Τετάρτη, Απριλίου 13, 2005

Δακρύζει


Στις θέσεις που μερικούς μήνες πριν χόρευε μόνη της η Γιάννα, στις θέσεις που κάθονταν ο Στεφανόπουλος με τον Ρογκ, κάθισαν προχθές για μια ακόμη Κυριακή ο Ντέμης με τη Δέσποινα. Ο Καλατράβα πάνω από τα κεφάλια τους, οι διασκεδαστές ποδοσφαιριστές στην αρένα ενώπιόν τους, οι κάμερες καρφωμένες στα πρόσωπά τους. Λίγο πριν χωρίσουν -ένα μήνα ή έξι χρόνια, γάμοι ανάμεσα σε είδωλα του σταρ σύστεμ είναι ανθρωπίνως αδύνατο να κρατήσουν, με όσο έρωτα κι αν ξεκινούν, όση αγάπη κι αν αμοιβαία επενδύεται- ο Ντέμης με κουστούμι και γραβάτα αντί για σορτσάκι και κιτρινόμαυρη φανέλλα και η Δέσποινα με μελιά μαλλιά που ξανθιά δεν την κάνουν και αφαιρούν και τον αισθησιασμό που εξέπεμπε ως μαυρομάλλα, καμώνονται ότι παρακολουθούν αλλά στην ουσία απολαμβάνουν ότι παρακολουθούνται. Η Δέσποινα το απολαμβάνει 100%, ο Ντέμης έχει και το άγχος του ματς. Και το άγχος του ματς. Μέχρι πέρυσι είχε μόνον το άγχος του ματς. Τώρα, αίφνης μεταμορφωμένος σε παράγοντα, ένα μέρος του εαυτού του είναι παραδομένο στην αδρεναλίνη του αγώνα, ένα άλλο όμως, αμετάκλητα αλλαγμένο, ναρκισσεύεται με το είδωλό του, χαίρεται με την ανέλιξή του, απολαμβάνει τα κουστούμια, την εξουσία και φυσικά την στραμμένη πάνω του κάμερα. Για σκέψου. Ανταγωνίζονται για το πρωτάθλημα η ομάδα του Ντέμη με την ομάδα του Κόκκαλη και την ομάδα της οικογένειας Βαρδινογιάννη. Αρχές του 21ου αιώνα κάποια παραμύθια γίνονται πραγματικότητα, κάποιες σταχτοπούτες γίνονται πριγκήπισσες, κάποια σέντερ φορ με χτυπημένα τατουάζ γίνονται εν μια νυκτί πρόεδροι. Τι συμβολίζουν στ΄αλήθεια ο Ντέμης με τη Δέσποινα στα κεντρικά θεωρεία, εκεί που μερικούς μήνες πριν καθόταν η Γιάννα και μερικούς αιώνες πριν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες; Συμβολίζουν ότι όταν ζούμε σε μία κοινωνία του θεάματος, είναι δυνατόν, σε μερικές εξαιρετικές περιπτώσεις, κάποια αστέρια του σταρ σύστεμ, κάποια ως χθες φτωχόπαιδα, να καταλάβουν τα θερινά ανάκτορα, να καταλάβουν τα κεντρικά θεωρεία, όχι πια ως ο σταρ ποδοσφαιριστής και η σταρ τραγουδίστρια, αλλά ως ο Ισχυρός και η Ισχυρή. Θα αντιτείνει κανείς ότι πρόκειται για μαγική εικόνα, για τρικ, για προσωρινή δυσλειτουργία του συστήματος. Στους Βαρδινογιάννηδες ανήκει η ομάδα, η Παιανία, το γήπεδο με τα μαγαζιά αύριο. Ο Ντέμης είναι ο διαχειριστής, ο άνθρωπος που βγάζει από την κρίση, ο άνθρωπος στον οποίο ευκολότερα η κυβέρνηση μπορεί να χαρίσει τα υπέρογκα χρέη. Στην πραγματικότητα κουμάντο έκαναν και θα κάνουν οι Βαρδινογιάννηδες, ο Κόκκαλης, ο Μπόμπολας, ο Λαμπράκης κλπ. Οι πραγματικά Ισχυροί προτιμούν τα σκοτάδια. Ωστόσο, η έστω και παροδική αυτή εικόνα του Ντέμη και της Δέσποινας ως κοσμοκρατόρων κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Η τάξη του lifestyle επιτέλους διοικεί μέσω δυο εκ των πιο