Στη θέση
Πρέπει να εθελοτυφλεί κανείς υπερβολικά πολύ για να μη βλέπει ότι η κυβέρνηση αυτούς τους μήνες έχει προσπαθήσει να διαπραγματευθεί με τρόπο τέτοιο που θα οδηγήσει σε ένα εντελώς άλλο πλαίσιο από το μνημονιακό.
Πρέπει ταυτόχρονα να εθελοτυφλεί κανείς υπερβολικά πολύ για να μη βλέπει τον υπαρκτό κίνδυνο η κυβέρνηση να φέρει τελικά ως αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας ένα πλαίσιο που θα είναι πολύ έως πάρα πολύ μνημονιακό.
Καθώς μπαίνουμε, αν όχι στην τελική ευθεία, πάντως στην τελική στροφή αυτής της πρώτης κατάληξης της σύγκρουσης, είναι προφανές ότι οι πιέσεις των δανειστών θα μεγιστοποιηθούν ώστε να πάρουν όσα περισσότερα μπορούν.
Μέχρι λοιπόν να έρθει αυτή η πρώτη κατάληξη της σύγκρουσης, ώστε να μπορέσει επιτέλους να γίνει και η αποτίμησή της, προσωπικά θα συνεχίσω να στηρίζω και στο μέτρο του δυνατού να ελπίζω.
Αν η κατάληξη οδηγήσει στη διάψευση της ελπίδας, θα υπάρχει όλος ο καιρός για κριτική και αυτοκριτική, για αναθέματα και απολογίες.
Μέχρι τότε όμως θα συνεχίσω να ελπίζω πως ούτε θα συνθηκολογήσουμε ούτε θα συντριβούμε ούτε θα συνομολογήσουμε εμπράκτως πως ό,τι έγινε στη χώρα τα τελευταία πέντε χρόνια τελικά καλώς έγινε και πως ό,τι υπερασπιζόταν η Αριστερά, τόσο τα τελευταία πέντε χρόνια όσο και δεκαετίες πριν από αυτά, είναι διακηρύξεις οι οποίες δεν μπορούν να εφαρμοστούν, γιατί η εναλλακτική είναι μία, ο δρόμος μονής κατεύθυνσης και όλα τα άλλα να ΄χαμε να λέγαμε, ή μάλλον να ΄χαμε να μας οδηγήσουν στην εξουσία, να το παλέψουμε όσο μας παίρνει και όταν τελικά δεν μας παίρνει πια να γίνουμε Βενιζέλος στη θέση του Βενιζέλου, Σαμαράς στη θέση του Σαμαρά, Παπαδήμος στη θέση του Παπαδήμου και ΓΑΠ στη θέση του ΓΑΠ.
posted by Old Boy @ 2:04 π.μ.
8 comments
8 Comments:
Κάποιος, κάπου, έγραψε:
"δυστυχώς τα χειρότερα είναι μπροστά
η αριστερή κυβερνητική παρένθεση θα δημιουργήσει πολιτικούς νεολογισμούς εξαπάτησης και παραπλάνησης που κανείς δεν φαντάζεται".
Επίσης κάποια, κάπου αλλού, έγραψε:
“Καμία κοινωνία στην ιστορία δεν εξεγέρθηκε από ελπίδα. Όλες οι επαναστάσεις από απελπισία έγιναν. Ούτε κανείς ριψοκινδύνεψε αλλαγές, από ελπίδα. Από απελπισία για τη λειτουργία του ως τότε συστήματος το έκανε. Η ελπίδα φαίνεται να είναι, μάλλον φρένο, παρά γκάζι. Η ελπίδα σε κάνει να περιμένεις, η απελπισία σε κάνει να ενεργείς. Αυτός είναι και ο λόγος που με τόσο πάθος, φροντίζουν οι πολιτικοί για τη διατήρηση της ελπίδας. Είναι πολύ δυνατό ναρκωτικό, με μυοχαλαρωτική και ψευδαισθησιογόνο δράση.”
