Με το ίδιο θράσος

Με το ίδιο θράσος που η πραγματικότητα του ξύπνιου ισχυρίζεται πως η πραγματικότητα του ύπνου δεν είναι η πραγματική, το ξεμέθυστο κεφάλι ισχυρίζεται πως είναι περισσότερο διαυγές από το μεθυσμένο. Η αλήθεια του ονείρου όμως και η διαύγεια του μεθυσιού βρίσκονται ακριβώς στο χώρο εκείνο που οι ισχυρισμοί είναι ανίσχυροι. Ας ισχυρίζονται οι ξεμέθυστοι ξύπνιοι, ας ισχυρίζονται εμμονικά, ας ισχυρίζονται ό,τι δεν μπορούν να τεκμηριώσουν, ας κρατιούνται απεγνωσμένα από αξιώματα, από αξιώματα που δεν έχουν καν την αξιοπρέπεια του «έστω». Πραγματικότητα που δεν μπορεί να κρατηθεί στη θέση της χωρίς κάθε βράδυ να κλείσεις τα μάτια σου και να πας αλλού, είναι μια πραγματικότητα εξ ορισμού φαιδρή. Πραγματικότητα που δεν μπορεί να μη νιώσει τα γόνατά της να λυγίζουν όταν πιεις λίγο παραπάνω, είναι μια πραγματικότητα εξ ορισμού ελλιπής.
Με το ίδιο θράσος που περισπούδαστα τα ανάγουμε όλα στο δίπολο ζωή - θάνατος, προσποιούμενοι ότι ο ύπνος δεν μεσολάβησε στο μεταξύ, προσποιούμενοι ότι αυτό που λέγαμε ζωή δεν ήταν σε σημαντικό ποσοστό του ύπνος και κατέβασμα των διακοπτών της ανθρώπινης μηχανής και φυγή, με την ίδια πνευματική νωθρότητα που δεν αναρωτιόμαστε ποτέ αν υπάρχει μετά θάνατον ύπνος, δεν αναρωτιόμαστε και ποτέ αν υπάρχει μετά θάνατον μεθύσι, αν το μετά θάνατον μυαλό μπορεί ακόμη να γλυκαθεί από το αλκοόλ και να πάρει την μετά θάνατον πραγματικότητα πολύ πιο χαλαρά από την επικοινωνούμενη παγερή της βαρύτητα.
Αυτά είχα να σου πω απόψε, ήπια τρία ουίσκι κόλα κι είπα να σου μεταφέρω το φίλινγκ, αλλά βλέπεις έφαγα στο μεταξύ, και τμήμα του φίλινγκ ξενέρωσε κι έφυγε, οπότε ό,τι απομένει σ' αυτές τις λέξεις είναι ήδη κάτι φευγάτο, πίνω και μεθώ κι όλα καλά 'Αννα - Μισέλ μου, μην με ξεσυνερίζεσαι που λέω καμιά κουβέντα παραπάνω, δεν εξαιρώ τον εαυτό μου από τίποτα, θέλω να φορτώσω με ενοχή τους πάντες και τα πάντα, θέλω να σαμποτάρω ακόμη και τα ίδια μου τα ποστ, θέλω να μην αφήσω αμόλυντο ακόμη κι ό,τι γράφω και νομίζω όμορφο, θέλω να χαλάω αυτόματα ό,τι μέσα μου θεωρώ δυνατό, αλλά δεν θα σου απολογηθώ και για τις ενοχές μου, δεν θα νιώσω ένοχος και για αυτές, παράτα μας Άννα - Μισέλ, έτσι ξέρω να γράφω κι έτσι θα γράφω, και τι είδος γραφής είναι αυτό πάλι δεν περιμένω εσένα να με ταξινομήσεις, εσύ ασχολήσου με την εξουσία σου, εγώ θα ασχοληθώ με την ουσία μου.