Τετάρτη, Ιουλίου 05, 2006

Τα κριτήρια



Περίμενα την συναυλία του Αntony μήνες. Κι ύστερα έβρεξε. Κι η συναυλία πήγε δυο μέρες μετά. Δυο μέρες μετά που η Γερμανία αντιμετώπιζε την Ιταλία και οι δυο μαζί τον Αntony. Kαι τώρα; Είχα να επιλέξω ανάμεσα στο πανηγύρι του ερμαφροδιτισμού και στο πανηγύρι της αδρεναλίνης. Να δω έναν άντρα που τραγουδάει για το όνειρό του να γίνει γυναίκα ή είκοσι οκτώ άντρες που πολεμούν για το όνειρό τους να γίνουν αθάνατοι; Ο Antony τραγουδάει για μεταλλάξεις και ψυχές παγιδευμένες σε λάθος σώματα και τα θέματα αυτά με αφορούν άμεσα, ακόμη και αν η δικιά μου μετάλλαξη και η δικιά μου παγίδα δεν έχoυν να κάνουν με το φύλο μου. Στο αριστούργημα που λέγεται «Insider», ο Ράσελ Κράου ατενίζει την θάλασσα (όπως όλοι σχεδόν οι ήρωες του Μάικλ Μαν) και αμφιταλαντεύεται αν πρέπει να καταθέσει ενόρκως κατά των καπνοβιομηχανιών. «Μου φαίνεται ότι δεν μπορώ να βρω τα κριτήρια βάσει των οποίων θα πάρω την απόφασή μου», λέει στον Πατσίνο. Αναζητώ λοιπόν κι εγώ τα δικά μου κριτήρια για την απόφασή μου και αποφασίζω να αναβάλω για λίγο το θάνατό μου προκειμένου να ακούσω μια ακόμα ιστορία. Καλώς ή κακώς, τις ιστορίες του Αntony τις έχω ακούσει. Την ιστορία του ημιτελικού όμως όχι. Θυσιάζω λοιπόν την αίσθηση της συναυλίας και της ζωντανής επαφής και μένω σπίτι για να δω μπροστά στα μάτια μου μια συναρπαστική ποδοσφαιρική ιστορία. Βλέπω έναν συγκλονιστικό αμυντικό, έναν τεράστιο τερματοφύλακα, βλέπω έναν προπονητή που επιτέλους δεν σκέφτεται σαν τεχνοκράτης, αλλά σαν ψυχολόγος, σαν άνθρωπος που ξέρει ν' ακούσει τις ιστορίες του παρελθόντος, σαν άνθρωπος που ξέρει ότι η «κατάρα» των χαμένων πέναλτι σε μουντιάλ θα επηρεάσει αρνητικά την ψυχολογία των ποδοσφαιριστών του και ότι θα αποκλειστούν αν φτάσουν εκεί, βλέπω έναν άνθρωπο που χρησιμοποιεί τον τρόμο των πέναλτι δημιουργικά και αποφασίζει να πάρει την μοίρα της ομάδας του στα χέρια του, αποφασίζει -ενάντια στο ιταλικό DNA- να ρισκάρει μέχρι εσχάτων στην παράταση, ώστε εκεί να σκοτώσει ή εκεί να σκοτωθεί. Και σκοτώνει τη Γερμανία στο σπίτι της. Και ο Άλεξ Ντελ Πιέρο, αιωνίως λίγος στα κρίσιμα ματς, λίγος και χθες, επιτέλους λυτρώνεται, και είναι αυτό το βλέμμα του στη φωτογραφία που περιέχει χίλιες ιστορίες, είναι αυτό το βλέμμα του που τελικά δικαιώνει την επιλογή μου να δω το ματς.

Forgive me, Antony, but last night I set my spirit free.

22 Comments:

At 7/05/2006 05:15:00 μ.μ., Blogger christosk said...

:)
Εύγε γερόπαιδο. Για τα κριτήρια.

 
At 7/05/2006 05:34:00 μ.μ., Blogger Xilaren said...

χμμμμ...
το σημαντικό είναι ότι είσαι ευχαριστημένος με την απόφασή σου

 
At 7/05/2006 05:48:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

επιβεβαιώνεις ότι η συναίσθηση (empathy) δεν είναι διάρκεια αλλά μια στιγμή, ένα στιγμιότυπο - η (προσωρινή;) λύτρωση γίνεται μουσική ακόμα και απο ένα βλέμμα!

 
At 7/05/2006 06:26:00 μ.μ., Blogger candyblue said...

well done!
Κι όμως ήσουνα εκεί!

 
At 7/05/2006 06:37:00 μ.μ., Blogger VROXOPOIOS said...

Ακριβώς την ίδια απόφαση πήρα κι εγώ!

 
At 7/05/2006 06:47:00 μ.μ., Blogger οι σκιές μιλάν said...

H suneidisi einai dunamh ki eksousia.

Apsogo to post.

 
At 7/05/2006 06:57:00 μ.μ., Blogger οι σκιές μιλάν said...

PS: mipws boreis na dwseis tin pigi ths photo pou postares sto D'n'D me ton ZZ?

 
At 7/05/2006 07:09:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Homme libre tu cheriras toujours la mer.

 
At 7/05/2006 07:22:00 μ.μ., Blogger ΓΑΪΔΑΡΑ said...

