Οι Ζωές των Μαύρων

Εξώφυλλο ενός Απριλίου όχι του 1865, αλλά του 2015. Γιατί δεν σκοτώνονται μόνο στην Μεσόγειο οι αράπηδες, σκοτώνονται παντού, ακόμη και αν δεν είναι λαθραίοι ή παράνομοι, ακόμη κι αν είναι συμμέτοχοι και συνδικαιούχοι του αμερικάνικου ονείρου. Γιατί αράπης είναι βασικά ο φτωχός, ο βήτα διαλογής άνθρωπος, αυτός για τον οποίο θα μιλήσει απαξιωτικά και στραβωμένα ξανά και ξανά και ξανά ο Πρετεντέρης, αυτός πάνω στον οποίο θα κάνει ευρείας λαϊκής αποδοχής ναζιστική καριέρα ο Μιχαλολιάκος, αυτός για τον θάνατο του οποίου θα μείνει ξανά και ξανά και ξανά ατιμώρητος ο Αμερικάνος μπάτσος, χωρίς μέρα στη φυλακή, με την μόνη αναπηρία να είναι αυτή του συστήματος που του επιτρέπει να δολοφονεί με το όπλο και τη στολή που του έδωσε για να προστατεύει το θύμα του, αυτός και αυτοί για τους οποίους δεν θα συνταχθεί λίστα εκτελέσεων από τον Έλληνα πρέσβη στις ΗΠΑ, όπως δεν θα χαρακτηρισθεί εχθρική ενέργεια η μη προσαγωγή σε δίκη των εκτελεστών τους. Όσο για τους φρέσκους αράπηδες που ναυάγησαν σήμερα ανενόχλητοι κοντά σε κεντρική παραλία της Ρόδου, εκεί που αύριο θα μπουν κανονικά ξαπλώστρες, για να έρθει να παραθερίσει ο τουρίστας λευκός, κίτρινος ή νέγρος, εκεί που πάνε τώρα να καταργήσουν τις ξαπλώστρες για να λιάζονται ανενόχλητοι όσοι παράνομα και λαθραία μαυρίζουν τη ζωή μας, τη βολή μας, τις καρδιές μας, τις ευκαιρίες μας για ανάπτυξη και προκοπή, μήπως και τελειώσει η ανθρωπιστική κρίση που μας μαστίζει σύμπαντες τους Έλληνες. Αν θες να δεις το χρώμα του δέρματός σου, μην κοιτάξεις τον καθρέφτη σου, κοίτα το πορτοφόλι σου κι αν πέφτουν γύρω σου και πάνω σου βόμβες και σφαίρες, κρατικές ή μη.