Αν ο Βέγγος

Αν ο Βέγγος είχε γεννηθεί αλλού, θα τον ήξερε όλος ο κόσμος.

Αν ο Βέγγος είχε γεννηθεί νωρίτερα, μάλλον δεν θα τον ξέραμε ούτε εμείς.

Αν ο Βέγγος είχε γεννηθεί αργότερα, θα είχε να αναμετρηθεί με άλλου είδους δυσκολίες και άλλου είδους ευκολίες. Αλλά οι δυσκολίες (το κυρίαρχο ήθος του πολιτισμού του λάιφ στάιλ και ο κυρίαρχος τρόπος του τηλεοπτικού πολιτισμού) ίσως να μην του επέτρεπαν να αφήσει το αποτύπωμά του σε όλη του την αυθεντικότητα, ίσως το εμπόδιζαν, ίσως το νόθευαν.

Ο Θανάσης Βέγγος σήμερα πέθανε, αλλά να γεράσει θα αργήσει πάρα πολύ ακόμα.

Μακάρι στην κηδεία του, εκτός από τη συγκίνηση -ή μάλλον μαζί με τη συγκίνηση- να υπάρχει και ένα άλλου είδους πνεύμα, ένα πνεύμα μη μίζερο, μη εσχατολογικό περί κάποιας «αληθινής Ελλάδας που πεθαίνει μαζί του», αλλά ένα πνεύμα που θα επιτρέπει στους συγκεντρωμένους να τραγουδήσουν όλοι μαζί των πρακτόρων τη σχολή, ώστε η κηδεία να μετατραπεί σε φελλινική γιορτή, σε ξέσπασμα χαράς, σε βέγγικα σουρεαλιστική διαδήλωση.