Σκηνοθετώντας το αληθινό

Μικρός πιστεύεις στα παραμύθια. Μεγαλώνοντας στις ταινίες.

Μικρός πιστεύεις στο αληθινά αληθινό. Μεγαλώνοντας στην σκηνοθεσία του αληθινού.

Μικρός πιστεύεις πως τα πράγματα είναι έτσι ή αλλιώς. Μεγαλώνοντας πως ακριβώς επειδή είναι πάντα και έτσι και αλλιώς, κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσεις να στείλεις το αλλιώς στο διάολο και να επιλέξεις το έτσι.

Είναι η επιλογή του έτσι ως αληθινού που το καθιστά αληθινό. Υπάρχουν δισεκατομμύρια δυνητικές αληθινές αλήθειες, αλλά αυτό από μόνο του δεν λέει τίποτα.

Εσύ, και μόνο εσύ, είσαι αυτός που θα πεις πως η δική μου αλήθεια θα είναι η συγκεκριμένη σταγόνα πιθανότητας στον ωκεανό, πως αυτή τη σταγόνα επιλέγω ως αντιπροσωπευτική μου, πως αυτή τη σταγόνα επιλέγω να στάξω πάνω στο πρόσωπό μου για να το πλύνει από τα αλλιώς, αυτή τη σταγόνα επιλέγω να βάλω στο μάτι μου, όχι για να τη χύσω ως δάκρυ, αλλά για να αναμιχθεί με τα δάκρυα που δεν χύθηκαν ποτέ και να τα παρηγορήσει για την μη πραγμάτωσή τους, την καταπίεσή τους, την αναίρεση της φύσης τους, εξηγώντας τους πως είναι πια ελεύθερα να φύγουν από κει και πως ποτέ δεν είναι αργά για απολύτως τίποτα, γιατί αυτή είναι η αλήθεια και μόνο η αλήθεια, όχι η αληθινή, αλλά εκείνη που αποτελεί προϊόν σκηνοθεσίας κι επιλογής.