Δευτέρα, Ιουλίου 26, 2010

Ομηρία κι υστερία

(Και τότε γύρισες, με κοίταξες ικετευτικά και σχεδόν με εκλιπάρησες: «Δώσε μου, δώσε μου, ω, σε παρακαλώ, δώσε μου το νεοέλληνα, σε μία, μία, μόνο μία εικόνα».
Δίστασα· θα άντεχες την τόση μου αλήθεια;
Αμφιταλαντεύτηκα· κάνει να μοιράζεται τόση σοφία;
Λύγισα· πάρε, πάρε, ω, πάρε να ΄χεις)


Είσαι σε βενζινάδικο ατέλειωτη ουρά
και πέρσι και πρόπερσι και σήμερα,
είσαι οι χαμένες ώρες και τα χαμένα μισάωρα,
ο χαμένος χρόνος που ποτέ δεν αναζήτησες
με το υπαρξιακό άγχος που αναζητούσες
βενζινάδικο ανοιχτό και ουρά ατέλειωτη
να πας πίσω της να στοιβαχτείς
κι εσύ,
όπως στοιβάζονται κι οι άλλοι.
Είσαι σε ομηρία, είσαι σε υστερία,
στην ομηρία των κλειστών επαγγελμάτων
(όπως είναι οι φορτηγατζήδες και οι καναλιτζήδες)
και στην υστερία των κλειστών σου οριζόντων,
εκεί που το κατοχικό γονίδιο του παππού σου
συναντά τον πανικό μπροστά στο ενδεχόμενο,
όχι του άδειου ρεζερβουάρ,
αλλά της παραμικρής απόκλισης από τη νόρμα,
της πιθανότητας να πρέπει να αντιμετωπίσεις
μια μέρα και ένα μήνα
αλλιώς.
Κι έτσι σε έπαιζαν, σε παίζουν και θα σε παίζουν,
όσο έχεις ακόμα χρήματα διαθέσιμα
να φουλάρεις το ρεζερβουάρ σου,
αδιαφορώντας για τις ώρες που χάνεις στην ουρά,
αδιαφορώντας για τις τιμές που παίρνουν τα ύψη,
ενδιαφερόμενος μόνο για το εντελώς άμεσό σου μέλλον,
ενδιαφερόμενος μόνο για το εντελώς άμεσο μέλλον
του δικού σου ρεζερβουάρ.
Οι ουρές στα βενζινάδικα κι οι ουρές στο χρηματιστήριο,
ο πανικός της στέρησης και ο πανικός του πλουτισμού,
τα υπερκέρδη που σε περιμένουν κι η βενζίνη που δεν θα 'χεις.
Ανυπεράσπιστος ακολουθείς ουρές.
Αλλά νά· έφτασες επιτέλους στην αντλία.
Γεμίζεις.

36 Comments:

At 7/26/2010 06:31:00 μ.μ., Blogger apologia pro sua vita said...

Γεμίζεις και σκίζεις.
Το επίπεδο του κομπλιμάν είναι υπόγειο χωρίς ακάλυπτο. Αλλά με τα κομπλιμάν δεν τα πάω καλά. Και αυτό το κείμενο μου άρεσε πολύ, να μην το πω; Το είπες ρε απολογία πάρα κάτω.

Αυτό το παρανοικό καλοκαίρι,όλα θα αλλάξουν. Ζούμε τον Μεγάλο Γκάτσμπι κοινωνικά και προσωπικά. Άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο. Άλλοι είμαστε ο Γκάτσμπι, άλλοι ο Τομ, άλλοι ο φτωχός πλην τίμιος αφηγητης. Η μεγάλη πτώση είναι κοντά. Αλλά μέχρι να έρθει, κοκτέιλ και κρυφοί εραστές, βραδυνά μπάνια και πάρτυ με λιμουζίνες. Σκοτεινά μυστικά και ξαφνικές βροχές στη μέση του καλοκαιριού. Μια ζέστη που δεν σ' αφήνει να σκεφτείς και η μόνη λύση είναι να πας στην πόλη. Νέα Υόρκη του 20, Αθήνα του 10.
Διαφθορά και ψευδαισθήσεις. Όλα μπορούν να συμβούν. Έχουμε ακόμα 38 ημερολογιακές σελίδες καλοκαίρι.

 
At 7/26/2010 07:28:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Πολύ ωραίο σχόλιο, ωστόσο δεν ξέρω για πόσους από αυτούς που γεμίζουν η βενζίνη είναι το καύσιμο για το τελευταίο πάρτι πριν την πτώση και για πόσους είναι κάτι σαν τα Νουνού μετά το Τσερνόμπιλ.

 
At 7/26/2010 07:31:00 μ.μ., Blogger celin said...

