Για τί ψηφίζουμε

Τα μνημόνια ήταν δύο πράγματα μαζί: πρώτον το περιεχόμενο των μέτρων που συνεπάγονταν κάθε φορά, σε κάθε αξιολόγηση, σε κάθε τέρμινο, πριν από κάθε υπογραφή και δεύτερον όλη η διαδικασία που οδηγούσε κάθε φορά στην υπογραφή αυτών των μέτρων. 

Τα μνημόνια λειτουργούσαν ως ένας διπλός οδοστρωτήρας: ισοπεδωνόταν κάθε φορά η κοινωνία και κατ' εξοχήν τα ασθενέστερα στρώματα, αφού είχε πρώτα ισοπεδωθεί η οποιαδήποτε αντίδραση και ο οποιοσδήποτε ουσιαστικός αντίλογος στα σχέδια εφαρμογής τους.

Τα μνημόνια δεν ήταν μόνο ακραία νεοφιλελεύθερη λιτότητα, ήταν ταυτόχρονα και πλήρης κατάλυση του αυτεξούσιου της χώρας και η μεταχείρισή της με όρους κυριάρχων έναντι υποτελή. 

Αυτό λοιπόν που κατ' εμέ συνέβη τώρα, είναι το λυτρωτικό σπάσιμο του ενός από τα δύο πόδια αυτού του καθεστώτος. Και όποιος το υποτιμά, όποιος κάνει πως δεν το βλέπει, πραγματικά δεν ξέρει να δει. 

Το ερώτημα άρα του δημοψηφίσματος δεν είναι ούτε θολό ούτε ασαφές: ψηφίζοντας κανείς όχι, λέει όχι στο καθεστώς των μνημονίων. Όχι που αφορά το παρόν, όχι που αφορά το μέλλον, αλλά και όχι που αφορά όλα τα μαύρα χρόνια που προηγήθηκαν. Και ψηφίζοντας κανείς ναι, λέει ναι στο καθεστώς των μνημονίων, ναι που αφορά το παρόν, ναι που αφορά το μέλλον, αλλά και ναι που αφορά όλα τα μαύρα χρόνια που προηγήθηκαν.

Και είμαι σίγουρος ότι πολύ μικρό ποσοστό από όσους θα ψηφίσουν ναι, το γουστάρουν αυτό το καθεστώς. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα, δεν είναι αυτό το διακύβευμα. Το διακύβευμα είναι αυτό που ήταν από την πρώτη μνημονιακή στιγμή: είτε είσαι υπέρ είτε είσαι κατά του «πάση θυσία και με κάθε τίμημα». 

Όποιος λοιπόν είναι υπέρ του «πάση θυσία και με κάθε τίμημα» ας ψηφίσει ένα βροντερό ναι, γιατί οτιδήποτε άλλο του είναι αδιανόητο.

Όποιος πιστεύει ότι το πάση θυσία και το με κάθε τίμημα είναι το σημείο που σταματάει ο κοινός νους, η δημοκρατία και η εθνική ανεξαρτησία και το σημείο που διαφοροποιεί μια διαπραγμάτευση δανειστή και δανειζόμενου, έστω και χρεοκοπημένου δανειζόμενου, από μια επιβολή πολεμικών όρων κατακτητή σε κατακτημένο ας ψηφίσει όχι, κι ας μην είναι σίγουρος αν υπάρχει δίχτυ ασφαλείας μετά.

Αλλά έτσι είναι πάντα η αληθινή ελευθερία: σε τρομάζει κιόλας.

Κι αντίστροφα έτσι είναι πάντα ο τρόμος: σε καθιστά αληθινά ανελεύθερο.

Δεν ψηφίζουμε ναι ή όχι, στην Ευρώπη, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο Ευρώ. 

Ψηφίζουμε ναι ή όχι στα μνημόνια και στη λογική Ευρώ πάση θυσία και με κάθε τίμημα.