Τον Βενιζέλο βάλτον χώρια. Είναι ο μόνος που δεν πούλησε φούμαρα και κατά συνέπεια και ο μόνος που δεν χρειάστηκε να κάνει κανενός είδους κωλοτούμπα. Από τα πέντε χρόνια μνημονίων είναι ίσως ο μόνος που τα αντιμετώπισε με την ψυχραιμία επιστήμονα και την αποφασιστικότητα θηριοδαμαστή και-το σημαντικότερο!-χωρίς να χάνει την επαφή του με την πραγματικότητα, κυρίως τη διεθνή, που εδώ παίζει τον κυρίαρχο ρόλο για να εκτιμήσεις καταστάσεις και να προχωρήσεις σε αποφάσεις.Με την βαθμιαία αποχώρηση του από την κεντρική πολιτική σκηνή και τη μοιραία αποδαιμονοποίηση του, ίσως επανεκτιμηθεί πιο ψύχραιμα ο ρόλος του και κάποια, φιλολογικής αξίας έστω, δικαίωση, οφειλόμενη πάντως, ίσως του προκύψει. Αν ο Τσίπρας δεν είχε την πρεμούρα της εξουσίας και ενώ νομοτελειακά θα την έπαιρνε έτσι κι αλλιώς ακόμη και αν η εξουσία τουρχόταν και μετά ένα χρόνο, δεν θα είχε να ασχοληθεί με το ηθικό βάρος να πρέπει να λουστεί κι αυτός τη μνημονιακή μετάλλαξη και να προδώσει, σαν τον Παπανδρέου, τις υποσχέσεις του. Και για τον Τσίπρα και για το Βενιζέλο η συνάντηση τους στις αρχές Δεκέμβρη του 2014 στο ΥΠΕΞ, τα διαμειφθέντα μεταξύ τους και οι πορείες των δύο ανδρών μετά από αυτή, λέει πολλά για τον καθένα τους. Και ήδη ο δεύτερος μοιάζει να δικαιώνεται ως προς αυτό: ο Τσίπρας θα έπρεπε να εκμεταλλευτεί το δίμηνο που είχε επιτύχει ο χοντρός και να μη διεκδικεί περισσότερο χρόνο που εσφαλμένα τον εξάντλησε με την παράταση που έφερε και την κεφαλαιακή αιμορραγία και τον έφερε σε πολύ πιο δεινή διαπραγματευτική θέση και έτσι έκαψε το μόνο αληθινά δυνατό πολιτικό διαπραγματευτικό χαρτί που διέθετε: τη νωπή εντολή! Τώρα πια αυτή δεν έχει καμιά αξία και κανένα ουσιαστικό αντίκρυσμα: δεν υπάρχει σάλιο, όπως έλεγε και μια ψυχή. Το οποίο σε απλά ελληνικά σημαίνει, ότι ο Τσίπρας έκανε το ίδιο ακριβώς τακτικό λάθος που έκανε και ο Παπανδρέου, που προσπάθησε-αν προσπάθησε, αυτό παίζεται-να διαπραγματευτεί, όταν είχε ο ίδιος με την ανεύθυνη κωλυσιεργία του, καταφέρει να επιδεινωθούν όλοι οι οικονομικοί δείκτες. Και καλά να πεις ο Παπανδρέου ήταν αυτός που ήταν, με τη γνωστή σε όλους μας διανοητική του συγκρότηση, τις όποιες σκοπιμότητες των πατρόνων του εξυπηρετούσε αλλά στον Τσίπρα, που είχε το πλεονέκτημα και ψυχοπνευματικά να είναι αρτιότερος του ΓΑΠ και να έχει μια προέλευση που τού έδινε ένα ηθικό πλεονέκτημα αλλά και εν πάση περιπτώσει να γνωρίζει τα πράγματα έχοντας