Ανοιχτές πληγές
(Η φώτο από εδώ)Το ανάποδο γκλομπ, ο πυροσβεστήρας ή το οποιοδήποτε φονικό αμβλύ όργανο πέφτει με μανία πάνω σε ένα κεφάλι, πέφτει ταυτόχρονα πάνω και σε ένα βλέμμα, σε μια ματιά πάνω στον κόσμο. Το μπλογκ του χτυπημένου μάς προσφέρει τη δυνατότητα να κοιτάξουμε μέσα από τα δικά του μάτια, να μπούμε για λίγο μέσα στο δικό του κεφάλι. Αντίστοιχη δυνατότητα δεν έχουμε για τον άνθρωπο που τον χτύπησε, ξέρουμε όμως ότι κοιτούσε μέσα από ένα κράνος, αρματωμένος σαν να πηγαίνει για πόλεμο, έναν πόλεμο καθ' όλα δημοκρατικό και κρατικό, έναν πόλεμο που διεξάγεται δεκαετίες τώρα ανάμεσα στο δημοκρατικό κράτος και τους πολίτες του, αρκετοί από τους οποίους βρίσκουν πράγματι στις διαδηλώσεις την ευκαιρία να γιορτάσουν τη βία, οι πάρα πολλοί περισσότεροι όμως γίνονται κάθε, μα κάθε, φορά θύματα της δημοκρατικής και κρατικής βίας, τρώγοντας δακρυγόνα στην καλύτερη περίπτωση και χαροπαλεύοντας στη Νίκαια στη χειρότερη. Ας κάνουμε τουλάχιστον την εξής παραδοχή: δεν είναι δυνατόν ο επίσημος λόγος να καταδικάζει αναφανδόν τη βία και οι άνθρωποι που η πρώτη ύλη της εργασίας τους είναι η βία να μένουν απ' έξω απ' την καταδίκη. Είναι μια βρώμικη δουλειά αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει; Ακόμα κι έτσι όμως αυτός που την κάνει είναι βρώμικος. Ένας επαγγελματίας της βρώμας. Και επειδή πολλοί πάνε στα ΜΑΤ για βιοποριστικούς και όχι ιδεολογικούς λόγους, ας δεχθούμε ότι η βασική κτηνωδία βρίσκεται στη σταδιακή μεταμόρφωση ενός ανθρώπου που κάνει μια δουλειά για να ζήσει, σε έναν άνθρωπο που το δημοκρατικό κράτος τον αμολά στην παιδική χαρά της βίας και του λέει παίξε, παίξε, παίξε.
Όπου η έμφαση είναι στην καταστολή, λογικό είναι η έμφαση να μην είναι στην αστυνόμευση. Κι όπου η έμφαση είναι στις διαδηλώσεις, λογικό είναι να μην είναι στην εγκληματικότητα.
Κι έτσι τα μαχαίρια βγαίνουν και σφάζουν τον σαν και εμάς και τον όχι σαν και εμάς. Μπορεί τα μεν να είναι από μετανάστες και τα δε από ακροδεξιούς, μπορεί και όχι. Ούτως ή άλλως τα συμπεράσματα είναι προειλημμένα και η πραγματικότητα καλό θα είναι να μην μας τα αναιρέσει, γιατί όλοι έχουμε τις βεβαιότητές μας και κρίμα είναι να χαλάνε.
Κι αν το ένα βλέμμα έχει διασωθεί σε ένα μπλογκ και με τις ανοιχτές πληγές των φωτογραφιών του μας στοιχειώνει, το βλέμμα μιας κάμερας που θα απαθανάτιζε στιγμές γέννησης πιθανότατα θα πουληθεί κάπου αλλού και, γιατί όχι, αυτός που εν αγνοία του θα την αγοράσει, θα απαθανατίσει δικές του ευτυχισμένες στιγμές. Ίσως το βλέμμα της κάμερας απαθανατίσει την έλευση μιας άλλης ζωής, αλλά η ζωή που πήγε σαν το σκυλί στ' αμπέλι θα συναντά την άλλη ζωή που πήγε σαν το σκυλί στ' αμπέλι, με μια νύχτα διαφορά, στην πόλη που 44χρονοι από την Ελλάδα και 21χρονοι από το Μπαγκλαντές έχουν ίσα δικαιώματα στο σφάγιασμα και επιδεικνύουν ο ένας στον άλλο τις ανοιχτές τους πληγές.
