλά τον εγωισμό σας.
Και να τα ακριβά αυτοκίνητα, τα ακριβά ρούχα. Και να τα δάνεια και οι λογαριασμοί.
Ψέματα λέω; Αν λέω, να με κάψει ο Θεός.
Αλήθεια δεν είναι πως όπου βρεθείτε μιλάτε για μια Λάμπρου, μια Μπεζαντάκου και ένα νινί που σέρνει καράβια; Αλήθεια δεν είναι πως μιλάτε για παρανομίες και για εύκολο χρήμα; - ναρκωτικά - σεξ - αδικία - όπλα - θάνατο - fame story; Αυθάδεια και όλα αυτά μπροστά μας; Αυτό για σας λέγεται παιδεία, κουλτούρα;
Αχ άρρωστε κόσμε, που κατοικείς στο ελληνόφωνο κρατίδιο με χαμένη μνήμη. Αχ! γονείς εσείς, ανεκπαίδευτοι και σαλταρισμένοι, ξύλο που σας χρειάζεται. Πέστε μου, για να μην τα πάρω, πότε είχαμε γονική παρουσία εμείς τα παιδιά του 21ου αιώνα; Πότε καθήσαμε ήρεμα στα γόνατά σας, έτσι, για να γνωριστούμε καλύτερα, να ανοίξουμε ένα βιβλίο του Καβάφη, του Ρίτσου, έναν Καζαντζάκη; Σαν εκείνο να δεις που διάβαζε η γιαγιά μας σε σας, «Ενα παιδί μετράει τα άστρα». Ποτέ. Ναι, ποτέ. Μας ακούτε νεοέλληνες και τσιφτετέλληνες γονείς; Ποτέ. Μας εκπαιδεύσατε να ζούμε σε έναν κόσμο χωρίς αισθητική. Σε έναν κόσμο που κερδίζετε με τη δύναμη της υποταγής, του φόβου, του όπλου, τη μαγκιά και την πνευματική μιζέρια.
Αλλά όταν έρθει η ώρα να δείτε κατάμουτρα το δημιουργικό σας χάλι, την κατάντια σας, αντί να προσπαθήσετε να επανορθώσετε, λέτε πως δεν μας αναγνωρίζετε.
Προς Θεού τόσο εγωισμός, μα τόσο...
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ
13 ετών
Μαθητής Α'τάξη Γυμνασίου
Βουλιαγμένης»
Η "Ε" αφιερώνει την πρώτη της σελίδα σε μια γνήσια όσο και τολμηρή φωνή ενός παιδιού, γιατί είναι απάντηση σε πολλά από τα ερωτήματα που έχουν προκύψει αυτές τις μέρες γύρω κυρίως από τη λέξη «παραβατικότητα». Περισσότερα στις μέσα σελίδες.
Υπάρχει κι άλλο σύμπτωμα απώλειας της αίσθησης της πραγματικότητας:
Στην Ελευθεροτυπία του Σαββάτου (http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=04.11.2006,id=2369260,10259564) αναδημοσιεύεται το επίμαχο κομμάτι της δήλωσης Γεωργουσόπουλου περί παρθενίας ως προϋπόθεσης του μικροαστικού γάμου.
Πήγαινα δημοτικό, Πέμπτη ή Έκτη πρέπει να 'ταν, όταν στην σχολική γιορτή για το Πολυτεχνείο διάβασα ένα ποίημά μου που θυμάμαι ακόμα ότι ξεκινούσε έτσι:
«Ήμουν μικρός, πολύ μικρός
όταν εσείς φωνάζατε εδώ Πολυτεχνείο.
Τότε δεν καταλάβαινα,
μα τώρα ένιωσα πως στήνατε μνημείο.
Μνημείο Αντίστασης - Μνημείο Ελευθερίας».
Δεν θυμάμαι τι έλεγε μετά, είχε κανένα τετράστιχο ακόμη.
