Success Stories

Άκου τώρα τι διάβασα στη «Βιβλιοθήκη» της Ελευθεροτυπίας και το 'ψαξα λίγο και στο ίντερνετ (ίσως να μας το είχαν μάθει και στο σχολείο δηλαδή, αλλά πού να τα θυμάμαι αυτά τώρα;). Είμαστε λέει στην Αρχαία Ελλάδα κι είναι αυτός ο Φρύνιχος που κάθεται και γράφει μια τραγωδία, με θέμα την κατάληψη και την καταστροφή την περασμένη χρονιά της Μηλίτου από τους Πέρσες. Νύχτες αξημέρωτες πέρασε ο φουκαράς ο Φρύνιχος· την μια αυτομαστιγωνόταν με ατάκες από το πάγιο στοκ («τι βλακείες γράφω, «πόσο δήθεν είμαι», «δεν έχω στάλα ταλέντου μέσα μου», «θα με πάρουν με τις ντομάτες» κ.ο.κ), την άλλη εκστασιαζόταν με τις λέξεις που έβαζε στο στόμα των ηρώων και των χορευτών του («καλά, είμαι θεόρατος», «με έχει ευλογήσει η φύση» κ.ο.κ.). Εν πάση περιπτώσει, κάποια στιγμή το τελειώνει το εργάκι, του δίνει κι έναν πιασάρικο τίτλο («Μιλήτου Άλωσις»), το υποβάλλει προς έγκριση στο Υπουργείο Πολιτισμού και πράγματι του δίνουν το ΟΚ για να το ανεβάσει στην Αθήνα.

Πρεμιέρα, φλας, τουαλέτες, κακό, στην πρώτη σειρά κάθονται ο Ζυλ Ντασσέν, η Άννα και ο Γιώργος Νταλάρας, ο Πετράν Τατούλης και πάει λέγοντας. Ο Φρύνιχος να πίνει το ένα ουίσκυ μετά το άλλο, να έχει λιποθυμικές τάσεις από το άγχος και πάει λέγοντας.

Αρχίζει κάποια στιγμή η τραγωδία, νεκρική σιγή, ο Φρύνιχος να έχει φριχτά παράπονα από τους ηθοποιούς, να ξεχνάνε λόγια, να βάζουν δικά τους· μια καταστροφή διαδραματιζόταν ενώπιον του και δεν μιλάμε για της Μιλήτου. Στο εικοσάλεπτο πάνω όμως, άρχισε να ακούει τα πρώτα δάκρυα. Σταδιακά όλο το θέατρο αναδύθηκε σε λυγμούς. Κυριολεκτικά: ένα ολόκληρο θέατρο έκλαιγε. Πατάει κάτι κλάμματα κι ο Φρύνιχος, ο πιο ευτυχισμένος καλλιτέχνης, ο πιο επιτυχημένος καλλιτέχνης, ο πιο ζηλευτός ανάμεσα στους ομοτέχνους του. Ποτέ άλλοτε ένα έργο τέχνης δεν κατόρθωσε να βρει τέτοια ανταπόκριση. Φρύνιχος had it.

Η τραγωδία απαγορεύτηκε να ξαναπαιχτεί και επιπλέον επιβλήθηκε πρόστιμο 1.000 δραχμών (2.93 Ευρώ) στον Φρύνιχο επειδή θύμιζε στους Αθηναίους οικεία δεινά.

Ο Φρύνιχος διακανόνισε το χρέος του κι όταν εξόφλησε και την τελευταία δόση εθεάθη να τραγουδά κάτω από τον έναστρο αττικό ουρανό:

And now it's ...Springtime for Hitler and Germany,

Deutschland is happy and gay.

We're marching to a faster pace,

Look out, here comes the master race.