Οι ανοιχτές πληγές της πόλης μάς πιτσιλίζουν όλους με αίμα κι εμείς το ρουφάμε σαν βρικόλακες της απελπισίας, σαν ζωντανοί μάρτυρες της παρακμής, σαν κομπάρσοι σε ένα έργο στο οποίο είτε δεν θελήσαμε ποτέ να πρωταγωνιστήσουμε αλλάζοντάς του χαρακτήρα, είτε δεν μάθαμε ποτέ τον τρόπο.
posted by Old Boy @ 5:24 μ.μ.
16 comments
16 Comments:
..είτε τον ξέραμε και τον πουλήσαμε γιατί απο μια μέρα και μετά μας φάνηκε βάρος περιττό
ΚΚΜ
Ή όπως είχε πει ο Ρεμάρκ (για άλλους λόγους, αλλά ταιριάζει κι εδώ νομίζω): "ο παράδεισος δεν έχει ευνοημένους"
Ένα από τα λίγα κείμενα που θα ήταν κρίμα να χαθούν στο ρεκτιφιέ του blogger.
"σαν κομπάρσοι σε ένα έργο στο οποίο είτε δεν θελήσαμε ποτέ να πρωταγωνιστήσουμε αλλάζοντάς του χαρακτήρα, είτε δεν μάθαμε ποτέ τον τρόπο."
ειτε δεν ήρθε ακόμα η Ωρα μας,ευτυχώς,να πρωταγωνιστήσουμε,
θα πρόσθετα...
Αν είμαστε κομπάρσοι,είμαστε χαμένοι ανάμεσα σε εκατομύρια αλλους κομπάρσους,οπότε οτι και να πούμε,είναι μάλλον καταδικασμένο να χάνεται στους "μέσους 'ορους" που διαμορφώνει η εύκολα ελεγχόμενη αντιπροσωπευτική "Δημοκρατία'...
Ελπίζω να βρούμε το τρόπο...
Καταπληκτικό κείμενο.
Πάνω στο ίδιο θέμα :
Καμένες Καρδιές
Το'χω νιώσει το αίμα που πιτσιλάει. Χρόνια τώρα.
Είναι ακριβώς αυτός ο γαμημένος τρόπος που λες. Αυτός που δεν μάθαμε.
"...αλλά η ζωή που πήγε σαν το σκυλί στ' αμπέλι θα συναντά την άλλη ζωή που πήγε σαν το σκυλί στ' αμπέλι, με μια νύχτα διαφορά, στην πόλη που 44χρονοι από την Ελλάδα και 21χρονοι από το Μπαγκλαντές έχουν ίσα δικαιώματα στο σφάγιασμα και επιδεικνύουν ο ένας στον άλλο τις ανοιχτές τους πληγές."
Respect.
Ο γλυκαναλάτος λυρισμός σου δεδομένος. Όμως:
Έρχεται η φράση: «... στην παιδική χαρά της βίας και του λέει "παίξε, παίξε, παίξε"». Τότε, οι αγανακτισμένοι σου αναγνώστες καταλαβαίνουν πως έχεις να δώσεις ένα διεισδυτικό σχόλιο και, με γλυκανάλατο τρόπο ή μη, το δίνεις έντιμα και ζυγισμένα.
Υστερόγραφο: Ας μιλήσουμε επιτέλους για αυτές τις «ανοιχτές πληγές», για ΟΛΕΣ τις ανοικτές πληγές, και ας μην αφήσει η πολιτική ορθότητα του ΣΥΡΙΖΑ στη Χρυσή Αυγή και τον Καρατζαφέρη το μονοπώλιο της συζήτησης για ένα υπαρκτό πρόβλημα. Έτσι φτάνουμε στις Νύχτες των Κρυστάλλων.
Έτσι φτάσαμε στις Νύχτες των Κρυστάλλων.