λαμπερών παιδιών της που ενδομικτικά έγιναν ζεύγος. Η τάξη του lifestyle "έχει ΘέΜα" άλλωστε κάθε Κυριακή και οι ναυαρχίδες του ΔΟΛ και του Τεγόπουλου προσωρινά παρακολουθούν ασθμαίνοντας εκ του μακρόθεν. Κοινοτοπώντας: όταν η τηλεόραση είναι γεμάτη από lifestyle εκπομπές, όταν οι ειδήσεις έχουν γίνει lifestyle, όταν το Κύρος των Θεσμών (της πολιτικής και των πολιτικών, αλλά όχι μόνο) δεν πείθει πια κανέναν, όταν το Κύρος είναι πια παρελθόν, όταν ο Πάγκαλος και ο Μεϊμαράκης έχουν στις εκπομπές του Χατζηνικολάου την μισή ακροαματικότητα από τον Ρέμο και την Πέγκυ Ζήνα, όταν ο Αρχιερέας των Ελλήνων στις καλές του εποχές λέει ανέκδοτα και βγάζει λογύδρια στις εκκλησίες και στις κακές του ακούει μαζί με όλους μας τα τηλεφωνήματα του Αττικής στο αμόρε του και τις συμβουλές του για την αντιμετώπιση των αιμορρόϊδών του, όταν σε ένα τεράστιο τηλεοπτικό χυλό ο Νίκος Μουρατίδης παίζει σφαλιάρες με καθηγητές Πανεπιστημίου, όταν τα παλιά πολιτικά δίπολα έχουν καταρρεύσει εδώ και πολλά χρόνια, όταν νέο πολιτικό διακύβευμα δεν έχει βρεθεί, όταν ο Θεός έχει πεθάνει αιώνες πριν από τον Ποντίφικα, όταν κανείς Τσαγανέας δεν χαστουκίζει τις Αλίκες του 2005, όταν ο Γιος (Γιωργάκης) δεν μπορεί να κάνει τις καρδιές του πλήθους να χτυπούν και τα μάτια τους να δακρύζουν όπως ο Πατέρας και ο Παππούς, τότε ένα νέο ταλαντούχο παιδί και μία νέα ταλαντούχα κοπέλα, έχοντας ζήσει τα νιάτα τους μέσα στα φλας, τα πρωτοσέλιδα, τα κουτσομπολιά, μπορούν να κάνουν κάποια λεφτά και να μετατραπούν από διασκεδαστές σε αφεντικά διασκεδαστών και να μεταφερθούν από την μικρή περιοχή και την πίστα του REX στα καθίσματα της Αγγελοπούλου και του Κόκκαλη. Μεθαύριο βέβαια θα τους σηκώσουν ευγενικά, η Γιάννα και ο Σωκράτης θα ξανακάτσουν, οι Κοκκαλαίοι και οι Αγγελοπουλαίοι θα συνεχίσουν να διοικούν τον τόπο από τα σκοτεινά και ο κόσμος θα εξακολουθήσει να ασχολείται με τη Δέσποινα ως σταρ, αν τραβά ακόμη η μπογιά της.
Δέκα χρόνια μετά ο χωρισμένος Ντέμης κρατά από το χέρι τον εξάχρονο γιο του τον Οδυσσέα και κάθονται στο καινούριο γήπεδο της ΑΕΚ, στο γήπεδο που κατά το παρελθόν νόμιζε ότι θα χτίσει ο ίδιος, μέχρι που ξαναγύρισαν οι Άγγλοι και οι Ολλανδοί, οι Μελισσάν οι Τίγρηδες και τα άλλα άγρια θεριά της ζούγκλας, ο Ντέμης από Αεκράτορας εξορίστηκε στην τιμητική αποστρατεία και σήμερα, Απρίλιο του 2015, συντροφιά του είναι ο εξάχρονος Οδυσσέας και η εντεκάχρονη Μελίνα (Κυριακές, Τετάρτες και Παρασκευές απογεύματα), η προϊούσα μελαγχολία του, τα επιχειρηματικά του σχέδια που κοντεύουν να του φάνε όλα τα λεφτά και φυσικά η ΑΕΚ του. Γενική κτητική, αλλά της καρδιάς μόνο, όχι με τη νομική του όρου έννοια.
Αυτήν βλέπει ο Ντέμης της Κυριακής του Απρίλη του 2015, ετών 43, κιλών 85, μπουκαλιών ουίσκυ τεσσάρων την εβδομάδα. Η ΑΕΚ σκοράρει, ο Οδυσσέας πετάγεται και ο Ντέμης δακρύζει.

