Το εξώφυλλο
Όταν πρωτοείδα στο facebook το εξώφυλλο, η αλήθεια είναι πως ταράχτηκα. Όπως και να το κάνουμε είναι μια εικόνα που προξενεί έντονα συναισθήματα, μια εικόνα την οποία δύσκολα προσπερνάς. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν πρώτα απ' όλα με τα πιο εύκολα (αν και προκαταβολικά διευκρινίζω πως εδώ μιλώ εξ ονόματός μου και δικές μου σκέψεις και μόνο μεταφέρω): είναι ένα εξώφυλλο που φτιάχτηκε για να προκαλέσει συζήτηση, προσοχή, ντόρο, αντιδράσεις; Προφανώς και είναι. Αυτό εξυπηρετεί το στόχο του περιοδικού να γίνει περισσότερο γνωστό και να πουλήσει περισσότερα τεύχη; Προφανώς και τον εξυπηρετεί, ως επιδίωξη τουλάχιστον. Είναι κατακριτέο να χρησιμοποιεί το περιοδικό τα εξώφυλλά του για να πουλήσει; Ενδεχομένως αν κάποιος είναι ιδιαίτερα πουρίστας να πει πως, ναι, το περιοδικό πρέπει να στηριχθεί στην ύλη του και μόνο, πρέπει να πουλήσει ό,τι πουλήσει με την αξία του περιεχομένου του και μόνο, πρέπει να κάθεται ήσυχο στη γωνία του και με κατεβασμένο το βλέμμα να περιμένει να το αγοράσει ο κόσμος. Αν δεν το αγοράσει, θα έχει τουλάχιστον προσπαθήσει τίμια και λεβέντικα, δεν θα έχει προβεί σε τερτίπια. Κατά τη γνώμη μου ένας τέτοιος ευσεβισμός είναι η πιο λάθος προσέγγιση, κουβαλώντας ίσως από πίσω της όχι την επιθυμία να εδραιωθεί μια διαφορετικού τύπου φωνή στον χώρο, αλλά αντίθετα την συνειδητή ή ασυνείδητη επιθυμία να μην τα καταφέρει (γιατί αυτά δεν είναι για μας), επιβεβαιώνοντας την αυτοεκπληρούμενη προφητεία πως στον χώρο του Τύπου μπορούν να επιβιώνουν μόνο μεγαλοεπιχειρηματίες.
Τελειώνοντας με τα εύκολα, ας πάμε στα πιο δύσκολα: έστω πως σαν γενική αρχή είναι οκ τα εξώφυλλα να προβοκάρουν, έστω ακόμα πως το εξώφυλλο του κάθε τεύχους δεν είναι κάτι ξεκομμένο από την ύλη του περιοδικού αλλά τμήμα της πρότασής του, τμήμα της συνολικής του ταυτότητας (το πιο αβανταδόρικο και συνθηματικό τμήμα της εν πάση περιπτώσει), μήπως το συγκεκριμένο εξώφυλλο το παρακάνει, φεύγει από τα όρια, σοκάρει για χάρη του σοκ, χωρίς να έχει να πει κάτι άλλο πέραν απ' αυτό; Πρώτον, το εξώφυλλο δεν είναι ξεκάρφωτο, αφού μέσα στο περιοδικό υπάρχει άρθρο με τίτλο «Σταματήστε τα βασανιστήρια, κύριε Σαμαρά!». Δεύτερον, ο τρόπος που ερμηνεύω εγώ το σοκ που προκαλεί το εξώφυλλο είναι πως δεν πρόκειται για μια σαπουνόφουσκα άνευ ουσίας, αλλά αντίθετα για μια εικόνα που σε βάζει σε μια σειρά από σκέψεις:
- Αν οφείλει να γίνεται απόλυτα σεβαστή η εικόνα ενός προσώπου (και να μην εμφανίζεται καταχτυπημένη και αλλοιωμένη), πόσο περισσότερο σεβαστό οφείλει να γίνεται το ίδιο το ανθρώπινο πρόσωπο (και να μην χτυπιέται στα αλήθεια με βαναυσότητα);
- Σε μια δημοκρατία το πρόσωπο του Πρωθυπουργού έχει περισσότερη ιερότητα από το πρόσωπο και του τελευταίου κρατουμένου;
- Αυτή η εικόνα που την βλέπεις, ξέρεις πως είναι ψέμματα και παραταύτα σοκάρεσαι, τι πρέπει να σημαίνει άραγε για τις εικόνες εκείνες που τις βλέπεις και ξέρεις πως οι πληγές δεν είναι του φώτοσοπ, αλλά χάσκουν κάτω από το φώτοσοπ;
Αν στραπατσάρεται το πρόσωπο της δημοκρατίας όταν κρατικά όργανα βασανίζουν κρατούμενους, το ελάχιστο που μπορεί να κάνει αυτή η δημοκρατία είναι να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη του συγκεκριμένου εξώφυλλου. Και να τρομάξει. Όχι για να μην ασκηθεί εις βάρος της βία. Αλλά για να πάψει να την ασκεί αυτή, με τον βαθιά αντισυνταγματικό και συχνά απάνθρωπο τρόπο που την ασκεί.
- Αν οφείλει να γίνεται απόλυτα σεβαστή η εικόνα ενός προσώπου (και να μην εμφανίζεται καταχτυπημένη και αλλοιωμένη), πόσο περισσότερο σεβαστό οφείλει να γίνεται το ίδιο το ανθρώπινο πρόσωπο (και να μην χτυπιέται στα αλήθεια με βαναυσότητα);
- Σε μια δημοκρατία το πρόσωπο του Πρωθυπουργού έχει περισσότερη ιερότητα από το πρόσωπο και του τελευταίου κρατουμένου;
- Αυτή η εικόνα που την βλέπεις, ξέρεις πως είναι ψέμματα και παραταύτα σοκάρεσαι, τι πρέπει να σημαίνει άραγε για τις εικόνες εκείνες που τις βλέπεις και ξέρεις πως οι πληγές δεν είναι του φώτοσοπ, αλλά χάσκουν κάτω από το φώτοσοπ;
Αν στραπατσάρεται το πρόσωπο της δημοκρατίας όταν κρατικά όργανα βασανίζουν κρατούμενους, το ελάχιστο που μπορεί να κάνει αυτή η δημοκρατία είναι να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη του συγκεκριμένου εξώφυλλου. Και να τρομάξει. Όχι για να μην ασκηθεί εις βάρος της βία. Αλλά για να πάψει να την ασκεί αυτή, με τον βαθιά αντισυνταγματικό και συχνά απάνθρωπο τρόπο που την ασκεί.
posted by Old Boy @ 12:07 π.μ.
46 comments
46 Comments:
Εμπνευσμένο. Μία εικόνα χίλιες λέξεις όντως.
αυτή η εικόνα μου φαίνεται λάθος
γιατί πέρα απ'όλα τα άλλα (η συμβολική αντεκδίκηση κλπ στα οποία διαφωνώ), σε δεύτερο επίπεδο φέρνει το Σαμαρά στην αντίστοιχη θέση με τα πρόσωπα που μάλλον είδαμε με συμπάθεια.η αναλογία κατά τη γνώμη μου δεν βγαίνει...
κρίμα το χεις χάσει. Ο κακαουνακισμός και ΤΟ ΚΑΡΦΙ τώρα δικαιώνονται.
OldBoy, καταλαβαίνω τί προσπάθησαν να κάνουν με αυτό το εξώφυλλο, αλλά νομίζω ότι ο "συμβολισμός" είναι παρεξηγήσιμος και αντιπαραγωγικός.
