Τρίτη, Ιουλίου 04, 2006

Γκριζούπολη

Δεν ξέρω αν στις προεκλογικές υποσχέσεις των υποψηφίων δημάρχων εξακολουθούν να περιλαμβάνονται οι παιδικές χαρές ή αν έχουν εγκαταλειφθεί πλέον ως αντικαπιταλιστικές σε σύγκριση με τους παιδότοπους.
Μια πραγματικά καινοτόμος ιδέα όμως, θα ήταν η εξαγγελία δημιουργίας δίπλα σε κάθε παιδική χαρά και μιας ενήλικης μελαγχολίας. Κι αν υπάρχει πρόβλημα ευρέσεως χώρων, ίσως θα μπορούσαν οι εναπομείνασες παιδικές χαρές να λειτουργούν ορισμένες ώρες της ημέρας ως ενήλικες μελαγχολίες. Αντί για παιδιά που θα τρέχουν και θα φωνάζουν, οι χώροι αυτοί θα γεμίζουν με τριαντάρηδες και σαραντάρηδες που θα σέρνουν το βήμα τους με χαμηλωμένο το κεφάλι και θα μονολογούν.
Τα ήδη υπάρχοντα παιχνίδια θα μπορούν άνετα να ερμηνεύονται και να χρησιμοποιούνται ως συναισθηματικές μεταφορές (τραμπάλα για τους μανιοκαταθλιπτικούς, τσουλήθρα για τους πεσιμιστές κ.ο.κ.).
Κι αν η ιδέα πιάσει, η ιδιωτική πρωτοβουλία θα αναλάβει αμέσως δράση για να ξεφορτωθούμε τις ενήλικες μελαγχολίες και να τις αντικαταστήσουμε με στεγασμένους μελαγχολότοπους, που θα έχουν ονόματα όπως αυτό του τίτλου του ποστ.

16 Comments:

At 7/04/2006 03:06:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ωραία ιδέα!Δεν νομίζω ότι υποψώφοι δήμαρχοι ασχολούνται με το που θα εναποθέσουμε (αν μπορεί να συμβεί)το καθημερινό μας μπάζο.

 
At 7/04/2006 03:08:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ωραία ιδέα. Δεν νομίζω ότι οι υποψώφιοι δήμαρχοι ασχολούνται με το που θα εναποθέσουμε για λίγο έστω και μεις οι ενήλικες την μελαγχολία μας

 
At 7/04/2006 08:31:00 π.μ., Blogger ΓΑΪΔΑΡΑ said...

Σπουδαία ιδέα!
Θα είναι μια όαση για τους διψασμένους για δράμα ενήλικες... εγώ θα πήγαινα κατευθείαν δε στην κούνια... ως αμφιταλαντευόμενα ρεαλίστρια... ίσως και ως αμφιταλαντευόμενα ρομαντική...
Στον μελαγχολότοπο δεν θα πήγαινα... όπως δεν θα πήγαινα ποτέ σε παιδότοπο... τα φτιασίδια, τα εντυπωσιακά ντεκόρ και οι "έμπειροι" υπάλληλοι της παιδοψυχολογίας-ενηλικοψυχολογίας με τρομάζουν... ποτέ δεν ξέρεις τι σκέφτονται αν γυρίσεις το κεφάλι... προτιμώ πάντα μια παιδική χαρά - ενήλικη μελαγχολία...

 
At 7/04/2006 09:35:00 π.μ., Blogger philos said...

Συγχαρητήρια, μόλις εμπορευματοποιήσατε και την μελαγχολία!. Διότι από την στιγμή, που την ξεχωρίζεις ως προϊόν και μάλιστα ως προεκλογική παροχή, άνοιξες μια καινούρια αγορά!
Χωρίς πλάκα, επειδή τον τελευταίο χρόνο έχω γυρίσει άπειρες παιδικές χαρές σε όλο το λεκανοπέδιο, εκεί που σε πιάνει μελαγχολία είναι οι εγκαταλελειμμένες παιδικές χαρές και αυτές οι πολύ μικρές που βρίσκονται ανάμεσα σε τεράστιες πολυκατοικίες και ζήτημα οι ακτίνες του ήλιου να τις πιάνουν πάνω από 1 ώρα την ημέρα.
Ίσως μου φαίνονται μελαγχολικές οι γειτονιές αυτές (και όχι ειδικά οι παιδικές χαρές) γιατί μου θυμίζουν τις γειτονιές που έπαιξα και εγώ ως παιδί...

