Εγώ πληρώνω τα μάτια που αγαπώ.
Η «επιχειρηματική αυτονομία» των τραπεζών που διασφαλίστηκε απόψε μετά τη σκληρή διαπραγμάτευση των πατριωτών - μαχητών - πολιτικών - αρχηγών μας, είναι το είδος εκείνο της αυτονομίας που αυτονομείται από τη συνήθη σημασία που έχει στη γλώσσα, ώστε να σημάνει την αυτονομία στα υπερκέρδη και την ετερονομία στην επανειλημμένη χρεοκοπία.
Έλα μωρή ελεύθερη αγορά με τη συνέπειά σου, τα σέα σου, τα μέα σου και όλα τα ωραία σου.
5 Comments:
Δεν αντέχεται το 50-50.
Οπότε τώρα που πήρες δάνειο, θα σου λέω (εγώ που δεν πήρα) ότι το μισό το οφείλεις σε εμένα... Η τράπεζα θα γλιτώσει τη χασούρα, εσύ θα χρωστάς ακόμα κι εγώ θα νομίζω ότι το κράτος (στο φαντασιακό το ταυτίζω με τη δική μου τσέπη) ελέγχει τις τράπεζες... Κι εμείς συνεχίζουμε να χρεοκοπούμε και να φτωχαίνουμε με άλλα χαράτσια κι άλλες μειώσεις...
Μην θίγετε τα ιερά και τα όσια καλέ ! Για τας τραπέζας δεν γίνονται όλα ;;;...
Και η επιστολή του ενός Παπα στον άλλο όμορφα ισοσκελισμένη. Μιά παράγραφος για τα φλέγοντα του λαού και 40 για την .. επιχειρηματική αυτονομία.
Τα σέβη μου
ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home