Ούτε εγώ, βέβαια, συμμερίζομαι την άποψη του διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου ότι στοχοποιούν πραγματικά οι συντάκτες του Unfollow τον Σαμαρά για ξυλοδαρμό. Αυτή είναι μια επιφανειακή ανάγνωση με μικροκομματική σκοπιμότητα.
ΑΛΛΑ, όταν γράφεις ότι βλέποντας το κακοποιημένο πρόσωπο ενός Αντώνη Σαμαρά, οι οπαδοί του ή ο μέσος έλληνας θα προβληματιστούν για μια δημοκρατία όπου κρατούμενοι δέχονται ξυλοδαρμό πριν τη δίκη τους, προσπερνάς το απλούστατο γεγονός ότι για τους "νοικοκυραίους", όλη η διαφορά έγκειται ακριβώς στην "ποιοτική διαφορά" μεταξύ Σαμαρά και Αυγουστίνου Δημητρίου, διαδηλωτών ή κρατουμένων που κακοποιούνται.
Το πρόβλημα είναι ότι ένα τμήμα του πληθυσμού πιστεύει πως τα ατομικά δικαιώματα αφορούν, επιλεκτικά, όποιους αυτό αντιμετωπίζει ως "καλούς" και "συμμάχους", και όχι όλους τους πολίτες, ανάμεσα στους οποίους και συλληφθέντες.
Αυτό το πρόβλημα δεν λύνεται με μια εικόνα στραπατσαρισμένου Σαμαρά, γιατί ο νοικοκύρης, που δεν αντιλαμβάνεται ότι τα ατομικά δικαιώματα αφορούν ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ, σκέφτεται στο μυαλό του "πρώτα διαμαρτυρήθηκαν που χτύπησαν οι αστυνομικοί τους κακούς, και τώρα διαλαλούν ότι θέλουν να φάει ξύλο ο πρωθυπουργός μας, που είναι καλός".
Οπότε αντί να μπει ο "νοικοκύρης" στον προβληματισμό ότι η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι θέμα που μας αφορά όλους, υιοθετεί αντίθετα τη νοοτροπία ότι όσοι επικαλούμαστε ανθρώπινα δικαιώματα το κάνουμε και επιλεκτικά (για ανθρώπους που θεωρούμε "δικούς μας"), και υποκριτικά (θεωρώντας το εξώφυλλο απόδειξη ότι δεν έχουμε πρόβλημα να παραβιαστούν όσον αφορά τους αντιπάλους μας).
Πρώτο λάθος : σχηματίζεται η λάθος εντύπωση ότι όσοι αγανακτήσαμε το κάναμε επειδή θεωρήσαμε τους ληστές του Βελβεντού "συντρόφους μας" και όχι επειδή δεν είχαν τις προστασίες που ορίζει ο νόμος για κάθε συλληφθέντα (προστασίες που απόλαυσαν οι συλληφθέντες Χρυσαυγίτες ληστές τραπεζών τον Ιούνιο του 2012, παρότι εκείνοι είχαν ανοίξει και πυρ κατά αστυνομικών).
Δεύτερο λάθος : σχηματίζεται η εντύπωση ότι η επίκληση των ατομικών δικαιωμάτων από όσους την κάνουμε είναι υποκριτική - ότι αν είχαμε τον Σαμαρά στα χέρια μας θα τον οδηγούσαμε στην κατάσταση που δείχνει το εξώφυλλο (προσωπικά, σίγουρα δεν θα το έκανα).
Από κάθε άποψη, θεωρώ ότι το εξώφυλλο αυτό αδικεί και το unfollow και τους συντάκτες του, και τους αναγνώστες του ακόμα.
Καταγέλαστο εξώφυλλο, όχι επειδή είναι προβοκατόρικο (σιγά τα ωά) αλλά επειδή είναι κακότεχνο (μελετήστε και κανένα TheKramBrulee εκτός από τα άπαντα του Στάλιν), υστερικό (δεν αποδείχτηκε ότι εφαρμόστηκαν βασανιστήρια στους ληστές του Βελβεντού) και απομυθοποιητικό της όποιας αριστερής ανωτερότητας (φαντασιώνεστε τη βία που κατά τ' άλλα αποκηρύσσετε).
Αυριανισμός στο (και καλά) πιο κουλτουρέ.
"Αλλά για να πάψει να την ασκεί αυτή, με τον βαθιά αντισυνταγματικό και συχνά απάνθρωπο τρόπο που την ασκεί"
Θα συμφωνούσαν πολλοί με αυτό. Δηλαδή πως ναι μεν η δημοκρατία μπορεί και πρέπει να ασκεί βία αλλά όχι με αντισυνταγματικό και απάνθρωπο τρόπο. Ή έστω όταν κάποιες φορές πρέπει να ασκήσει αντισυνταγματική και απάνθρωπη βία, να μην είναι ΒΑΘΙΑ αντισυνταγματική και απάνθρωπη. Στο κάτω-κάτω η κοινωνία πριν δει τις φωτογραφίες και τα άρθρα τις Guardian έβοσκε ανέμελη στον ήλιο ως προς το θέμα, αλλά όταν έχει μπροστά της κείμενα και φωτογραφίες που την φέρνουν προ των ευθυνών της, μέρος του κοινωνικού συνόλου αναφωνεί "ε ώς εδώ". Ας κάνουν δηλαδή οι βασανιστές ό,τι είναι να κάνουν αρκεί να μη το μαθαίνει η κοινωνία τόσο χύμα και κόψει ο τραχανάς. Χρειάζεται περισσότερος επαγγελματισμός. Κάν’το όπως η Αγγλία ή η Γαλλία.
«Είναι κατακριτέο........; Ενδεχομένως αν κάποιος είναι ιδιαίτερα πουρίστας να πει πως, όχι*,.....»
*Νομίζω εννοείς ναι.
χμμμ... γιατί άραγε εγώ δεν ταράχτηκα καθόλου ; Γιατί πολύ απλά η εικόνα είναι τόσο υπερβολική ώστε δεν γίνεται πιστευτή...και το μη πιστευτό δεν ταράζει...όλα είναι τέχνη παλικάρια, ακόμα και το photoshop. Συμπέρασμα : καλή η ιδέα αλλά τραγική η υλοποίηση της...
Αναπτύσσεις και μόνος σου την επιχειρηματολογία για το πόσο απαράδεκτο και εν τέλει δυσφημιστικό για το περιοδικό σας θα μπορούσε να κριθεί αυτό το εξώφυλλο. Γιατί μετά υπαναχωρείς; Στην εσωτερική πάλη μεταξύ Πιτσιρίκου και στοιχειωδώς σοβαρού ανθρώπου επικράτησε ο πρώτος; Κρίμα!
Είναι θέμα αρχής για μένα ότι ο τύπος έχει απόλυτη ελευθερία να εκφράζεται, ειδικά όταν έχει απέναντι του την εξουσία. Ως εκ τούτου το εξώφυλλο του Βαξεβάνη καλώς υπάρχει αν μείνουμε σ'αυτό το επίπεδο ανάγνωσης-αλλά και σε κάθε άλλο, απλά ό,τι ακολουθήσει στο σχόλιο μου δεν είναι δεοντολογία.