6 Comments:

At 4/13/2005 07:25:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Tσε-Σπάρτακος-Ντέμης;

 
At 4/13/2005 08:39:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Φίλε Lefty νομίζω ότι κάπου χάθηκες στην μετάφραση του post μου. Ως γνήσιος βάζελος είμαι εντελώς αντιολυμπιακός. Αντιαεκτζής καθόλου. Το post μου δεν έκρυβε αντιαεκτζήδικο ούτε αντιντεμικό μένος. Προσπάθησα να δω το Ντέμη και τη Δέσποινα στα επίσημα του ΟΑΚΑ ως σύμβολα μιας εποχής. Θα μπορούσε το post να έχει θέμα το "Θέμα" του Θέμου και του Μάκη και ο Ντέμης να αναφερόταν απλώς παρεμπιπτόντως. Ωστόσο, εκείνο που μου αρέσει να κάνω, ανεξάρτητα απ΄το αν πετυχαίνει ή όχι, ανεξάρτητα απ' το αν μεταδίδεται ή όχι,είναι να προσπαθώ να προσεγγίζω με τρυφερότητα, να προσπαθώ να συναισθάνομαι αυτόν για τον οποίον γράφω, είτε είναι ο Μπιθικώτσης, είτε ο Ντέμης, είτε μια οικογένεια που την κυνηγούν δαιμόνια σε ένα έρημο ξενοδοχείο. Έτσι αν βλέπω το Ντέμη μελλοντικά χοντρό, χωρισμένο και ημιαλκοολικό δεν το κάνω από χολή, δεν εύχομαι να συμβεί αυτό στ' αλήθεια. Από τους καρχαρίες χίλιες φορές ο Ντέμης, αρκεί να μη γίνει κι αυτός μια μέρα καρχαρίας.

 
At 4/14/2005 03:01:00 π.μ., Blogger Michael said...

εξαιρετικά και πικρά τα λές, φίλε old boy. νομίζω πως απλά ζούμε (οι αεκτζήδες) ένα παραμύθι για μεγάλους... μαγικό, όμορφο αλλά που ξέρουμε πως είναι παραμύθι. αν και δεν συνηθίζω να συμφωνώ με βάζελους :) . ως πολιτικό άτομο η εκκαθάριση των χρεών της αεκ με ενοχλεί όσο με ενόχλησαν και των άλλων ομάδων παλαιότερα. ως αεκτζή με κάνει να νιώθω άβολα. είναι φορές που θα προτιμούσα τον υποβιβασμό και... ξανά απ'τη αρχή.

ορατά κι αόρατα τατουάζ και όνειρα περίεργα... πού μπλέξαμε...

 
At 1/15/2007 05:38:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Χαραμίζεται η γραφή σου στα μάτια των ανίδεων.

Ρούλα

 
At 8/10/2015 01:24:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

δεν είναι Απρίλιος αλλά είναι 2015... αν θες κάνε απολογισμό... πόσο μέσα και πόσο έξω έπεσες...

Διπλωματικέ Λαθρεπιβάτη εσύ έβλεπες πολύ μπροστά, αν και όχι γα τους λόγους που γράφεις...

 
At 8/10/2015 01:25:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

ξέχασα να υπογράψω...

nikosvar

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home