Δευτέρα, Ιουλίου 18, 2011

Selective Delphi


Το «Αrt» συναντά τη «Δυνατότητα ενός νησιού», γιατί πράγματι, όπως αν βάλεις μπροστά στο "Default" το "Selective", παύει να είναι Default και μετατρέπεται σε πρόσκαιρη αλλαγή ραγών, έτσι και στο Delphi αν βάλεις μπροστά το Selective, οι Δελφοί μετατρέπονται σε Επιλεκτικούς Δελφούς: είσαι πλέον εσύ ο κλειδούχος που τους παίρνει από τις ράγες στις οποίες τους τοποθέτησε ο ζωγράφος και τους βάζεις στις ράγες της δικής σου πρόσληψης, ανιχνεύοντας στη γραμμή που σκίζει το μπλε του πίνακα όχι πια Δελφούς, αλλά τη δυνατότητα ενός νησιού. Η διασταύρωση του βλέμματος του δημιουργού με το βλέμμα του απλού δέκτη του έργου τέχνης είναι μια στιγμή μαγική, μια στιγμή συνδιαμόρφωσης του έργου. Υπάρχουν τόσα έργα όσοι και οι θεατές τους ή μάλλον τόσα όσες και οι φορές που θα τα δούμε. Κάθε φορά και μια καινούρια διασταύρωση, κάθε φορά και μια καινούρια συνδημιουργία.

Αντίστοιχα ισχύουν και για την τέχνη της πολιτικής. Σε περιόδους έκτακτων συνθηκών οι λεπτές κόκκινες γραμμές που βρίσκονται στην καρδιά του πολιτικού κάδρου δεν μπορούν να οριοθετούνται εκ των προτέρων και περιοριστικά ως Default, Delphi ή οτιδήποτε άλλο συγκεκριμένο, απτό και ελέγξιμο. Mόνη κόκκινη γραμμή είναι το συμφέρον της χώρας και των πολιτών, ό,τι δηλαδή ο ίδιος ο πρωθυπουργός κρίνει με το δικό του προσωπικό αισθητήριο ως τέτοιο, αφού δουλειά του αυτή είναι, όχι να κινείται βάσει προγράμματος, αρχών και ιδεολογίας, αλλά να ερμηνεύει συνεχώς αυθεντικά και ανέλεγκτα ποιό του φαίνεται πως είναι το συμφέρον της χώρας και των πολιτών. Χθες κοιτάζοντας μέσα στο κάδρο μπορεί η κόκκινη γραμμή να ήταν η μη αναδιάρθρωση του χρέους, σήμερα μπορεί να είναι η αναδιάρθρωση, αύριο η επιστροφή στη δραχμή, μεθαύριο η πώληση των Δελφών στη τιμή μικρού νησιού, αντιμεθαύριο κάτι άλλο.

Σε περιόδους δηλαδή εκτάκτων συνθηκών ο εντός του πολιτικού κάδρου πίνακας είναι αφηρημένη τέχνη και ο κάθε πολιτικός ηγέτης τον ερμηνεύει με γνώμονα την ελευθερία του βλέμματός του και μόνο. Δεν μπορείς να του καταλογίσεις ασυνέπεια ή εσφαλμένη ανάγνωση. Ό,τι βλέπει ως κόκκινη γραμμή είναι κόκκινη γραμμή.

27 Comments:

At 7/18/2011 09:15:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

ΆΡΙΣΤΑ 10 - κατά την προσφιλή (δάνεια τώρα για μένα) ad hoc έκφραση επιδοκιμισίας ενός φίλου ΣΩΤΗΡΗ.

Ας μου επιτραπεί όμως η τυχόν αχρωματοψία: Όλα μπλε τα είδα να φαίνονται στην εικόνα του κειμένου. Έτσι συμβαίνει άραγε?
Πεπόνια Πρεβέζης

 
At 7/18/2011 09:28:00 μ.μ., Blogger vague said...

Βάλτε ιστορικούς τέχνης στη βουλή. :)

 
At 7/18/2011 09:36:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος Πολίτης said...

Δε ξέρω τι μπορεί να δει κανείς μέσα από το πίνακα.

Μπορεί ο Γιώργος να φαντασιώνεται νησιά.

Πάντως ένα ξέρω.
Οτι ο πρωθυπουργός είναι μόνος του. Ισως παρέα με μερικούς ακόμη.
Σε όλη αυτή την ιστορία της κρίσης είναι αυτός που παλεύει, που είναι αντικείμενο της κρίσης όλων μας, των ειρωνιών μας, του εύκολου χαβαλέ που περισσεύει σ' αυτή τη χώρα. Ολοι οι άλλοι παρακολουθούνε. Πολίτες δημοσιογράφοι, αντιπολίτευση, τηλεπαρουσιαστές. Μέσα στην ημιμάθειά τους, την επιδερμική επαφή με τα πράγματα, την ευκολία με την οποία μπορούν να κρίνουν πράγματα σύνθετα που είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων που ξεφεύγουν από το μικρόκοσμό τους.