Τα όσα δικαιολογητικά του ήθους του εξωφύλλου γράφονται στην ανάρτηση, αυτά μου προκαλούν την επιφύλαξη. Προϋποθέτουν ένα ήθος που έχω την εντύπωση ότι έρχεται εκ των υστέρων σαν δικαιολογητικός λόγος. Πάντα μπορεί να βρεθεί ένας τέτοιος και σε κάθε αφορμή και με κάθε ευκαιρία. Διαισθητικά αντιλαμβάνομαι ότι το πρώτο και απόλυτο κίνητρο είναι το πορνογραφικό σοκ ενός τέτοιου εξώφυλλου-παρεμπιπτόντως η ιδέα είναι παλιά και έχει γίνει χρήση του εφφέ πολλές φορές και σε διάφορες και ποικίλες ευκαιρίες. Αισθητικά δεν μ'αρέσει όχι γιατί με σοκάρει η εικόνα-σιγά το σοκ!-όσο γιατί ακριβώς διαισθάνομαι τη φτήνεια του κινήτρου. Υπάρχει στο βαθύ πυρήνα της δημοσίευσης ένα γκεμπελικό ήθος και είναι αυτό ακριβώς που με απωθεί.
Από κει και πέρα όπως προείπα ο τύπος είναι ελεύθερος και τα κίνητρα κρίνονται αλλά σαν προθέσεις τα κίνητρα ούτε δικάζονται ούτε πολύ περισσότερο καταδικάζονται ή λογοκρίνονται. Σκέφτομαι όμως ότι ίσως και να μην ήμουν τόσο αυστηρός στην κρίση μου αν δεν ήξερα ποιος το παρήγαγε ένα τέτοιο εξώφυλλο, ένα τέτοιο περιοδικό: αναφέρομαι στον τυχοδιωκτικό Βαξεβάνη που σαν δεύτερος Μάκης Τριανταφυλλόπουλος-αναγνωρίζω ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο ήθος!-κάνει οτιδήποτε του περνάει απ'το χέρι ώστε μέσω της αυτοθυματοποίησης του-που εδώ φτάνει στο άλλο άκρο της θυματοποίσης εκείνου που η ενδεχόμενη οργή του θα επιστραφεί στο Βαξεβάνη σαν αναθυματοποίηση και συνακόλουθα ηρωοποίηση, αυτοηρωοποίηση για την ακρίβεια. Υπάρχει ένα παράξενα αμφιλεγόμενο ήθος εδώ, λίγο νοσηρό, λίγο-ευφημισμός εδώ-υπολογιστικό. Με χαλάει που συστημικοί δημοσιογράφοι βλέπουν ότι η συγκυρία είναι μια ιδανική ευκαιρία για να πιάσουν την αληθινά "καλή" και ενώ δούλευαν με συνέπεια και σεμνότητα το σύστημα, ξαφνικά και εκ του ασφαλούς σχεδόν, σηκώνουν όψιμο μπαϊράκι επαναστατικότητας. Και μιλάμε για το ακραίο εκείνο είδος δημοσιογράφων που είναι οι κρατικοδίαιτοι: Κούλογλου, Βαξεβάνης, Αρβανίτης, Κατσίμη. Κατι με χαλάει σε όλο αυτό.
Την προσωπική σου άποψη την κατανοώ, την σέβομαι και την υπολογίζω. Από επαγγελματικής πλευράς όμως , όπως και
να το δει κανείς, το εξώφυλλο είναι εντελώς λανθασμένο.
Το εξώφυλλο κάθε περιοδικού/προϊόντος, έχει διττή λειτουργία. Αφ’ ενός προσπαθεί να διεγείρει την αγοραστική διάθεση του καταναλωτή για το συγκεκριμένο τεύχος και αφ’ ετέρου να υποστηρίξει επικοινωνιακά την “εικόνα” του brand name.
Οποιοσδήποτε κι αν είναι ο στόχος marketing του συγκεκριμένου περιοδικού, οποιοδήποτε target group έχει καθοριστεί και οποιαδήποτε στρατηγική κι αν έχει επιλεγεί, είμαι σίγουρος, πως δεν υπάρχουν επαγγελματικά κριτήρια που να καταλήγουν στην επιλογή αυτού του εξώφυλλου.
Όχι old-boy, το πιάσαμε το υπονοούμενο αλλά δεν με απασχολεί η φιλολογία. Με απασχολεί η βία. Αν έβγαζε αντίστοιχο εξώφυλλο περιοδικό με δημοσιογράφους που ψιλοακουμπάνε τη Χρυσή Αυγή εσύ τι θα εγραφες σήμερα?
Ωραία η ιδέα, από κάθε άποψη, όμως η εκτέλεση σκέτη φρίκη. Η - έστω και ηθελημένη;- κακοτεχνία δεν προωθεί το περιεχόμενο της εικόνας. Την αποδυναμώνει.
Άλλο παραμόρφωση μιας εικόνας και άλλο κακή τεχνική. Το μήνυμα αντί να φανεί καίριο, όπως είναι, καταντά να παίρνει διαστάσεις κακού ανεκδότου (αποτυχημένη καρικατούρα).
Μόνο αισθητικά μιλώντας, και μόνο για το εξώφυλλο έτσι όπως το βλέπω, αν δεν ήξερα το περιοδικό, αυτό το τεύχος δεν θα με καλούσε να το αγοράσω. Η φωτοσοπιά δείχνει λίγο πρόχειρη, "φτηνή" και στο πόδι.
Χωρίς να θέλω να κρίνω τους καλλιτέχνες που το φιλοτέχνησαν, εν προκειμένω έγινε κακή δουλειά.
evee, η ΧΑ κάνει ακριβώς αυτό, στοχοποιεί ανθρώπους- η βία είναι ο συστατικός της πυρήνας, επομένως ένα τέτοιο εξώφυλλο δεν θα μπορούσε να υπάρξει παρά σαν κυριολεξία.
Στην περίπτωση του unfollow σχολιάζεται ένα πολιτικό γεγονός των τελευταίων ημερών που πήρε διαστάσεις ακριβώς γιατί συνδύαζε κυνισμό και ερασιτεχνισμό των αρχών. Η πρόχειρη, κραυγαλέα φωτοσοπιά του εξωφύλλου δείχνει/ περιγράφει ακριβώς αυτή την πράξη που προηγήθηκε. Πάντως σε καμία περίπτωση δεν είναι κάλεσμα εκδίκησης στο πρόσωπο του πρωθυπουργού και κάθε τέτοια ανάγνωση (που πολύ φοβάμαι πως θα υιοθετηθεί επισήμως) θα στοχεύει σε μια γρήγορη αξιοποίηση από την κυβέρνηση. Αυτή τη διάσταση ίσως έπρεπε να προσέξει ο εμπνευστής του, ότι δηλαδή πολύ εύκολα θα κατηγορηθεί το περιοδικό και οι συντάκτες του ως εκφραστές του βδελυρού και αποτρόπαιου προσώπου της σύγχρονης αριστεράς που δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί.
Στηρίζω με ενθουσιασμό το unfollow από την αρχή. Το εξώφυλλο του περιοδικού είναι εμβληματικό, απολύτως αντιπροσωπευτικό της αφελειας και της εγκληματικής προχειρότητας με την οποία λειτουργεί σήμερα η αριστερά εν μέσω κηρυγμενου πολέμου. Δεν της φτάνουν οι παγίδες που της στήνουν, φροντίζει να επινοεί και καινούριες. Αυτοκαταστροφή... Λοιπόν το εξώφυλλο αμαυρώνει όλα τα προηγούμενα κοπιώδη αποκαλυπτικα ρεπορτάζ. Εάν πέτυχε να ενοχλήσει αφάνταστα εμάς τούς σταθερούς αναγνώστες, φαντάσου τι έκανε στους υποψηφίους αναγνώστες: απλά τους εξαφάνισε.
