Κυριακή, Νοεμβρίου 25, 2012

Ο Προμισέας


Ο Προμισέας πήρε από τους θεούς το όπλο της υπόσχεσης και το έδωσε στους ανθρώπους. Οι θεοί ένιωσαν ξαφνικά ανίσχυροι. Στήριζαν τη δύναμή τους και την επιβολή τους επί των ανθρώπων, ακριβώς στο ότι τους υπόσχονταν αιώνια ζωή, μετά θάνατον μιλανέζες και ριζότα, συγχώρεση των αμαρτιών και φορολογική αμνήστευση. Τώρα που ο Προμισέας μάθαινε τους ανθρώπους ότι μπορεί να υπόσχεται ο ένας στον άλλο ό,τι ποθούσε, το παιχνίδι άλλαζε δραματικά. 
Το δώρο των υποσχέσεων έκαιγε όμως σαν τη φωτιά. Το κόλπο ήταν να το τιθασεύεις, να το χρησιμοποιείς για δικό σου όφελος, φτιάχνοντας χρηστικά εργαλεία συνύπαρξης, κοινωνικοποίησης και κτισίματος ιεραρχικών δομών. Αυτό που αργότερα αποκλήθηκε πολιτισμός στηριζόταν στη βάση της αξιοποίησης του προμισεϊκού δώρου: σε υποσχέσεις χρηματικές που ονομάστηκαν δάνεια στηρίχτηκε η οικονομική οργάνωση των κοινωνιών, σε υποσχέσεις διακυβέρνησης που ονομάστηκαν πολιτεύματα στηρίχτηκε η πολιτική οργάνωση των κοινωνιών, σε υποσχέσεις ερωτικές που ονομάστηκαν γάμοι στηρίχτηκε η πυρηνική οργάνωση των κοινωνιών, σε υποσχέσεις φυγής που ονομάστηκαν διασκέδαση στηρίχτηκε η αυτοσυντηρητική οργάνωση των κοινωνιών.  
Εξοργισμένοι οι θεοί έδεσαν τον Προμισέα σε έναν βράχο. Κάθε μέρα ερχόταν ένας αετός και τον ενημέρωνε ότι θα του φάει το συκώτι, θα του φάει το συκώτι, θα του φάει το συκώτι. Δεν του το έτρωγε ποτέ όμως. Ο Προμισέας στην αρχή δεν κατάλαβε. Παρερμήνευσε και νόμιζε πως ο αετός τον απειλούσε. Και φυσικά χαιρόταν που δεν πραγματοποιούσε την απειλή του. Μέρα με τη μέρα το ίδιο επαναλαμβανόμενο μοτίβο. Ο αετός να πετάει γύρω του και να του λέει: «Θα σου φάω το συκώτι, θα σου φάω το συκώτι». Κι όταν νύχτωνε αποχωρούσε.
Κι όσο ο αετός δεν έμπαινε στο συκώτι του, ψύλλοι άρχισαν να μπαίνουν στα αυτιά του. Γιατί άραγε δεν τον έτρωγε; Υπήρχε μήπως πάνω του κάτι το απωθητικό; Ο Προμισέας άρχισε να νιώθει προδομένος από την μη εκπλήρωση της ασταμάτητης απειλής, που στα αυτιά του ηχούσε πια σαν ασταμάτητη υπόσχεση. Τα βράδια κοιμόταν ελάχιστα. Ξυπνούσε ιδρωμένος και παραμιλούσε ρωτώντας: «Γιατί; Γιατί όχι; Τι έχω;». Κάθε που χάραζε, κάθε που περίμενε τον αετό να εμφανιστεί από το βάθος του ορίζοντα, κάθε καινούριο πρωινό η κάθε καινούρια του ελπίδα: «Σήμερα. Σήμερα θα το κάνει. Επιτέλους. Θα το κάνει σήμερα».
Κι ο αετός εμφανιζόταν, η μορφή του, μικρή στην αρχή, μεγάλωνε όσο πλησίαζε, κι η καρδιά του Προμισέα χτυπούσε σαν τρελή. Και του υποσχόταν όλη μέρα. Και η υπόσχεσή του έμενε υπόσχεση. Ο Προμισέας θα έτρωγε μόνος του το συκώτι του αν μπορούσε, αλλά ήταν δεμένος. Κουνούσε το κεφάλι του δεξιά κι αριστέρα προσπαθώντας να δαγκώσει τουλάχιστον τον λαιμό του. Αλλά δεν τον έφτανε. Ο Προμισέας άρχισε να ουρλιάζει στους θεούς να τον συγχωρέσουν. Τα δάκρυά του δεν μπορούσε ούτε να τα συγκρατήσει ούτε να τα σκουπίσει. Ο αετός παραφυλούσε κι αν κανένα δάκρυ κυλούσε μέχρι το στέρνο, το έγλειφε πριν φτάσει πάνω απ' το συκώτι.
Οι θεοί όμως -κι αν όχι όλοι, πάντως σίγουρα οι συγκεκριμένοι που τον είχαν τιμωρήσει έτσι- είχαν πεθάνει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Φώναζε και ξαναφώναζε σε ένα κενό θεών σύμπαν. Δεν το ήξερε ώστε να νιώσει μόνος. Κι άλλωστε το πρόβλημά του δεν ήταν πως ήταν μόνος, αλλά πως είχε δίπλα του έναν σύντροφο που όλο έλεγε και ποτέ δεν έκανε.
Όταν τον εντόπισαν ορειβάτες, τα σωστικά συνεργεία δεν άργησαν ιδιαίτερα να 'ρθουν. Ο πολιτισμός που είχε δώσει στους ανθρώπους τώρα τον έσωζε. Έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του σε μια ημιυπόγεια γκαρσονιέρα. Τα έβγαζε πέρα χάρη σε μια τιμητική σύνταξη που του δόθηκε. Τον αετό δεν τον ξαναείδε ποτέ. Στη διαθήκη του δεν είχε ούτε τίποτα να αφήσει, ούτε σε ποιόν να το αφήσει. Έτσι λίγο πριν πεθάνει -από κίρρωση του ήπατος- άνοιξε ένα - ένα τα κλουβιά κι άφησε τα δεκάδες καναρίνια που ζούσαν μαζί του στην γκαρσονιέρα ελεύθερα. «Σας το είχα υποσχεθεί, δεν σας το είχα υποσχεθεί;», τους είπε. 