Ανεπαρκής, λίγος έστω...

Αλλά κανένας δε πείθει από τα πολιτικά στελέχη που διαθέτει η ελληνική κοινωνία, ότι θα μπορούσε να σταθεί καλύτερα, ότι θα μπορούσε να κρατήσει τις επιβεβλημένες ισορροπίες ανάμεσα στη πειθαρχία που επιθυμούν οι ξένοι, την εχθρική (μέχρι άδικη και λαικίστικη) προς την Ελλάδα κοινή γνώμη πολλών χωρών και τον εσωτερικό και κομματικό λαικισμό.

Εχω κι εγώ τσαντιστεί γιατί βλέπω ότι ο λαικισμός και τα συμφέροντα (συντεχνιακά και ατομικά) είναι ανίκητα. Οτι ο κομματικός μηχανισμός και οι βουλευτές είναι απρόθυμοι να ξεβολευτούν. Δε πιστεύουν αυτό που κάνουν. Κατά βάθος Κουρουκλήδες Δημαράδες Σακοράφες είναι οι περισσότεροι.Ο ΓΑΠ είναι αντιμέτωπος με το τερατούργημα το οποίο εξέθρεψε η διακυβέρνηση του ίδιου του αειμνήστου πατρός του.

Ομως από το σημείο αυτό μέχρι να ειρωνεύομαι και να χαριτολογώ ότι θα πουλήσει τους Δελφούς υπάρχει διαφορά. Και είναι άδικο να λες ότι οι κόκκινες γραμμές χαράσσονται από αυτόν. Και ότι αυτός μόνο κρίνει ποιο είναι το συμφέρον της πατρίδας.
Δηλαδή ότι κάνει του κεφαλιού του. Απεναντίας φαίνεται να λαμβάνει υπερβολικά υπόψη και τις αντιδράσεις του λαού και τον επικοινωνιακό χαβαλέ που οι διάφοροι μυρωδιάδες κατφέρνουν να επιβάλλουν.

 
At 7/18/2011 10:19:00 μ.μ., Blogger Unknown said...

Απίστευτο και όμως αληθινό!
Τώρα πιστεύω ότι πίστευε ότι υπάρχουν λεφτά όταν το έλεγε!
Δεν είχε καταλάβει τι του είχαν πει στην Τράπεζα της Ελλάδος και αλλού!

 
At 7/18/2011 11:08:00 μ.μ., Blogger ΑΦ said...

Αντί Δελφών ο ΓΑΠ βλέπει, στον πίνακα νησάκι,

Οι ρεντ γραμμές οριοθετούνται, λίγο πριν το κ...,

ή ο Oldboy μας συμβουλεύει, αντί του Βαϊμάκη;

 
At 7/19/2011 01:49:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

AΦ, δεν σε φανταζόμουν φαϊτκλαμπίτη. Χαίρομαι ;)

 
At 7/19/2011 01:51:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Ανώνυμε, έψαξα να βρω καλύτερη φώτο αλλά δεν βρήκα. Μου φαίνεται κόκκινη η γραμμή, αλλά δεν παίρνω κι όρκο. Ωστόσο είπα να την πω κόκκινη σκεπτόμενος πως κι ο ΓΑΠ έτσι της λέει και δεν του ζητάει και κανείς τα ρέστα :)

 
At 7/19/2011 01:59:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Ανώνυμε Πολίτη, δεν λέω ότι κάνει του κεφαλιού του. Λέω ότι η κόκκινη γραμμή συνεχώς μετακινείται. Λέω ότι το να λες πως το μόνο σημείο που δεν θα υποχωρήσω είναι το συμφέρον της πατρίδας είναι το ίδιο με το να λες πως υποχωρώ στα πάντα αρκεί να κρίνω εγώ ότι αυτό είναι το συμφέρον της πατρίδας. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο πως ο κάθε πρωθυπουργός ενεργεί με γνώμονα το συμφέρον της πατρίδας. Οπότε το να το επικαλείται ως την καταληκτική γραμμή υποχώρησής του αποτελεί μια ταυτολογία και μια υπεκφυγή ταυτόχρονα. Μην ορίζοντας την, του δίνει το δικαίωμα και την επιλεκτική χρεοκοπία να κάνει ισχυριζόμενος πως δεν έχει περάσει τη κόκκινη γραμμή και κανονική χρεοκοπία και επιστροφή στη δραχμη και κατάσταση έκτακτης ανάγκης να κηρύξει και οτιδήποτε. Δεν κινδυνολογώ ούτε λέω πως όλα αυτά θα γίνουν, λέω ότι αυτή η έλλειψη οριοθέτησης δεν είναι τυχαία, αλλά γίνεται για να του δίνει το ελεύθερο να κάνει διαρκώς ό,τι μα ό,τι του επιτάσσουν οι δανειστές.

 
At 7/19/2011 11:26:00 π.μ., Blogger ΑΦ said...