Δεν υπάρχουν μόνο σωματικοί βασανισμοί, αλλά και ψυχολογικοί. Και πολλά θύματα βασανσισμού έχουν πει ότι το δεύτερο είδος είναι πιο οδυνηρό και βάναυσο.
Το εξώφυλλο είναι βασανισμός αυτού του δεύτερου είδους.
Μια χαρά εξώφυλλο, σιγά τα ωά.
Το οποίο εξώφυλλο δεν είναι ένα άσχετο διαφημιστικό εργαλείο του περιοδικού που πρέπει να ανεχόμαστε: είναι κι αυτό ύλη και συχνά καθοριστική. Και δεν θα κάτσω να το αναλύσω από τεχνικής άποψης, αυτό είναι δευτερεύον. Δεν καταλαβαίνω καν την ανάγκη για ανάλυση και υποστήριξη της επιλογής.
Όσο για τα σχόλια: Η πραγματικότητα μας σκοτώνει και ξύνουμε το κεφάλι μας να δούμε σε πιό βαθμό θα έπρεπε η "Αριστερά" (παρντόν;) να δείξει πόσο ακριβώς του κατηχητικού είναι μη τυχόν και ο κύριος Δωσίλογλου του ρετιρέ την μπερδέψει με την ΧΑ! Ε, δε θα τη μπερδεψει, όπως δεν μπερδεύουμε τι σημαίνει να σε λέει μαλάκα το αφεντικό σου και τι να στο λέει ο κολλητός σου.
Και καλά οι δεξιώθεν ασυναρτησίες. Πόσο πια θα εσωτερικεύσει ο κάθε... μη-δεξιός τη Φωνή του Αφεντικού του και θα τρέχει πανικόβλητος να αυτολογοκρίνει οποιοδήποτε θυμό ή σαρκασμό του βγει απέναντι σε καταστάσεις τόσο κτηνώδεις που 3 χρόνια πριν τις είχαμε για μαύρο ανέκδοτο; Όλοι τις Ριζαρείου γίναμε, απότομα. Ή ίσως είναι αυτή η κομμουνιστική ορθοδοξία που έχει ριζώσει στην Ελλάδα για το πώς ο "Αληθινός Αριστερός¨" είναι ένας σεμνός άγιος που γυρνά το μάγουλο ενώ του πηδάνε τη μάνα.
[Α, χάζεψα κι εκείνο το μπλογκ στο λινκ, που παίζει με μια οπτική δημιουργημένη από το Hara-Kiri και το Charlie Hebdo πριν ΜΙΣΟ ΑΙΩΝΑ... Καλό είναι, το χάρηκα, αλλά μη βαράς προσοχές Ανώνυμε, δεν ψαρώσαμε. Έχουν περάσει και κανα δυο γενιές που έχουν παίξει με αυτό το πράγμα και (σου έχω νέα) κάποιοι και καλύτερα.]
Προς όλα τα τρολ και παιδιά του Μουρούτη, που συνεχίζουν το ίδιο τροπάρι σε κάθε ποστ για το πόσο πολύ αγαπούν τον Old Boy (εσχάτως και το unfollow), αλλά σοκάρονται από κάθε τελευταίο κείμενό - και τι ντροπή είναι αυτό και κρίμα και λοιπές παπαριές.
Παιδιά, άντε να σοκαριστείτε από αυτό: http://images.politico.com/global/2012/07/newyorker_obama_605.jpg
Για πείτε πόσο αυριανίζει το New Yorker πριν της αμερικάνικες εκλογές του 2008, που παίζει με τις βλακείες που διέδιδαν τότε οι Ρεπουμπλικάνοι.
Την άλλη την απασχολεί η βία. Μετά τα βινετοπαιχνίδια που βγάζουν δολοφόνους, τώρα τα εξώφυλλα που προωθούν τη βία. Θα το δει κάποιος στο περίπτερο δηλαδή και θα πει, "ουγκ, να πάω να κάνω τη μούρη του Σαμαρά έτσι". Γιατί όπως όλοι ξέρουμε, οι αναγνώστες του unfollow βρίσκονται ένα σκαλοπάτι πριν τη βια και παθιάζονται με τα άκρως βίαια κείμενα που αυτό φιλοξενεί.
Υ.Γ. Το εξώφυλλο του unfollow βγαίνει την ίδια εβδομάδα που το New Yorker ξαναχτυπά. Στο εξώφυλλο αποκαλυπτικό σκίτσο του Πάπα να κάνει διακοπές και να πιάνει το πουλί του: http://jimromenesko.com/wp-content/uploads/2013/03/nycover.gif
Τρέχτε θρησκόληπτοι αναγνώστες του Old Boy (που είστε και πολλοί, όπως αποκαλύφτηκε με τον παστίτσιο), όλοι στην Conde Nast να κάνετε τα παράπονά σας. Στο Μανχάταν 42η οδός ανάμεσα στην 6η και 7η λεωφόρο.
thas, καλό το πόιντ σου και δίκιο έχεις για το πως θα αξιοποιηθεί. Όμως αξίζει αυτό την αυτολογοκρισία; Ούτως ή άλλως, όποιος είναι έτοιμος να δεχθεί πως ένα τέτοιο εξώφυλλο προωθεί τη βία, βρίσκεται ούτως ή άλλως πολύ μακριά από το unfollow και να πιστεί από τα επιχειρήματα των συντακτών του, όποια και αν είναι αυτά. Κρίνει στεκόμενος μόνο στην εικόνα, χωρίς όμως να θέλει να προβοκάρει τη σκέψη. Προβατίσια μόνο θα μείνει στο τελείως επιφανειακό.
ΒΑΠ, γιατί ρε συ βάναυσος ψυχολογικός βασανισμός το εξώφυλλο;
Σαν έμμεση διαφημισούλα το κόβω το ποστ
@ Michael: Όχι, ρε συ (για να μιμηθώ το στυλ σου), δεν προωθεί τη βία το εξώφυλλο. Τη φτήνεια προωθεί.
Εξαιρεικο εξωφυλο - επιτελους, αρχιζουν και οι αριστεροι στην ελλαδα να καταλαβαινουν την δυναμη της εικονας και της ειρωνιας.
Μπραβο!
Χριστρος Γ
Είστε όλοι αδερφές, με την κακή την έννοια
A.Ν., εφοσον ηθελες να μιμηθεις το στυλ μου, οφειλες να στηριξεις τη θεση σου με αντιπαραδειγματα στα αρχικα που εφερα εγω.
Βασει ποιων αισθητικων κριτηριων χαρακτηριζεις κακογουστο το εξωφυλλο του Unfollow; Εδω ολοκληρο New Yorker κανει πολυ πιο τραβηγμενη πλακα στον υποψηφιο τοτε πλανηταρχη και στον ισχυροτερο θρησκευτικο ηγετη επι της γης.
Τα ειδες ή πλαγια μονο διαβασες το σχολιο μου και αποφασισες να απαντησεις. Επιμενω γιατι εχει πολυ πλακα το παιχνιδι των αναλογιων (τι θα γινοταν αν εδειχναν ετσι τον Τσιπρα και μπλα μπλα μπλα.) Οχι πως εσυ το κανεις. Αλλα οταν καποιος αναφερεται στην αισθητικη, σημαινει πως του εχουν τελειως ολα τα υπολοιπα επιχειρηματα και το ριχνει στο ακραιο θυμικο. Και εσενα ως οπαδο της "ορθης" λογικης δεν σε ειχα να καταφευγεις σε τετοια κολπα :)
Εννούσα αυτό που λέει και "Ο/Η Α.Ν.".