Για αυτον τον λογο που περιγραφεις,θα αυξηθουν(τουλαχιστον στους νεολαιοπιτσιρικαδες) κ τα μαλακα ναρκωτικα(ισως κ τα σκληρα),τα ξιδια(ουζα κρασια κ μπιρες,γιατι οι βοτκοτεκιλες θα ακριβυνουν με το φπα στα 23%),οι μεγαλυτεροι μπορει να ανακαλυψουν τα αντικαταθλιπτικα,ο κοσμος θα καθεται σπιτι του παρεα με τη πλασμα που προλαβε να αγορασει,
dvd,blue ray,φοβος κ παρανοια στις γειτονιες της ελλαδας απο τους μικροεγκληματιες που θα μπουκαρουν σπιτι σου,
απο τους μπασταρδους μεγαλοεγκληματιες πολιτικους που σου ρημαξαν τη χωρα(αλλα εσυ φυσικα θα βλεπεις στη τηλεοραση την "εκρηξη εγκληματικοτητας" κ θα στρεψεις τη προσοχη σου αποκλειστικα στους μικροεγκληματιες),

ποιος μπορει να αντεξει τοση πραγματικοτητα?

θα βυθιστουμε λοιπον στη πραγματικοτητα του μικροκοσμου μας κ θα κανουμε χαρουλες οταν φτανοντας στην αντλια,θα υπαρχει βενζινα κ για μας,

κ ενω η τροικα θα ζηταει 100.000 απολυσεις συνανθρωπων μας,εμεις θα χαιρομαστε που επιτελους οι κουφαλες οι δημοσιοι υπαλληλοι εξομοιωνονται στο τρομο με μας τους υπολοιπους.

 
At 7/26/2010 07:35:00 μ.μ., Blogger ασωτος γιος said...

respect stous prolalisantes

 
At 7/26/2010 09:09:00 μ.μ., Blogger apologia pro sua vita said...

Χαμογελάστε βρε, αυτό το καλοκαίρι όλοι θα γίνουμε ποιητές.
Εγώ θέλω να γίνω Φιτστζέραλντ.

 
At 7/26/2010 09:55:00 μ.μ., Blogger ΑΦ said...

Ο νεοέλληνας είναι πιο μπερδεμένος από ποτέ. Για τον χαμό στα βενδινάδικα φταίει η κυβέρνηση, φταίει το ΔΝΤ, φταίνε οι απεργοί; Φταίει ο ίδιος που αντιδρά ως αγελαίος εξαιτείας των ψυχολογικών λόγων που περιγράφει ο oldboy; Φταίει το γεγονός ότι λόγω της αντικειμενικής κατάστασης είναι τόσο ζορισμένος που πρακτικά δεν θα άντεχε μια επιπλέον ταλαιπωρία ή περιορισμό μεσοβδόμαδα;

Το καλό είναι ότι μετά από ένα βαθύ μπέρδεμα ακολουθεί και μια νέα επίγνωση. Το καλοκαίρι θα μας βοηθήσει σε αυτό. Προσωπικά δεν μπορώ να κάνω καμία πρόβλεψη για το πως θα αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας, αλλά νομίζω ότι το μέλλον μας θα είναι μεν δύσκολο, αλλά όχι δυστοπικό.

 
At 7/26/2010 11:08:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Μπράβο Oldboy. Είναι απίστευτο το ότι όλα αυτά τα υστερικά τα ζούμε τόσες φορές και πάλι τα ίδια κάνουμε! Όντως η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά κανείς δεν φαίνεται να διδάσκεται...
Niksik

 
At 7/27/2010 12:16:00 π.μ., Blogger jomarch said...

τελειο κείμενο, ωραία σχόλια (επιτέλους)

 
At 7/27/2010 03:28:00 π.μ., Blogger ΣΠΙΘΑΣ said...

@ Old Boy: " Αλλά νά· έφτασες επιτέλους στην αντλία.
Γεμίζεις."

Υπάρχει και εναλλακτκό σενάριο.

" Αλλά να. έφτασες επιτέλους στην αντλία,
την στιγμή που μόλις τελείωνε η βενζίνη ..το βενζινάδικο κατέβασε τα ρολά."

Έφτασε ο καιρός που θα μα δίνουν και κουπόνια,
( και δεν ξέρω και τι άλλο ακόμα.)

Εξαιρετικό.

 
At 7/27/2010 09:47:00 π.μ., Anonymous πανος said...

εγώ ob δεν θα πάω στην ουρά. Θα πάρω ποδήλατο.

 
At 7/27/2010 01:12:00 μ.μ., Blogger LeftG700 said...

