Παρασκευή, Απριλίου 03, 2015

Το δικαίωμα της σιωπής

Γεννημένος κατά την ταυτότητα το 1920, ίσως όμως στα αλήθεια το 1918, πατημένα 95 ή πατημένα 97, αλουμινάς και μάστορας παντός είδους, γύρισε την Ελλάδα και βοήθησε να χτιστεί, ανήκε σε μια εποχή που όλα χτίζονταν, δεξιός, δεξιότατος, τόσο στις πολιτικές αντιλήψεις όσο και στον τρόπο που διοικούσε τα του οίκου του, δυο παιδιά, πέντε εγγόνια, πέντε δισέγγονα, ένα από κάθε εγγόνι, όταν πέθανε η γιαγιά μου είπα ότι θα αντέξει έξι μήνες, άντεξε κοντά δέκα τέσσερα χρόνια, αν ήταν στο δικό του χέρι και μόνο θα άντεχε σαράντα τέσσερα κι ας παραπονιόταν για μοναξιά, αλλά τίποτα δεν είναι στο δικό μας χέρι και μόνο.
Το στόμα των ανθρώπων που είναι στα τελευταία τους ανοίγει με έναν τρόπο αλλιώτικο: δεν ανοίγει πια επειδή έχουν κάτι να πουν, ό,τι είχαν να πουν το είπαν, ανοίγει για να φανεί από μέσα η μαύρη τρύπα της θνητότητας, ανοίγει σαν πόρτα με θέα προς την άβυσσο της ανθρώπινης μοίρας, ανοίγει προς ένα σκοτάδι το οποίο αν το κοιτάξεις για μια στιγμή παραπάνω είναι έτοιμο να σε καταπιεί. Γι΄αυτό στρέφεις το βλέμμα σου αλλού.
Όταν προς το τέλος της νεκρώσιμης ακολουθίας έρχονται με τα κουστούμια τους οι άντρες από το γραφείο κηδειών, σου θυμίζουν ντετέκτιβς της αμερικάνικης αστυνομίας: έρχονται να τον συλλάβουν, έρχονται να τον πάρουν από το σπίτι του και να τον φυλακίσουν κάπου αλλού, έρχονται να του διαβάσουν τα δικαιώματά του: you have the right to remain silent. Άπαξ και έρθουν να μας πάρουν, η σιωπή δεν είναι πια δικαίωμά μας, είναι η μόνη μας κατάσταση. Το στόμα άλλωστε δεν θα ανοίξει ξανά. Η πόρτα έκλεισε. Πρώτα φεύγουν τα λόγια, μετά από κάποιο καιρό θα φύγει και το ίδιο το στόμα. Πρώτα θα εξαφανιστούμε από προσώπου γης και μετά υπόγεια θα εξαφανιστεί και το ίδιο το ωραίο πρόσωπό μας, που παραμένει πεισματικά ωραίο όσο είμαστε εδώ, ό,τι άλλο κι αν μας συμβεί στο μεταξύ. Θα εξαφανιστούμε. Θα μείνουν για κάποιο καιρό αυτά που χτίσαμε. Θα μείνει για κάποιο καιρό αυτό που αφήσαμε πίσω, το καλό και το κακό μαζί. Ο άνθρωπος μόνο και τα δύο μπορεί να αφήσει πίσω, πότε σκέτο το ένα.
Μετά πηγαίνουμε βόλτα προς την παραλία. Στον Φλοίσβο κάποιοι παίζουν ρακέτες. Είναι σαν διακοπές. Όταν η μέρα είναι τόσο φωτεινή, δεν είναι η ζωή το διάλειμμα, αλλά ο θάνατος η παραίσθηση. Ύστερα γυρνάμε πίσω με αυτήν την περίεργη μηχανή. Οδηγεί ο παππούς.

7 Comments:

At 4/05/2015 12:59:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

πολύ σιωπηλά είναι όλα. Και η σιωπή είναι καλή μόνο όταν κρύβει μέσα της χαρά. Αλλιώς την φοβάμαι
https://www.youtube.com/watch?v=RemD6TySUuU&list=WL&index=16

Billie the Kido

 
At 4/10/2015 06:53:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Συλλυπητήρια φίλε

 
At 4/15/2015 11:01:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Καθόλου δεν μ’αρέσει που κάθε μέρα μπαίνω στο μπλοκ σου και δεν έχει νέο κείμενο. Καθόλου επίσης δεν μ’ αρέσει που σαν πρόβατο με στέλνεις στο διπλανό σάιτ για να διαβάσω νέο κείμενο σου. Βέβαια, δικαίωμα σου είναι να κάνεις ότι θέλεις στο σπίτι σου. Αφού όμως έχεις την πόρτα ανοιχτή, είναι κι εμένα δικαίωμα μου να σου λέω ότι αισθάνομαι.
Και κάτι για την συμπεριφορά όλου του συναφιού του δημοκρατικού gather8. Η συμπεριφορά σας, ως μπλόκερ βέβαια, μετά τις εκλογές, είναι και για γέλια και για κλάματα.

 
At 4/18/2015 06:30:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Άκου τι λέει
https://www.youtube.com/watch?v=yRqE2etf-2A

 
At 4/19/2015 12:51:00 π.μ., Anonymous michael said...

Σωτήρη, χωρις να εκπροσωπώ κανέναν πέρα απο τον εαυτό μου, μπορώ να ρωτήσω ποιο ειναι το πρόβλημα με το gather8? Απο περιέργεια θελω να μάθω τι σε εχει ενοχλήσει στη "συμπεριφορά" μας, αν μπορώ να βοηθήσω σε κατι.

