Tα φτερά της πεταλούδας ΙΙ

Ένα χρόνο πριν, 1η Ιουλίου του 04, θρυμματίζονται κι άλλες βεβαιότητες και σχηματίζονται νέες αγκαλιές. Ντραγκάο, Πόρτο, 105', γκολ, απ' την όγδοη σειρά στη δεύτερη, ένα έθνος αλλάζει για λίγες ώρες πορεία, η βραδιά εκείνη θα αφήσει για πάντα το χνάρι της και θα 'ναι πάντα παρούσα μέσα του, θα περάσει από στόμα σε στόμα κι από καρδιά σε καρδιά. Κι αν η βραδιά εκείνη είναι χωρίς νόημα ή αν έχει νόημα μόνο ποδοσφαιρικό, επιλέγουμε να τη νοηματοδοτήσουμε εμείς. Όχι μισαλλόδοξα, αλλά με την ευχή να ζήσουν κι άλλοι λαοί παρόμοια παραμύθια, παρόμοιες συλλογικές εξόδους από το εγώ. Κι έτσι το ανόητο ηττάται.