Προς τα 'μας

Κόψαμε σ' οικόπεδα τη γη

και την κληρονομούμε από πάππου προς πάππον

και περνάμε και καλύτερα από πάππου προς πάππον,

τουλάχιστον σε επίπεδο υλικών συνθηκών. 

Ενίοτε φταίμε και από πάππου προς πάππον,

ενίοτε το δικό μας οικόπεδο,

οσοδήποτε προνομιακό,

δεν μας αρκεί

και πηγαίνουμε και απομυζούμε και τα δικά τους.

Ενίοτε φταίνε κι αυτοί από πάππου προς πάππον,

παγιδευμένοι στην κληρονομιά

των δικών τους προβλημάτων,

παγιδευμένοι στην αδυναμία

να οικοδομήσουν το δικό τους οικόπεδο

με τρόπο στέρεο.

 Κι έτσι έρχονται προς τα μας.

Αλλά δεν χωράμε όλοι εδώ, έτσι δεν είναι;

Κι ακόμα κι αν χωρούσαμε, 

δικό μας

και το οικόπεδο

και ο τρόπος του

και τα οφέλη του.

Από την άλλη δεν είμαστε και αναίσθητοι.

Σφίγγει η καρδιά μας κάθε που θα πνιγούν

σε νούμερα μεγαλύτερα του μέσου όρου.

Και για τις ώρες που θα κρατήσει

η συγκινησιακή επίδραση της είδησης,

χωράνε όλοι στη συνείδησή μας

και τη στεναχώρια μας.

Κρίμα μωρέ,

μωρέ κρίμα.