Selective Delphi

Πίσω του ο πίνακας που εντυπωσίασε τη Χίλαρι. «Βρίσκεται ένα μικρό νησί του Αιγαίου εκεί» θα της πει, αναφερόμενος στο έργο του Θεόδωρου Στάμου «Ατέρμονο Πεδίο - Δελφοί» που κοσμεί το γραφείο του.

Το «Αrt» συναντά τη «Δυνατότητα ενός νησιού», γιατί πράγματι, όπως αν βάλεις μπροστά στο "Default" το "Selective", παύει να είναι Default και μετατρέπεται σε πρόσκαιρη αλλαγή ραγών, έτσι και στο Delphi αν βάλεις μπροστά το Selective, οι Δελφοί μετατρέπονται σε Επιλεκτικούς Δελφούς: είσαι πλέον εσύ ο κλειδούχος που τους παίρνει από τις ράγες στις οποίες τους τοποθέτησε ο ζωγράφος και τους βάζεις στις ράγες της δικής σου πρόσληψης, ανιχνεύοντας στη γραμμή που σκίζει το μπλε του πίνακα όχι πια Δελφούς, αλλά τη δυνατότητα ενός νησιού. Η διασταύρωση του βλέμματος του δημιουργού με το βλέμμα του απλού δέκτη του έργου τέχνης είναι μια στιγμή μαγική, μια στιγμή συνδιαμόρφωσης του έργου. Υπάρχουν τόσα έργα όσοι και οι θεατές τους ή μάλλον τόσα όσες και οι φορές που θα τα δούμε. Κάθε φορά και μια καινούρια διασταύρωση, κάθε φορά και μια καινούρια συνδημιουργία.

Αντίστοιχα ισχύουν και για την τέχνη της πολιτικής. Σε περιόδους έκτακτων συνθηκών οι λεπτές κόκκινες γραμμές που βρίσκονται στην καρδιά του πολιτικού κάδρου δεν μπορούν να οριοθετούνται εκ των προτέρων και περιοριστικά ως Default, Delphi ή οτιδήποτε άλλο συγκεκριμένο, απτό και ελέγξιμο. Mόνη κόκκινη γραμμή είναι το συμφέρον της χώρας και των πολιτών, ό,τι δηλαδή ο ίδιος ο πρωθυπουργός κρίνει με το δικό του προσωπικό αισθητήριο ως τέτοιο, αφού δουλειά του αυτή είναι, όχι να κινείται βάσει προγράμματος, αρχών και ιδεολογίας, αλλά να ερμηνεύει συνεχώς αυθεντικά και ανέλεγκτα ποιό του φαίνεται πως είναι το συμφέρον της χώρας και των πολιτών. Χθες κοιτάζοντας μέσα στο κάδρο μπορεί η κόκκινη γραμμή να ήταν η μη αναδιάρθρωση του χρέους, σήμερα μπορεί να είναι η αναδιάρθρωση, αύριο η επιστροφή στη δραχμή, μεθαύριο η πώληση των Δελφών στη τιμή μικρού νησιού, αντιμεθαύριο κάτι άλλο.

Σε περιόδους δηλαδή εκτάκτων συνθηκών ο εντός του πολιτικού κάδρου πίνακας είναι αφηρημένη τέχνη και ο κάθε πολιτικός ηγέτης τον ερμηνεύει με γνώμονα την ελευθερία του βλέμματός του και μόνο. Δεν μπορείς να του καταλογίσεις ασυνέπεια ή εσφαλμένη ανάγνωση. Ό,τι βλέπει ως κόκκινη γραμμή είναι κόκκινη γραμμή.