Ανώνυμε Πολίτη και Oldboy μάλλον συμφωνείτε στο εξής: Ότι μια κυβέρνηση με σοσιαλιστικό DNA, ατζέντα και υπόβαθρο αδυνατεί να πάρει φιλελεύθερα μέτρα. Αν υποχρεωθεί να τα πάρει, είτε θα τα πάρει καθυστερημένα, είτε κουτσά στραβά και στρεβλά, είτε θα επικοινωνήσει ότι υποχρεώθηκε και τα πήρε (για αυτό και η μετακινούμενη κόκκινη γραμμή), είτε δεν θα τα πάρει καθόλου.

Συνεχίζοντας σε αυτό τον συλλογισμό, ο Oldboy έχει δίκιο όταν λέει ότι ο ΓΑΠ ακολουθεί τις βουλές των πιστωτών ερήμην του λαού. Ποιος όμως θα ήταν ο μοναδικός τρόπος να διατηρούσαμε ώς λαός τη βούλησή μας, και να κάνουμε και τις απαραίτητες μεταρυθμίσεις (στις οποίες ακόμα και πολλοί αντιμνημονιακοί συμφωνούν σιωπηρά ότι είναι αναγκαίες); Θα ήταν μια χρεοκοπία και μια απευθείας διαπραγμάτευση με τους πιστωτές, θα ήταν τα μέτρα να μην τα επέβαλαν οι πιστωτές άλλα η ίδια η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ. Εκεί θα βλέπατε για πότε θα σμίκρυνε το δημόσιο, εκεί θα βλέπατε για πότε θα πετυχαίναμε το πρωτογενές πλεόνασμα. Με τον τεράστιο κίνδυνο βεβαίως ενός κοινωνικού πολέμου και μιας γενικής κατάρρευσης.

Δυστυχώς μια επιδότηση, πάντα ενέχει τους κινδύνους και τις στρεβλώσεις μιας επιδότησης ακόμα και όταν είναι μια επιδότηση σωτηρίας, όπως είναι το μνημόνιο. Δυστυχώς αυτά τα λεφτά το ΠΑΣΟΚ τα χρησιμοποίησε δευτερευόντως για μεταρυθμίσεις και κυρίως για να διασώσει και να διατηρήσει το δημόσιο παρασιτοκρατικό σύστημα που είναι το σώμα του και η καρδιά του. Είναι απόλυτα ενδεικτικό και τραγικό σε βαθμό που δεν μπορεί κανείς να εθελοτυφλεί, σε συνθήκες απόλυτης κρίσης αυξάνονται οι πρωτογενείς δαπάνες του δημοσίου. Εκεί είναι οι τεράστιες ιστορικής σημασίας ευθύνες του ΓΑΠ, χωρίς να παραγνωρίζω ότι η (έστω και επικοινωνιακά) εξάρτηση της μετακίνησης των ορίων μας αποκλειστικά από την διακριτική ευχέρεια του ηγέτη-σωτήρα δεν εμπεριέχει τεράστια απειλή για την δημοκρατία.

 
At 7/19/2011 04:16:00 μ.μ., Anonymous Michael said...

Αγαπητέ Ανώνυμε Πολίτη, πάλι σε σχόλιο δικό σου απαντάω, αλλά τι να κάνω, προκαλείς.

Ημιμαθείς όλοι, εκτός του πρωθυπουργού, που μόνος του προσπαθεί. Μάλιστα. Απορώ, ο μεσαίος χώρος, τον οποίον είχε περιγράψει εξαιρετικά σε προηγούμενο κείμενό του ο Old Boy και στον οποίο αναμφίβολα ανήκεις, θα μας πάρει όλους μαζί στον λαιμό του ή θα ξυπνήσει επιτέλους.

Είτε αγνοείς επιδεκτικά όλες τις εξελίξεις, είτε έχεις κακή μνήμη. Κατ’ αρχάς, κάθεσαι και λες «Ολοι οι άλλοι παρακολουθούνε. Πολίτες δημοσιογράφοι, αντιπολίτευση, τηλεπαρουσιαστές. Μέσα στην ημιμάθειά τους, την επιδερμική επαφή με τα πράγματα, την ευκολία με την οποία μπορούν να κρίνουν πράγματα σύνθετα που είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων που ξεφεύγουν από το μικρόκοσμό τους».