Φίλε Old Boy,


Όταν 1000 λέξεις δεν φτάνουν για να δώσει κανείς μια εικόνα, τι να σου κάνουν 207; Με αυτή την έννοια, έχεις τα ελαφρυντικά σου. Νομίζουμε όμως ότι δεν είναι και πολύ ισχυρά. Κοίτα πόσο πιο πλήρης θα ήταν η εικόνα σου με λίγες μόνο παραπάνω λεξούλες, 120 για την ακρίβεια:


Και καθώς γεμίζεις, σκέφτεσαι ότι θα μπορέσεις να πας αύριο τον πατέρα σου για τις καθημερινές ακτινοβολίες στο «Μεταξά» χωρίς να τον σέρνεις μέσα στον ήλιο ψάχνοντας ταξί…

Κι ακόμα σκέφτεσαι, ότι θα κάνεις αύριο τη γύρα σου μέχρι την Παιανία σ’ εκείνον το πελάτη που έχεις στηρίξει όλες σου τις ελπίδες για μια καλή παραγγελία, καθώς δεν ξεχνάς τα προχθεσινά λόγια του Διευθυντή Πωλήσεων: «Πεσμένα κι αυτό το μήνα βλέπω τα νούμερα Χρηστάκη, πολύ πεσμένα… Εγώ πίστευα σε σένα…».

Κι ακόμα σκέφτεσαι ότι δεν θα χάσεις τα μεροκάματα της βδομάδας («Φοιτήτρια με υποτροφία παραδίδει μαθήματα Φυσικής, Χημείας και Μαθηματικών σε μαθητές Γυμνασίου– Λυκείου») που τα περιμένει πως και πως στο σπίτι η μάνα σου για να βγει ο μήνας…


Ωραία τα χρώματα της εικόνας που έφτιαξες φίλε Old Boy. Ωραία, αλλά όχι γήινα.

Ίσως γιατί ζωγράφισες αφ’ υψηλού…


Τα λέμε

 
At 7/27/2010 03:42:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Διαμάντι.

 
At 7/27/2010 04:20:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

«Ωραία τα χρώματα της εικόνας που έφτιαξες φίλε Old Boy. Ωραία, αλλά όχι γήινα.
Ίσως γιατί ζωγράφισες αφ’ υψηλού…»


Left G700, από τον χρυσελεφάντινο πύργο μου για την ακρίβεια.

 
At 7/27/2010 04:44:00 μ.μ., Blogger LeftG700 said...

Φίλε Old Boy,


Α υ τ ό δεν είναι απάντηση! Δεν το λέμε για να το μάθεις. Είσαι αρκετά έξυπνος για να μην περιμένεις να το μάθεις από μας.

Το λέμε για να γίνει σαφές ότι το ξέρουμε κι εμείς.


Τα λέμε (αλλά να λέμε κάτι...)

 
At 7/27/2010 08:10:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Το ξέρουμε και εμείς, my precious

 
At 7/27/2010 08:43:00 μ.μ., Blogger LeftG700 said...

No doubt, my dear; no doubt...


See ya

 
At 7/27/2010 10:49:00 μ.μ., Blogger apologia pro sua vita said...

Αχ αυτοί οι ΕΣΕΙΣ.
Με κάνετε να νιώθω τόσο ελάχιστη εμένα την ΕΓΩ.

Μάλλον μου αξίζει.

 
At 7/28/2010 02:58:00 π.μ., Blogger LeftG700 said...

Φίλη apologia pro sua vita,


Όσο αφορά σ' εμάς, δεν έχουμε την παραμικρή πρόθεση να σε κάνουμε να νιώθεις ελάχιστη -γιατί άραγε να το θέλουμε;

Χρησιμοποιούμε το 'εμείς', γιατί το μπλογκ είναι παρεΐστικο (δηλαδή μιας παρέας).

Δικαιούσαι να μη "μας πας", αν και δυσκολευόμαστε να δούμε το γιατί, αφού δεν έχουμε καν συνομιλήσει ποτέ. Αλλά είναι λίγο unfair να μας χρεώνεις προθέσεις που δεν έχουμε και τις οποίες τίποτα από όσα γράψαμε εδώ δεν δείχνει ότι έχουμε...