Υ.Γ. Συλλυπητήρια Old Boy.

 
At 4/20/2015 12:20:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Αυτό που με ενόχλησε είναι πως στη μεγάλη συζήτηση που έγινε για το περιεχόμενο, τον συμβολισμό και τις συνέπειες της πρώτης πράξης νομοθετικού περιεχομένου, με περίτεχνη δεξιότητα υφάνθηκε ένα παλαιοκομμουνιστικό πλαίσιο που παραπλανά το πόπολο και ρίχνει τη χώρα στα βράχια. Ο λαός όμως άλλο πράγμα ψήφησε στις εκλογές , η θέληση του να παραμείνει η χώρα πάση θυσία εντός της Αριστεράς είναι ξεκάθαρη.
Και για να γίνω λίγο πιο συγκεκριμένος σου παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από ένα κείμενο του Αντώνη – ξέρεις, αυτού που δεν έχει καμιά σχέση με το πόπολο- που έγραψε λίγους μήνες πριν τις εκλογές και αφορά την διαλεκτική σχέση της πρόθεσης με την ικανότητα.

“Όταν η ικανότητα δεν είναι διαλεκτικά αναπτυγμένη, όταν είναι μονάχα "δεξιότητα", δηλαδή μονάχα υποκειμενική, τότε αδυνατεί να μπει σε διαλεκτική αλληλεπίδραση με την πρόθεση, ενσωματώνεται στον υποκειμενισμό της πρόθεσης: κάποιος, και εν προκειμένω μια τάξη, θέλει να κάνει κάτι και συνάμα έχει την δεξιότητα --την τακτική-- που χρειάζεται για να το κάνει. Αλλά δεν έχει την αντικειμενική δυνατότητα να το κάνει, κι έτσι η διαλεκτική πρόθεσης και ικανότητας παραμένει αφηρημένη και στείρα.”

Πλάκα πλάκα όμως νομίζω πως κι εσύ κάτι έχεις ψυλλιαστεί.

“michael 22:45, Fri 17 Apr '15
Για να σε ριξω τα λεω αυτα :)
Αχ, καλε, καναμε το γκαδερ ρομαντικο στεκι. Τι γνωμη θα σχηματισει κανεις καινουργιος αν μπει τωρα. Make love, not war :)”

Δεν ξέρω αν σε βοήθησα για να με βοηθήσεις, σε ευχαριστώ πάντως για την πρόθεση σου.

 
At 4/21/2015 11:33:00 μ.μ., Anonymous michael said...

Δεν ειμαι σιγουρος σε ποια απ' ολες τις συζητησεις αναφερεσαι και μαλλον θελεις να πεις "παση θυσιας εντος *Ευρωπης,*" σωστα; Αλλα νομιζω καταλαβαινω την ενοχληση σου. Εχω το ιδιο προβλημα σε βαθος χρονου και δεν αφορα μονο τα παιδια απο το γκαδερ, τα οποια οσο γνωριζω χρονια τωρα--μονο διαδικτυακα--δειχνουν εξαιρετικοι ανθρωποι απο καθε αποψη, οπως ο εδω οικοδεσποτης.

Το θεμα μου ειναι οτι οντας σταθερα αντιθετως πολιτικα και οικονομικα με τις νεοφιλελευθερες θεωρειες, αντιλαμβανομαι ως πιο σοβαρο και φιλοσοφιμενο τον χωρο της αριστερας, αλλα εξισου, αν οχι περισσοτερο δογματικο. Αυτο ομως αφορα και το πως εξελιχθηκε. Δηλαδη οι κομμουνιστες (οπω καποιοι απο τους βασικους συνομιλητες μου στο γκαδερ), ειναι αυτη τη στιγμη υποστηρηκτες ενος κομματος που "δαρβινικα," αν θελεις, εξελιχθηκε για να μην ακουει καμια αποψη εκτος της ηγεσιας του. Οσοι διαφωνησαν αποχωρησαν ή εξωριστηκαν. Αυτο τους κανει πολυ δυσκολους στην οποια συζητηση. Ο Αντωνης, του Λενιν αν δεν απατομαι, που αναφερεις ειναι χαρακτηρηστικη περιπτωση ατομου που αν και εξαιρετικα καλλιεργημενος, δεν υπαρχει κανενας λογος να τον ακουσεις γιατι δεν ξερεις αν πρεπει να τον πιστεψεις ή αμα κανει προπαγανδα. Σε καθε περιπτωση δεν νομιζω πως ειναι μελος στο γκαδερ για να το επειρεαζει.

Παντως, τουτων λεχθεντω, και ποιος στον κοσμο ειναι ευκολα συζητησιμο. Τελειως απολυτοι (και με ακρως αντικοινωνικη συμπεριφορα οταν διαφωνεις μαι τους) αποδειχθηκαν και οι φιλοι του Μπαζ και τα ιδια ισχυουν για καθε κοινοτητα, εξ οσων μπορω να γνωριζω ακομα και σε αγγλοφωνους χωρους.

Σε καθε περιπτωση, ρωταω για την ενοχληση σου γιατι θελω να ξερω ενας τριτος τι αποψη εχει, αν και οποτε θελεις, μπορεις πολυ ευκολα να εγγραφεις και να συμμετεχεις και εσυ.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home