Λοιπόν, για να το ξεκαθαρίσουμε. Δεν υπάρχουν μόνο ο Πρετεντέρης, ο Παπαδημητρίου, ο Χατζηνικολάου και οι λοιποί τηλεοπτικοί μαϊντανοί. Ούτε όλος ο κόσμος είναι ο ημιμαθής (που τι να κάνει βέβαια ο άνθρωπος) περιπτεράς, ταξιτζής ή συνδικαλιστής, που θα συναναστραφείς καθημερινά.
Υπάρχουν άνθρωποι (οικονομολόγοι, πολιτικοί επιστήμονες κλπ) με γνώσεις και ΜΜΕ (από το εξωτερικό μόνο δυστυχώς) που μετέφεραν σωστά τις πληροφορίες και τα δεδομένα, αλλά επιλέγουν οι πολίτες του μεσαίου χώρου να μην του ακούν; Γιατί; Γιατί για να τους παρακολουθήσεις είναι δύσκολο. Ή έστω δυσκολότερο από το να ανοίξεις την τηλεόραση και να ακούσεις την παπάρα του Πρετεντέρη. Πρέπει να ψάξεις στο Διαδίκτυο, αλλά και εκεί θα πρέπει να έχεις την υπομονή να διαβάσεις μεγάλο όγκο σύνθετων πληροφοριών.

Εμένα δεν με ξέρεις προσωπικά, οπότε δεν έχει αξία να του σου πω ότι υποστήριζα με στοιχεία (λόγω συγκεκριμένου επιστημονικού πεδίου πχ και ενασχόλησης), ότι η χρεοκοπία, με τις λύσεις που επιλέγονται είναι αναπόφευκτη. Ούτε έχει αξία να πω, τώρα ότι όποια λύση δεν περιλαμβάνει μέσα τη διαγραφή «τοξικού χρέους» είναι βλακώδης, γιατί και να επαληθευτώ, κανείς δεν πρόκειται να πει «το έλεγαν οι ανώνυμοι σχολιαστές στον Old Boy».

Αξιολογότατοι επιστήμονες, όμως, που έχουν πάρει δημόσια θέση, φώναζαν για τα όσα έρχονται τώρα. Από Έλληνες (γνωστότερη περίπτωση ο Βαρουφάκης) μέχρι νομπελίστες, όπως ο Πολ Κρούγκμαν. Τα δε σοβαρά ξένα Μέσα το έλεγαν Ξεκάθαρα. Πχ οι Financial Times επέμεναν πως η καταλληλότερη εποχή για ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας ήταν το δεύτερο τρίμηνο του 2011. http://www.skai.gr/news/finance/article/156962/ft-sta-mesa-toy-2011-i-eleghomeni-ptoheysi/ Πόσο έξω αλήθεια έπεφταν;

Συνεχίζεται λόγω περιορισμού χώρου

 
At 7/19/2011 04:17:00 μ.μ., Anonymous Michael said...

Συνέχεια από παραπάνω σχόλιο

Όμως η «σιωπηλή πλειοψηφία» και λοιποί του μεσαίου χώρου επέμεναν να κλείνουν τα μάτια και να ελπίζουν πως το μνημόνιο θα πιάσει. Πίστευαν τον Παπακωνσταντίνου και όσα έλεγε ο Παπανδρέου. Φυσικά θαύματα δεν γίνονται και το μνημόνιο έκανε ακόμα χειρότερα τα πράγματα, όπως προέβλεπαν όσοι είχαν τις συγκεκριμένες γνώσεις. Μια από τα ίδια στο μεσοπρόθεσμο. Η ίδια τρομοκρατία πριν την ψήφισή του για την καταστροφή, το ίδιο ξύλο στις διαδηλώσεις σε όποιους εκφράζουν εμπράκτως τη διαφωνία τους, η ίδια ρητορική από το πολιτικό σύστημα και οι ίδιοι άνθρωποι που συνεχίζουν να πιστεύουν σε αυτό.
Και τώρα που και το μεσοπρόθεσμο βουλιάζει και η χρεοκοπία, που κάποτε απέκλειαν με κάθε τρόπο, είναι πιο κοντά από ποτέ, πάλι βρίσκονται άτομα που θέλουν να πιστέψουν τον Παπανδρέου. Αυθυποβάλλονται πως έχει τη λύση. Και ξεχνούν, ότι αν δεν είχε αυτό το όνομα, ούτε ως υπάλληλος εταιρείας δεν θα μπορούσε να σταθεί με τόσα λάθη.

Ξεχνούν όλα όσα έχει πει. Και ρε συ Ανώνυμε Πολίτη, ο άνθρωπος δεν έχει ένα και δυο πράγματα, που δεν τα τήρησε. Έχει πει δεκάδες. Από το λεφτά υπάρχουν, μέχρι δεν μπαίνουμε στο ΔΝΤ μέχρι μέχρι μέχρι. Πως είναι δυνατόν και συνεχίζεις και λες ότι είναι ο μόνος που προσπαθεί. Τι άλλο περιμένεις να κάνει; Να κατέβει με τα τανκς ή να μας κάνει Ζιμπάμουε για να πιστείς ότι όχι μόνο δεν έχει τη λύση αλλά είναι τεράστιο μέρος του προβλήματος. Ποια συντεχνιακά συμφέροντα να αλλάξει; Ο ίδιος είναι που πήγαινε στο λιμάνι του Πειραιά κατά των Κινέζων. Θα τρελαθούμε όλοι τώρα πως μόνο αυτός προσπαθεί και δεν τον αφήνουμε εμείς οι ημιμαθείς; Λίγο έλεος.