Θυμάμαι όμως (και το παράξενο είναι ότι είχα να το θυμηθώ πολλά χρόνια αυτό) ότι το ποίημα αυτό το είχα απαγγείλει και σε μια ραδιοφωνική εκπομπή στην ΕΡΤ.
Εννοείται ότι δεν το είχα γράψει εγώ αυτό το ποίημα αλλά οι γονείς μου.
Τουλάχιστον τώρα που μεγάλωσα γράφω τα ποστ χωρίς υποβολέα :) Φαίνεται όμως ότι «οι μεγάλοι» και τα ΜΜΕ τους έχουν ένα αυτί για τα παιδιά που μιλάνε ως μεγάλοι, δηλαδή για τους μεγάλους που βάζουν τα δικά τους λόγια και τον δικό τους κόσμο στο στόμα ενός παιδιού.
Το νοσταλγικό κιτς είναι αήττητο.
Καποιος να τους σταματησει δεν υπηρχε; Τετοιο φαουλ καιρο ειχα να δω.
Η αβάσταχτη ελαφρότητα του τύπου.
Απλός λόγος με τη φρεσκάδα των 13 χρόνων.
Βρώμισε ο τόπος...
Πόσα παιδιά επίσης, δεν πηγαίνουν στη Βουλή των εφήβων με εκθέσεις των γονιών τους;
Κι αν ο αρχισυντάκτης της Ε είναι 13 ετών και το έγραψε με ψευδώνυμο;
Το σκεφτήκατε αυτό;
Α μα πιά , κακόπιστοι άνθρωποι
Σ;))))
Δυστυχώς η Ελευθεροτυπία εδώ και κανένα χρόνο λαϊκίζει όλο και πιο πολύ. Εκτός και αν οι συντάκτες της θεωρούν αυτού του τύπου τα άρθρα το ... essence της πολιτικής παρέμβασης. Ενδεχομένως και να είναι στο ελληνόφωνο κρατίδιο που ζούμε.
"Τέλος, μέσα από την αλλοδαπή ανεκπαίδευτη προβληματική baby sitter"
Προς τη συλλογική μάνα που γέννησε το κείμενο. Είμαι αυτόχθονας, εκπαιδευμένη (εντάξει τη παράτησα τη Νομική στο πτυχίο), απροβλημάτιστη μέχρι βλακείας και baby sitter, την παίρνω τη δουλειά;
Πέρα απο αστεία αυτή την παράγραφο τη προσέξατε;
Και καλό μας βράδυ.
όσο για τα βιβλία που μπορεί να διαβάσει ένα 13χρονο μην σας προβληματίζει. Στη μεγάλη μου διάβασα Μήδεια στα 5 της περίπου, κάτι λιγότερο, γιατί την ιστορία της την έλεγα απο μωρό, αλλά αυτό έγινε για να καταλάβει μέχρι που την παίρνει, έτσι για να μπαίνουν τα όρια. Το αστείο είναι ότι λάτρεψε το βιβλίο, εμένα πάλι δε ξέρω, θα δείξει στα εγγόνια μου.
..γεροντομπασμένο θα είναι..
(στην καλύτερη περίπτωση) :-)
Βρήκε βδομάδα να λείπει κι ο Στάθης από τον Ναυτίλο, γιατί αν μη τι άλλο σηκώνει όντως σκληρούς χαρακτηρισμούς η επιλογή.
Θα 'θελα να τον διάβαζα αύριο..
Τελικά ποια είναι τα όρια του λαικισμού?
Είναι μόνο ο προφανής λαικισμός τύπου Εισαγγελάτου, ή ότιδήποτε είναι δοσμένο για να το αγκαλιάσουμε και να το καταπιούμε αμάσητο?
Γιατί θα πρέπει να δοκιμάζουμε καθημερινα τα ανακλαστικά μας? ή μήπως αυτό είναι το σωστό, για να μην γινόμαστε εύκολα θύματα?
