Τreme
Μια μέρα θα βγούμε στους δρόμους και θα γιορτάζουμε.
Όλοι μαζί.
Θα δεις.
Κι έγκλειστοι σπίτια τους θα είναι μονάχα οι εχθροί μας.
Θα βιώνουν τη βία της μη γιορτής.
Μια μέρα θα αναρωτηθούμε πώς δεν είχαμε βγει στους δρόμους νωρίτερα.
Όλοι μαζί.
Για να γιορτάσουμε.
Το ότι είμαστε διαφορετικοί από τους εχθρούς μας.
Θα αναρωτηθούμε τι σόι πολιτισμός ήταν αυτός που ζούσαμε,
ώστε να μην περιλαμβάνει τέτοιου είδους γιορτές.
Μια μέρα θα πάψουμε να εχθρευόμαστε τον εαυτό μας
και τη ζωή
και το όλοι μαζί
και θα αφήσουμε τα τρομαγμένα είδωλά μας έγκλειστα σε ατομικούς καθρέφτες.
Και θα γιορτάζουμε.
Χωρίς να ξέρουμε καλά καλά το τι.
Ίσως το ότι δεν τρέμουμε πια τη σκιά μας.
Ίσως το ότι είμαστε διατεθειμένοι να κερδίσουμε
και να χαρούμε
και να γιορτάσουμε.
Όλοι μαζί.
Εκτός απ' τους εχθρούς μας.
posted by Old Boy @ 1:57 π.μ.
9 comments
9 Comments:
Εμείς και οι κακοί, μορτζούφληδες, σκληροί και ξενέρωτοι εχθροί μας.Τί απλός ο κόσμος για μερικούς.
"Όλοι μαζί" λέει, εκτός από τους εχθρούς μας, όπου "όλοι" είναι αυτοί που γουσταρουμε εμείς, δηλαδή. Aυτο θα πει φερνω το κόσμο στα μέτρα μου -τα απλοϊκά μου μέτρα.
Αυτούς που εκείνη η ημέρα θα τους βρει ανήμπορους να γιορτάσουν, να χαρούν, να σταματήσουν να φοβούνται.
υ.γ: Μέχρι στιγμής περιμένουμε να μας βγάλουν από τα σπίτια μας... Συγνώμη, τα σπίτια της τράπεζας και του κράτους, που τόσο δίκαια τα κέρδισαν στη monopoly.
Όπως λέει κι η αδερφή μου, "Πάνω στους καναπέδες θα μας απομακρύνουν!"...
Τίποτα δε θα δούμε, δεν υπάρχει καμιά ελπίδα. Η γενιά μας είναι κατωτάτου επιπέδου, μαλθακή, αδιάφορη και ιδιοτελής. Παρακολουθήσατε το "ντοκιμαντέρ" για τον Σ.Γκιόλια; Ε λοιπόν, εγώ είμαι ένας από αυτούς που ανακάλυψα τα μπλογκς χρόνια πριν τον Σωκράτη. Είμαι ένας από αυτούς που τον έβριζε και τον έλεγε πρωκτικό. Είμαι ένας από αυτούς που ακόμα και τώρα έχω την ίδια γνώμη. Είμαι ένας από αυτούς που κάθισα και είδα ολόκληρο το "ντοκιμαντέρ" και το μόνο που έχω να πω είναι ότι έχασα μια ώρα από τη ζωή μου για να δω τα παιδαρέλια του Γκιόλια να χαζολογούν γιατί αυτό ήταν και παραμένει το επίπεδό τους. Είμαι ένας από αυτούς που είχα παρακολουθήσει τι είχε ειπωθεί από τον Τριανταφυλλόπουλο και τον Γιομπαζολιά για το άθλιο παρασκήνιο των συγκοινωνούντων δοχείων του χώρου και τα μαύρα χρήματα όπως και τους άτυπους εκβιασμούς. Είμαι ένας από αυτούς που πιστευω ότι η πραγματική κριτική μπορεί να γίνει μόνο από εμάς της μπογκόσφαιρας που ξέραμε τι συμβαίνει καθημερινά. Ο Σ.Γκιόλιας ήταν ένας ασήμαντος παραπολιτικός δημοσιογραφίσκος β' διαλογής που ασχολούνταν με κίτρινες ειδήσεις και δεν ακολουθούσε κανένα κανόνα ορθής δημοσιογραφικής ηθικής. Έπαιξε με τη φωτιά και κάηκε και δε θα μάθουμε ποτέ τις λεπτομέρειες, επειδή το θέμα θάφτηκε από τα μεγάλα κεφάλια που τον φάγανε για να παραδειγματιστούν οι άλλοι και να ελεγχθεί το τότε ανεξαρτητο ίντερνετ. Μετά τη δολοφονία του η μπλογκόσφαιρα γέμισε από ελεγχόμενα παραπολιτικά παπαγαλάκια. Αυτή είναι η αλήθεια και εμείς ζούμε αυτό που μας αξίζει, γιατί αυτό είναι το επίπεδό μας. Καλυνήχτα Ελάδα (έτσι ανορθόγραφα όπως στο πρωκτικό).