Φτηνό, κακόγουστο, αποκρουστικό.
Είναι προσωπική εκτίμηση. Δεν είμαι ειδικός στα επικοινωνιακά. Αν αυτό το εξώφυλλο πραγματικά συνεισφέρει στον πόλεμο εναντίον των βασανισμών, η έστω κι αν αυξήσει τις πωλήσεις του περιοδικού, τότε δικαιώνεται.
Michael, το εξώφυλλο του Νew Υorker δεν ήταν το ίδιο πράγμα. Αλλά και σ' εκείνο έκανα κριτική, σε Αμερικάνικα μπλογκ, όταν εμφανίστηκε. Γιατί ενώ παρουσιάστηκε προφανώς από liberals για να γελοιοποιήσουν τους ακροδεξιούς, η δική μου γνώμη ήταν ότι πολιτικά κόστισε στον Ομπάμα. (Όχι αρκετά, ευτυχώς, ώστε να χάσει τις εκλογές -- και βέβαια μπορεί να είχα κάνει λάθος και να βοήθησε).
Η αποτελεσματικότητα της σοκαριστικής φωτογραφίας (photoshopped ή όχι) για πολιτικούς σκοπούς είναι κλασσικό αμφισβητούμενο θέμα. Όπως και η αποτελεσματικότητα των βασανισμών. Είμαι εναντίον και των δύο ανεξάρτητα από την πιθανή αποτελεσματικότητά τους.
Νομίζω ότι τα ερωτήματα έρχονται κατόπιν εορτής, ως προϊόντα δεύτερων σκέψεων, που κατά την άποψή μου δεν έχουν καμμία σχέση με το αρχικό μήνυμα που μεταδίδει η εικόνα και η λεζάντα "PHOTOSHOP ΣΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΜΗ". Λέω ότι και το μήνυμα πρέπει να είναι αναγνωρίσιμο και εδώ γίνεται προσπάθεια να αναγνωριστεί ένα (άλλο) μήνυμα κατόπιν "προσηλυτισμού" μέσω μεταγενέστερων ερωτήσεων. Το αβίαστο αρχικό μήνυμα που εγώ λαμβάνω, υποβοηθούμενος από την δίγραμμη λεζάντα είναι ότι ο πρωθυπουργός "τρώει ξύλο" λόγω της ασκούμενης πολιτικής του· γενικώς και αορίστως όπως και πανθομολογούμενο. Τελικά το μήνυμα φαντάζει υπερβολικό αλλά αποδεικνύεται αβαθές: μία κοινοτυπία.
κώστας
ΒΑΠ, θα το σεβόμουν να μου πεις ότι βάσει της προσωπικής σου αισθητικής το βρίσκεις κακόγουστο. Θα σου έλεγα τότε πως για να προσβάλεσαι για κάτι όχι και τόσο ακραίο (έχοντας φέρει δυο πολύ πιο ακραία παραδείγματα από εκατομμύρια φορές πιο αναγνωρισμένο περιοδικό), σημαίνει πως έχεις επενδύσει πολλά πάνω στον Σαμαρά για να αισθάνεσαι έτσι. Γούστο σου, καπέλο σου.
Όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας και όταν μας πιάσει κάπου μας πονάει. Εμένα με ενοχλούσαν πιο μικρό τα αθλητικά πρωτοσέλιδα των Ολυμπιακών εφημερίδων που προσέβαλαν τον Παναθηναϊκό. Θυμάμαι ακόμα μια φωτό κάπου το 2002 - 2003 σε παιχνίδι στην Λεωφόρο ο Άντζας να είναι πάνω από τον Κυργιάκο και να φαίνεται σαν να τον… τέσπα. Βεβαίως και ήταν κακόγουστο και βεβαίως φώναζα πως προωθεί τη βία (κάτι που αργότερα κατάλαβα ότι ήταν λάθος, αφού αν και έχουμε έντονο πρόβλημα της βίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο, θα ήταν τουλάχιστον ηλήθιο από μέρους μας να πιστέψουμε πως τα πρωτοσέλιδα θα όπλιζαν τα χέρια των ανεγκέφαλων - απλώς ήταν υποστηρηκτικά των θέσεών τους και το ξύλο στον αθλητισμό προυπήρχε της εμφανίσεώς τους). Σταδιακά κατάλαβα πως υπερασπιζόμουν ηλήθιους και μου πέρασε, δεν ξανασχολήθηκα.
Το πρωτοσέλιδο με τον Σαμαρά στο Unfollow κάνει ένα πολύ έξυπνο σχόλιο. Σοκάρει με το φαντασιακό, αλλά υποδηλώνοντας την πραγματικότητα. Σκέψου πόσα πρωτοσέλιδα μπορούν να το πετύχουν αυτό. Μια σκέτη φωτογραφία, θα είχε ποτέ το ίδιο αποτέλεσμα; Προφανώς και όχι. Ακόμα και οι φωτό με τα μελανιασμένα πρόσωπα των συλληφθέντων δεν θα έκανε καμία εντύπωση πλέον (και βεβαίως, κανείς δεν βγήκε να την πει στις εφημερίδες ή τα κανάλια που της προέβαλαν - για να μην ξεχνάμε και τα δυο μέτρα και δυο σταθμά που όλοι κρίνουν το unfollow).
Επιλέγεις λοιπόν να ενοχληθείς για τον Σαμαρά. Πραγματικά πιστεύεις πως αξίζει για αυτό το πολιτικό μείασμα;
Την τελευταία σου παράγραφο δεν την πιστεύω καθόλου. Μάλλον, πιστεύω ότι είσαι σε κάθε περίπτωση εναντίον των βασανιστηρίων, αλλά όχι και κάθε "σοκαριστικής φωτογραφίας (photoshopped ή όχι) για πολιτικούς σκοπούς," όπως το θέτεις. Απλώς πιστεύω πως εξαναγκάζεσαι σε μια πιο ακραία θέση για να υποστηρίξεις κάτι που δεν υποστηρίζεται.
Αν είσαι κατά τέτοιων φωτογραφιών, όπως τις περιγράφεις, τότε είσαι και κατά αυτής
http://blisted.breakthrough.tv/wp-content/uploads/2009/09/kim-phuc.jpg
αυτής http://www.executedtoday.com/images/Nguyen_Van_Lem_big.jpg
και αυτής http://flatrock.org.nz/static/frontpage/assets/odds_and_oddities/wanting_a_meal.jpg
Επομένως ή σε ενοχλεί υπερβολικά η πραγματικότητα ή υποστηρίζεις ορισμένες από τις πιο μαύρες σκιές της ανθρωπότητας. Δεν το πιστεύω.
michael, οι πρακτορολογίες τί χρειάζονται? η κριτική που έγινε εδώ έχει καμιά σχέση με τις βλακείες του Μουρούτη για "απειλές στον πρωθυπουργό"? λες να είμαστε μέλη της truth team και να μπαίνουμε εδώ για να πάρουμε την επιταγή μας από την Ιπποκράτους?
κόψε κάτι. άλλη φορά θα γράφουμε "απεταξάμην τον Σαμαρά" πριν τολμήσουμε να κάνουμε μια κριτική.
