Βασική Διαταγή

Να προσέχεις πάντα τί γράφεις και τί δεν γράφεις. Μην νομίζεις ότι είσαι ελεύθερος. Οι λέξεις σου θα μπουν στο μικροσκόπιο. Τι εννοείς μ' αυτό; Σίγουρα; Γιατί δεν έγραψες για 'κείνο; Δεν μπορούσες να γράψεις για 'κείνο; Άρα δεν σε συγκίνησε εκείνο; Μα πώς είναι δυνατόν;

Ούτε η σιωπή σου σού ανήκει, ούτε τα λόγια σου. Όλα κάτι πρέπει να σημαίνουν, όλα κάτι πρέπει να μαρτυρούν. Eνώ θα μπορούσαν να σημαίνουν και να μαρτυρούν το ακριβώς αντίθετό τους. Ή και τίποτα. Ή και απλώς να δοκίμαζαν απόψεις και συναισθήματα όπως ο μάγειρας τη σούπα.

Ούτε επώαση δεν μπορεί να σημαίνει η σιωπή. Δεν έχεις δικαίωμα στην επώαση. Οι συγκινήσεις σου πρέπει να είναι ετοιμοπαράδοτες. Και πάντα καταγεγραμμένες. Πώς αλλιώς; Αν τις κρατήσεις μέσα σου πάει να πει ότι δεν ήταν αυθεντικές. Αφού εσύ έτσι εκφράζεσαι. Γραπτώς.

Παλιότερα νόμιζες ότι γραφή θα πει ελευθερία και ασυδοσία. Ήσουν αφελής βέβαια. Είσαι σκλάβος.

Παλιότερα νόμιζες ότι όσα έχεις στο κεφάλι σου ανήκουν μόνο σε σένα κι ότι κανείς δεν έχει πρόσβαση στο τελευταίο καταφύγιο της ατομικότητάς σου. Ήσουν αφελής βέβαια. Είσαι διάφανος.

Διάλεξες -αν πρόκειται για επιλογή βέβαια, πράγμα λίαν αμφίβολο- να γράφεις. Τη βρίσκεις έτσι. Θα πληρώσεις το τίμημα, φίλε. Θα είσαι πάντα εκεί, στα κείμενα. Ορατός μέσα από τα αλληγορικά ζιγκ ζαγκ. Γυμνός μέσα από τις μεταφορές. Παντελώς έκθετος σε περίπτωση αδικαιολόγητης σιωπής. You can't run and you can't hide.

Όλα είναι καλουπαρισμένα. Πρέπει να χαίρεσαι στις μεγάλες χαρές των δικών σου ανθρώπων με τον προβλεπόμενο τρόπο (σύμφωνα με τη "Bασική Διαταγή Περί Εκφράσεως Ευτυχίας"). Ίσως στην τελική να έχουν και δίκιο που στη λένε. Ίσως, όντως, αν είχες συγκινηθεί αρκετά να το είχες βγάλει από μέσα σου αμέσως. Ίσως και να μην σε νοιάζουν τελικά πολύ οι δικοί σου. Ίσως δεν ευκαιρείς συναισθηματικά γι' αυτούς. Και να που έχουν τρόπο αδιάψευστο να εντοπίσουν το σφάλμα σου.

Εν ολίγοις, την έχεις πατήσει.

Κι αντί να κάνεις μια βόλτα να ξεθυμάνεις, κάθεσαι και τα γράφεις.

Ο κένσορας αναβοσβήνει μπροστά σου. Συντονίζεται με την ταχυκαρδία σου. Τικ τακ, τικ τακ.

Το δάκτυλό σου ώρα πάνω απ' το Delete.

Πατάς τελικά το Publish Post.