Είναι αστείο αλλά την ίδια στιγμή που έγραφες το ποστ σου έστελνα μέιλ για το ίδιο θέμα. Διερωτώμαι εάν τελικά χάσαμε όλοι τον μπούσουλα. Μα ποιόν κοροϊδεύουν; Υπάρχει ένας (1) εχέφρων αναγνώστης να πιστέψει ότι αυτή την επιστολή την έγραψε 13χρονος; Η Ελευθεροτυπία, ελληνικό μαγαζί της Bild.
για να επαναλάβω μια (μαλακισμένη) δικαιολογία
ΖΗΛΕΥΕΤΕ ΟΛΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΙΝΑΤΕ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΣΤΑ 13 ΣΑΣ!
Ούι, μάνα μ'!
'Ετσι στα γρήγορα που το διάβασα στάθηκα στον χαρακτηριστικό (φαντάζομαι, για την ηλικία του) "ρατσισμό" του νεαρού (βλέπε: την αποστροφή για την μπέϊμπυ σίτερ, -την δίνει και η Νερίνα).
Το βλέπω στο κυριακάτικο κήρυγμα του μακαριωτάτου, να τον κάνει «καραμέλα» τον πιτσιρίκο. Φεύ! Ποιός τον ακούει πάλι.
Υ.Γ. Αλλά θα μάς τον βγάλουν και στην τελεβίζιον, δε θα τον βγάλουν; (τον πιτσιρίκο, πάντα).
Αφήστε με να σταθω στον Καβαφη: Αν καθεται ολη η οικογένεια μαζί να διαβάζει Καβαφη, επόμενο βήμα είναι η ομαδική ανάγνωση Καφκα στην πλατεία Συντάγματος. Και το λέει καποια που τα έχει διαβάσει και τα δύο. Και που στα 13 της διαβαζε βιβλία για 16ρηδες.
Και φυσικά μην ξεχνάμε ότι όλα του τα μετέφερε η μαμά, γιατί "μου είπε πως δεν είναι για την ηλικία μου". Αρε Grand Theft Auto που χρειαζεται στη μαμα για να καταλάβει πως πρέπει να μεγαλώνουν τα παιδιά, με δική τουσ σκέψη και πειραματισμούς. Για να μη βγουν χειρότερα και από τη δική μου γενια(δηλαδή απροσάρμαστα στο κοινωνικό γιγνεσθαι).
Old Boy,
εννοείται ότι έχεις δίκιο.
Είναι τόσο αφελής ο Φυντανίδης; Ξεμωράθηκε;
Εγώ γιατί έγραφα κοινότυπες βλακείες στα 13 μου; Και στα 35 μου;
Και άλλα πολλά...
Χωρίς να ξέρω, φαντάζομαι ότι δεν είναι θέμα Φυντανίδη μόνο, φαντάζομαι ότι υπάρχει μια διευθυντική ομάδα που αποφασίζει από κοινού για το πρωτοσέλιδο. Οπότε το ερώτημα είναι αν είναι τόσο αφελείς ή αν ξεμωράθηκαν όλοι μαζί. Αυτό νομίζω είναι η ουσία και όχι ο λαϊκισμός. Απίστευτη έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα διακρίνω και όχι λαϊκισμό.
Όποιος και να το έγραψε, λέει πολλές αλήθειες για τα παιδιά των zeros.
Για μας που θέλουμε σε λίγο να κάνουμε παιδιά...
Η περίπτωση της Ε. είναι εκείνης που καταλαβαίνει πως η αγάπη χάθηκε κι αρχίζει την κλάψα ή τα μεγάλα λόγια για να την ξανακερδίσει, αλλά ο άλλος φεύγει, όσο και να φωνάζεις και να κλαις, ο άλλος φεύγει.
Δεν την αγαπάνε πια, δεν την εκτιμάνε πια και το ξέρει, και προσπαθεί να κάνει το μπαμ να αντιστρέψει τη φορά και τα κάνει χειρότερα.