κι αυτός σαν πολιτικός βιώσει το μνημόνιο και τις παραμέτρους του. Προφανώς η αλαζονεία της βέβαιης νίκης που-ανώριμα για τον ίδιο και το κόμμα του-ερχόταν, τον τύφλωσε και τον παρέσυρε σε μια βέβαιη στρατηγική ήττα χάριν μιας τακτικής νίκης. Εκλογικές νίκες πολλοί μπορούν να έχουν και μάλιστα πολύ εύκολα, ειδικά σε ευνοϊκές συγκυρίες όπως η μνημονιακή εποχή-είχε και ο Παπανδρέου μια τέτοια-θρίαμβο! 44%!Το θέμα είναι πώς τη διαχιερίζεσαι μια τέτοια νίκη ώστε να μη την εξανεμίσεις και σε επίπεδο αριθμητικό αλλά και ουσιαστικής πολιτικής και να έχεις μια μακροπρόθεσμη προοπτική. Πολύ φοβάμαι ότι εκεί ο Τσίπρας το έχασε για πάντα το παιχνίδι-ειδικά σε ηθικοπολιτικό επίπεδο. Άλλωστε η ανιστόρητη σύμπραξη του με τον απεχθή ακροδεξιό Καμμένο είναι ήδη μια ρετσινιά που τού στιγματίζει το προφίλ για πάντα
Προς τιμήν σου αναγνωρίζεις ότι όπως όλα δείχνουν, θα υπάρξει μεγάλος βαθμός υποχώρησης των απαιτήσεων και των προεκλογικών υποσχέσεων του Συριζα.
Αυτό, για πολλούς όμως ήταν αυτονόητο. Η στάση σου δείχνει σε μένα ότι δεν έκρινες σωστά και εκπλήσεσσαι και απογοητεύεσαι τώρα. Πολλοί όμως συνοδοιπόροι σου ήξεραν και προτίμησαν να ψεύδονται για μικροκομματικά και προσωπικά συμφέροντα. Ποτίζοντας την Διχόνοια. Θεμιτή και η ελπίδα διάψευσης που διατηρείς.
Όσο για την Αριστερά και τους αγώνες της, από πότε η Αριστερά υπερασπίζεται τους δυνατούς, αψηφώντας τις ανάγκες των αδυνάμων; Διότι με την στάση του ο Σύριζα αυτό ακριβώς έκανε. Μερική εξήγηση κι ένα παράδειγμα δίνω στο μπλόγκ μου, σχετικά με το χαράτσι ας πούμε.
Τα οράματα της Αριστεράς πολύ περισσότερο εκφράζονται σήμερα από την Ε.Ε παρά από τον Τσάβες και τους λοιπούς νεοαριστερούς. Αν το ζητούμενο βέβαια είναι και για τους δυό μας η ποιότητα ζωής των λαών και η δυνατότητα επιδίωξης της ευτυχίας και η αναδιανομή υπερ των ασθενέστερων.
Ακόμη κι αν δεν δέχεσαι αυτό που έγραψα μόλις, συνυπολογίζοντας το περιβάλλον μέσα στο οποίο καλείσαι να επιλέξεις πολιτικές, και τις ισορροπίες δυνάμεων, οι βέλτιστες και ταυτόχρονα εφικτές λύσεις μόνο από την Δύση μπορούν να έρθουν.
Άμα δεν έχεις νοιώσει στο πετσί σου τα Μαθήματα του Νοέμβρη, τις εκλογές του 73, τους Στόχους του Έθνους, την ΕΑΔΕ και την Ευρώπη των εργαζομένων, λογικό είναι να ελπίζεις πως ο επίγονος δεν έχει πόθο και πάθος για την εξουσία, δεν θέλει να γίνει πάση θυσία νόμιμος εκπρόσωπος και διαχειριστής της περιουσίας όσων έχουν και κατέχουν.
