Παρασκευή, Ιουλίου 07, 2006

Λερώνοντας τη Σιωπή

Η ταφή του πατέρα του παιδικού μου φίλου έγινε στην άνω πύλη του νεκροταφείου Παπάγου, πάει να πει ψηλά στο βουνό. Παίρνοντας στη συνέχεια την μεγάλη κατηφόρα προς το καφενείο, βλέπω μπροστά μου δεκάδες σειρές από τάφους και στο βάθος εκατοντάδες σειρές από πολυκατοικίες, που συνθέτουν ένα τμήμα από το φαιό νταμάρι. Εν αντιθέσει με τους τάφους οι πολυκατοικίες είναι δομημένες άναρχα. Αρμονία βέρσους χάους, τιτιβίσματα πουλιών βέρσους αστικής οχλοβοής, νέκρα βέρσους ζωής. Όμως η πινακίδα γράφει «Κοιμητήριο Παπάγου» και ίσως δεν είναι εντελώς λάθος να αποκαλούμε τις νύχτες και τις πολυκατοικίες κοιμητήρια.
Χρησιμοποιώ μετρό για να φτάσω εγκαίρως. Βγαίνοντας από τον σταθμό της Εθνικής Άμυνας, οι κυλιόμενες σκάλες έχουν τέτοια κλίση, που είναι σαν να σε ανεβάζουν απευθείας στον ουρανό. Φυσικά δεν το κάνουν. Οι κυλιόμενες δεν το κάνουν, ο θάνατος το κάνει; Ο νεκρός επιτέλους ξέρει; Παίρνει τις απαντήσεις στα μεγάλα αινίγματα; Κι αν τις παίρνει ως τι τις παίρνει; Ως πνεύμα, ως πρώην άνθρωπος; Ο νεκρός επιτέλους ξέρει ή πεθαίνοντας δεν μπόρεσε να μάθει τίποτα, ούτε καν πως μετά τον θάνατο δεν υπάρχει τίποτα; Ο κόσμος στην εκκλησία σχηματίζει ουρά για να περάσει μπροστά απ' το φέρετρο και είναι σαν να σχηματίζει ουρά περιμένοντας να έρθει η δική του σειρά για να μπει μέσα σ΄ένα φέρετρο, με τον κόσμο στην εκκλησία να σχηματίζει ουρά για να περάσει μπροστά απ' αυτό. Και ούτω καθεξής. Απ' την μήτρα στο φέρετρο κι από έμβρυο χώμα. Και το ενδιάμεσο η ιστορία του καθενός μας. Και άλλοι προτιμούν την ιστορία τους πιο μέινστριμ, πιο καλουπαρισμένη, πιο ασφαλή και άλλοι την προτιμούν με περισσότερες λοξοδρομήσεις, με περισσότερες ανατροπές, με λιγότερη κοινωνική αποδοχή.
Ο θάνατος μυρίζει σαν βρώμικο σακάκι, σαν το βρώμικο σακάκι του μπροστινού μου στην εκκλησία, την ώρα που ο πολιτικός σολάρει στον επικήδειο. Δεν υπάρχουν κάμερες: ο πολιτικός σολάρει πιο πολύ από μεράκι.
Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν αφήνουν καμία αυθεντική συγκίνηση ανεκμετάλλευτη· προτιμούν να τις τσαλακώσουν για να τις φέρουν στα μέτρα τους και να κάνουν για μια ακόμη φορά το κομμάτι τους.
Άνθρωποι όπως οι πολιτικοί.
Ή όπως οι ψυχαναγκαστικοί γραφιάδες σαν εμένα.
Άνθρωποι δηλαδή που δεν παίρνουν καθόλου χαμπάρι από ζωή, άνθρωποι που δεν έχουν τη στοιχειώδη νοημοσύνη επιτέλους να σιωπήσουν και να αφουγκραστούν προσεκτικά τον θάνατο και την οδύνη των ζωντανών που μένουν πίσω, δίχως άντρα, δίχως πατέρα, δίχως γιο και αδελφό.

18 Comments:

At 7/07/2006 09:53:00 μ.μ., Blogger ΓΑΪΔΑΡΑ said...

o νεκρός ξέρει... ξέρει ότι δεν υπάρχει τίποτα μετά... γιατί αυτά που αγάπησε έμειναν πίσω... τι θα μπορούσε να είναι "κάτι" γι αυτόν "εκεί"?
αλλά κι εγώ ξέρω ότι δεν υπάρχει τίποτα μετά... και είμαι ήρεμη με αυτή την γνώση... επιτέλους θα ξεκουραστώ πραγματικά "μετά"

 
At 7/08/2006 12:15:00 π.μ., Blogger Sraosha said...

