Δευτέρα, Νοεμβρίου 21, 2011

Μοrvern Callar



Some velvet morning when I' m straight
I' m gonna open up your gate
(Καμιά φορά ακόμα και τα μέρη της καθημερινής σου ρουτίνας μπορούν να φωτιστούν αντιστικτικά μέσα από ένα σάουντρακ γραμμένο για σένα)



- Προς τα που;
- Προς τα 'κει.
(Καμιά φορά ελευθερία δεν είναι τόσο η τελική απόφαση της κατεύθυνσης, που μπορεί και να είναι αυθαίρετη, όσο η διαδρομή προς τη θέση εκείνη που σου επιτρέπει να έχεις όλη τη θέα των επιλογών απλωμένη εμπρός σου)


(Καμιά φορά στο μεγάλο χορό των ανθρώπων βρίσκεσαι να χορεύεις ανάμεσα τους, αλλά μόνος σου. Όχι για να ξεχάσεις, να ξεχαστείς, να ξεδώσεις, να ξεσκάσεις, όχι για να κρυφτείς από τα συναισθήματά σου και τον πόνο σου, αλλά για να τον αφήσεις να σε κυριεύσει όσο πιο συνειδητά γίνεται, κερδίζοντας σε αντάλλαγμα μια άγρια διαύγεια)

11 Comments:

At 11/21/2011 05:08:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

όμορφο..

 
At 11/21/2011 10:18:00 π.μ., Blogger karagiozaki said...

Δεν πρόλαβα να δω τα βιντεάκια. οι λέξεις κάτω από αυτά ήταν αρκετές να φωτίσουν τη μέρα μου. καλημέρα. :)

 
At 11/21/2011 10:36:00 π.μ., Blogger ο δείμος του πολίτη said...

Κι όμως, χορεύουμε για να ξεχάσουμε...

 
At 11/21/2011 11:18:00 π.μ., Anonymous Μεγάλος Βεζύρης said...

Αφου την αγάπησες (κι εγω, κι εγω...), ρίξε μια ματιά και στο Ratcatcher.

 
At 11/21/2011 12:02:00 μ.μ., Blogger Sraosha said...

Καταπληκτικό ποστ. Γαμάτο. Κι έχει και τη γυναικούλα μου (όταν καταφέρω να βρω κουράγιο να της προετείνω γάμο), τη Σαμάνθα.

Δε νηστεύεις από μπάλα και πολιτικά για κανα τρίμηνο, να 'χουμε κι εμείς να διαβάζουμε τίποτα;

 
At 11/21/2011 02:06:00 μ.μ., Blogger xomeritis said...

Άκουσε όλο το δίσκο της Nancy και του Lee, θα τον απολαύσεις. Από τους αγαπημένους μου – ever -, από τα καλύτερα παντρέματα μουσικών ειδών, η σαγηνευτική, seductive, φωνή της Sinatra μαζί με τη “no bullshit ” μπάσα φωνή του Hazlewood.

 
At 11/21/2011 05:47:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Aνώνυμε, ευχαριστώ.
Καραγκιοζάκι, με τα βιντεάκια δένουν καλύτερα πάντως :)
Δείμο, ναι, ο κανόνας αυτός είναι.
Μεγάλε Βεζύρη, έτοιμο το έχω, έτοιμο :)
Θωμά, πράγματι, θα το βάλω μπρος. Αν και το συγκεκριμένο τραγούδι έχω τη γνώμη πως το χαλάει στη συνέχεια η Σινάτρα και πως ήταν η σωστή επιλογή να το κόψει στο σημείο αυτό η σκηνοθέτις στην ταινία.
Sraosha, την μπάλα την έχω ουσιαστικά κομμένη από τα ποστ. Με το γάβρο παίξαμε και δεν έγραψα λέξη. Άρα η πολιτική σε κούρασε κι εσένα, όπως και τους άλλους στο buzz. Δεν θα με πτοήσετε ρε. Σα γραφείο τύπου κόμματος θα τα χώνω καθημερινά, με τα ίδια λόγια, βάζοντας πότε το υποκείμενο πριν το ρήμα και πότε το ρήμα πριν το υποκείμενο. Υποκείμενα όλοι σας.

 
At 11/22/2011 12:19:00 π.μ., Blogger Кроткая said...

Μην τον ακούς τον πάνσοφο, συνέχισε να γράφεις πολιτικά, οι μαζορέττες στηρίζουν κάργα. :)

 
At 11/22/2011 04:07:00 μ.μ., Blogger Σταυρούλα Σανίδα said...

Μένω στην "άγρια διαύγεια". Ο μοναχικός ή αυτόνομος χορός μας κάνει να εστιάζουμε στις προσωπικές μας κινήσεις. Η πορεία προς τη συνειδητοποίηση είναι πράγματι "άγρια" ή επίπονη. Καταλήγει να γίνεται όμως ουσιαστικό αντάλλαγμα, γιατί τότε είμαστε έτοιμοι να πλησιάσουμε τους άλλους συνθέτοντας μια συμπληρωματική χορογραφία.

 
At 11/29/2011 09:19:00 π.μ., Blogger thas said...

Υπέροχη ταινία, την έψαχνα. Πρώτα βρήκα το σάουντρακ και πριν μερικούς μήνες πέτυχα και την ταινία σε βίντεο κλαμπ, δύο ευρώ αγορά. Ζηλεύτε με ελεύθερα. Χαίρε άρχοντα του σελιλόιντ.

 
At 11/29/2011 06:55:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Xαίρε άρχοντα ορατών τε πάντων και αοράτων.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home