Και στη διακυβέρνηση του αείμνηστου πατρός του ήταν από την αρχή και ο ίδιος. Σύμπτωση, αλλά από το 80’ που μπήκε υπουργός παιδείας, ο τομέας όλος γονάτισε. Δεν μπορεί να μην φέρει καμία ευθύνη. Δεν είναι το πριγκιπόπουλο που γυρνάει στη χώρα μετά τον πατέρα του για να αναλάβει τη διακυβέρνηση. Αν θέλεις τέτοιες ιστορίες, διάβασε το «Παραμύθι χωρίς Όνομα». Την Ελλάδα υπονοεί η Πηνελόπη Δέλτα.

Ειλικρινά στο λέω, με τρομάζει η λογική σου. Γιατί αν όντως πιστεύεις, πως μόνο ο Παπανδρέου προσπαθεί, σημαίνει πως σε μεγάλο βαθμό σκέφτεσαι να τον ψηφίσεις ξανά. Το ίδιο λάθος επ’ άπειρο, τις συνέπειες του οποίου δεν δέχεσαι μόνο εσύ, αλλά συνολικά η χώρα. Και δεν τρέφω καμιά αυταπάτη πως, δυστυχώς, είναι πολλοί περισσότεροι εκείνοι που σκέφτονται σαν εσένα.

 
At 7/19/2011 04:28:00 μ.μ., Anonymous kostas.nik said...

old-boy, στις μονοκομματικές λαϊκές δημοκρατίες, υπάρχει μια και μοναδική θεώρηση για το δημόσιο συμφέρον. Σε όλες τις υπόλοιπες, που (ενίοτε) κατ'ευφημισμό ονομάζουμε φιλελεύθερες, το δημόσιο συμφέρον βρίσκεται πιο κοντά σε αυτό που εκφράζει η δηλωμένη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Και συνήθως αυτή η πλειοψηφία έχει έναν επικεφαλής. Σωστή η τοποθέτησή σου να καταδείξεις το ατέρμονο πεδίο της εγκεφαλικής του θάλασσας, του υπέροχου τίποτα που εκφράζει, αλλά τα θεσμικά εχέγγυα για το εκφράσει τα έχει κατακτήσει. Κατά τ'άλλα τέχνη είναι και η παρακολούθηση του υπέροχου τίποτα με φόντο το ατέρμονο πεδίο. Τέχνη είναι και η ανακάλυψη νησιών ή κόκκινων γραμμών σε αυτό το απέραντο γαλάζιο που σε καιρούς κρίσης προσφέρουν μια κάποια ελπίδα. Η ελπίδα άλλωστε σαν έννοια έχει πλαισιωθεί από το απέραντο γαλάζιο του πολιτικού καμβά αυτής της χώρας εδώ και 1,5 περίπου χρόνο. Οπότε, έχει στρωθεί και ο δρόμος για ένα νέο βλέμμα που με πιο αυθεντική ματιά θα ερμηνεύσει το νόημα του καμβά μετατρέποντας τις κόκκινες γραμμές σε αυτό που πραγματικά είναι. Γαλάζιες.
υ.γ. Δε νομίζεις ότι έχει έρθει ο καιρός να σταματήσεις να αυτο-τρολάρεσαι; τουλάχιστον για να καρφώνεσαι λιγότερο, διάλεξε ένα λιγότερο ύποπτο nickaname στα σχόλια...

 
At 7/19/2011 04:30:00 μ.μ., Anonymous Michael said...

Old Boy, δεν είναι μόνο θέμα ότι δεν έχει απλώς κόκκινες γραμμές ο Παπανδρέου. Έχει πετύχει κάτι πολύ χειρότερο. Οι λέξεις και οι έννοιες που εκφράζει να μην έχουν καμία πρακτική αξία. Διαπραγματεύεται μετά όπως θέλει, ότι θέλει. Δεν μπορείς μετά να του πεις κάτι.

Αν σου πει κάποιος κάτι και βγει ψέματα, εάν την επόμενη φορά τον ξαναπιστέψεις, θα είσαι βλάκας. Αν έχει, λοιπόν, την ελευθερία να κάνει ότι θέλει, επειδή έχει ξεπεράσει κάθε όριο ψεύδους, υπαναχώρησης και αλλαγής υποσχέσεων, δεν μπορείς να του κάνεις τίποτα πλέον. Και εδώ αγγίζουμε τα όρια του επικίνδυνου.

Και ξέρεις, ότι κάνει ο Παπανδρέου, επειδή είναι Πρωθυπουργός, δεν ξεγίνεται έτσι απλά. Ιδιαίτερα σε τέτοιες διεθνείς συνθήκες. Το ότι γυρνάει πίσω δηλαδή εργασιακά δικαιώματα ολόκληρες δεκαετίες, μας κάνει τεράστιο πισωγύρισμα. Ακόμα και να δεχθούμε ότι όλα θα πάνε καλά στη συνέχεια και το παραμύθι με τον δράκο θα έχει αίσιο τέλος (που δεν θα έχει για όλο τον δυτικό κόσμο, αλλά είναι μια άλλη ιστορία αυτό), μετά αποκλείεται κανείς να πάρει με τη μία πίσω όλα τα δικαιώματά του.

