Εννέα

Έρχεται μια νύχτα στη ζωή σου που όχι μόνο βλέπεις ολόκληρη την εκπομπή του Χατζηνικολάου, αλλά την παρακολουθείς και με ενδιαφέρον κιόλας. Συνειδητοποιείς ότι το γεγονός αποτελεί αμάχητο τεκμήριο πνευματικής εμμηνόπαυσης, συνειδητοποιείς ότι έχεις πια περάσει σε τερματικό στάδιο μεσοκοπισμού, αλλά αν δεν μπορείς να αποφύγεις τον βιασμό της ηλικίας (γενική υποκειμενική) τουλάχιστον απόλαυσέ τον (διαπίστωση με την οποία θα συμφωνούσε άλλωστε και ο Κώστας Τσόκλης, επισημαίνοντας ίσως ότι ούτως ή άλλως οι βιασμοί και οι πάσης φύσεως επιθέσεις δεν πρέπει να αποφεύγονται, αλλά εξ αρχής να απολαμβάνονται).

Τους εννέα βασικούς υποψήφιους Περιφερειάρχες Αττικής είχε ο Νικόλας. Εννέα. Η Δανία του Νότου είναι εδώ. Εννέα. Πολλοί περισσότεροι από τους παίκτες που χρησιμοποίησε ο Καζλάουσκας στο Μουντομπάσκετ. Πολλοί περισσότεροι από τις πάσες που άλλαξε η πράσινη αρμάδα στο Καμπ Νου. Να στους πω όλους για να ξέρεις κι εσύ τις βασικές επιλογές σου:

1) Ο Σγουρός του ΠΑΣΟΚ. Που όταν τον είπε όμως ο Αλαβάνος εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ, προσβλήθηκε. Και μετά, όταν το Αλεκάκι προσέθεσε πως χαίρεται που θεωρείται πια προσβλητικό να σε λένε εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ, ξαναπροσβλήθηκε. Όχι ο Σγουρός του ΠΑΣΟΚ λοιπόν. Ο Σγουρός της Αυτοδιοίκησης. Κάτι σαν τον Λώρενς της Αραβίας: χωρίς τα λευκά σεντόνια στο κεφάλι, αλλά με ταμειακό πλεόνασμα από τις θητείες του ως Νομάρχης.

2) Ο Κικίλιας της ΝΔ. Που την είπε στον Σγουρό γιατί είχε πλεόνασμα. Εσείς γεννάτε την ύφεση του λέει, που τα κρατάτε τα λεφτά στα ταμεία. Πώς διαχειρίζεστε έτσι τα δημόσια οικονομικά; Σπίτι σας είναι; Όχι μόνο την ύφεση γεννάτε. Και την ανεργία και όλα τα κακά.

3) Ο Άδωνις του ΛΑΟΣ. Που έβαλε τα πράγματα στη θέση τους εξηγώντας ότι την ύφεση την γεννάνε οι αραπάδες της Ερμού. Που δεν πληρώνουν ΦΠΑ, τέλη κλπ. Αλλά αυτά τελειώσαν. Πρώτη Ιουλίου του έντεκα το παραεμπόριο στην Αττική τελειώνει. Αυτοί οι έξι μήνες που τους δίνει ο Περιφερειάρχης Άδωλφις πρέπει να είναι κάτι αντίστοιχο με την μεταβατική περίοδο που δίνεται στους φορτηγατζήδες. Ειδάλλως τους ξεπέταγε σε έξι ώρες. Επίσης ο Άδωλφις θα βάλει ελληνόπουλα στους παιδικούς και στα νηπιαγωγεία. Τα μεταναστάκια που τους τρώνε τη θέση δεν διευκρίνισε τι θα τα κάνει. Ίσως τα στείλει στη Ρουμανία μαζί με τους Ρομά του Σαρκοζί (επτά Ρομά σε ένα δωμά), ίσως τα βάλει να χτίσουν στο Βοτανικό λαϊκή ορθόδοξη εκκλησιά, ίσως τα βάλει ως δόλωμα στις αγιοπαντελεημονικές μάχες μεταξύ Ελλήνων και Αλβανών από την μία και Αφγανών από την άλλη..

4) Ο Παφίλης του ΚΚΕ (για τον οποίο ο ποιητής πολύ σοφά έγραψε κάποτε: «Έχεις μια γεύση τρικυμίας, Παφίλη»).

5) Ο Διάκος των Οικολόγων Πράσινων (που δεν ρωτήθηκε -κακώς- για το Σκοπιανό).

Ως εδώ ήταν τα εύκολα. Από εδώ και πέρα δε πλοτ θίκενς. Συγκεντρώσου.

6) Ο Δημαράς του αντιμνημονιακού ΠΑΣΟΚ και της ωραιοπαθητικής ευαισθησίας.

Και από τον πολυαγαπημένο μας ΣΥΡΙΖΑ που λιγότερο από ένα χρόνο πριν κατέβηκε ενιαίος και τώρα εμφανίζεται τριχοτομημένος:

7) Ο Μητρόπουλος του αντιμνημονιακού ΠΑΣΟΚ και του «Καλημέρα Σας» με τον Γιώργο Αυτιά.

8) Ο Αλαβάνος της παιδοκτονικής ριζοσπαστικής αριστεράς και της κόκκινης κάρτας μέλους.