Επίσης, κάτι που μου έκανε εντύπωση είναι πως εσύ που είσαι φαν της εξονυχιστικής διερεύνησης όλων των πιθανοτήτων, δεν αναφέρεις καν την πιθανότητα τα μέτρα που θα έρθουν να έχουν αποφασισθεί πριν τις εκλογές, τότε που ο πρόεδρος έλεγε τη θέση-σχήμα λόγου “η μόνη ρεαλιστική και σωτήρια εναλλακτική πρόταση είναι η κατάργηση με έναν νόμο και ένα άρθρο , όλων των μέτρων λιτότητας” . Μάλλον όμως δεν πήγε εκεί το μυαλό σου γιατί δεν έχεις καμιά σχέση μ’ αυτά που αναφέρω στην πρώτη παράγραφο.
Και κάτι για το “άλλο πλαίσιο”. Άλλο πλαίσιο ήταν και το πλαίσιο με το οποίο κυβέρνησε το Πασόκ σαράντα χρόνια. Δεν ήταν όμως Αριστερό.
Αν και διαφωνώ μ’ αυτά που λέει, ας γελάσει το χειλάκι μας λίγο
https://www.youtube.com/watch?v=w2rzm5JAMp0
Πρέπει να εθελοτυφλεί κανείς υπερβολικά πολύ για να μη βλέπει ότι ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός αυτά τα τελευταία χρόνια έχει προσπαθήσει σκληρά να κερδίσει το Τσάμπιονς Λιγκ για να φέρει χαρά σε όλους τους Έλληνες. Δυστυχώς όμως η υπογραφή του Μέσι και του Ρονάλντο κάθε καλοκαίρι σκαλώνει σε κάποια μικρολεπτομέρεια. Όμως ίσως φέτος να τα καταφέρουμε και να δούμε επιτέλους τους μεγάλους αυτούς παίκτες να παίζουν στην ομάδα μας. Άλλωστε το όνειρό τους ήταν πάντοτε να φορέσουν τη φανέλα με το τριφύλλι!
Προφανώς δεν υπάρχει εναλλακτική εντός ευρώ. Ποτέ δεν υπήρχε. Τώρα αν κάποιοι παραμένουν στα συννεφάκια τους ενώ εϊχαν προειδοποιηθεί πολλάκις πριν τις εκλογές αυτό δείχνει εγκληματική έλλειψη κριτικής ικανότητας. Δυστυχώς η ψήφος έχει το ίδιο βάρος για όλους και τα συννεφάκια κέρδισαν, οπότε εδώ και 4 μήνες ζούμε με το φόβο να μας πάρουν στο λαιμό τους.
Ο Σύριζα έχει νεολαία, το διάβασα.
Μόλις έμαθα πως σήμερα το απόγευμα κάνει συλλαλητήριο το ΠΑΜΕ, το ΚΚΕ δηλαδή,
ενάντια στη νέα αντιλαϊκή συμφωνία, έτσι λέει. Δεν θα πάω. Σκέφτομαι όμως γιατί αυθόρμητα πήρα αυτή την απόφαση. Μήπως γιατί δεν ψηφίζω ΚΚΕ ή μήπως γιατί θεωρώ πως τα νέα μέτρα δεν θα είναι αντιλαϊκά. Μήπως γιατί είμαι πολύ φτωχός και νομίζω πως τα μέτρα δε θα με αγγίξουν ή μήπως γιατί είμαι πλούσιος και δεν ασχολούμαι μ’ αυτά. Από την άλλη σκέφτομαι τι θα γινόταν αν πήγαινα και όχι μόνος μου αλλά μαζί με όλους τους ψηφοφόρους του Σύριζα, πολύς κόσμος. Δε θα βοηθούσε αυτό την κυβέρνηση που όλη νύχτα θα διαπραγματεύεται σκληρά με τους φαταούλες; Δε βαριέσαι όμως , αυτά είναι για τους Αριστερούς, άσε που αν με δει κανένα μάτι μπορεί να μου κολλήσουν τη ρετσινιά του κομμουνιστή. Καλύτερα να κάτσω σπίτι να χαζέψω στο φεισμπουκ , να δω και ειδήσεις να κάνω πλάκα με τα ντόμπερμαν που σταμάτησαν το γαύγισμα κι άρχισαν να γλύφουν τα νέα αφεντικά τους.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home