Εδώ παραθέτω και ένα πολύ καλό κείμενο για τους μηχανισμούς της προπαγάνδας. Για τον πως σβήνουν πραγματικά οι «κόκκινες γραμμές». Πως αυτή λειτουργεί. Και διαστρεβλώνει τελείως πράγματα και καταστάσεις. Από την καθημερινότητα μας πλέον μπορούμε να βρούμε πολλά παραδείγματα. http://opinionator.blogs.nytimes.com/2011/06/25/the-ways-of-silencing/

 
At 7/19/2011 07:46:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

καλε που τα βρισκεις ολα αυτα τα σαιτ που προτεινεις καθημερινα στο ποστ ρολ; ευγε, τα βρισκω σχεδον ολα πολυ ενδιαφεροντα!!!

 
At 7/19/2011 08:03:00 μ.μ., Anonymous Συμεών said...

Πάντως , ήταν λίγο -πολύ κοινός τόπος , με βάση τόσο δημοσιεύματα όσο και δημόσιες δηλώσεις ειδικών κτλ. πλην κυβέρνησης , ότι επιβάλλεται /επίκειται μια διευθέτηση του συνολικού χρέους( = επιλεκτική/μερική κτλ. χρεοκοπία ). Βέβαια , η κυβέρνηση απέφευγε κάθε συζήτηση περί αυτού και μάλιστα έκρινε κάθε τέτοια συζήτηση ως βλαπτική για τη χώρα . Η στάση αυτή της αποσιώπησης των θεμάτων αυτών ίσως είναι ευεξήγητη και δικαιολογημένη με δεδομένη την κρισιμότητα των θεμάτων και την αναγκαιότητα να αντιμετωπιστεί το εθνικό μας θέμα πια με την επιβαλλόμενη σοβαρότητα. Η δε πρόσφατη επίσημη αναφορά σε επιλεκτική χρεοκοπία ίσως και να είναι μια προαναγγελία των επερχόμενων , στα πλαίσια της προετοιμασίας της κοινής γνώμης για την πρόσκρουση με το παγόβουνο.. Με λίγα λόγια , ως προς το συγκεκριμένο θέμα , δεν θα καταλόγιζα τόσο στους κυβερνώντες μετακίνηση της κόκκινης γραμμής ( χωρίς να παραβλέπω ότι το είπα -ξείπα της κυβερνησης δεν έχει ιστορικό προηγούμενο - όπως ιστορικό προηγούμενο βέβαια και στα μεταπολιτευτικά χρονικά πάντως δεν έχει η παρούσα συγκυρία), αλλά επικοινωνιακή αστοχία : εάν εξαρχής έθετε το θέμα αυτό , όπως έχει , ενώπιον του ελληνικού λαού , την ώρα μάλιστα που οι πάντες το συζητούσαν , ούτε θα χρειαζόταν να αναλώνεται σε επικοινωνιακή προσπάθεια ο Βενιζέλος να τετραγωνίσει τον κύκλο και να μαζέψει τα ασυμμάζευτα , ούτε θα επέτρεπε σε μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης να αμφισβητεί τον κυβερνητικό πατριωτισμό.

 
At 7/19/2011 08:31:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Michael στην πράξη το θέμα δεν είναι το αν θα βολευτούν "οι δανειστές" και το τι επιτάσσουν. Ούτως η άλλως ακόμα και αν δεν πληρώσει τίποτα η Ελλάδα την επομένη ότι βοήθεια θα δίναν για εμάς θα πάει για να σωθούν οι ισπανικές γαλλικές και ιταλικές τράπεζες που μας δάνεισαν.

Απλά τότε η Ελλάδα μιας και έχει *πρωτογενές έλλειμμα* και όχι μόνο συσσώρευση χρέους θα φάει υποτίμηση, θα χάσουν όλοι 20-30% τις εκατό από τα χρήματα τους, θα συνεχίσει παρόλο αυτό το -20% πάλι να έχει έλλειμμα, πάλι θα ψάχνει δάνεια και τώρα ακόμα πιο δυσμενή, θα αυξηθεί το πετρέλαιο, θα συμπαρασύρει ένα σωρό άλλα,΄όσοι τη βγάζαν με τα Dia και τα Lidl τώρα θα πάρουν τον μπούλο, θα έχουμε πληθωρισμό, θα βγαίνουν όλοι στους δρόμους να ζητάν αυξήσεις, πιθανόν θα αρχίσει να κατρακυλάει η δραχμή, αργά ή γρήγορα θα επωφεληθούν όσοι έχουν ακίνητα και τα καρτέλ ελληνικών επιχειρήσεων σαν αυτά που κάναν οι γαλακτοβιομηχανίες, στην χειρότερη θα στοχεύσουν και τις ελληνικές τράπεζες οι ξένοι άμα νιώσουν ότι τους πουλάγαμε τρέλα, και αφού μας ρίξουν έτσι καλά θα περιμένουν να ζητάμε εμείς οι ίδιοι να τους τα ξεπουλήσουμε.