ΥΓ: Και ο Old Boy έγραψε ότι προβληματίστηκε και χρειάστηκε να δικαιολογήσει το εξώφυλλο του μήνα. κι αυτός "παιδί του Μουρούτη" ή αφελής καθωσπρεπιστής?
Το έντονο εξώφυλλο πουλάει. Όλοι το κάνουν. Στην Αυριανή της δεκαετίας του 1980 το παράκαναν.
Από κει και πέρα, εσείς διαλέγετε τον δρόμο που θα πάρετε.
Πάντως το συγκεκριμένο το θεωρώ αποτυχία. Και καλλιτεχνικά και σαν νόημα. Όπως πολύ σωστά είπαν και άλλοι, μέχρι και έλεος μπορεί να νιώσουμε για τον Αντωνάκη.
Τα προηγούμενα με τα πρόβατα κλπ ήταν πολύ καλύτερα.
Γράφεις πολύ καλά και κάνεις μια έντιμη και αξιοπρεπή προσπάθεια να δικαιολογήσεις μια ατυχή, από κάθε άποψη, στιγμή του περιοδικού σας.
Είναι σχεδόν αδύνατο να πείσεις ότι πρόκειται για άποψη-σχόλιο-καταγγελία
των βασανισμών και της εκτός ορίων κρατικής βίας και όχι για φθηνιάρικη και δευτεροκλασάτη «διαφήμιση», του τύπου «ντόρος να γίνεται».
Αποτυχία. Ξερή.
http://www.youtube.com/watch?v=GSnUWHfaeBs
Εξαιρεικο εξωφυλο - επιτελους, αρχιζουν και οι αριστεροι στην ελλαδα να καταλαβαινουν την δυναμη της εικονας και της ειρωνιας.
Ναι, δεν ξέρουν νομίζεις οι δεξιοί πώς να τους γυρίσουν μπούμερανγκ κατευθείαν στην κωλοτρυπίδα τέτοιες αγριάδες.
Παιδιά, τέλειο το εξωφυλλάκι σας! Μακάρι να πιάσει, να βγάλετε λεφτάκια και να ανατρέψετε τον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό και τον τυμπανισμό!
@@J95 "Ναι, δεν ξέρουν νομίζεις οι δεξιοί πώς να τους γυρίσουν μπούμερανγκ κατευθείαν στην κωλοτρυπίδα τέτοιες αγριάδες." -
your point being?
Τι θες να πεις? Οτι απο εδω και περα θα προσεχουμε μην τυχον και εκνευρισουμε τους δεξιους - γιατι τα σεξουαλικα τους αντανακλαστικα ειναι μαλλον επιθετικα κρυπτο-ομομοφυλοφικλικα ?
"θα το σεβόμουν να μου πεις ότι βάσει της προσωπικής σου αισθητικής το βρίσκεις κακόγουστο"
Μα αυτό ακριβώς είπα. Για ξαναδιάβασε το σχόλιό μου.
Οι φωτογραφίες που έκανες λινκ δείχνουν πραγματικά στιγμιότυπα πολέμου και εξαθλίωσης και δεν τις θεωρώ να ανήκουν στην ίδια κατηγορία. Αλλά κι αυτή είναι βέβαια μόνο μια προσωπική γνώμη. (Όπως φαντάζομαι είναι και αυτά που γράφεις εσύ).
Και κάτι ακόμα. Τον Σαμαρά δεν τον συμπαθώ καθόλου, ούτε σαν άτομο ούτε σαν πολιτικό, όπότε τα ψυχολογικά σενάρια που ανέπτυξες για να βρείς τα κίνητρά μου δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Αλλά όπως είπε και ο Κρούγκμαν πάλι πρόσφατα, οι Ελληνικές κυβερνήσεις έχουν τα χέρια τους δεμένα. Δεν έχουν άλλες επιλογές (εκτός από καταστροφική έξοδο από το ευρώ). Θέση που μάλλον αναιρεί τους ισχυρισμούς των "αντιμνημονιακών", τουλάχιστον αυτών που επικαλούνται τον Κρούγκμαν όταν λένε ότι η Ελλάδα έχει άλλες επιλογές.
Αν θέλετε και τη γνώμη κάποιου που έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα στο Photoshop η συγκεκριμένη εικόνα είναι πολύ υψηλού επιπέδου. Είναι αρκετά ρεαλιστική αλλά ταυτόχρονα με τα airbrush εφέ και το κάπως ζωγραφικό αποτέλεσμα σου κλείνει και το μάτι δηλώνοντας ότι είναι κατασκευασμένη. Το Photosop στα χέρια ενός ικανού γραφίστα δεν σημαίνει εξαπάτηση αλλά ένα παιχνίδι πειθούς, αμφισημίας και καλλιτεχνικού ύφους.
Κ.Μανωλίδης
Ωραίο επίπεδο πολιτικής...
συγχαριτήρια σε αυτή την όαση αλήθειας, αντικειμενικότητας και ευαισθησίας, το Unfollow.
Αναλόγως βέβαια θα μπορούσαμε να δούμε και το Τσίπρα απανθρακωμένο κάνοντας αναφορά στους 3 ανθρώπους (και στο έμβρυο που κυοφορούσε η έγκυος γυναίκα) της Μαρφίν. Οι κουκουλοφόροι τιμώρησαν αυτούς τους μισάνθρωπους μικροαστούς που είχαν το θράσος να δουλεύουν σε μέρα απεργίας. Το μπλοκ δε του ΣΥΡΙΖΑ (ή έστω κάποιας συνιστώσας του) με συνέπεια στο σύνθημα "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη", εμπόδισε το Πυροσβεστικό όχημα να προσεγγίσει το κτίριο της Μαρφίν.
ΒΑΠ, πιθανολόγησα ότι μπορεί και πράγματι να το βρίσκεις κακόγουστο. Με δεδομένο ότι στην παγκόσμια ιστορία του Τύπου έχουν υπάρξει πολύ πιο προκλητικά και ακραία εξώφυλλα, αποδίδω την ιδιαίτερη σου ενόχληση με το συγκεκριμένο στην πίστη που έχεις ότι ο Σαμαράς κάνει ότι καλύτερο μπορεί (γεγονός το οποίος το επιβεβαιώνεις τονίζοντας την αδυναμία του να πράξει διαφορετικά.)
Κατά τ' άλλα, γιατί να γυρίζουμε στην παλιά συζήτηση τι είπε ο Κρούγκμαν, τι είπε ο Στίγκλιτζ, τι είπε ο Βαρουφάκης κλπ (και τι σχέσει έχει με τι συγκεκριμένο κείμενο πέρα από το να δικαιολογήσει τον Σαμαρά;) Στο χω ξαναπεί ότι ο Κρούγκμαν κρίνει από διαφορετική θέση και ανάγνωση των λεγόμενών του που κάνεις στο έχω ξαναπεί πως είναι λανθασμένη. Επανηλλημένως έχει πει πως η Αμερική δεν είναι σαν την Ελλάδα γιατί οι ΗΠΑ έχουν το χρέος στο δικό τους νόμισμα, που το ελέγχουν, ενώ οι Έλληνες πρέπει να πάνε ικέτες στους Γερμανούς (και στη συνέντευξη που αναφέρεις, αυτό λέει, εδώ και το ορίτζιναλ http://www.huffingtonpost.com/2013/02/08/paul-krugman-austerity_n_2648039.html). Το λέει και το ξαναλέει για να γκρεμίσει το επιχείρημα των Ρεπουμπλικανών, που ξέρεις πολύ καλά πως συχνά-πυκνά λένε, η Αμερική είναι σαν την Ελλάδα. Πάει για εσωτερική κατανάλωση. Πως να το κάνουμε.