Δε σε αγαπάμε πια Ε. γιατί εδώ και αρκετά χρόνια μυρίζεις σαν άπλυτη γριά που συνεχίζει να νομίζει πως είναι νέα και φτιασιδώνεται και μοστράει τα μαράμένα βυζιά της.
Η επιστολή του 13χρονου απλώς βγάζει μάτι, είναι σαν να έκλασε η γριά και την πήραν χαμπάρι πολλοί, κι αυτοί που δεν είχαν αντιληφτεί την μουχλιασμένη αποφορά της και την ασκήμια της.
Ας πούμε πως η επιστολή είναι γνήσια 100%. Κι ας πούμε πως οι κύριοι της "Ελευθεροτυπίας" πιστεύουν 100% πως ο πιτσιρικάς τα λέει σωστά, γι' αυτό άλλωστε και τον κάνουν πρωτοσέλιδο. Προσέξτε: ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ αυτά, ΠΡΕΠΕΙ να τα πούμε, διότι και τα δυο τα εννοεί ξεκάθαρα η εφημερίδα.
Ωραία. Επομένως:
1. Από σήμερα κιόλας ο κ. Φυντανίδης κι οι συνεργάτες του ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥΣ μόλις κλείσουν 8ωρο, για να μην πω ότι ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΜΕΙΩΣΗ των εργάσιμων ωρών, ώστε να πάνε κοντά στα παιδιά τους!
2.Φροντίζουν να παρέχουν το ίδιο και σε ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους στην εφημερίδα.
3. Καταργούν όλες τις life-style σελίδες π.χ. του ΕΨΙΛΟΝ και γενικώς τα χαζοχαχανοάρθα που το διακοσμούν.
Αμ, πώς;
:-)
Η ανάγνωση του άρθρου με οδήγησε σε έναν ακατάπαυστο κλαυσίγελο , που σταδιακά κορυφώθηκε και μετατράπηκε σε σύνδρομο αναζήτησης μιας μητρικής αγκαλιάς και μιας φωνής που θα μου διαβάζει Λουντέμη ήρεμα, ενώ παραδίπλα (εντός και εκτός ορίων Ελλαδικών)διαλύεται το σύμπαν. Κοινώς άγγιξα τον παλιμπαιδισμό που νομίζω ότι ήταν δολίως ο στόχος του 13χρονου Αλέξανδρου.'H μήπως ολόκληρου του εκδοτικού συγκροτήματος Τεγόπουλου;
Τι κι αν κάποτε ένα έντυπο ήταν έγκυρο και έγκριτο, μπορεί να διατηρεί ακόμα κάτι από τα περασμένα μεγαλεία σε μεγάλο βαθμό, αλλά οι εκπτώσεις αν τους βγάλεις το εκ τι γίνονται;
Καλή σας μέρα
η ιστορία της ελευθεροτυπίας μου θυμίζει κάτι "καλούς" χριστιανούς που σταυροκοπιούνται και κάνουν γονυκλισίες κάθε Κυριακή στην εκκλησία, έτσι για να τους βλέπει ο κόσμος.
Αν εκεί στην Ελευθεροτυπία ήθελαν πραγματικά να αλλάξουν τα πράγματα, θα ξεκινούσαν από τα έντυπα και τα κανάλια που διαχειρίζονται. Πλην όμως, είναι πολλά τα λεφτά (και η εξουσία) Άρη.
Το αυτό ισχύει και για όσους κυρίους των ΜΜΕ κόπτονται για την ηθική μας κατάπτωση, τη στιγμή που τα έντυπα, τα κανάλια και τα ραδιόφωνά τους προβάλλουν καθημερινά το ευτελές.
Απλά κακόγουστο.