Χαζομάρες ρε φίλε κάθονται και φωνάζουν πχ το ΔΝΤ για την άυξηση στο φόρο στο πετρέλαιο και ζητάνε έξοδο από το ευρώ, αχαχαχα που θα πάει το πετρέλαιο έτσι και φύγουμε από το ευρώ όμως

 
At 7/20/2011 12:14:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Aνώνυμε των 7:46, τα βρίσκω από το Buzz (http://buzz.reality-tape.com). Aλλά μη νομίζεις και ότι διαβάζω όλα όσα βάζω στο postroll. Mερικά τα βάζω για εφέ ;)

 
At 7/20/2011 12:18:00 π.μ., Blogger apologia pro sua vita said...

Πολύ μου άρεσε.
Το Ντέλφι-ντιφολτ. Η Τέχνη της πολιτικής και η Τέχνη. Το πώς προσλαμβάνει την τέχνη ο άσχετος με την τέχνη, όλα μ' άρεσαν.

Συγγνώμη ρε συ ολντ. Σε διαβάζω όποτε γράφεις, και τις επιλογές σου στο ποστ ρολ. Αλλά όλο τα ίδια λέμε ρε γαμώτο. Με έχει πιάσει μια απελπισία. Πάω να γράψω ένα σχόλιο και σκέφτομαι "γιατί να γράψεις σχόλιο"; Πάλι θα γράψεις αυτό που λες πάντα; Κι ο ΑΦ πάλι αυτό που λέει πάντα; (τιμητική και ουχί υποτιμητική διάκριση)Και όλοι αυτό που λέμε πάντα.

Θα ευχόμουν κάποιος να με αντικρούσει με ένα ζωντανό παράδειγμα που να περιλαμβάνει την προσωπική του εμπειρία όταν κάποιος ή κάτι του άλλαξε γνώμη για κάποιον ή κάτι.

 
At 7/20/2011 12:23:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

εγω παντως οσα βαζεις τα διαβαζω εκτος απο τα υπερβολικα μακροσκελη, διοτι με ζαλιζει η οθονη! μπαζ λοιπον.

 
At 7/20/2011 12:38:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Apologia, συμπτωματικά χθες το βράδυ αυτό ακριβώς συζητούσα. Ότι με αυτήν την ιστορία της κρίσης 1 1/2 χρόνο τώρα τελικά καταντάω να γράφω συνεχώς το ίδιο πράγμα.

 
At 7/20/2011 12:47:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

με δεδομένο ότι οι γραφιάδες των εφημερίδων που δεν υμνούν το μνημόνιο είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριου, είναι νομίζω απαραίτητο να υπάρχουν άντιμνημονιακές φωνές!!! οπότε συνέχισε έτσι.

 
At 7/20/2011 01:41:00 π.μ., Anonymous Thrass said...

@Aπολογία,

Δεν περιμένεις να αλλάξει κάποιος γνώμη σε τόσο σύνθετα θέματα απλώς μετά από μια κουβέντα. Αλλά διαβάζοντας ενδιαφέροντα ή και καλογραμμένα κείμενα πάνω στο θέμα, κρατάς μέσα σου σκέψεις που στη συνέχεια ίσως ωριμάσουν για ένα διαφορετικό συμπέρασμα.

Κάποτε ο Old Boy (που κι ο ίδιος δε νομίζω ότι τα βλέπει τα πράγματα ακριβώς όπως στην αρχή, με όλο το ρίσκο που περιέχει μια τέτοια μαντεψιά από πλευράς μου) έγραφε για "πιο ήπια σύγκλιση". Διαφώνησα τότε, έλεγα ότι "ήπιο" ήταν αυτό που προσπαθούσαμε τόσο καιρό και κοίτα που μάς έφερε. Έμεινε όμως μέσα μου, και συγκρίνοντάς το πλέον με τις πράξεις τής κυβέρνησης, σκέφτομαι ότι μια ηπιότερη σύγκλιση δεν ήταν το χειρότερο που μπορούσε να μάς συμβεί.

Ακόμη πιο ακραία εμπειρία για εμένα ήταν οι προτάσεις τού Αρίστου Δοξιάδη για την ανάκαμψη τής οικονομίας, που δεν τις είχα σκεφτεί ποτέ (αφού είχα στο μυαλό μου ένα πιο δυτικό μοντέλο) και πραγματικά με προβλημάτισαν. Εδώ:

http://www.booksreview.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=82%3

Ορίστε λοιπόν ήδη δύο παραδείγματα, και δεν είμαι κανείς που αλλάζει γνώμη εύκολα. Οπότε δεν είναι ίσως τόσο άσχημα όσο τα λες στο επίπεδο του διαλόγου.

