Έξη· χρόνια μετά.
Κοντεύει έξη·
ας πούμε αυτή τη λέξη
που 'χει έξι χρόνια μπλέξει
και δεν τολμά να βγει.
Τι κοντεύει δηλαδή; Κόντεψε/ έφτασε/ είναι/ πάντα ήταν. Μα πώς πάντα, αφού είναι μόνο έξι; Ε, πριν, με την μορφή του κενού. Μια μεγάλη υπαρξιακή ανακάλυψη που θα μοιραστώ τώρα μαζί σου, είναι πως το να έχεις μια κλίση δεν σημαίνει πως το ξέρεις κιόλας. Παίζει και τα χρόνια να περνούν και να περνούν και να περνούν χωρίς να το ξέρεις. Να ξέρεις μόνο πως κάτι σου λείπει. Κι όταν το βρίσκεις; Εκπλήρωση δεν είναι τότε; Είναι, ναι. Αλλά είναι λίγο και παγίδα. Είναι λίγο και επανάπαυση. Είναι λίγο και η ευκολία του οικείου τρόπου μέσα σε ένα οικείο περιβάλλον. Ό,τι δεν σε αλλάζει, σε κάνει πιο μαλθακό. Η πληρότητα δεν μπορεί να διαρκεί για πάντα. Γιατί τότε μετατρέπεται σε βάλτωμα. Να μισείς το λίγο σου. Να ψάχνεις το αλλιώς σου. Υπάρχει το αλλιώς. Υπάρχουν λέξεις αλλού. Να νιώθεις το κενό της μη αναζήτησής τους, της μη ένωσής τους, της μη ανεύρεσης του δικού τους ύφους, της δικής τους πρότασης, της δικής τους επιρροής. Δεν κερδίζεις. Χάνεις.
posted by Old Boy @ 11:20 μ.μ.
26 comments
26 Comments:
Νιώθω τυχερός που σε παρακολουθώ σχεδόν 6 χρόνια!
Πόσες φορές με κάλυψε η σκέψη σου! Αλλά και πόσες με εβαλε σε ατέρμονες αναζητήσεις μέσα μου.
Σε ευχαριστώ, σου εύχομαι υγεία και να συνεχίσεις να έχεις χρόνο να γράφεις (γιατί τα μικρά πολλές φορές τον ροκανίζουν χωρίς να τον καταλάβουμε!) :)
Τελικά τι της ειπε ο Μπιλ στο αυτι; Μάθαμε;
Μου φαίνεται απίστευτο ότι έχουν περάσει 6 χρόνια.
Χρόνια πολλά.
Χρόνια πολλά στο μπλόγκ! Να ζήσουν οι λέξεις-πρόκες και οι σκέψεις-ταξίδια!
Έξη
Τροία
Χρόνια πολλά
Πήραμε τη ζωή μας· λάθος
"Με λένε ολντμπόυ, είμαι καλά και βάζω άνω τελείες. Τζα!"
Είναι τεράστια υπόθεση να βρεις τον τρόπο να δαμάσεις τα άλογα που τριποδίζουν μέσα σου.
Αν από κει και πέρα αυτά που έχεις να πεις και ο τρόπος που θα τα πεις, αγγίξουν έστω και έναν άλλο άνθρωπο, τότε είσαι στο κατώφλι της ευτυχίας.
Αυτή είναι η δικιά μου άποψη.
Δεν ξέρω τι εύχονται στα blog-o-γενέθλια.
Μάλλον καλή δύναμη και γερό στομάχι.
;-)
Άντε και στα δεκαέξι!
Πότε βγαίνει η τιμητική σύνταξη των μπλόγκερς?
Happy birthday.
Είθε να συνεχίσεις να εμπνέεις τη ζωή μας με λέξεις, εικόνες, και μουσικές. Να μας μαγεύεις καθώς ανακαλύπτεις τον εαυτόν σου.
satyricon.
Χρόνια καλά λοιπόν και από μένα, γεμάτα έμπνευση και κείμενα
αληθεια, θελω κι εγω να μαθω και δεν κοροιδευω, τι ειπε ο μαρευ στην γιοχανσον?????
χρονια πολλα και καλα!
και εις αλλα με υγεια!
Καλή συνέχεια!
Να τα εκατοστήσεις!!!!!!
(νόμιζα ότι ήταν ανάρτηση για το τσουνάμι στον Ινδικό ~~~~~~)
Μόνο σ' εμένα φάνηκε προμήνυμα αποχώρησης αυτό το πόστ; μην τολμήσεις! Κερδίζεις. Ακόμα κι αν χάνεις. Κάπως σαν την πατρότητα/ μητρότητα.
Αντίδωρο, κάτι που μ αρέσει.
“Μάταια μάχονται το χθες
τον εφιάλτη κάθε τόπου
και του φυσικού ανθρώπου
οι τρελοί σχεδιαστές.
