Τα δεύτερα βαφτίσια

Διέρρηξε την εκκλησία, διέρρηξε την διπλανή αποθηκούλα, μετέφερε με τα χίλια ζόρια την κολυμβήθρα από την αποθηκούλα στην εκκλησία, άναψε τα φώτα του ναού, γέμισε την κολυμβήθρα ως την μέση με νερό, λιβάνισε τον χώρο, κατέβασε το παντελόνι του, κατέβασε το σλιπ του, στάθηκε πάνω από την κολυμβήθρα κι άρχισε να αυνανίζεται.

Λίγο πριν τελειώσει, έτσι όπως είχε το παντελόνι κατεβασμένο πάνω απ' τα παπούτσια του, σκόνταψε κι έπεσε με το κεφάλι μέσα στην κολυμβήθρα. Ο κώλος του έμεινε να κρέμεται στο χείλος της κοιτάζοντας ψηλά.

Τότε ένας Άγιος, αγνώστων λοιπών στοιχείων, βγήκε από την αγιογραφία του, είπε στους άλλους να σταματήσουν να γελάνε, τον τράβηξε έξω από την κολυμβήθρα, σκούπισε τα νερά απ΄το κεφάλι του και τα δάκρυα απ΄τα μάτια του, του ξαναφόρεσε το παντελόνι, τον πήρε στην αγκαλιά του και τον μετέφερε σε έναν ονειρικό κόσμο, σε έναν κόσμο όπου δεν ήταν πια μαλάκας, αλλά άνθρωπος ολόκληρος, άνθρωπος κανονικός, άνθρωπος που είχε να ακουμπήσει κάπου το σπέρμα του ώστε να μεταμορφωθεί σε μωρό που θα κλαίει μια μέρα που θα το βουτούν μέσα σε μια κολυμβήθρα.

Όταν τον ξαναγύρισε πίσω στον κανονικό κόσμο, τον άκουσε να του ψιθυρίζει στο αυτί ότι αν δεν είχε σκοντάψει, αν τα είχε καταφέρει, και το σπέρμα του θα έκλαιγε πέφτοντας μέσα στην κολυμβήθρα.

Σαν μωρό.