Κάτι τέτοιους συμβολισμούς

Αθώος κηρύχθηκε από το Εφετείο ο αρχηγός της αστυνομίας για το συμβάν της Νιόβης. Πρωτοδίκως είχε φάει κάτι μήνες με αναστολή. Αν έμενε η ποινή, πάλι με αναστολή θα ήταν. Δηλαδή η βασική κύρωση που θα υφίστατο θα ήταν συμβολική. Είναι όμως κάτι τέτοιους συμβολισμούς που δεν μπορεί να αντέξει η Ελληνική Δικαιοσύνη. Όταν έχει να δικάσει την 17Ν, μπορεί να διακηρυχθεί και 6.000 φορές κατά τη διάρκεια της δίκης "η απόλυτη αξία της ανθρώπινης ζωής". Και δικαίως, δεν λέω. Ούτε δικαιολογώ. Το ίδιο απόλυτη αξία είχε όμως και η ζωή της κοπελιάς που σκοτώθηκε επειδή ο Ματέι έκανε πράξη τις απειλές του ενεργοποιώντας την χειροβομβίδα και ο -τελεσίδικα αθώος πια, με βούλες και σφραγίδες, παιάνες και τρομπετισμούς- αρχηγός της αστυνομίας είχε πιστέψει ότι μπλόφαρε. Αλλά δεν μπλόφαρε κι έτσι η αστυνομία, αγνοώντας τις απειλές και κάνοντας "ντου", σκότωσε την κοπέλα που πήγε να προστατέψει, την κοπέλα που βρισκόταν σπίτι της και σπίτι της έμελλε να ανατιναχθεί. ΜΠΟΥΜ. Οπτικό εφέ, κόκκινοι τοίχοι, κομμάτια κρανίου παντού. Έτσι, μπορεί στο σύστημα της Ελληνικής Δικαιοσύνης να υπάρχουν αποστήματα και βαριές αρρώστιες, όπως πρόσφατα αποκαλύφθηκε, αλλά ας μην ξεχνάμε ποτέ, ότι κι εκεί που η Ελληνική Δικαιοσύνη είναι υγιής, πάντα θα δικάζει αλλιώς τον τρομοκράτη κι αλλιώς τον αστυνομικό, αλλιώς τον γύφτο κι αλλιώς τον "νοικοκυραίο", αλλιώς τον ματσωμένο κι αλλιώς τον φτωχομπινέ. Όσο για το ερώτημα, αν ο αρχηγός θα έκανε τις ίδιες "ενδεδειγμένες επιχειρησιακά ενέργειες", στην περίπτωση που ο Ματέι κρατούσε όμηρο τη δική του κόρη, ας το αφήσουμε να αιωρείται. Ας του κάνει παρέα, εκεί στον αέρα, το ερώτημα ποιά θα ήταν η απόφαση του Εφετείου αν η Αμαλία Γκινάκη ήταν κόρη Δικαστή.