Και όταν μιλάει επί τούτου για την ευρωζώνη, δεν μπαίνει καν στη λογική να συμβουλεύσει την κάθε χώρα ξεχωριστά. Αντίθετα, θα χρησιμοποιήσει το παράδειγμα της Ελλάδας ή της Ιταλίας, ώστε να ισχυροποιήσει ακόμα περισσότερο το επιχείρημά του, προκειμένου να δείξει το αδειέξοδο των ευρωπαϊκών πολιτικών και να την μπει σε άτομα που του τη δίνουν με τη βλακεία τους, όπως ο Ρεν. Δεν έχει κάτσει ποτέ να αναλύσει το αντεπιχείρημα ότι αν η Γερμανία ωθήσει πραγματικά σε εξόδο την Ελλάδα, τότε θα σημαίνει τη διάλυση όλης της ευρωζώνης.
Από αυτή τη λογική είναι τελείως άλλη η θέση της Ελλάδας και άλλη η διαπραγματευτική θέση του Σαμαρά (ο οποίος και τώρα δεν κάνει τίποτα για να ενισχύσει τη θέση του -πχ να παίξει κανένα χαρτί Ιταλίας- ή να ψάξει συμμαχίες με άτομα που αντιλαμβάνονται το πρόβλημα του, όπως ο μάγκας, όπως ξανά απέδειξε σήερα, Ντράγκι, που μόνος του κρατάει ζωντανή την ευρωζώνη, για να είμαστε και δίκαιοι - δες εδώ http://www.ft.com/intl/cms/s/0/3dad09ea-871a-11e2-bde6-00144feabdc0.html#axzz2MtVBOiYH)
Ας μην υποτιμούμε την αξία της προπαγάνδας σε ένα πόλεμο:
(π.χ. Hitler has only got one ball,
Göring has two but very small,
Himmler is somewhat sim'lar,
But poor Goebbels has no balls at all)
Εγώ πάλι βλέποντας τον φωτοσοπιασμένο σαμαρά θυμήθηκα τον Χατζηδάκη χωρίς φώτοσοπ
http://www.tempo.gr/ston-kosmo-mas/ellada/19313-kostis-xatzidakis
Νομίζω ότι το πρόβλημα με το εξώφυλλο αυτό είναι ότι εντάσσεται άκριτα στον ίδιο κύκλο βίας. Η βία σας και η βία μας, το δικό σας και το δικό μας φώτοσοπ, ad absurdum (αλλά εμείς είμαστε οι καλοί). Αλλά και πάλι μπορεί να κάνω λάθος, πιθανότατα πολλοί περισσότεροι θα θυμούνται το εξώφυλλο σε σχέση π.χ. με το άρθρο του Ζενάκου. Θα το θυμούνται όμως για τους λάθος λόγους.
uctl68
Αν δεν ήταν σαφές από αυτά που έγραψα, θα είχα ακριβώς την ίδια αντίδραση αν το παραμορφωμένο πρόσωπο ήταν του Τσίπρα, ή του Μιχαλολιάκου, ή του Μπούς, ή και του Χίτλερ. Δηλαδή δεν είχε να κάνει με το άτομο.
Όσο για τον Κρουγκμαν, ήταν (τουλάχιστον) η δεύτερη φορά που μίλησε συγκεκριμένα για επιλογές Ελληνικών κυβερνήσεων και είπε ότι δεν βλέπει να υπάρχουν άλλες. Όπως και να το κάνεις σπιν αυτό, ήταν μάλλον σαφές.
Δεν λέω βέβαια ότι ο Κ είναι αλάθητος, αλλά όταν τον επικαλείσαι για να αναλύσεις την Ελληνική κατάσταση καλό θα ήταν να ανέφερες και αυτά που λέει για Ελληνικές επιλογές, όχι μόνο για Γερμανικές (για τις οποίες συμφωνούμε όλοι νομίζω). Συμφωνώ και για τον Ντράγκι.
Μα έτσι πουριστικά που το αναφέρεις διαστρεβλώνεις τελείως τα όσα λέει ο Κρούγκμαν ρε ΒΑΠ. Τι να σου κάνω.
Στο χω ξαναπεί, όπως στη είχα πει σε άλλη συζήτησή μας, που μου έλεγες -και το φέρνω ως παράδειγμα στην λογική σου και όχι επίκληση στην αυθεντία αλά Κρούγκμαν- πως "τα ίδια λέει και ο Τέκι..." μέχρι να του μιλήσεις αυτοπροσώπως. Μόνου που η κυρία Κρούγκμαν δεν μιλάει ελληνικά για να σου απαντήσει. Και βεβαία αγνοεί ακόμα και το επώνυμο του πρωθυπουργού της χώρας μας (όταν το χρειάζεται, υπάρχει και το google).
Υποστηρίζεις με άλλα λόγια πως ο Κρούγκμαν βρίσκει σωστούς τους χειρισμούς και την ιδεολογία του Αντωνάκη; Και πες να πιστέψουμε, ότι ο ΓΑΠ ήταν πραγματικός σοσιαλιστής και τον εκβίασαν. Ο Παπακωνσταντίνου, που έλεγε πως η λιτότητα θα λειτουργήσει, ο Παπαδήμος -φουλ μονεταριστής- ή ο Στουρνάρας υπάρχει ποτέ περίπτωση να πάνε στον Κρούγκμαν, να του πουν ορίστε οι θέσεις μας και πως θα διοικήσουμε τη χώρα και δεν θα τους πάρει στο ψιλό γαζί;
Και αν εκβιάζονται και δεν έχουν άλλες επιλογές, ας βγουν να το πουν. Όχι να μου βγαίνει ο Στουρνάρας και να μου λέει για αναπτύξεις το 2014, λες και έχουν πάθει όλοι αμνησία και δεν θυμούνται τι έλεγε ο Παπακωνσταντίνου.
Πρέπει να είσαι ο μοναδικός στην Ελλάδα που να πιστεύεις πως ο Κρούγκμαν μιλάει υποστηρικτικά της ιδεολογίας και των πεπραγμένων των ελληνικών μνημονιακών κυβερνήσεων. Γιατί ερμηνεύεις έτσι τα λεγόμενά του περί εκβιασμό των ελληνικών κομμάτων, ενός ανθρώπου που στα διεθνή πολιτικά κοιτάει τα απολύτως προφανή (και γι' αυτό θα σχολιάσει εντυπωσιακές εκλογικές ανατροπές, όπως του Γκρίλο ή η άνοδος του Σύριζα - ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ήταν και είναι το ίδιο με άλλα χρώματα).
Υ.Γ. Με αυτό που κάνεις γίνεσαι μια ελληνική εκδοχή του Τζο Σκάρμπορο, που βγήκε και είπε στον Κρούγκμαν, "κοίταξε και ο Άλαν Μπλάιντερ συμφωνεί μαζί μου γιατί ανησυχεί για το έλλειμμα." Και βγήκε μετά ο Μπλάιντερ και τον ξεφτίλισε, λέγοντας πως ναι εγώ ανησυχώ στο βαθύ μέλλον για το έλλειμμα, αλλά τώρα είμαι απολύτως μαζί με τον Κρούγκμαν.