Εμένα πάντως Old Boy ή δική μου "Αίσθηση των Πραγμάτων" είναι πως η αντίληψή γενικά περί εγκυρότητας της "Ε", δεν είναι απλά πειραγμένη φωνή τραγουδιστή, αλλά η Μπέσυ Αργυράκη σε playback να διασκευάζει Antony and the Johnsons 'Ελπίδω να υπάρχει Κάποιοθ' στο 'Τα Ζουζούνια τραγουδούν Επιτυχίες-Χιτάκια Ελληνάκια Νο.37'
φοβερή ιδέα για πρωτοσέλιδο, υπερβολικά υπερβολική η επιστολή
συμφωνώ με όσα γράφτηκαν
λαικίστικο και κακόγουστο
χώρια του αν είναι από παιδί ή όχι
γιατί οι "τσιφτελέλληνες" ? τι έχετε να πείτε γι΄αυτό? πρώτη μου αίσθηση κι εμένα όταν το διάβασα, ότι μας κοροιδεύουν κατάμουτρα.όμως απίστευτα¨"πιασάρικο", η Ελευθεροτυπία κέρδισε τσάμπα δημοσιότητα απ΄το τίποτα...εν ολίγοις, ήξεραν τι έκαναν...
Και σήμερα η Ε συνεχίζει τον κατήφορό της.
Νέα παιδιά, απόφοιτοι πανεπιστημίων που τώρα σπουδάζουν σε ιδιωτική σχολή δημοσιογραφίας, κλήθηκαν χθες να γράψουν τις σκέψεις που τους γέννησε η επιστολή του 13χρονου μαθητή.
Τα παιδιά της Ε' και Στ' τάξης του Δημοτικού Σχολείου των εκπαιδευτηρίων «Πόλκα Φροέλεν» πήραν το πρωτοσέλιδο της «Ε» με τις μοναδικές σκέψεις του 13χρονου μαθητή και το μετέτρεψαν σε δημιουργικό κολάζ.
Οργάνωση και εκτέλεση επιπέδου τηλεόρασης.
Νομίζω ότι εντάσσεται στα πλαίσια του ανταγωνισμού μεταξύ εφημερίδων - καναλιών; για το ποιός θα αγρεύσει-ψαρεύσει περισσότερους πελάτες.
Το δυστύχημα είναι ότι στην προσπάθεια τους αυτή (μάλλον στην κατρακύλα) ανταγωνίζονται με όσο το δυνατόν πιό ηθικόλογα αφιερώματα ο ένας τον άλλο. Την στιγμή που συζητιέται π.χ. το μόνον για αριστοκράτες ζήτημα των 65 ωρών εργασίας εβδομαδιαίως στην Ευρώπη!
Τα παιδιά είναι καθρέφτες μας.
Το χαζοκούτι είναι καθρέφτης μας.
Εμείς δεν έχουμε τη δύναμη να τα αλλάξουμε.
Τα πρωτοσέλιδα επίσης είναι καθρέφτης.
Να του φτιάξουμε ένα blog και γρήγορα.
Επίσης, σκέφτομαι πολύ σοβαρά να δημοσιεύσω επιστολή εξάχρονου που έλαβα, για την επίδραση του έργου τού Κάφκα στον υπαρξισμό.
απλά ζηλεύετε που θα γράψει στο cv του ότι έχει δημοσιεύσεις από τα 13 του...
thrass...upgrade! η ατάκα της ημέρας...
βασικά, εγώ φαντάζομαι ότι πρόκειται όντως για ώριμο παιδί, αλλά είναι κρίμα που δεν τον άφησαν οι φιλόδοξοι γονείς να γράψει κάτι μόνος του- γιατί πίσω από τις φανφάρες, πρέπει να υπάρχουν και απόψεις προσωπικές δικές του- αλλά πως να εντυπωσιάσεις την κυρία Μίνα από δίπλα με μιά απλή αλήθεια? Την τυλίγεις με 20 τετραγωνικά περιτύλιγμα.