Αμάν? πάλι έγραψες.

@enhancedbyanonymity: σαν να λέμε Toi, hypocrite lecteur, mon semblable, mon fr?re, δηλαδή;

 
At 7/08/2006 11:47:00 π.μ., Blogger 0comments said...

Γειασου ρε ολντμπόυ με τα ωραία σου!!!
(Επειδή στιγμή γλεντιού μπορεί να υπάρξει και στο θάνατο)

 
At 7/08/2006 03:43:00 μ.μ., Blogger Καπετάνισσα said...

Σσσσςςς...

Πολυμιλήσαμε...

 
At 7/08/2006 05:15:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

«Ευτυχώς που διαθέτεις και μια σταγόνα αυτογνωσίας...»

Ευτυχώς.

 
At 7/08/2006 08:16:00 μ.μ., Blogger Jason said...

Είστε τόσο βέβαιοι ότι είναι 'ευτυχώς';

Πολύ όμορφο post, για άλλη μια φορά.

 
At 7/08/2006 08:54:00 μ.μ., Blogger philos said...

Σε ευχαριστούμε που μεταφέρεις τόσο όμορφα, σκέψεις που κάνει ο καθένας μας σε τέτοιες στιγμές.
Ακόμη και αυτοί που τις ζούνε πιο έντονα.

 
At 7/10/2006 02:55:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

ο θεος πεθανε
και οι ψυχαναγκαστικοι γραφιαδες σαν εσενα δεν αισθανονται πολυ καλα τελευταια, ξερεις ποιοι, αυτοι οι Ανθρωποι που δεν παιρνουν καθολου χαμπαρι απο ζωη κτλ κτλ.
αντε μενει να γινεις και πολιτικος να αξιοποιησεις και τη νομικη.
εγω νομιζα οτι ησουν απλα ενας blogger.
τι να σου πω αν ειναι να σε χαλαει ετσι μια κηδεια να τα αποφευγεις τοτε ολα αυτα τα λατρευτικα.
ε

 
At 7/10/2006 03:15:00 μ.μ., Blogger Uncle Aris said...

e? Ti koulo sxolio htan auto re anwnume pou den exeis kan to 8arros ths gnwmhs? Pros ti h epi8etikothta?

 
At 7/10/2006 08:25:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Κατά πάσα πιθανότητα μετά...δε παίζει τίποτε. Πάπαλα. Τέλος.
Για αυτό το λόγο έχει νοήμα η ζωή.
Μιας και πιάσαμε όμως τέτοια κουβέντα, έχω μια απορία βρε παιδιά.
Οι ζωντανοί έχουν συνείδηση της απώλειας εκείνου που φεύγει και πονάνε. Αυτοί που φεύγουν έχουν συνείδηση ; Πονάνε που φεύγουν και αφήνουν πίσω τους αγαπημένα πρόσωπα;
Κάτι τέτοιες στιγμές με ανακουφίζει η σκέψη ότι σύμφωνα με την ορθόδοξη θρησκεία, κάποτε θα ξανασυναντηθούμε.
Και μη προτρέξει κανείς να μας πει ότι πρόκειται για παραμύθι, διότι τότε να μας πει τι παίζει και απο την άλλη πλευρά της μάντρας να το ξέρουμε.
Από την άλλη πάλι, σε αυτή την απορία δε στηρίζονται και οι θρησκείες ;
Λες, δεν υπάρχει Θεός και αραδιάζεις ένα κάρο επιχειρήματα..αυτό, εκείνο, το άλλο κ.ο.κ.
Αν, όμως έστω και μια στο άπειρο, υπάρχει, τότε τι γίνεται ;
Εκεί πατάνε οι θρησκείες και μας έχουν στήσει στο τοίχο.
Στο 50/50.
GeorgeS.

