Αυτά που ήθελα να γίνουν γίνανε
Μου έχει καρφωθεί στο μυαλό μια φράση που διάβασα πρόσφατα. Ο Νίκος Νικολαϊδης, αναφερόμενος στην αποτίμηση του έργου του, έλεγε ότι δεν τον αφορούσε και τόσο, αφού αυτά που ήθελε να γίνουν γίνανε.
Στις 11 Μαρτίου του 2005 γεννήθηκε το μπλογκ Οld Boy, ενδεχομένως να γεννήθηκε και ο ίδιος ο Οld Boy για να φωτίσει και αποσαφηνίσει καλύτερα εμένα σε εμένα, δεν είμαι σίγουρος, αλλά τελικά δεν ξέρω πόσο με αφορά τί και ποιός γεννήθηκε, αφού μέσα σε αυτή τη δεκαετία αυτά που ήθελα να γίνουν γίνανε και απόψε νιώθω ευγνώμων και πλήρης για μια παράλληλη πορεία ζωής, η οποία ήταν τόσο έντονη, ώστε έφτασε να γίνει η κύρια.
Σας ευχαριστώ που αναβάλατε τον θάνατό σας για να σας πω τις ιστορίες μου, μαζί ανέβαλα κι εγώ τον δικό μου, και κάθε ιστορία που αναβάλει τον θάνατο είναι μια ιστορία που αξίζει να ειπωθεί.
Ας μισήσουμε βαθιά τον θάνατο και κάθε τι που δεν υπάρχει, ας αγαπήσουμε βαθιά την ύπαρξη και κάθε τι που πασχίζει να σκαλίσει τα συστατικά της.
Ας μισήσουμε βαθιά τον θάνατο και κάθε τι που δεν υπάρχει, ας αγαπήσουμε βαθιά την ύπαρξη και κάθε τι που πασχίζει να σκαλίσει τα συστατικά της.
posted by Old Boy @ 12:40 π.μ.
12 comments
12 Comments:
Προσωπικά, δεν ανέβαλα τον θάνατό μου, απλώς έβαλα την επίσκεψη στον μπλογκ σου μέσα στην καθημερινότητά μου. Σ' ευχαριστώ για το μέχρι εδώ, περιμένω το παρακάτω. Καλή συνέχεια!...
Γιατί να μισήσουμε βαθιά το θάνατο?
Το αντίθετο, ίσως αποδέχοντάς τον να φτάσουμε μια μέρα να αγαπήσουμε βαθιά την ύπαρξη μας και να σκάψουμε ακόμη βαθύτερα για να βρούμε τα συστατικά της αλλά και τη φόρμουλα της ζωής.
Καλή δύναμη και συνέχεια στο ταξίδι.
Να είσαι καλά να έχεις πάντα δύναμη να γράφεις.
Ξεκινησα να σε διαβαζω καπου μεταξυ απο 2006-2007 χωρις ποτε να εχω αφησει ενα σχολιο. Τοτε ημουν μικρο παιδι 19 χρονων και σημερα κοντα μια δεκαετια αργοτερα παλευω να σταθω στον κοσμο οσο καλλιτερα γινεται.
Απλα, πως ολοι εχουμε καποια βιβλια, συγγραφεις η ταινιες η οτιδηποτε αλλο που το κουβαλαμε παντα μαζι μας, εγω εχω και αυτο το blog.
Old, μην σταματησεις να γραφεις ποτε.
Χρόνια πολλά και γόνιμα, με καλολαδωμένο πληκτρολόγιο!
Ξενούδης
Χρόνια πολλά.
Κι εγώ δεν πιστεύω ότι πρέπει να μισήσουμε τον θάνατο. Απλώς να τον καταλάβουμε, να φιλοσοφήσουμε πάνω σε αυτόν και αυτό, όπως έγραψε και ο Ανώνυμος των 12:51, θα μας κάνει να ζήσουμε με περισσότερο νόημα τη ζωή μας. Κάτι σαν κι αυτό που κάνει το μπλογκ αυτό.