Βέβαια αν μπορώ να αποτολμήσω και ένα ακόμα σχόλιο, ίσως για το target group της επιστολής, δηλαδή για την συγκεκριμένη ομάδα γονιών με το τιμητικό αξίωμα "τσιφτελέλλην", να αποδειχθεί πιο αποτελεσματική η επιστολή απ'ο,τι φανταζόμαστε.
καλλιόπη
http://pitsirikos.blogspot.com/2006/11/blog-post_08.html
θαρρώ πως το χειρότερο δεν είναι ότι τα παιδιά ζητάνε από τους γονείς τους να τους φτιάχνουν εκθέσεις -με πολιτικό λόγο α λα στίχο Κώστα Χατζή (οι "κακοί" και οι "μεγάλοι της γης"...). Το χειρότερο και πιο ανησυχητικό είναι ότι υπάρχουν παιδιά που ζητάνε να συμπεριφέρονται ως γονείς. Αυτό, δηλαδή, που κάποτε ήταν το πρότυπο ανθρώπου στο έβρισκες πάτημα για να εξγερθείς (δίκαια ή άδικα, ουσιαστικά εκφράζοντας μια γενικότερη απαξίωση), δείχνει να γίνεται -για κάποιους- πρότυπο μίμησης σε μια ηλικία που οποιαδήποτε τάση μίμησης κάνει κακό. Ξέρετε πόσα τέτοια παιδάκια έχω γνωρίσει;... Αλλά και μια συνέντευξη της Αρετής Κετιμές να διαβάσετε ή να δείτε, μπορείτε άνετα να καταλάβετε για τι σας μιλώ.
Πιτσιρίκια 13 χρονών που καμώνονται πως έχουν συνειδητοποίηση 40χρονου (και βάλε), πάντα μου προκαλούσαν τρόμο, καθώς αναρωτιόμουν τι είδους συνειδητοποίηση θα έχουν στα 40 τους. Όπως και οι σίγουροι συνδικαλιστές στις φοιτητικές συνελεύσεις που έχουν απαντήσεις για όλα και μπορούν να στήσουν στον τοίχο όποιον γουστάρουν.
Βέβαια, στην περίπτωση του γράμματος της Ελευθεροτυπίας, θαρρώ πως την επιστολή την έχει γράψει κάποιος πραγματικά 40χρονος, κάποιος που είχε όλο το χρόνο να μάθει, να δει, να ακούσει, αλλά προτίμησε να ανδρωθεί και να ισχυροποιήσει μέσα του (και πάνω σε πολύ γερές βάσεις) τη γενικότερη αισθητική του κιτς (και τις μεθόδους του). Πιστεύω πως είναι κάποιος που διαβάζει περιλήψεις έργων Καζαντζάκη, αναλύσεις Καβάφη, Ρίτσο στην τουαλέτα, ή -μάλλον- πιστεύω πως δεν έχει το χρόνο να διαβάζει γενικώς και το έχει παρατήσει από καιρό το άθλημα. Και σίγουρα δεν θυμάται με τι μάτια έβλεπε τον κόσμο όταν ήταν 13 χρονών, πόσο λίγη πονηριά κουβαλούσε τότε, πόση πολλή αφέλεια, πόση πολλή πίστη, πόση... σταματώ πριν γίνω κι εγώ κιτς και κλισέ. Ο Αριστοτέλης το είχε πει πιο καλά: οι νέοι είναι εύπιστοι γιατί δεν έχουν εξαπατηθεί πολλές φορές. Και ακόμα καλύτερα ο μεγάλος Κούντερα: "το κιτς είναι η δικτατορία της καρδιάς".
