Ξεκαρδισμένος.
To θέμα είναι ότι -απ' όσο τουλάχιστον θυμάμαι- πρόκειται για το μοναδικό εκτός έδρας παιχνίδι μπάσκετ του Παναθηναϊκού που πήγα να δω. Απρίλιος του 1993 και σφυρίζεται επιθετικό φάουλ στον Γιάνκοβιτς. Τότε τον βλέπουμε να παίρνει φόρα, να κουτουλάει στην (ελαστική) βάση της μπασκέτας και αμέσως μετά να πιάνει το κεφάλι του και να πέφτει κάτω. Αρχίζω να γελάω με τον κολλητό μου σαν σπαστικός. Έχω ξεκαρδιστεί με τον σωριασμένο μαλάκα και την κωμική σκηνή που μας προσέφερε. Όλη η εξέδρα μας τον βρίζει. Δεν σηκώνεται όμως, έρχεται ο γιατρός και μετά από κάποια λεπτά τον παίρνουν με φορείο. Οι Πανιώνιοι χειροκροτούν, εμείς έχουμε παγώσει και σωπάσει, με την εξαίρεση φυσικά μιας -όχι εντελώς ασήμαντης- μειοψηφίας, που εξακολουθεί και τον μπινελικώνει ενώ μεταφέρεται με το φορείο. Το παιχνίδι συνεχίζεται, κερδίζουμε κι αν θυμάμαι καλά προκρινόμαστε. Πανηγυρισμοί, τραγούδια, άγρια χαρά.
Φεύγοντας φοβάμαι μην μου την πέσουν σε κανένα στενό οι Πανιώνιοι. Δεν μου την πέφτουν.
Κι έτσι, εκείνο το σούρουπο της Άνοιξης του 93, γύρισα σπίτι μου αρτιμελής.
posted by Old Boy @ 5:38 μ.μ.
15 comments
15 Comments:
Οι διαιτητές του αγώνα γύρισαν σπίτι τους αρτιμελείς και ....., κανείς άλλος!
Η Ιδέα ή μάλλον η ΚΑΡΔΙΑ, δηλ. ο Άνθρωπος, αντέχει όσο θέλει.
Θυμάμαι, ένα φοβερό τρακάρισμα στη φόρμουλα ένα με τον Αρτον Σένα να σκάει στο τοίχο με 300 χιλιόμετρα την ώρα.
Απλά καθόμουν και μονολογούσα ότι πρόκειται για ένα πολύ γαμάτο high light.
Έχεις δίκηο να σιχτιρίζεις τη φάση γιατί σε βρήκε απροετοίμαστο, αλλά νομίζω ότι εκτός απο εσένα στη κερκίδα και εμένα στο καναπέ, τόσο ο Σένα, όσο και ο Γιανκοβιτς πίστευαν και αυτοί ότι είναι ατρόμητοι.
GeorgeS
Είμαι μεταξύ του 'μπρρρ' και της ντροπής που νιώθω επειδή τότε σκέφτηκα 'ρε τον χοντροκέφαλο'...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Το πάθος είναι περίεργο πράγμα. Βιολογικά ίσως να έχει σκοπό να προκαλέσει 'δέος' στον αντίπαλο. Για την ομάδα είναι καλό, για το μέλος της ομάδας μάλλον όχι (πάντα).
Η ζωή που περνά και χάνεται, η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται. Καλό του ταξίδι...
Ποιοι παίζαν διαιτητές; Θυμάται κανείς; Και εν τέλει, ήταν φάουλ; Δεν θυμάμαι τι προηγήθηκε, έχει εντυπωθεί μόνο η τραγική στιγμή.
Blade ο Κουκουλεκίδης ήταν διαιτητής. Η απόφαση κρίθηκε αυστηρή, αλλά αυτό λίγο μετράει..
κατά τη γνώμη μου μετράει. Ηταν ευκαιρία να ανοίξει μία κουβέντα για την έννοια της αυτουργίας στον αθλητισμό. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να τεκμηριωθεί νομικά, αλλά η ηθική του θέματος έχει άλλη διάσταση. Εκείνη την εποχή οι διαιτητές του μπάσκετ θύμιζαν παράσιτα πάνω σε εύπορους ξενιστές. Πρώτα ήταν ο Αρης, όπου σφύριζαν φάουλ ακόμα και στον αέρα που χάλαγε τα μαλλιά του Γκάλη. Μία χρονιά εύνοιας προς τον ΠΑΟΚ (θυμάστε τη σκηνή με τον Ιωαννίδη να δίνει το σακάκι στον Βορεάδη;) και μετά προς τον Ολυμπιακό-από το 1993-94 άρχισε η πενταετία του γαύρου. Από τότε έως και σήμερα ευνοείται συστηματικά ο Παναθηναϊκός. Αλήθεια, δεν θα μπορούσε κάποιος να μηνύσει έναν διαιτητή, να τον εγκαλέσει ποινικά για αλλοίωση αποτελέσματος, διασάλευση της τάξεως και δεν ξέρω τι άλλο;
Και επειδή τώρα μου μπαίνουν ιδέες: έχει διευρενήσει κανείς το ενδεχόμενο να υφίσταται υπαιτιότητα του διαιτητή στην πρόκληση επεισοδίων; Δηλαδή αν μετά το σφύριγμα του Παπουτσέλη έμπαιναν στο γήπεδο οι βάζελοι, θα μπορούσαν οι συλληφθέντες να επικαλεστούν την πρόκληση του διαιτητή;
Blade,
αυτό θα αποτελούσε(?) [σ.σ. ερωτηματικό γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι γίνεται...] "δικαιολογημένη αγανάκτηση", δηλ. λόγος για να μειωθεί η ποινή που τυχόν θα επιβάλλονταν - ποτέ, όμως, λόγο εξάλειψης της κατηγορίας ή του αξιόποινου των συλληφθέντων -δυστυχώς!!
Οι διαιτητές υποτίθεται ότι ελέγχονται από τα αρμόδια όργανα που τους εποπτεύουν, με άλλα λόγια από κάτι τύπους που, έτσι όπως δείχνει το πράγμα, εάν φάνε και κάποιο καλό ψάρι και πιούν ένα καλό κρασί (οι ταβέρνες αναστενάζουν άραγε?), μπορεί και να ξεχάσουν αυτά που κάποιοι άλλοι τους "σφύριξαν" για να κάνουν. Ο αθλητισμός νοσεί από τότε που μπήκε το "ψωμί" (πες το ψάρι, κρασί, όπως θέλεις) στη σέντρα. Προσωπικά, ως αρτιοσκληρωμένος πλέον (έτσι λέγεται?), συνειδητά σταμάτησα να αθλούμαι, πιστός στον όρκο του πολυπόθητου μέσου!
Ταλαίπωρος, με ψευδαισθήσεις καμμιά φορά.
Πάντως -και βγάζοντας σαφώς έξω από την κουβέντα την τραγική περίπτωση Γιάνκοβιτς- νομίζω ότι σε μερικές ακραίες περιπτώσεις κακής διαιτησίας, αν κανείς κινείτο νομικά κατά διαιτητών δεν είναι 100% σίγουρο ότι θα έτρωγε τα μούτρα του.
I'm impressed with your site, very nice graphics!
»
Excellent, love it! Anti virus uk New hampshire home security systems monitored
Very nice site! Gallery for cadillac escalade
Δημοσίευση σχολίου
<< Home