Τόσο διαφορετικές κι όμως εγγύτατες επιλογές... απ'τη μια η συναυλία... η μουσική, οι αισθήσεις, η ψυχική έξαρση στο άκουσμα μελωδιών που την αγγίζουν... την αγγαλιάζουν και την κατευνάζουν... την συντροφεύουν σε μονοπάτια δύσκολα... όπως αυτά της αυτογνωσίας... είναι μια προσωπική νίκη... απ' την άλλη ο αγώνας... η μάχη... το ένστικτο που έχουμε όλοι μέσα μας της διεκδίκησης... διαλέγουμε στρατόπεδο και τρέφουμε αυτές τις αισθήσεις μας που μας θέλουν νικητές... έστω κι αν δεν είναι μια ένθερμη επιλογή μεριάς απο μέρους μας... πάντα υπάρχει αυτή η μικρή σπίθα που μας καθιστά ενεργούς θεατές-μαχητές... αυτή η μικρή σπίθα που μας κρατά σε εγρήγορση εν αναμονή της κορύφωσης... της νίκης... έτσι η επιλογή ενός αγώνα και η επιλογή μιας συναυλίας δεν απέχουν πολύ... απέχει ίσως η γεύση της νίκης... η κορύφωση των αισθήσεων...

 
At 7/05/2006 09:19:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Garine, τι σημαίνει αυτό;
Σκιές, την έλαβα με μέιλ (από φίλο, όχι απ' τον Ζιζού).

 
At 7/05/2006 10:14:00 μ.μ., Blogger Rodia said...

Καλά βρε Boy, dvd δεν έχεις; Ενα video τουλάχιστον.. Είχες ξεμείνει από κασέτες μήπως;

Επιτέλους, ας μου τό 'λεγες να στο γράψω το ματς!:-)

 
At 7/06/2006 02:40:00 π.μ., Blogger basik-ly said...

Δεν είχα το δίλημμα χθες. Είχα, όμως, αρκετά άλλα ανάλογα αυτές τις μέρες: Raconteurs vs Θα βάλει η Γαλλία τουλάχιστον δύο γκολ στο Τόγκο; Arctic Monkeys vs. Αργεντινή-Μεξικό ΚΑΙ πώς θα φτάσω στο χώρο της συναυλίας την ώρα που οι Γερμανοί πανηγυρίζουν τη νίκη-πρόκρισή τους επί της Σουηδίας. Strokes vs Ισπανία-Γαλλία ΚΑΙ καύσωνα...

Πάντως, έχοντας δει τον Antony πέρσι, σε διαβεβαιώνω πως το προχθεσινό ματς ήταν πιο... thrilling.

 
At 7/06/2006 12:00:00 μ.μ., Blogger οι σκιές μιλάν said...

Diavazodas simera athlitika nea, epesa panw stin photo edw:

http://wc2006.contrasport.com/teams/France/123669.html

Eisai brosta apo to pagwto!

LaL

 
At 7/06/2006 03:25:00 μ.μ., Blogger H2O said...

Καταπληκτικής αισθητικής blog...να σαι καλά

[ineedfreshair-h2o.blogspot.com]

 
At 7/06/2006 07:38:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Ροδιά, σαν τη ζωή σε μαγνητοσκόπηση μου φαίνεται η πρότασή σου :)

 
At 7/07/2006 01:02:00 π.μ., Blogger Rodia said...

Ζωή = κλωτσοπατινάδα!
(δεν έχεις κι άδικο!)

τι ματς, τι μουτς!

σμουτς!:-)

 
At 7/07/2006 09:51:00 π.μ., Blogger οι σκιές μιλάν said...

PS2: Rwtisa gia ti photo sto D'n'D giati tin evgale o aderfos tou sugkatoikou mou, o opoios etuxe na diamenei sto sugkekrimeno ksenodoxeio stin Frankfourti paramones tou agwna Gallia-Brazilia. Thn photo mazi me duo alles (prohgoumeno ki epomeno kare) tis esteile molis prin 3 meres se filous, oi opoioi profanws tis esteilan se allous filous ki eftasan (kai oi 3?) se sena kai se kapoio dimosiografo tou contra pou tis anevase sto en logw site.
Telika o kosmos einai POLY...POLY mikros - kai auto den kserw an einai anagkastika kalo h' kako.
Filika.

 
At 7/07/2006 03:46:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Σκιές, και να μην ήταν, σίγουρα έχει γίνει τώρα πολύ μικρός. Αν ο αδελφός του συγκατοίκου σου την πουλούσε σε καμιά εφημερίδα, φαντάζομαι θα έβγαζε γερό χαρτζηλίκι.
Σε μένα πάντως μόνο αυτή που ποστάρισα έφτασε.

 
At 7/07/2006 07:21:00 μ.μ., Blogger οι σκιές μιλάν said...

apo tous germanous leipei to epixeirimatiko-tuxodiwktiko daimonio(!?!)

 
At 7/08/2006 04:08:00 μ.μ., Blogger vague tourist said...

Ντροπή! Μια από τις καλύτερες συναυλίες που έγιναν ποτέ στην Ελλάδα! Για να δεις... τηλεόραση!

 
At 7/08/2006 05:32:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Ότι είναι ντροπή να το δεχτώ :)
Αλλά όχι για να δω τηλεόραση. Δεν είδα τηλεόραση. Είδα ποδόσφαιρο.
Μεγιά και για την φώτο.

 
At 7/08/2006 08:02:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ανθρωπε ελεύθερε πάντοτε θα λατρεύεις τη θάλασσα

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home