Αν δεν δώσεις όσα βρεις
δεν θα βρεις την δύναμή σου
αν δεν δώσεις τη ζωή σου
δεν θα ξανασηκωθείς.
Αν θες να ζήσεις ξανά
να η θανάσιμη ώρα,
αν θες να ζήσεις ξανά
γιατί δεν είσαι ξανά εδώ και τώρα.”
Να είσαι πάντα καλά.
Χρόνια πολλά, με υγεία και δημιουργική έμπνευση!
'A blog and a dream can take you anywhere'...
Σε ευχαριστούμε
Xρονια πολλα στο μπλογκ και καλη συνεχεια.Σε ευχαριστω γιατι εξαιτιας σου εμαθα τα μπλογκς και κολλησα κ εγω αυτη την εξη.Η συμπτωση εδω ειναι οτι κ εγω αυριο κλεινω χρονο,το πρωτο σου σχολιο στο μπλογκ μου τελικα επιασε τοπο.
Για να ειμαι ειλικρινης,δε πολυκαταλαβα τι γραφεις στην αναρτηση.Παντως αν εννοεις οτι εχασες με αυτη σου την ενασχοληση αυτο ειναι μονο εν μερει σωστο,γιατι πιστευω οτι χανουμε μεν πολλα,αλλα κερδιζουμε περισσοτερα,οσοι ασχολουμαστε με αυτην εδω τη παραξενη συνηθεια.
Να σαι καλα φιλε.
πολύχρονο το μπλογκ φίλε παλιόπαιδο!
γ.ν.κόσμος
...χρόνια πολλά με πανεμορφο τραγούδι!
ΚΑΙ ΟΜΩΣ,ΔΕΝ ΧΑΝΕΙΣ.ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ,ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ ΣΟΥ[ΜΑΣ,ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ..]ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ,ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
Δεν έχει αλλάξει τίποτα από τότε που σου είπα πως σκεφτόμαστε σαν ένα μυαλό, μόνο που εσύ τα γράφεις καλύτερα.
Να ΄σαι καλά, μπορεί να ξανακάνουμε κάποια εκπομπή μαζί.
κρίσιμη είναι η εφταετία...καλή δύναμη και συνέχεια
Philos, κι εγώ νιώθω περισσότερο από τυχερός που διαβάζεις το μπλογκ όλα αυτά τα χρόνια.
Lex και Ανώνυμε των 6:59, της είπε «Σκάρλετ, ψάξου μόνη σου». Η συνέχεια στις επόμενες κασέτες.
Κοstas Nik, Moρφέα, Satyricon, ή ταν ή επί τας, Αerosol, Θωμά, ΑΦ, Zed, γ.ν. κόσμο, roubinakim, σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Οneichman, Τροία πράγματι, αλλά τέτοια άλωση χαλάλι της :)
Sraosha, ναι, εσένα περιμέναμε να μας τις δείξεις.
Square, αυτό πάει ανάλογα με το προσδόκιμο ζωής.
Σωτήρη, αντεύχομαι και ευχαριστώ για το αντίδωρο.
Jomarch, Celin -χρόνια σου πολλά κιόλας, μόνο ένας χρόνος είναι, φαίνονται τουλάχιστον δύο;) - και Ανώνυμε των 2:45, αφενός όχι, καμία υπόνοια αποχώρησης από το μπλογκ δεν είχε το ποστ, αφετέρου το δίπολο κερδίζω/χάνω δεν είχε να κάνει με το μπλογκ σκέτο, αλλά με το μπλογκ μόνο του. Θέλω να πω ό,τι κάνω εδώ κέρδος φυσικά το θεωρώ, αλλά το να μην κάνω και κάτι πέρα από εδώ, το θεωρώ επανάπαυση και ευκολία και τελικά χασούρα.
Οδυσσέα, σε ευχαριστώ ιδιαίτερα. Ομολογώ ότι έμαθα με διαφορά φάσης ότι δεν είσαι πια στο Μελωδία, διαφορετικά θα έγραφα κάτι. Ένα ακόμη σημείο των καιρών. Αλλά τα σημεία διαβάζονται και ανάποδα. Κι ίσως οι καιροί να πρέπει να αρχίσουν να θορυβούνται κι αυτοί με τη σειρά τους.
Ανώνυμε των 1:26, βλέπω ότι σε ξέχασα. Σε ευχαριστώ πολύ και πράγματι το τραγουδάκι τα σπάει :)
Old, ευχαριστώ για την εξήγηση και για όλα.
Οδυσσέα Ιωάννου, (συγνώμη που αρπάζω αυτή την ευκαιρία να σου απευθυνθώ) μας λείπεις πολύ. Σε άκουγα σχεδόν είκοσι χρόνια (με κάποια κενά). Ειχα ακούσει και την εκπομπή με τον oldboy. Τώρα, κάπως σα να γέρασα είναι η απουσία σου. Α, και να σου ζήσει το μωρό.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home