9) Ο Ψαριανός της επιτέλους λεύτερης Δημοκρατικής Αριστεράς και των τεσσάρων πέναλτι που δεν έδωσε την Κυριακή ο Κουκουλάκης.

Συμπεράσματα:

α) Ενώ από τους εννέα οι επτά ήταν είτε έτσι είτε αλλιώς κατά του μνημονίου, το ντουετάκι Άδωνις - Σγουρός έσπευσε να ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Ο Άδωνις δήλωσε πως «το σιχαίνεται το μνημόνιο» (περισσότερο και από τους μετανάστες, όπως φανέρωσε ο τόνος της φωνής του) αλλά το στηρίζει ως αναγκαίο κακό, ενώ και ο Σγουρός τάχθηκε ρητά και κατηγορηματικά κατά του μνημονίου. Εντάξει, εδώ έκανε ότι δεν ήξερε τον Ιακώβου, το μνημόνιο θα κωλώσει να αποκηρύξει; Όπως και να έχει -και αυτό είναι το κρίσιμο- με 9 πλέον στους 9 βασικούς υποψηφίους κατά του μνημονίου, οι προσεχείς εκλογές είναι μια μεγάλη ευκαιρία για τον ελληνικό λαό να βροντοφωνάξει το δημοκρατικό του ΟΧΙ στο μνημόνιο, ένα ΟΧΙ που θα στείλει παντού το μήνυμα. Εκτός και αν κατέβουν απέναντί τους η Μιράντα η Ξαφά, ο Μπάμπης ο Παπαδημητρίου, ο Κώστας ο Μητσοτάκης, εκτός και αν επιτέλους ενωθούν οι υπερμνημονιακές φωνές της χώρας για να στηρίξουν την επανάσταση του αυτονόητου. Άλλωστε τα νεοφιλελεύθερα μορφώματα πάντα είχαν σημαντικότατη εκλογική απήχηση.

β) Μετά τον Τερματοφύλακα - Γιατρό του Μπλεκ, ο Μπασκετμπολίστας - Γιατρός του Βασίλη Κικίλια. Μπίμπο δεν είναι μόνο η Ράπτη και η Καϊλή, μπίμπος είναι κι ο Βασίλης και δεν ξέρεις με τι πρέπει να απελπιστείς περισσότερο, με τα όσα ο ίδιος εκστομίζει στητός και απαστράπτων ή με τα επιχειρήματα με τα οποία ο Σαμαράς τον στήριξε στη ΔΕΘ; Η επιλογή Κικίλια είναι χαρακτηριστική της εδώ και δεκαπέντε - είκοσι χρόνια τώρα απόλυτης ένδειας της ΝΔ σε παραγωγή πολιτικών με υπόσταση. Διόλου τυχαίο δεν είναι ότι ήρθε για να σαρώσει τα πάντα και να κυβερνά ουσιαστικά τον τόπο επί τετραετία ο -μέχρι να τον καλέσει ο Καραμανλής, ΠΑΣΟΚ- Θόδωρος Ρουσόπουλος.

γ) Η ΝΔ έχει λαό - δεν έχει στελέχη, η μη κομμουνιστική αριστερά από στελέχη άλλο τίποτα - στον λαό κολλάμε λίγο. Έχω αναπτύξει αντίδοτα απέναντι στον Αλαβάνο επειδή θεωρώ πως έχει φερθεί άθλια. Ωστόσο όποτε τον ακούς δεν μπορείς παρά να σκεφτείς πόσο διαφορετικές προοπτικές θα είχε ο ΣΥΡΙΖΑ αν δεν είχε κάνει την μαλακία της ζωής του δίνοντας το χρίσμα στον Τσίπρα. Έτσι, από την μια έχεις έναν άνθρωπο που φαίνεται να κινείται ντόμπρα, αλλά που ωστόσο δεν φαίνεται να το έχει το χάρισμα, και από την άλλη έναν άνθρωπο που φαίνεται να κινείται με όλους τους λάθος τρόπους, ωστόσο το έχει αναμφίβολα το χάρισμα. Το ηθικό πλεονέκτημα έναντι του πολιτικού πλεονεκτήματος. Κι αντίστροφα.

δ) Με αυτά και με εκείνα η πρόταση Μητρόπουλου για κοινό αντιμνημονιακό ψηφοδέλτιο δεν θα ήταν μόνο μια πηγή ανακούφισης για τους δικαστικούς αντιπροσώπους που θα έχουν να κάνουν σημαντικά λιγότερη δουλειά, αλλά θα έστεκε και πολιτικά και ενδεχομένως θα είχε και σημαντικές ελπίδες επιτυχίας. Αλλά μπα. Ο καθένας θα πάει μόνος του να δει ποιός θα κερδίσει στο τοπικό αριστερό ντέρμπι. Πλέι άουτ αντί για πλέι οφ.

(Αυτά είχα να σου πω προς το παρόν. Κλείνοντας να επισημάνω ότι ο γιος μου είδε χθες εφιάλτη με τον Γκούφι. Από το 1932 που πρωτοσκιτσαρίστηκε, πρέπει να είναι η πρώτη επίσημη παρουσία του γνωστού ήρωα σε εφιάλτη. Τσου, Ντούντι).