Στο ίδιο ασανσέρ
Συμπτωματικά. Εντελώς. Βρέθηκαν μόνες τους στο ίδιο ασανσέρ.
Η κραυγή του ποιητή και η κραυγή του σκυλά.
Η κραυγή του ποιητή και η κραυγή του σκυλά.
Λίγο πριν τον δεύτερο, η κραυγή του ποιητή γύρισε και της είπε ότι τις χωρίζει άβυσσος.
Λίγο μετά τον τέταρτο, η κραυγή του σκυλά της απάντησε ότι έπεσε στην άβυσσο μια νύχτα στην Ανάβυσσο.
Τότε η μία προσπάθησε να καταπιεί την άλλη.
Φτάνοντας στον έβδομο, με μια κοινή κραυγή άνοιξαν αγκαλιασμένες την πόρτα. Και δεν μπορούσες να καταλάβεις αν ο ήχος που έφτανε μέχρι το ισόγειο ήταν ο ήχος της σκύλευσης της ποίησης ή, αντίθετα, ο ήχος της ποιητικής ενός συναισθήματος άτεχνου κι όμως όχι λιγότερο αυθεντικού.
posted by Old Boy @ 6:37 μ.μ.
13 comments
13 Comments:
Αυτό σημαίνει συνειδητοποίηση της διαφοράς που υπήρχε μεταξύ τους. Ελαφριά αντίληψη ή ακόμη και συνειδητή άρνηση της πραγματικότητας = κακόγουστος αστειϊσμός = καμμία σχέση με την ποίηση.
... ίσως ο ήχος που έφτανε μέχρι το ισόγειο ήταν η κραυγή της ποίησης που έβλεπε την αδελφή της, την στιχουργία, όροφο τον όροφο να διακορεύεται και να σκυλεύει όλο και πιο πολύ... και η ποίηση πονούσε... αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα πια... η στιχουργία ήταν πια μια φθηνή, εύκολη και καπάτσα γυναίκα... και η ποίηση ήταν πια στην σκιά της...
Ποιό άσμα άκουσες πάλι και την άκουσες;
Μείνε μαζί μου έγγυος, είμαι πολύ φερέγγυος
Και του πνεύματος και του ... οινοπνεύματος. Γιατί όχι? Η ομορφιά στην ποικιλλία :)
Φέρνω στη μνήμη τη σκηνή όπου οι ρεμπέτες αποχαιρετούν τη νεκρή Μαρίκα στην ταινία "Ρεμπέτικο".
Φέρνω στη μνήμη την πομπή απο την κηδεία του Σεφέρη.
Δε βρίσκω διαφορά. Η αρχοντιά είναι ίδια όταν η κραυγή είναι βουβή.
(ας μη θυμηθώ καλύτερα κάτι άλλα σπαραξικάρδια αποχαιρετιστήρια τουρλουμπούκια)
ποίημα του Νόβα: «Και είχε στήθια άσπρα σαν τα γάλατα
και μούλεγε γαργάλατα, γαργάλατα»
στίχος του Γκάτσου: «Χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη η ακρογιαλιά,
Αν με πίστευες λιγάκι, θα ’ταν όλα αληθινά»
κι άντε αν είναι τραβηγμένη η κόντρα Νόβα και Γκάτσου που είναι για να
δείξει τι έχει κατά καιρούς ονομαστεί ποίηση ή στίχος στη χώρα μας,
διαβάστε κι ένα του Ζαμπέτα: «Στη σιγαλιά της χαραυγής άκουσε την φωνή μου
Σε τούτο το τραγούδι μου, Θ’ αφήσω τη θ’ αφήσω την ψυχή μου»
k
ανώνυμε από ότι είχα διαβάσει κάποτε το 'γαργάλατα γαργάλατα' ποτέ δεν γράφτηκε από τον Νοβα, αλλά απλώς κατασκευάστηκε και χρησιμοιήθηκε σαν μέσο κοροϊδίας από επικριτές του.
Αμάν πια. Η φαντασία σου δεν έχει όριο.
«τα ματόκλαδά σου λάμπουν
σαν τα λούλουδα του κάμπου»
..τίνος σκυλά είναι;..
..ο στίχος του Αθανασιάδη-Νόβα είναι:
«κι είχες τα στήθια σου άσπρα σαν τα γάλατα
και μούλεγες γαργάλατα»
..και δεν κατασκευάστηκε από κανέναν άλλο.
:-)
Great site lots of usefull infomation here.
»
Enjoyed a lot!
» » »
I have been looking for sites like this for a long time. Thank you!
Facial laser surgery mandeville Lose weight endocrine Light diet pill generic lipitor Buy xenical ethiopia ends partial vote re run Projectors including drug interaction xenical naproxen Free ionamin online information related http www.phentermine xenical online.com
Δημοσίευση σχολίου
<< Home