Ανώνυμος/Β
Η κτηνωδία ξέρει καλά την δουλειά της. Το δείχνει άλλωστε καθημερινά πια.
http://en.wikipedia.org/wiki/Kristallnacht
Διαβάζοντας τις αναφορές σας στην κρατική βία , επιβεβαιώνω , πόσο διαδεδομένη και ριζωμένη στο υποσυνείδητο των Ελλήνων είναι κατά τη Μεταπολίτευση η αναρχική ιδεολογία. Και δεν υπαινίσσομαι - προς θεού -ότι είστε αναρχικός, εξάλλου σας διαβάζω και δεν θα ήταν σοβαρό να το ισχυριστώ αυτό. Εννοώ , ότι οι μη αναρχικοί τείνουμε (συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου) να θεωρούμε την Αστυνομία συλλήβδην ως αντίπαλο της κοινωνίας, τον αστυνομικό ως εχθρό και το ματατζή ως ψυχάκια (...), κάθε φορά που η επικαιρότητα δίνει , έστω δικαιολογημένη, αφορμή για κριτική σε αστυνομική αυθαιρεσία, τα δε αιμοδιψή και ανέυθυνα ΜΜΕ βάζουν μπόλικο αλάτι και πιπέρι στο φαγητό ...Κι όμως , τα θέματα αυτά είναι λυμένα με βάση την ισορροπημένη νομοθεσία μας και την εμπεδωμένη πια δημοκρατική κουλτούρα ( η χούντα είναι πια μακριά ..), αρκεί να τα αντιμετωπίζουμε με νηφαλιότητα και ψυχραιμία . Τέλος , ας μου επιτραπεί μια προσωπική αναφορά : στενός συγγενής μου έτυχε να υπηρετήσει για χρόνια στα ΜΑΤ και δη την ταραγμένη εποχή των λεγόμενων Δεκεμβριανών. Ούτε κάβλωμένος υπήρξε με την Αστυνομία ούτε με τα ΜΑΤ. Στην Αστυνομία πήγε μετά από πανελλαδικές εξετάσεις , για να έχει ένα μικρό σταθερό εισόδημα . Στα δε ΜΑΤ , δεν επέλεξε να πάει αλλά τον έστειλε η Υπηρεσία του . Ο ευαίσθητος αυτός άνθρωπος πέρασε τα πάνδεινα , ερχόμενος αντιμέτωπος με την κοινωνική κατακραυγή και το φτύσιμο του κόσμου , χωρίς να φταίει σε τίποτα αυτός ,πλην φέροντας -κατά την κοινή αντίληψη προφανώς - βασική συνευθύνη ως συνάδελφος του Κορκονέα. Αυτό λοιπόν το μεμονωμένο περιστατικό καταδικαστέας αστυομικής βίας , που θεωρώ ότι ήρθε κι έδεσε με την κυρίαρχη αναρχοκουλτούρα των συμπατριωτών μας , έκανε τον βίο αβίωτο του ευαίσθητου αυτού ενστόλου , που δεν μπορούσε να γράψει στα αρχίδια του την περιφρόνηση και την κακία του όχλου που τον έφτυνε (και μεταφορικά και κυριολεκτικά ) , για ένα αδίκημα που δεν έκανε ποτέ ( ή μήπως φταίει που είναι ματατζής ;..) και τον οδήγησε ( ευτυχώς πρόσκαιρα ) στα ψυχοφάρμακα...Και παρεμπιπτόντως , ο ματατζής αυτός μου εξομολογήθηκε ότι δεν έδειρε ποτέ κανέναν ...
Το αληθινά καλό να λέγεται, έστω κι αν λέει για το αληθινά κακό.
«Κι όμως , τα θέματα αυτά είναι λυμένα με βάση την ισορροπημένη νομοθεσία μας»
Το τι είναι λυμένο όμως με βάση τη νομοθεσία απέχει όσο η μέρα με τη νύχτα από το τι συμβαίνει στην πράξη. Ένα απλό παράδειγμα -και ελπίζω να διαψευστώ- είναι ότι μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί αυτός που έστειλε τον Καυκά στο νοσοκομείο και παρά λίγο να τον σκοτώσει.
Οπότε βασικά η ένστασή μου είναι ότι κάθε άλλο παρά μεμονωμένο ήταν το προχθεσινό γεγονός. Ήταν απλά λίγο πιο ακραίο από τα συνήθη.
Και χωρίς να αρνούμαι ότι υπάρχει μια προκατάληψη κατά της αστυνομίας που δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο, η βασικότατη ευθύνη ανάγεται στον τρόπο που τα ΜΑΤ δρουν διαχρονικά: αυτός δημιουργεί την εχθρότητα που σε ένα βαθμό μετατρέπεται και σε προκατάληψη.
Κατά τ' άλλα δεν έχω καμία αμφιβολία ότι περιπτώσεις σαν τον συγγενή σου υπάρχουν και φυσικά τους παίρνει κι αυτούς αδίκως η μπάλα.
