Τετάρτη, Ιουλίου 03, 2013

Και αντί

Έχασε το καπέλο του / Προσφέρει αμοιβή / Μας αφήνει το τηλέφωνό του / Τελευταία φορά εθεάθη στις 20 Ιουνίου, κάπου ανάμεσα στην Μάντισον και τους 81 δρόμους / Το καπέλο / Μετά μπορεί να το πήρε ο αέρας / Ή κάποιος κλέφτης αντικειμένων με ιδιαίτερη συναισθηματική αξία / Ή να έφυγε μόνο του / Να δραπέτευσε μπαϊλντισμένο από τα τόσα χρόνια πάνω στο ίδιο κεφάλι / Να αναζήτησε είτε την ελευθερία του είτε ένα καινούριο κεφάλι / Να σταθεί, να χωρέσει, να ταιριάξει / Να του προσδώσει στυλ / Να του μεταγγίσει λίγο από τον χαρακτήρα του / Να το κάνει να νομίσει πως ανήκει σε κάποιον άλλο / Το κεφάλι / Σε κάποιον που φορώντας το αποκτά έναν άλλο αέρα / Μέχρι να το ξαναπάρει κάποτε ο αέρας / Ή κάποιος κλέφτης αντικειμένων με ιδιαίτερη συναισθηματική αξία / Ή να φύγει μόνο του / Και να δει αν θα προσφέρει και ο τελευταίος κάτοχος κεφαλιού αμοιβή / Ή αν για αυτόν δεν σήμαινε και τόσα πολλά η συνύπαρξή τους / Ή αν για αυτόν ήταν απλά ένα καπέλο / Που χάθηκε αλλά μαζί του όχι κι ο κόσμος / Που μπορεί άρα να αναπληρωθεί με ένα καινούριο / Και αντί για αμοιβή εύρεσης, ένα τίμημα αγοράς / Και αντί για μάταια έως γραφική αναζήτηση σε όλη την πόλη, η πρέπουσα μετάβαση στο αρμόδιο κατάστημα / Και αντί για μια ιστορία αγάπης, μια σχέση κατανάλωσης.  

6 Comments:

At 7/03/2013 01:54:00 μ.μ., Blogger playbobill said...

Και αντί για μια ιστορία ανάγκης, μια σχέση ανάγκης.

 
At 7/03/2013 02:02:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Κι εκεί που λέμε επέστρεψες στον παλιό καλό, ακομμάτιστο εαυτό σου, πετάς στο τέλος αυτό το αριστεροκλαψιάρικο περί κατανάλωσης και υπονοείς ότι μόνο ένας Τσίπρας μπορεί να μας σώσει.

 
At 7/03/2013 05:16:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ναι,βαστα
κοντη ανασα.
Μη στη κλεψουνε.

*Και αντί για μια ιστορία αγάπης, η μιάς φιλίας, μια σχέση κατ{ανάλωσης}

Το καπέλο

 
At 7/04/2013 05:05:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

παραληρεις

 
At 7/04/2013 10:20:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Δεν παραληρεί βλακεντιότατε.
Γράφει συνειρμικά.

 
At 7/05/2013 12:25:00 π.μ., Anonymous ΒΑΠ said...

Μπορεί όμως και να μην ήταν θέμα στυλ. Μπορεί το καπέλο να ήταν οικογενειακό κειμήλιο. Νο του το άφησε ο παππούς του, ας πούμε, λίγο πριν πεθάνει. Και να σκόπευε να το αφήσει κι αυτός στα παιδιά του.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home