Επινέ

«Από τις τοποθετήσεις των ομιλητών προέκυψαν τρεις προτάσεις: Η δημιουργία ενός φόρουμ διαλόγου, η δημιουργία μιας ελληνικής «Ελιάς», όπου οι σχηματισμοί που συμμετέχουν διατηρούν την αυτονομία τους, και η δημιουργία ενός νέου κόμματος μέσω ενός ελληνικού Επινέ, το οποίο προϋποθέτει τη διάλυση ή την αυτοδιάλυση του ΠαΣοΚ και της ΔΗΜΑΡ». 

Μια τέταρτη πρόταση -που πρωτοπαρουσιάζουμε εδώ- περιλαμβάνει ένα ελληνικό Τον Ήπιε, το οποίο διαπιστώνει την ήδη επελθούσα διάλυση του ΠΑΣΟΚ, κρίνοντας την αυτοδιάλυσή του ως αντικειμενικά αδύνατη, καθώς δεν μπορείς να αυτοδιαλύσεις το ήδη διαλυμένο, όπως ας πούμε κανείς νεκρός δεν μπόρεσε ποτέ να αυτοκτονήσει.

Μια πέμπτη πρόταση αντιλαμβάνεται ότι για να μπαίνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η ΔΗΜΑΡ σε αυτή τη διαδικασία συζήτησης, δεν το κάνει για κανένα άλλο λόγο, παρά μόνο επειδή το εμβληματικό της πρόσωπο περισσότερο κι από τον Κουβέλη υπήρξε τελικά εξαρχής ο Νίκος Μπίστης, ο Μπίστης που πρώτος έκανε πριν πολλά χρόνια αυτό που οι υπόλοιποι κρυφολαχταρούσαν αλλά ντρέπονταν ακόμη να κάνουν, είχαν αναστολές ακόμη να κάνουν, ο Μπίστης που έγινε πίσω δεκτός με ανοικτές αγκάλες, ο Μπίστης που για την ακρίβεια δεν γύρισε πίσω, αλλά αναγνώρισε ότι ιδρύθηκε το κόμμα που ήρθε προς αυτόν, τον Προφήτη του δηλαδή, ήρθε απαλλαγμένο από αγκυλώσεις και ιδεοληψίες και μαξιμαλισμούς του παρελθόντος, ήρθε ποθώντας να οσμιστεί εξουσία και να ωσμωθεί με το κυβερνητικό παιχνίδι, ήρθε όμως με ένα τελευταίο ενοχικό βαρίδι στις αποσκευές του, ήρθε όχι εκατό τοις εκατό μπίστικο, ήρθε με νοοτροπία αριστερού Μπαρμπά Θωμά, ευγνώμονος που του παραχωρούν κι αυτού μια συμβολική θέση στο τραπέζι, ευγνώμωνος που το αφήνουν να πάρει συμβολικό μέρος σε αυτό που εξ ορισμού δεν είναι για την αριστερά, γιατί η αριστερά δεν ήταν ως τώρα της ευθύνης, γιατί ευθύνη και αριστερά με την ΔΗΜΑΡ πρωτοσυμπορεύτηκαν, γιατί η ευθύνη έπαιζε διαχρονικά με την ομάδα της μη αριστεράς, γιατί ευθύνη είναι ο Σαμαράς, ο Στουρνάρας, ο Προβόπουλος, ο Δένδιας, τα ΜΑΤ, το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες. 

Οπότε, αν μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία συζήτησης, μπαίνει για να περάσει στο επόμενο στάδιο, για να απαλλαγεί κι από το τελευταίο βαρίδι, για να απαλλαγεί από το «Αριστερά» στον τίτλο της και κυρίως στα υπολείμματα του φαντασιακού της, μπαίνει για να αφήσει την Ευθύνη πλέον να τη νομιμοποιήσει μπίστικα, μπαίνει έτοιμη να γίνει το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη, έτοιμη να είναι αυτή που δικαιούται πλέον να κυβερνά.

Κι αν θα έχει απέναντι της το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, όχι δεν θα το έχει, αλλά έλεος, κόφτε τις Μαριλίζες και τα μαριλιζοειδή από τη ρίζα τους, δεν τις έχετε ανάγκη, κακό σας κάνουν, αφήστε τη ΔΗΜΑΡ να γίνει ΠΑΣΟΚ και να ντραπεί αυτή που δεν ήταν ΠΑΣΟΚ τόσα χρόνια.

Και αν πρέπει με μια λέξη να πούμε 

τι σημαίνει να είσαι αληθινά ΠΑΣΟΚ,

σημαίνει εσύ να μην ντρέπεσαι ποτέ,

σημαίνει να μην μπορείς να ντραπείς,

να μην το έχεις καθόλου μέσα σου,

σημαίνει μέσα σου να έχεις

αυτό που κάνει τους άλλους να ντρέπονται.