Ο Άκης κι η Γαλλική Επανάσταση

Γιατί;

Ο γάμος του Γουίλιαμ και της Κέιτ μετατρέπεται σε εθνική γιορτή. Ο λαός γιορτάζει το γάμο των αρχόντων του. Στα σχολεία, παιδάκια παριστάνουν τους μικρούς πρίγκηπες και τις μικρές πριγκιποπούλες, ενώ λεοντόκαρδες σημαίες ανεμίζουν δεξιά κι αριστερά.

Ο γάμος του Άκη και της Βίκυς μετατρέπεται σε εθνική ντροπή. Ο λαός θέλει το αίμα των αρχόντων του. Στα σχολεία, κανείς δεν ντύθηκε τότε μικρός Τσοχατζόπουλος και μικρή Τσοχατζοπούλα, με πασοκικές σημαίες να ανεμίζουν δεξιά κι αριστερά.

Η δημοκρατία είναι πολίτευμα αχάριστο, μίζερο, κακιασμένο, με πρώτη ύλη την έριδα, την διαβολή, τον αλληλοσπαραγμό. Μας παραχωρεί τα άδωρα δώρα της εκλογής και της καταψήφισης των αρχόντων μας, που είναι υποτίθεται ίσοι με εμάς, ίδιοι με εμάς, ένα από μας· και μεις τα δεχόμαστε με κρυμμένη απελπισία αυτά τα πράγματα που κατά βάση δεν τα θέλουμε. Άλλα ζητεί η ψυχή μας, για άλλα κλαίει· γιατί δεν υπάρχει για τον άνθρωπο που απομένει ελεύθερος, έγνοια πιο μόνιμη, πιο αγωνιώδης, απ' την αναζήτηση ενός πλάσματος για να το προσκυνήσει. Αλλά, ο ελεύθερος άνθρωπος δε θέλει να υποκύψει παρά μόνο μπροστά σε κάποιον με αναμφισβήτητη αξία και δύναμη, που όλοι να τον σέβονται, με μια παγκόσμια συγκατάθεση.

Και κάπως έτσι σκανδαλίζουν τα ψίχουλα που κόστισε ο γάμος του ανθρώπου που θα γινόταν κάποτε βασιλιάς στην Ελλάδα, σε σχέση με το κόστος του γάμου του ανθρώπου που θα γίνει κάποτε βασιλιάς στην Μεγάλη Βρετανία. Και κάπως έτσι σκανδαλίζουν τα ψίχουλα που έφαγε η οικογένεια του Άκη, σε σχέση με τις αποθήκες ψωμί που τρώει η οικογένεια του Γουίλιαμ.

Αυτή η διαφορά φανερώνει ανάγλυφα πού οδηγεί το ξένο με τη φύση του ανθρώπου ιδεολόγημα της ισότητας αρχόντων και αρχομένων και πού οδηγεί η βαθιά υπαρξιακή του ανάγκη να έχει άρχοντες που δεν θα αμφισβητεί αλλά θα λατρεύει, που δεν θα τους βλέπει σαν ομοίους του αλλά σαν διαφορετικούς του.

Επαναφέρτε το ασύμβατο με το δημοκρατικό κλωτσοσκούφι κύρος των αρχόντων μας. Θέλουμε γάμους να μας δονούνε κι όχι πια γάμους με τους οποίους να αγανακτούμε. Θέλουμε χλίδα και πρωτόκολλα, θέλουμε τίτλους και αίματα γαλάζια, θέλουμε τα παράθυρα των κεντρικών δελτίων να έχουν μόνο Ζαμπούνηδες.

Γαμώ τη Γαλλική Επανάσταση και τα απότοκά της. Φέρτε μας πίσω την ανισότητά μας, την υποταγή μας, το δέος μας, την ησυχία στο κεφάλι μας και τα δάκρυα στα μάτια μας, επειδή η Αυτού Μεγαλειότης σήμερα παντρεύεται.