Σάββατο, Απριλίου 16, 2005

Ιατρική Επανάσταση

Ένα από τα μεγαλύτερα ιατρικά προβλήματα όλων των εποχών βρίσκεται πολύ κοντά στην επίλυσή του. Το συνάχι πολύ σύντομα θα πάψει να αποτελεί απειλή για όλους μας. Ο Old Boy δεν λογάριασε κινδύνους και πιθανές παρενέργειες, πειραματίστηκε με τον εαυτό του και βρίσκεται σήμερα στην πολύ ευχάριστη θέση να ανακοινώσει έναν αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισής του. Η λύση είναι πολύ απλή σαν το αυγό του Κολόμβου, ωστόσο αυτό δεν πρέπει να προξενεί έκπληξη γιατί πάρα πολλές φορές τα μεγαλύτερα μυστικά κρύβονται στην κοινή θέα. Αλλά ας μην παραταθεί περαιτέρω το σασπένς και ας περάσουμε στην ανακοίνωση:
Η Θεραπεία.
Όταν συναχώνεστε πρέπει να προσπαθείτε να μην φτερνίζεστε. Ιδιαίτερα -ιδιαίτερα- κρίσιμη είναι η αρχική φάση της ασθένειας, τα καλούμενα και "πρώτα φτερνίσματα" ή "φτερνίσματα - ιχνηλάτες". Αν δεν αφήσετε αυτά τα πρώτα φτερνίσματα να έρθουν στο φως, αν την ώρα που αρχίσει η μύτη σας να σας ειδοποιεί ότι θα φτερνιστεί, εσείς δεν της κάνετε το χατίρι και καταπνίξετε το γινάτι της, είτε φυσώντας την με ένα χαρτομάντιλο, είτε ρουφώντας την (σ.σ. την μύτη), είτε πιέζοντας τα ρουθούνια σας, είτε και με άλλους πιθανούς τρόπους που θα διαπιστώσετε ότι έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα (κάθε άνθρωπος έχει ιδιαίτερη σχέση με το σώμα του άλλωστε), τότε θα διαπιστώσετε με έκπληξη ότι θα περάσετε το συνάχι πολύ πιο ήπια. Η θεραπευτική μέθοδος βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο και γι' αυτό δεν υπόσχεται πλήρη ίαση. Ένα μπούκωμα θα το έχετε, τα αυτιά σας πιθανόν θα κλείσουν, στην πορεία των ημερών θα σας ξεφύγουν και τρία τέσσερα αψιού. Η σύγκριση ωστόσο με τα επαναληπτικά φτερνίσματα, με το να είστε συνεχώς με ένα χαρτομάντιλο ανά χείρας (συνήθως και κουρελιασμένο από το φύσα-φύσα), με το να έχετε γίνει κουρέλι απ' την εξάντληση, είναι καταλυτική. Η βασική λογική της θεραπείας είναι η ακόλουθη: Τα φτερνίσματα είναι σαν τις εμφανίσεις του Κούγια στα παράθυρα: Το ένα φτέρνισμα προκαλεί αφεύκτως το επόμενο, όπως και η μία εμφάνιση του Αλέξη προκαλεί αφεύκτως την επόμενη. Τα πολλά φτερνίσματα εξασθενούν τον οργανισμό, προξενούν συχνότατα και πυρετό και η γενική εικόνα σας είναι η εικόνα ενός ανθρώπου άρρωστου. Καταπνίγοντας τα όσο το δυνατόν περισσότερο -και επαναλαμβάνουμε ιδίως τους "ιχνηλάτες"- περνάτε την ίδια ίωση εξαιρετικά πιο απαλά, δίχως εξαντλήσεις, δίχως πυρετούς, δίχως να δίνετε την εικόνα αρρώστου και πολύ πιο οικονομικά όσον αφορά την αγορά χαρτομάντιλων. Αιώνες τώρα η ανθρωπότητα χωρίστηκε από μεγάλες πολιτισμικές και άλλες διαφορές. Αυτό που ένωνε πάντα τον μέσο Παπούα με τον μέσο Παριζιάνο ήταν ότι θεωρούσαν πως "το φτέρνισμα φυγείν αδύνατον". Είναι καιρός αυτή η Μεγάλη Οικουμενική Αυταπάτη να πάψει και ο άνθρωπος να συνειδητοποιήσει πως το φτέρνισμα είναι ένα "state of mind" και ότι μπορεί να το σταματήσει.
Ο Old Boy δεν είναι αφελής, γνωρίζει ότι ζούμε σε καιρούς κακούς, γνωρίζει ότι κακεντρεχείς θα ειρωνευθούν την επιστημονική ανακοίνωση στην οποία προέβη. Ας είναι. Όσο οι ζηλόφθονες θα λασπολογούν, θα βάλει μπρος το νέο μεγάλο σχέδιο του που βασίζεται στην ίδια θεμελιώδη αρχή και θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι μετά τα φτερνίσματα ο άνθρωπος -αν θέλει και αν το πιστέψει- μπορεί να αποφύγει και τον μεγάλο του εχθρό, τον θάνατο.