 
At 7/20/2011 09:04:00 π.μ., Blogger ΑΦ said...

Λέω ότι πιθανώς και να ήταν καλύτερα να χρεοκοπήσουμε και δεν έχω αλλάξει άποψη; Αχ, μόνος μου τα λέω, μόνος μου τα ακούω. Και ολόκληρο τρίλημμα, που το βάζεις :)

 
At 7/20/2011 11:03:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Τhrass, το ωραίο είναι ότι δεν θυμάμαι καν σε ποιό κόντεξτ το έχω πει αυτό που λες. Με τα τελευταία σχόλια όμως το ξανασκέφτομαι και θα συμφωνήσω πως ακόμα και αν επαναλαμβάνει ο καθένας τα δικά του για την κρίση, ταυτόχρονα η κρίση κλονίζει σε ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό και τις θεωρητικές βεβαιότητες όλων, τόσο των μνημονιακών όσο και των αντιμνημονιακών.

 
At 7/20/2011 11:07:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Συμεών, εγώ δεν νομίζω ότι πρόκειται για επικοινωνιακή αστοχία. Πρόκειται μάλλον για μια κατάσταση ασταμάτητου πανικού όπου η μόνη αληθινή κόκκινη γραμμή είναι «θα κάνουμε ό,τι μας πείτε ειδάλλως διαλυθήκαμε». Και ό,τι τους λένε ανά μήνα, δίμηνο ή τρίμηνο, μας το λένε και εμάς.

 
At 7/21/2011 12:46:00 π.μ., Anonymous Michael said...

@Ανώνυμος 8:31

Στο σχόλιο μου δεν αναφέρθηκα σε συγκεκριμένες λύσεις. Δεν είπα να βγούμε από το Ευρώ. Μηχανισμός για να γίνει κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Γι' αυτό πχ ο Κρούγκμαν, που ανέφερα, επιμένει ότι Ελλάδα και Αργεντινή δεν είναι καθόλου ίδιες περιπτώσεις.

Δεν καταλαβαίνω έτσι τι μου απαντάς ή σχολιάζεις.

Εγώ είπα πως ο Παπανδρέου και το υπάρχον πολιτικό σύστημα δεν μπορούν να φέρουν τη λύση. Και σχολίασα πως μόνο ψέματα έχουμε ακούσει από τη συγκεκριμένη κυβέρνηση, ενώ οι σκέψεις και οι προτάσεις της είναι τελείως λανθασμένες ή έστω δεν έχουν στο νου το καλό του γενικού συνόλου.

Γενικότερα απάντησα στον Ανώνυμο Πολίτη, που βλέπει μόνο τον Παπανδρέου να παλεύει, το οποίο σαν σκέψη και μόνο το θεωρώ κοροϊδία.

Τώρα, το αν διαφωνώ με κάτι, δεν σημαίνει πως συμφωνώ με κάτι άλλο απαραίτητα. Δηλαδή, όταν λέω κάποιος όχι στο μεσοπρόθεσμο, δεν σημαίνει πως υποστηρίζει την έξοδο της Ελλάδος από το Ευρώ. Υπάρχουν αρκετές άλλες προτάσεις, που δίνουν πολύ πιο λογικές και αποδεκτές λύσεις, αλλά σκόπιμα δεν έχουν ακουστεί από την πλειονότητα των ελληνικών Μέσων.

Μεγάλο παιδί είσαι, χρήστης του Ίντερνετ. Ψάξε βρες τις. Μη μου απαντάς με τη ρητορική των παραθυράτων, που θέλουν να σπείρουν πανικό για να περάσουν χωρίς αντίλογο τις προτάσεις της κυβέρνησης. Ή Μεσοπρόθεσμο ή χρεοκοπία. Αυτή η ρητορική ήδη χρεοκόπησε.

 
At 7/27/2011 12:26:00 μ.μ., Blogger xomeritis said...

Ξέρει τι λέει ο ΓΑΠ. Η Δήλος ήταν κρυμμένο νησί, μια ήταν εδώ και την άλλη απ’ εκεί, που φανερώθηκε, «δηλώθηκε», φιξαρίστηκε, όταν έπιασαν οι πόνοι τη Λητώ, η οποία γέννησε τον Απόλλωνα, ο οποίος μόλις γεννήθηκε πήγε στους Δελφούς και σκότωσε το Δράκοντα τον Πύθωνα. Και ο Απόλλωνας επέβαλε την τάξη του στο χάος και το χάος έγινε κόσμος, χάρις στο φως του. Μαγικός ο πίνακας και πίσω από τον πίνακα κρύβεται ΜΙΑ και ΜΟΝΗ ερμηνεία. Ο ΓΑΠ σώζει.

Άγιε Γιώργη μου, καβαλάρη μου, με το φωτοστέφανο.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home