Με όπλα και με κάμερες

Kαι ξαφνικά το μεγάλο ταμπού σπάει, ξαφνικά ο Πρόεδρος Ομπάμα σε ένα διάλειμμα των δακρύων του λέει τις μαγικές, απαγορευμένες λέξεις, ξαφνικά μετά από απόφαση 38 Πολιτειών, και στη συνέχεια επικύρωση της απόφασής τους από τα 2/3 του Κογκρέσου η δεύτερη τροπολογία του αμερικάνικου συντάγματος γίνεται παρελθόν, ξαφνικά η οπλοκατοχή στις ΗΠΑ κηρύσσεται παράνομη, ξαφνικά οι πολίτες καλούνται να παραδώσουν τα όπλα τους. Η προθεσμία λήγει, όσοι ήταν να τα παραδώσουν τα παρέδωσαν, και τώρα πάνε οι Αρχές να τα πάρουν από τους υπόλοιπους. Οι Αρχές διαπιστώνουν αυτό που ήδη ήξεραν, πως πέρα από τα λόμπι και τα συμφέροντα, δεν είναι ακριβώς εύκολο να αφοπλίσεις έναν λαό, και δη έναν πυροβολημένο στο κεφάλι λαό. Ξεσπάει κατά μήκος και κατά πλάτος της χώρας κάτι σαν απέραντο γουέστερν, όπου πλέον όλοι πυροβολούν όλους, όπου ο λατρεμένος ήχος των όπλων καλύπτει τα πάντα.
Τώρα τα παιδιά δεν τα σκοτώνουν στα σχολεία τους, αλλά στα σπίτια τους οι ίδιοι τους οι γονείς, για να τα προστατεύσουν από μια χώρα που δεν έχει πια σέκοντ αμέντμεντ, από μια χώρα που θα στερηθεί ο πολίτης το συνταγματικό του δικαίωμα στην αυτοάμυνα. Δεν έχει νόημα να μεγαλώνεις σε μια Αμερική χωρίς όπλα - μια Αμερική χωρίς όπλα απλά δεν είναι Αμερική. Εδώ είναι η κοιτίδα της ατομικής ελευθερίας, εδώ η κεντρική κυβέρνηση δεν μπορεί να έχει κανένα μονοπώλιο της βίας, εδώ η βία είναι αναφαίρετο ατομικό δικαίωμα του κάθε πολίτη που θέλει να προστατεύσει το γρασίδι του, το στασίδι του, το αρχίδι του. Όπλα και κάμερες που τα φιλμάρουν εκστασιασμένες, αυτή είναι η κουλτούρα μας κι εμείς την κάναμε παγκόσμια, διαδώσαμε παγκοσμίως την ατελείωτη καύλα μας για ένα όπλο που πυροβολεί, τίποτα πιο συναρπαστικό από ένα όπλο που πυροβολεί, είναι το απόλυτο θέαμα, είναι το απόλυτο ακρόαμα, είναι η ολοκληρωτική διασκέδαση τόσο στην πατρίδα όσο και αμπρόουντ, για να πάρουν μια ιδέα και οι υπόλοιποι λαοί, οι υποτελείς, εκείνοι που δεν μπορούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους, εκείνοι που υπόκεινται στο κρατικά βίαιο μονοπώλιο του κάθε Δένδια και του κάθε Χρυσοχοϊδη.
Και πάνω στου μακελειού την άψη, τα όπλα, σαν σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, θα επαναστατήσουν, θα αυτονομηθούν, θα αρνηθούν να παραδοθούν και θα αρχίσουν να πυροβολούν μόνα τους τους πολίτες, ένστολους και μη. Θα λύσουν έτσι τον γόρδιο δεσμό της οπλοκατοχής δηλώνοντας πως πλέον κανείς δεν τους κατέχει. Κι όταν σωθούν τα πυρομαχικά τους, όταν ρίξουν και τον τελευταίο πυροβολισμό, δεν θα έχει σωθεί από άκρη σε άκρη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής άνθρωπος κανένας. Ένας ακόμη σταθμός στην Ιστορία αυτού του μεγάλου έθνους. Ανεξαρτησία, κατάκτηση της Δύσης, κατάργηση της σκλαβιάς, νικηφόροι παγκόσμιοι πόλεμοι, ατομική βόμβα, κατάκτηση του διαστήματος, κατάργηση της ανθρώπινης ύπαρξης.
Οι ΗΠΑ θα γίνουν η πρώτη χώρα που θα κατοικείται αποκλειστικά από όπλα. Και τότε, ελλείψει ανθρώπων, ελλείψει ανθρώπων Αμερικανών, τα όπλα επιτέλους θα σωπάσουν, πυροβολισμοί δεν θα ακούγονται, η κοινωνική ειρήνη θα είναι γεγονός και οι μιμητικές μαζικές σφαγές ως φορπλέι αυτοχειρίας θα αποτελέσουν οριστικό παρελθόν.