7 Comments:

At 4/18/2005 06:42:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Αγαπητέ old boy,συγκινητική η προσέγγιση που κάνεις στο θέμα του κρυολογήματος. Πρέπει όμως να σε πληροφορήσω πώς ο πταρμός,είναι σύμπτωμα που εμφανίζεται στην αρχή μιας ίωσης κυρίως,αλλά και όταν είμαστε υγιείς, και ρόλος του είναι να διώξει σωματίδια που προσπαθούν να εισέλθουν,ή ήδη έχουν εισέλθει στις αναπνευστικές οδούς.Καταπνίγοντας λοιπόν αυτή τη μορφή αυτοάμυνας του οργανισμού,το μόνο που καταφέρνει κανείς είναι να κρατήσει τον «εχθρό» μέσα του.Το φτέρνισμα,ο πυρετός,ο βήχας είναι συμπτώματα νόσου, που όμως βοηθούν τον οργανισμό να πολεμήσει έναν ιο ή μικρόβιο.
Από την άλλη βέβαια είναι τα σιχαμένα χαρτομάντιλα.Δεν νομίζω όμως ότι πιέζοντας τα ρουθούνια μας μπορούμε να απαλλαγούμε από το ενοχλητικό συνάχι.
Τα πρώτα φτερνίσματα ούτως ή άλλως μπορεί να είναι το καμπανάκι ότι το αρπάξαμε το κρύωμα.Δεν είναι θέμα αντιδικίας με τη μύτη μας αν θα γίνει το «δικό»της ή του μυαλού μας.Πίστεψέ με ,αν ήξερα ότι είναι καπρίτσιο της μύτης μου κάθε φορά που έχω καταρροή,θα της είχα σπάσει τα μούτρα,ή θα την βούλωνα με σιλικόνη!
Τώρα όσον αφορά το άλλο θέμα,πολύ θα με ενδιέφερε να συνδράμω στην υλοποίηση αυτού του μεγαλόπνοου σχεδίου.Μπορεί τότε να αναθεωρήσω και τις απόψεις μου περί φτερνίσματος που βασίζονται στην έως τώρα υπάρχουσα επιστημονική αλήθεια.
Ίσως αν πιστέψει κανείς στη ζωή ο εχθρός αυτός να γίνει μακρινός ,πιο μακρινός από ότι το φτέρνισμα, αν κλείσουμε τα ρουθούνια μας.

 
At 4/18/2005 07:07:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Aγαπητή heba, η "έως τώρα υπάρχουσα επιστημονική αλήθεια" δεν γεννήθηκε από μόνη της, ούτε ήταν δεδομένη από καταβολής του χρόνου. Αυτό που συνιστούσε χθες "επιστημονική αλήθεια" σήμερα μπορεί να θεωρείται παρωχημένο και ούτω καθεξής. Η επιστήμη δεν πάει μπροστά με καλούς μαθητές των ως τώρα διδαγμένων, αλλά με φιλοπερίεργα πνεύματα που αμφισβητούν το κάθε τι και δεν διστάζουν να πειραματιστούν. Δεν με πτοούν οι επιμηστονικές απόψεις σου, κάθε τομή θέλει χρόνο για να χωνευθεί και όσο ριζοσπαστικότερη η τομή τόσο μεγαλύτερη η αντίδραση μας σε αυτήν. Εσύ, αν θες, είσαι ελεύθερη να συνεχίσεις να "διώχνεις τα σωματίδια" και να θεωρείς την κατ'εξοχήν εκδήλωση της νόσου ως τρόπο καταπολέμησης του ιού! Από τη δικιά μου μύτη πάντως, φτέρνισμα δεν θα ξαναακουστεί.

 
At 4/19/2005 11:34:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Den kserw gia ta ftarnismata, alla exw paratirisei oti o vixas "pairnei ta panw" tou oso ton afineis na ekdilwnetai. Einai diskolo, alla an ton "pnikseis" en ti genesei tou ipoxwrei. Opws mou eipe kai ka8igitis mou afou ton epriksa se seminario, "monon oi geroi den mporoun na antista8oun (ston vixa)"!

 
At 4/19/2005 12:50:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

αγαπητέ ανώνυμε μη νομίζεις ότι θα μας καταπλήξεις με τη θεωρία σου γιατί ήρθε η ώρα να αναπτύξω και εγώ μια που μου την είπανε και γελούσα μέρες.Όταν λοιπόν πονάει ο λαιμός πιέζουμε ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ πάντα των συμπτωμάτων τις αμυγδαλές μέχρι να τις λιώσουμε,απο έξω εννοείται,και τις τρίβουμε κιόλας. Έτσι η άτιμη η αμυγδαλίτιδα καταπνίγεται εν τη γενέσει.!

 
At 4/19/2005 12:54:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

 
At 4/19/2005 02:07:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Ήδη έχουμε θεραπεύσει συνάχι, βήχα κι αμυγδαλές. Λαμπρά!

 
At 2/13/2007 06:18:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

τι μαλακιες λες ρε!
αμα δε φτερνιζομαστε,τα μικροβια παραμενουν μεσα μας!
ελεοοοοοοοοοοοοοοοοος!!!!!!!

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home