 
At 7/04/2006 11:21:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ρε συ Old-boy, δεν είναι ήδη ενήλικες μελαγχολίες όλα όσα κυκλώνουν τις παιδικές χαρές;

Και σε σχέση με το Μουντιάλ και το πώς σε ρίχνει, όπως όλους μας: μήπως δίπλα σε κάθε παιδική χαρά κι ένα προποτζίδικο; Αυτό εννοείς;
;^p

 
At 7/04/2006 01:17:00 μ.μ., Blogger Dimitris Athanasiadis said...

Τι έγραψες πάλι...;

 
At 7/04/2006 02:02:00 μ.μ., Blogger ramon said...

το πιό μελαγχολικό πρόσωπο στις παιδικές χαρές είναι ο χωρισμένος πατέρας που αμήχανα προσπαθεί να αναπληρώσει δίπλα σε μια τσουλήθρα τον χαμένο απο το παιδί του χρόνο.

 
At 7/04/2006 03:23:00 μ.μ., Blogger candyblue said...

Ειμαι ήδη εκεί

 
At 7/04/2006 04:13:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Αν αλήθεια θέλουμε να ζήσουμε, καλύτερα ν' αρχίσουμε τώρα αμέσως και ν' αφήσουμε τις βόλτες στους μελαγχολότοπους. Αν πάλι δεν το θέλουμε, δεν πειράζει, αλλά καλύτερα ν' αρχίσουμε να πεθαίνουμε...

 
At 7/05/2006 12:27:00 π.μ., Blogger Καπετάνισσα said...

Η μελαγχολία σέρνεται.
Και γερά ριζώνει.

Το χώμα μοναχά της φτάνει.
Τα παιχνίδια της είναι ύπουλα, δεν τα φανερώνει, οπότε...

Εκτός κι αν γυρεύει καμουφλάζ.
Να "παίξει" με ό,τι δεν μας παίζει πιά...

Σε μια χαρά παιδική, ναι.
Σοφή τελικά η σκέψη σου...

 
At 7/05/2006 11:36:00 π.μ., Blogger Γιώργος said...

Ωραίοι συνειρμοί old boy!

 
At 7/05/2006 02:49:00 μ.μ., Blogger Ανέστης Μ. said...

ολιγον μελαγχολικο αλλα τοσο αληθινο..Μολις κερδισες ενα λινκ:)

 
At 7/05/2006 04:02:00 μ.μ., Blogger τέλσον said...

Old bloy (παλιόπαιδο; )

μερικές φορές οι εμπνεύσεις σου ειναι θεϊκές...

 
At 3/05/2007 04:29:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Excellent, love it! Tattoo removal in hawaii Forex guide forex guide forex guide forex software Men wearing bras photos Sample gay video renault traffic Stainless steel kitchen cookware Henti toon porn acuvue contact free lens soft contact lens Zocor pijnlijke gewrichten Verizon wireless ringtones http://www.renault-scenic-exhaust-systems.info/Renaultluganacupholder.html free live video conferencing software yasmin Nutrition guide for body builders Valium vicodin buy now tramadol Car rental miami mustang convertible 2005 330 lexus review rx Italian leather sofa brands renault na wodr

 
At 9/17/2007 09:21:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Καταπληκτική ιδέα. Έτσι κι αλλιώς οι περισσότερες παιδικές χαρές είναι παιδικές μελαγχολίες μάλλον. Κακοσυντηρημένες, κακόγουστες, χωρίς φαντασία και χωρίς ίχνος σχέσης με κάποιου είδους φύση. Εξαίρεση η Παιδική Χαρά του Πικιώνη στη Φιλοθέη. Εκεί ως και οι χωρισμένοι μπαμπάδες που κάνουν baby sitting αισθάνονται καλύτερα. Κατά τα άλλα παιδικές και ενήλικες μελαγχολίες αντάμα.

 
At 9/17/2007 09:23:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Καταπληκτική ιδέα. Έτσι κι αλλιώς οι περισσότερες παιδικές χαρές είναι παιδικές μελαγχολίες μάλλον. Κακοσυντηρημένες, κακόγουστες, χωρίς φαντασία και χωρίς ίχνος σχέσης με κάποιου είδους φύση. Εξαίρεση η Παιδική Χαρά του Πικιώνη στη Φιλοθέη. Εκεί ως και οι χωρισμένοι μπαμπάδες που κάνουν baby sitting αισθάνονται καλύτερα. Κατά τα άλλα παιδικές και ενήλικες μελαγχολίες αντάμα.
Para-Mythou.blogspot.com

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home