Ιάκωβος
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Thanks για τις ιστορίες Oldboy!
(Αναρτώ ξανά το σχόλιο με δυο μικροδιορθώσεις)
Η βεβαιότητα του θανάτου μάς δείχνει τα όριά μας.
Όταν στη ζωή αγγίξουμε κάτι που ξεπερνά αυτά τα όρια, τότε φτάνουμε ν' αγαπάμε και τη ζωή και τον θάνατο και να μη μισούμε κανέναν, εκτός από τον κακό εαυτό μας. "Εἰ μὴ τὸ ὅλον κατέλυσα οὐκ ἂν ἠδυνήθην ἐμαυτὸν οἰκοδομῆσαι", που 'λεγε κάποιος παλαιός Γέροντας.
Από το 2007 το ιστολόγιό σου μού έχει γίνει σχεδόν καθημερινή συνήθεια. Μπορεί να διαφωνώ με αρκετά απ' όσα γράφεις, χαίρομαι όμως για τη ζωή που έχεις μέσα σου, τη νιότη σου που διαρκεί με το να κριτικάρεις και τον εαυτό σου, με τις ανάσες ευαισθησίας που αποπνέεις.
Ευχαριστώ.
Χρονια πολλα Ολδ, σουπερσταρ την ελληνικης μπλογκοσφαιρας :-) Πάντα διαβα΄ζω κάτι σε σένα που μου φτιάχνει την μέρα....
Περνάμε τη γέφυρα Υekaterina βλέπω. Είμαστε επιβάτες στο τρένο σου, OB, περιστασιακοί και αφοσιωμένοι, φίλοι και τρολιά, συμφωνούντες και διαφωνούντες. Κι αυτό που μας κρατάει όλους εδώ είναι που είμαστε περίεργοι για το τι θα περιέχει το κάθε επόμενο βαγόνι που θα ανοίξουμε. Πολιτική, κοινωνία, ιστορίες, χαϊκού, ποίηση ή αγωνία.
Αναρωτιέμαι αν τα βαγόνια και οι εκπλήξεις έχουν τελειώσει. Αν ό,τι ήταν να δούμε από τον εμμονικό κατασκευαστή το έχουμε δει. Αλλά δεν έχει νόημα να αναρωτιέμαι. Γιατί το μόνο σίγουρο τέλος των εκπλήξεων είναι και το τέλος των πάντων.
Ως τότε, ας αφεθούμε βαθιά στην ύπαρξη και κάθε τι που πασχίζει να σκαλίσει τα συστατικά της. Καλή συνέχεια, OB.
Ζω από ατυχία, καμία από τις πολλαπλές απόπειρες αυτοχειρίας μου δεν πέτυχε. Αγαπώ τον θάνατο, η διδακτορική μου διατριβή είναι σχετική με αυτόν, όπως άλλωστε και το βιοποριστικό επιτήδευμα που επαγγέλλομαι. Η ευχή σου δε με εκφράζει, φοβισμένε δημοσιολάγνε που προβάλεις τις ενδόμυχες συγκρούσεις σου και χρησιμοποιείς το γιο σου.
Ήμουν στο διαδίκτυο πολύ πριν από σένα, ώστε να γνωρίζω σημεία και τέρατα. Σε διαβεβαιώ ότι είσαι ανεπίδεκτος μαθήσεως και χειροτερεύεις διαρκώς, αν και ομολογουμένως υπάρχουν και χείριστες περιπτώσεις. Εάν αυτά ήθελες, τότε είσαι άξιος της ρηχής σου ύπαρξης, και δε θα σταματήσω ποτέ να στο υπενθυμίζω, όσο κι αν επαναλαμβάνεσαι.
"Μια σχέση ανταλλακτικής αγάπης, μια σχέση έντιμης συναλλαγής, μια σχέση τίμια, μια σχέση χωρίς ενοχές, μια σχέση ουσίας."
Μια σχέση από την οποία εσύ δεν έμαθες τίποτα, παρά μόνο να την παρατηρείς και να την περιγράφεις.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home