Κι εγώ τον Κούντερα σκεφτόμουν σήμερα και αυτά που έλεγε για το κιτς στην "Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι". Συγχαρητήρια, old-boy, για την επισήμανση και το σχολιασμό του εν λόγω πρωτοσέλιδου. Τα σημερινά σχόλια επ' αυτού ακόμη χειρότερα... Όσο υπάρχουν Αλέξανδροι, υπάρχει ελπίδα λοιπόν... Όσο υπάρχουν μικρομέγαλα που προσπαθούν να γράψουν αυτό που περιμένει από αυτά ο μπαμπάς τους και μετά του ζητούν να τους τα διορθώσει (φαντάζομαι πώς θα έγινε η συγγραφή της επιστολής: Πώς θα σου φαινόταν, Αλέξανδρε, να γράψεις ένα γράμμα για όλα αυτά που συμβαίνουν; -Αλέξανδρε, να μην ξεχάσεις να γράψεις και για τα παιδιά που τα μεγαλώνουν οι ξένες γκουβερνάντες-παραδουλεύτρες... -Αλέξανδρε, να μην ξεχάσεις αυτό ή το άλλο...) Και μετά η επιστολή χαρακτηρίζεται ράπισμα στον καθωσπρεπισμό και την υποκρισία! Είναι δε η πεμπτουσία και των δύο. Ο καημένος ο Αλέξανδρος στα 40 του ή θα είναι ακριβώς σαν τους γονείς που περιγράφει ή θα σπάσει από την πίεση και ποιος ξέρει πού θα καταλήξει. Το πρόβλημα είναι που τόσοι και τόσοι επιστήμονες και καλλιτέχνες δεν βλέπουν το αυτονόητο, ότι αυτά δεν είναι λόγια ενός παιδιού... Αλλά τελικά φαίνεται πως όταν έχουμε να κάνουμε με παιδιά, βγάζουμε έτσι ή αλλιώς τον πιο κιτς εαυτό μας, μας συνθλίβει η κουντερική "δικτατορία της καρδιάς".
κρίμα για την ελευθεροτυπία. το "ε" έχει καεί εδώ και καιρό (βλ. ειρωνικό ύφος στην παρουσίαση του βιβλίου του κ. Καπλάνι και το εξυπνακίστικο στυλάκι στο άρθρο του doherty. τα υπόλοιπα δεν άντεξα να τα διαβάσω).
Το πιό ενοχλητικό είναι ότι σήμερα " η όλη Ελευθεροτυπία " πουλάει τρέλα για την πρωτότυπη σκέψη του νεαρού Αλέξανδρου - με ιδιαίτερη θλίψη διάβασα τη στήλη του Χρ. Μιχαηλίδη ( η κεντρική ιδέα ήταν : και τι έγινε δηλαδή που η επιστολή γράφτηκε with a little help from his mom? ).
Νιονιό γιόκ. Εμείς αμόκ. Ελευθεροτυπία στοπ.
Tζόνυ Τουρτούρα, το 1 και το 2 είναι πολύ εύστοχα και to the point που λένε στο ελληνοαγγλόφωνο κρατίδιο μας.
Αnon, το ποστ του Πιτσιρίκου είναι ξεκαρδιστικό.
Rayuela, ξεπατικώνω κι εγώ τον Κούντερα σαν την Μιμή :)
Τέλος στα σχόλια περί του παιδιού, δεν έχω καμιά ανησυχία για το μέλλον του γιατί δεν θεωρώ ότι έχει ιδιαίτερη συμμετοχή στο κείμενο, ενώ στα σχόλια περί Ελευθεροτυπίας δεν διαφωνώ ότι φαίνεται να κακογερνά σαν τον Πέντραγκ Τζόρτζεβιτς, αλλά ελπίζω ότι είναι μια παροδική φάση και σε κάθε περίπτωση δεν παύει να είναι μια εφημερίδα που εκτιμώ και σέβομαι.
Τέλος, μέσα από την αλλοδαπή ανεκπαίδευτη προβληματική baby sitter.......OK τι να πει κανείς...είναι περίεργο να μένεις στη Βουλιαγμένη και να πηγαίνεις δημόσιο, μάλλον βλάπτει την υγεία να είσαι έξω από τη νόρμα....
Geia,
eseis megalosate,milate poly...afti einai i moni diafora...
xxx
gp
Δημοσίευση σχολίου
<< Home