Εδώ τι έγραψε ο Μπλάιντερ http://www.politico.com/story/2013/03/morning-joes-accuracy-deficit-88376.html?hp=f3
Και εδώ το σχόλιο του Κρούγκμαν, πως το κύριο θέμα είναι που μετράει. Όχι ο μικροχειρισμός http://krugman.blogs.nytimes.com/2013/03/04/meanwhile-from-alan-blinder/
Ξανά: Αποκλείεται ο Κρούγκμαν να συμφωνεί με κυβερνήσεις που επιμένουν, ότι με προγράμματα λιτότητας θα έρθει ανάπτυξη. Αυτό είναι το κεντρικό του θέμα και εντ οβ στόρι. Και παπάς παπάς και ζευγάς ζευγάς μόνο η ΔΗΜΑΡ.
Σου θυμίζω ότι και ο Σαμαράς όταν ήταν αντιπολίτευση ήταν αντιμνημονιακός και έλεγε ότι με τα μνημόνια η οικονομία δεν θα δει ποτέ άσπρη μέρα. Αλλά όταν έγινε κυβέρνηση ανακάλυψε αυτό ακριβώς που λέει ο Κρούγκμαν -- ότι δεν είχε άλλες επιλογές.
Το ότι οι κυβερνήσεις λένε αισιόδοξα λόγια ("έρχεται η ανάπτυξη, ακόμα και με την λιτότητα") δεν αποδικνύει ότι θέλουν την λιτότητα. Ούτε και ότι το πιστεύουν. Αλλά αυτά πρέπει να λέει μια κυβέρνηση -- πρέπει να προσπαθεί να δημιουργεί εμπιστοσύνη. Όπως και ένας στρατηγός, ακόμα κι όταν προβλέπει ήττα. Τι περίμενες να πει ένας υπ. οικ. -- οτι με την λιτότητα καταποντιζόμαστε;
Το σημαντικό είναι ότι δεν υπάρχουν άλλες επιλογές. Και αν διαβάζεις αυτά που λέει ο Κ και τα ερμηνεύεις ως κριτική των Ελληνικών κυβερνήσεων τότε τι να πω. Εγώ βλέπω και ακούω κάτι πολύ διαφορετικό.
Και τέλος, και Τέκι και Βαρουφάκης προτείνουν λύσεις που θα χρειαστούν περισσότερη λιτότητα -- για άμεσο μηδενισμό του ελλείματος. Σου ξέφυγε αυτό;
Και πες μου αν μπορείς να διαβάσεις αυτό και να συνεχίσεις να ισχυρίζεσαι ότι ο Κ πιστεύει πως μια Ελληνική κυβέρνηση μπορεί να αποφύγει την λιτότητα από μόνη της:
"SPIEGEL: So you think we should go the other way and spend our way out of trouble?
Krugman: Any individual country, except Germany, doesn't have this option. It's not as if the government of Spain can simply reverse and go to Keynesian policies. They can't fund that. Put it this way: If you're the prime minister of a small European country, even a fairly big one like Spain, you have no option. Your options are to have some form of austerity, possibly while protesting, or simply to leave the euro. But Frankfurt and Berlin have choices."
Πόσο πιο ξεκάθαρα πρέπει να το πει ο άνθρωπος (και πόσες φορές) για να πιστέψεις ότι αυτό λέει;
Έλεος, έλεος, έλεος. Ειλικρινά έλεος. Δεν μπορώ να γράφω κατεβατά για να σου εξηγώ πως άλλο το πλαίσιο που μιλάει ο Κρούγκμαν, άλλο ο Βαρουφάκης, άλλο ο Μιχαλάκης. Στα έχω γράψει 100 φορές. Άλλο ο Κρούγκμαν, που είναι οικονομολόγος και όχι πολιτικός αναλυτής (και επομένως δεν θα μπει στην λογική να κριτικάρει τον τελευταίο κρίκο της όλης αλυσίδας, ούτε θα κοιτάξει ακριβώς τι κάνει) και άλλο ο Βαρουφάκης που ξέρει την ελληνική και ευρωπαίκή πολιτική κατάσταση. Και εγώ να γινόμουν αύριο πρωθυπουργός, δεν θα μπορούσα να πάω την άλλη μέρα και να αλλάξω όλη την πολιτική της ευρωζώνης και να αντιστρέψω τη λιτότητα. Αυτό θέλεις να ακούσεις;
Όμως άλλο να πεις κάνω συμμαχίες, χρησιμοποιώ τα δυνατά μου χαρτιά και πάω να πιέσω όπως μπορώ και άλλο να κάτσεις σαν το μαλάκας να υποδεχθείς τη Μέρκελ και μετά να πανηγυρίζεις με την ανάπτυξη που έρχεται σαν τσουνάμι, τώρα που θα πιάσει η λιτότητα. Και οι Κύπριοι του Χριστόφια γαμώ το κέρατό μου σήκωσαν λευκή σημαία, αλλά το πάλεψαν όσο μπορούσαν και τουλάχιστον πριν τις εκλογές -τώρα που ψήφισαν Αναστασιάδη, θα απολαύσουν καλά- εξασφάλισαν κάποια πράγματα.
Για Τέκι και Βαρουφάκη τι θέλεις να πεις; Αυτό που λένε για λιτότητα είναι πως από τη στιγμή που το χρέος μετακυλήθηκε από τις ευρωπαϊκές τράπεζες στον ευρωπαϊκό ιδιωτικό τομέα ως αποτέλεσμα των μνημωνίων και πλέον έχουμε χάσει αυτό το διπραγματευτικό χαρτί, να κόψουμε από πάνω προς το όποιο έλλειμμα έχει μείνει και απλώς κρατώντας την αναπνοή μας, να περιμένουμε να σκάσουν και Ισπανοί, Ιταλοί για να αρχίσει το πάρτι. Συμφωνώ μαζί τους και επαυξάνω.
Αν και θα στο ξαναπώ όπως και στο είπα εξ αρχής: παραθέτοντας τα κείμενα κάποιου δεν σημαίνει πως συμφωνείς στο 100% μαζί του. Με τους προαναφερθέντες μπορεί να συμφωνώ στο 80 ή 90% με τον καθένα (και επειδή εκφράζουν δημόσιο λόγο, τους παραθέτω αντί να γράφω εγώ τα δικά και να το παίζω φωτεινός παντογνώστης - αν και είναι σχετικά το αντικείμενό μου), αλλά αυτό δεν σημαίνει πως αν εσύ υποδείξεις αυτό το 10 ή 20% της διαφωνίας μας, θα μπορείς να ισχυριστείς πως εσύ βρίσκεσαι πιο κοντά στα λεγόμενά τους. Αν το πιστεύεις, πήγαινε και συζήτησέ τα μαζί τους και έλα να τα ξαναπούμε. Μαζί τους τις έχω κάνει τις σχετικές συζητήσεις.
Υ.Γ. Α, και γαμώ το κερατό μου, με αυτά που λες, αλλά αγγίζουν τα όρια του παραλόγου: "Τι περίμενες να πει ένας υπ. οικ. -- οτι με την λιτότητα καταποντιζόμαστε;"
Το ρωτάς; ο Στουρνάρας είχε ξεσκιστεί από την αρχή της κρίσης και το έπαιζε τσιρλίντερ της τρόικας. Δύο καθαρά χρόνια πριν να αναλάβει κυβερνητική θέση. Δεν προέκυψε τώρα. Αν δεν το πίστευε, ας το βούλωνε. Τώρα άλλαξε γνώμη; Ξανά, έλεος.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home