12 Comments:

At 11/25/2012 09:53:00 μ.μ., Blogger vague said...

Άντε ρε από 'κει...
χαχαχαχα

 
At 11/25/2012 10:12:00 μ.μ., Blogger karagiozaki said...

έχεις τρελή έμπνευση. :)

 
At 11/26/2012 03:23:00 π.μ., Anonymous no name said...

να περιμένουμε να τριτώσει?? (το καλό...)

 
At 11/26/2012 09:44:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

And if I wake from Dreams
Shall I fall in Pastures
Will I Wake the Darkness
Shall we Torch the Earth?
And if I wake from Dreams
Shall we find the Emptiness
And break the Silence
That will stop our Hearts?
And if I wake from Dreams
Shall we cry Together
For their Howling echoes
And restart the Night?

And why did you say
That things shall fall
And fall and fall and fall
And fall apart?
And why did you say
That things shall fall
And fall and fall and fall
And fall apart?

 
At 11/26/2012 11:20:00 π.μ., Blogger kalliopi said...

εξαιρετικό

 
At 11/26/2012 01:53:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Χρησιμοποιείς το συγγραφικό σου ταλέντο και την ικανότητα να σκέφτεσαι εκτός των τειχών,
για ίδιον όφελος. Προσπαθείς με Θεσσίες και Προμισίες να εκμαιεύσεις καλά λόγια.
Σε καταγγέλλω, σε αναγνωρίζω και σε προειδοποιώ. Η γωνία για σένα θα είναι πάντα ένα
επικίνδυνο σημείο.

 
At 11/26/2012 03:46:00 μ.μ., Anonymous sunCoater said...

Θυμίζει avengers. Κυκλοφορούσε κάθε χρόνο και μια ταινία με κάποιον ήρωα και στο τέλος τους βάλανε όλους μαζί. Οπότε έχουμε σταδιακά το σχηματισμό μιας νέας dream-team, τους oldengers: Προμισέας, Θεσσίας, και έπεται συνέχεια. Αλλά πρέπει να βρεθεί κι ένα υπέρτατο κακό για να αντιμετωπίσουν...

 
At 11/26/2012 07:05:00 μ.μ., Anonymous Ζωή said...

Ο Προμισέας έδωσε στους ανθρώπους το δώρο της υπόσχεσης ως όπλο και ισοστάθμισμα της κριτικής σκέψης και της λογικής που αμέλησε να τους δώσει ο αδελφός του ο Επιμισέας ο οποίος τα εξάντλησε όλα μοιράζοντάς τα στα άλλα ζώα τα οποία λόγω αυτών των χαρισμάτων δεν έχουν δάνεια, οικονομική, πολιτική και οικογενειακή οργάνωση και είναι ελεύθερα κι ευτυχισμένα.

 
At 11/26/2012 10:34:00 μ.μ., Anonymous scorpio said...

super

 
At 11/29/2012 01:26:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Γεροντόπαιδο, κάτι τέτοια εμπνευσμένα γράφεις και τσαντίζομαι με τον εαυτό μου που δεν τα σκέφτηκα πρώτος.

 
At 11/30/2012 01:07:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

α ρε μάστορα, εγώ μετά ο υπερβολικός.. άσε με ρε άσε με
μαο

 
At 12/02/2012 03:04:00 μ.μ., Blogger Tic Tac said...

Κυριακάτικο πρωινό άνευ υποσχέσεων.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home