Η Μετατόπιση

Αυτή εδώ είναι η μάλλον σύντομη ιστορία ενός ανατολίτη σοφού που περνούσε τα χρόνια του παίζοντας μες τα δάκτυλά του τη γενειάδα του με ύφος στοχαστικό, περιμένοντας να του έρθει ο φωτισμός, η νιρβάνα ή κάτι τέτοιο, μέχρι που τα χρόνια περνούσαν χωρίς να του έρχεται ούτε ο φωτισμός ούτε η νιρβάνα ούτε κάτι τέτοιο, οπότε και μετανάστευσε σε δυτική μεγαλούπολη όπου και περνούσε τα χρόνια του παίζοντας μες τα δάκτυλά του τη γενειάδα του με ύφος στοχαστικό, περιμένοντας να του έρθει η έμπνευση, η μεγάλη δημιουργική ιδέα ή κάτι τέτοιο, μέχρι που τα χρόνια πέρασαν και δεν του ήρθε ούτε η έμπνευση ούτε η μεγάλη δημιουργική ιδέα ούτε κάτι τέτοιο, οπότε και αποφάσισε να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη, αλλά στο ταξίδι της επιστροφής επάνω, στα μισά του δρόμου, πέθανε στο σιδηροδρομικό του βαγόνι, ενώ έπαιζε μες τα δάκτυλά του τη γενειάδα του με ύφος στοχαστικό, ύφος που εγκατέλειψε το βλέμμα του την ώρα ακριβώς που το χέρι του έπεσε για πάντα από τη γενειάδα του, τη γενειάδα του που συνειδητοποιούσε ότι όλα στη ζωή έχουν ένα τέλος, ακόμη και τα χάδια, ακόμη και οι αέναες περιστροφές, ακόμη και τα τικ, αλλά αυτή δεν ήταν μια στιγμή που σήκωνε φιλοσοφία, ήταν μια στιγμή που απαιτούσε άμεση δράση και έτσι μετατοπίστηκε αστραπιαία σε έναν έφηβο στο διπλανό βαγόνι, ο οποίος κολακευμένος από την ξαφνική τριχοφυία άρχισε να την παίζει μες τα δάκτυλά του με βλέμμα αίφνης στοχαστικό, ένα βλέμμα που υποσχόταν πολλά για το μέλλον, ένα μέλλον που επιφύλασσε μια πρόσκαιρη ταλαιπωρία στον σοφό νεκρό αφού κανείς δεν μπορούσε να τον αναγνωρίσει με τα μάγουλα γυμνά, μια πρόσκαιρη ταλαιπωρία που έδωσε όμως τη θέση της στην αιώνια γαλήνη, καθώς κάτω από το χώμα άρχισε να αποσυντίθεται το έκθετό του πρόσωπο, με αποτέλεσμα να μην μείνει ίχνος από την προδοσία τριχών πάνω στις οποίες πολλές ελπίδες φωτισμού ή έμπνευσης ή κάτι τέτοιου είχε εναποθέσει, χωρίς κανένα ορατό αποτέλεσμα, εκτός ίσως από τη γενειάδα ενός πολλά υποσχόμενου νέου, ο οποίος πάντως ένα γεμάτο υγρασία απόγευμα αποφάσισε εντελώς άουτ οφ δε μπλου να ξυριστεί με μηχανή, ο ήχος της οποίας είναι και ο τελευταίος που θα ακουστεί σε αυτή την μάλλον σύντομη ιστορία ενός στοχαστικού ανατολίτη σοφού.