Λυπάμαι Αναστασία, αλλά αν με διαβάζεις, μάθε ότι δεν είμαι εγώ ο λασπολόγος, εσείς γινόσασταν λασπολόγοι.
Παρακαλώ τον Old-boy να δημοσιεύει το σχόλιό μου. Ευχαριστώ.
Η απαισιοδοξία, ομοίως με την αισιοδοξία, βασίζονται στην άγνοια. Σε καταλαβαίνω, ωστόσο, ως προς την απογοήτευση.
Και συμφωνώ μαζί σου για τον Γκιόλια, ένα συστημικό ψευδο-λογικό παπαγαλάκι επι πληρωμή ήταν και μάλιστα επιτυχώς. Θρησκεία και λογική αλληλοαναιρούνται, οπότε περαιτέρω λόγια είναι περιττά.
Και οι νεκροί δεν "δεδικαίωνται". Αν ήσουν μαλάκας, και ο,τιδήποτε άλλο, απλά δεν είσαι πλεον.
Αν έκανε κάτι με την ύπαρξή του, αυτό ήταν η ενίσχυση -με το αζημίωτο- των πρακτικών χειραγώγησης της κοινής γνώμης στο διαδίκτυο, ενώ με την δολοφονία του σηματοδότησε τον βαθμό της παρακρατικής διείσδυσης σε αυτό.
Και καθώς πέρα από τον παπαγαλισμό στα social media και στα καθεστωτικά, η πλειονότητα των χρηστών του διαδικτύου και του κόσμου του απέδωσαν αυτά που του αναλογούσαν, εγώ δεν είμαι τόσο απαισιόδοξος. Θα δείξει φίλε μου, όλα για μας είναι.
Μια διαδικτυακη αγγαλια oldboy εως εκεινη την ημερα. Μια αγγαλια,και ενα χαμογελο στην σκεψη του ανταμωματος μας στους γιορτινους σου/μας δρομους.
"Η απαισιοδοξία, ομοίως με την αισιοδοξία, βασίζονται στην άγνοια. Σε καταλαβαίνω, ωστόσο, ως προς την απογοήτευση."
δε θελω να σε απογοητευσω αλλα ζουμε σε ενα συμπαν απροσδιοριστιας το μοντελο ραδερφορντ ειναι ξεπερασμενο οποτε μη κοπτεσαι οτι ξερεις με βεβαιοτητα, μονο υποθεσεις αξιωματα και θεωριες εχουμε με καποιο ποσοστο προβλεψιμοτητας
Δεν αναφέρομαι στην πορεία της κατάστασης αλλά στην αντίληψη αυτής, η οποία δεν μπορεί παρά να παραμένει, τόσο σε ένα σύμπαν αιτιοκρατικό, όσο και σε ένα σύμπαν απροσδιοριστίας, πάντα ελλειπής και υποκειμενική.
Ο βομβαρδισμός της Guernica προκάλεσε τον θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων και την καταστροφή μιας πόλης, αλλά και την δημιουργία ενός από τα σημαντικότερα έργα ζωγραφικής του 20ου αιώνα. Δεν συγκρίνω, παραθέτω.
@06:32:00 π.μ.
https://d24w6bsrhbeh9d.cloudfront.net/photo/a5dKbjN_460s_v1.jpg
Μιλάμε οτι ο κόσμος έχει λαλήσει εντελώς. Tι σχέσεις μου λες κ αισθήματα κλπ όταν ο ένας δεν αντέχει καν τον άλλο. Είμαι σχεδόν βέβαιος οτι μέσα στα επόμενα χρόνια θα δημιουργηθεί κύμα αναχωρητισμού- μακριά από την κοινωνία, μακριά από όλους- ο καθένας ένας.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home