 
At 7/11/2006 11:16:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

γιατι ειναι κουλο το σχολιο ρε ανκλ αρις δηλαδη τι, πρεπει παντα τα σχολια να ειναι θετικα και αν δεν, πρεπει να βαλουμε απο κατω ονομα διευθυνση και αφμ για να δειξουν το θαρρος τους.
καμμια επιθετικοτητα, οχι,λιγο ειρωνια, ναι.
ε

 
At 7/11/2006 12:39:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Apla se eyxaristw kai xairomai pou symfwnoume kai s' ayto file. To keimeno sou einai poly kalytero apo ton sygkekrimeno epikhdeio. H teleytaia protash leei ta panta. Kai pali s' eyxaristw.

 
At 7/11/2006 03:56:00 μ.μ., Blogger Uncle Aris said...

Κοιτα για μένα το σχόλιό σου 'αντε μενει να γινεις και πολιτικος να αξιοποιησεις και τη νομικη.' μου φάνηκε επιθετικό. Σε μένα έτσι θα φαινότανε πάντως. Αν κάνω λάθος ζητώ συγνώμη. Όσο για το θάροος της γνώμης το λέω γιατί είναι εύκολο να είσαι επιθετικός (που μπορεί να μην ήσουνα αλλά έτσι μου φάνηκε) χωρίς να δίνεις ούτε το όνομά σου. Δεν ζητάω ΑΦΜ ούτε και
την διεύθηνσή σου ζητάω, εγώ δεν είμαι ρουφιάνος ασφαλίτης οπότε κράτα τα στοιχεία του εαυτού σου. Αλλά το όνομά σου το θέλω, να ξέρω οτι διαφωνώ με κάποιον άνθρωπο και να τον φωνάζω με το όνομά του κι αυτός να είναι σταθερός και αξιοπρεπείς σε αυτά που λέει ακόμα κι αν είναι αρνητικά. Και να μη κρύβεται στην ανωνυμία. Κατα κάποιο τρόπο απλώς μου φαίνετε θρασύδειλο αυτό. Μπορεί και πάλι να κάνω λάθος. Διέψευσέ με αν θές.

Φιλικά ο θείος Άρης :)

 
At 7/11/2006 07:55:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Johnny, να ξέρεις πως σε θαύμασα. Τίποτα άλλο.
«ε», την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να πάω σε κηδεία, θα κοιτάξω να το αποφύγω, για να μην χαλαστείς.

 
At 7/12/2006 12:30:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

δεν χρειαζεται να αποφευγεις τιποτα ,γιατι δεν με χαλαει τιποτα "ειμαι δευτερη" που ελεγε και η ouming.
εδω ειναι δικος σου χωρος και εγω ερχομαι γιατι σε εχω επιλεξει εισαι ο αγαπημενος μου.αυτο ομως δεν σημαινει οτι παντα ολα ειναι καλα.ειναι στιγμες που σε θεωρω λιγο επιτιδευμενο και αλλες που δεν συμφωνω.νομιζω οτι ειναι ενταξει να αμφισβητεις αγαπημενους ανθρωπους,τους ιδιους μας τους εαυτους,ηδη ειμαι σε μια περιοδο που δεν νοιωθω τα καλυτερα για μενα(για να μη νοιωθεις οτι εκτιθεσαι μονο εσυ)γιατι οχι λοιπον και τον αγαπημενο blogger
Στο κατω κατω αυτο που εχουμε αναγκη ειναι επικοινωνια
ε λενη (θειε αρη)

 
At 7/12/2006 07:54:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

ενώ το δικό σου σχόλιο ε λενη δεν είναι καθόλου επιτηδευμένο.

 
At 7/13/2006 05:49:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Κάποτε τις Άνοιξες, περπατούσα στο δρόμο κι όσους περνούσαν δίπλα μου, τους έβλεπα σα σκελετούς... Τώρα μεγάλωσα και τους συνήθισα

 
At 8/10/2006 04:00:00 μ.μ., Blogger angeliki marinou said...

"Άνθρωποι δηλαδή που δεν παίρνουν καθόλου χαμπάρι από ζωή, άνθρωποι που δεν έχουν τη στοιχειώδη νοημοσύνη επιτέλους να σιωπήσουν και να αφουγκραστούν προσεκτικά τον θάνατο και την οδύνη των ζωντανών που μένουν πίσω, δίχως άντρα, δίχως πατέρα, δίχως γιο και αδελφό".

...για να καθήσουν μετά να γράψουν ένα αξιοδιάβαστο κείμενο, προιόν του προσεκτικού αφουγκρασμού - για να ολοκληρωθεί ο κύκλος.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home