Ανώνυμε/Β, ναι, κατά τη γνώμη μου η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το κέντρο της Αθήνας έχει υπάρξει ανισοβαρώς ευαίσθητη υπέρ των μεταναστών (για τους οποίους πολύ σωστά υπήρξε ευαίσθητη, αλλά έπρεπε να υπάρξει εξίσου ευαίσθητη με τα προβλήματα των Ελλήνων, την εγκληματικότητα που διογκώθηκε κλπ). Διευκρινίζω ότι δεν παρακολουθώ τις ανακοινώσεις και τις επίσημες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ επισταμένως, οπότε μπορεί να σφάλλω, εκεί που δε νομίζω να σφάλλω όμως, είναι ότι η κυρίαρχη αριστερή θεώρηση του προβλήματος του κέντρου υπήρξε ψιλοαπαξιωτική προς τις διαστάσεις της εγκληματικότητας.
Συμφωνώ επίσης ότι το παιχνίδι της βίας των ΜΑΤ δεν παίζεται μονομερώς, παίζεται και με τους αντίστοιχους μπάχαλους από την άλλη πλευρά.
Από εκεί και πέρα όμως οι ευθύνες δεν είναι σε καμία περίπτωση ισομερείς, το κράτος γουστάρει να γίνονται μπάχαλα στις διαδηλώσεις, τα δακρυγόνα θα πέσουν έτσι ή αλλιώς, όπως και προφανέστατα τα χρυσαυγίτικα πάρτι των τελευταίων μαύρων νυχτών γίνονται με την αστυνομική ανοχή αν όχι και έμπρακτη ευλογία.
Όσο για τον γλυκανάλατο λυρισμό μου, δεν γαμιέται, για τόσα είμαι, για σοβαρό λυρισμό συνιστώ ανάγνωση ποίησης.
Η αλήθεια είναι ότι τα ΜΑΤ ξεφύγαν στις τελευταίες διαδηλώσεις.
Ομως ήταν η πρώτη φορά που πατάξαν εν τη γεννέση τους τις ζημιές και το μπάχαλο που προκαλούσαν οι κουκουλοφόροι στο κέντρο.
Οι δε ειρηνικοί διαδηλωτές στις πορείες ξέρουμε πολύ καλά ότι είναι προκατηλλειμένοι εναντίον της αστυνομίας και με τη πρώτη ευκαιρία αρχίζουν και βρίζουν και φτύνουν τα ΜΑΤ.
Αν δηλαδή υπάρχουν εικόνες με ανοιγμένα κεφάλια, υπάρχουν αναρίθμητες παλαιότερες εικόνες διαδηλωτών απέναντι από τα ΜΑΤ, που βρίζουν, χτυπάνε με κοντάρια χωρίς η αστυνομία να κάνει κάτι.
Φυσικά αν η αστυνομία έχει ευθύνη για την πέραν του μέτρου χρήση βίας, ευθύνη έχουν και οι οργανωτές των διαδηλώσεων που κάθε φορά δε μπορούν να απομονώσουν τους αριστεροαναρχικούς χουλιγκάνους.
Μίλαγα παλιά με κάποιον της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ή του ΣΥΡΙΖΑ (δε θυμάμαι καλά) και τον ρώτησα γιατί δεν απομονώνετε αυτά τα άτομα, και μου απάντησε ότι χαβιέδες εμείς δεν γινόμαστε.
Κι όταν βέβαια γίνονται κάποιες συλλήψεις τέτοιων ατόμων διοργανώνονται κινήσεις συμπαράσταση ενώ η κυρα Κούρτοβικ
τρέχει να τους υπερασπιστεί, ανάγοντας τους χουλιγκάνους αντιεξουσιαστές σε πολιτικά διοκώμενα άτομα.
Δημοσίευμα στο έθνος της Κυριακής αναφέρει πως αυτή τη στιγμή παίζεται στο κέντρο ένα παιχνιδι rea; estate και ότι οι τράπεζες δεν εγκρίνουν στεγαστικά δάνεια ούτε σε αλλοδαπούς, ούτε σε Έλληνες. Αυτή τη στιγμή όλα τα ακίνητα στο κέντρο αγοράζονται είτε από μεσιτικά είτε από επιχειρηματίες που πληρώνουν μετρητά.
Δεν θα υιοθετήσω το δημοσίευμα, ειναι λέει από απόρητο έγγραφο της ΕΥΠ (προφανώς πολύ απόρητο). Με ενδιαφέρει όμως να δω αν κάποιο κανάλι θα το ερευνήσει.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home