Τα λέμε

 
At 7/28/2010 04:51:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

ΣΙΓΑ ΤΗΝ ΟΜΗΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΣΤΕΡΙΑ. ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΑ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΙΟΝΙΑ, ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΖΟΥΜΕ, ΟΧΙ ΣΤΟ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ. ΚΑΙ ΣΙΓΑ ΡΕ ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΕ, ΣΙΓΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ ΕΣΕΝΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΙΞΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑΣ. ΔΗΛΑΔΗ ΕΜΕΙΣ ΣΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΤΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΨΕΜΑΤΑ, ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΙΔΡΩΤΑ; ΑΛΛΑ, ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 36 ΧΡΟΝΙΑ ΑΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕ "ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ", ΜΕ "ΝΕΕΣ ΙΔΕΕΣ", ΜΕ "ΕΚΣΥΧΡΟΝΙΣΤΕΣ", ΜΕ "ΣΕΜΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΥΣ" ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΛΥ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ; ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ, ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΕ ΜΕ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΕ ΚΑΙ, ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ, ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΕ ΓΛΕΙΦΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΣΕ ΚΡΑΖΟΥΝ. ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΣΤΑ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΚΑΙ Η ΤΡΕΛΟΓΙΑΤΡΕΣΣΑ, ΑΣΕ ΤΙΣ ΑΦ'ΥΨΗΛΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΕΜΠΑ ΣΤΟ ΧΟΡΟ, ΑΛΛΑ ΕΣΥ ΔΕΝ. ΙΣΩΣ ΑΝ ΕΒΑΖΕΣ ΛΙΓΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ...

"ΣΤΑΛΙΝΙΚΟΣ"

 
At 7/29/2010 01:53:00 π.μ., Blogger LeftG700 said...

Φίλη apologia pro sua vita,


Είναι κακό στη φαντασία σου
να πλάθεις «εχθρούς»
κι ακόμα πιο χειρότερο: οι «εχθροί» να σου μιλούν
κι εσύ να κάνεις πως δεν ακούς…


Τα λέμε (αλλά δεν θα σου βάλουμε και το πιστόλι στον κρόταφο κιόλας!...)

 
At 7/29/2010 11:10:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Apologia, σε παρακαλούμε, απάντησέ μας, μην μας αγνοείς. Δεν είμαστε ανύπαρκτοι, αφού είμαστε πολλοί. Μην νιώθεις ελάχιστη, έλα απάντησέ μας

 
At 7/29/2010 02:02:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Left G700
Διαβάζοντας τις 207 λέξεις του οικοδεσπότη,
αυθόρμητα ( ειλικρινά εντελώς αυθόρμητα),
μου ήρθε στο μυαλό ένα περιστατικό που
είχα βιώσει δέκα χρόνια πριν. Αντίστοιχο
περιβάλλον( απεργία βυτιοφόρων) εγώ
μεσάνυχτα να περιμένω ήδη δυο ώρες
στην ουρά με την ψυχή στο στόμα, γιατί
το πρωί στις 8 έπρεπε να πάω τη μάνα μου
στον Άγιο Σάββα για να κάνει ακτινοβολία.
Διαβάζοντας στη συνέχεια τις 120 δικές σας
λέξεις, πάλι αυθόρμητα , σκέφθηκα να μια
πολύ ωραία περιγραφή όχι μόνο της δικής
μου εμπειρίας αλλά και άλλων δύο που
συμβολικά εσείς επιλέξατε ως αντιπροσωπευτικές
των χιλιάδων εμπειριών που υπάρχουν.

Προσωπικά όμως προτιμώ ένα κείμενο
( σαν το κείμενο του οικοδεσπότη) που
έχει τη δύναμη να ωθήσει το μυαλό μου για
να σκεφθεί και να ανασύρει μνήμες
και θεωρώ πως ένα τέτοιο κείμενο έχει
τη δική του αυτόνομη αξία.
«Προσωπικά» βέβαια κάποιος άλλος προτιμά
ένα κείμενο που εμπεριέχει τις 120 δικές
λέξεις και προσανατολίζει τη σκέψη του
σε συγκεκριμένους δρόμους και αυτό το
κείμενο έχει επίσης τη δική του αυτόνομη
αξία.
Μου είναι δύσκολο όμως να κατανοήσω ,
γιατί η αξία του αρχικού κειμένου για να
αποκτήσει « αξία» πρέπει να συμπεριλάβει
και την αξία του δικού σας κειμένου , αφού
τότε θα έχει δημιουργηθεί ένα νέο κείμενο
με άλλη δική του αυτόνομη αξία που θα
το προτιμούν κάποιοι άλλοι ,πάντα «προσωπικά»

Με εκτίμηση σε όλους, όσοι κι’αν είστε.

 
At 7/29/2010 05:12:00 μ.μ., Blogger LeftG700 said...

Ανώνυμε φίλε,


Το σχόλιό σου είναι, με τα ελαστικότερα κριτήρια,· ένα ανόητο σχόλιο. Άκου γιατί:

1) Δεν παρακαλέσαμε κανέναν. Η στοιχειώδης ευγένεια όμως νομίζουμε ότι επιβάλλει, όταν απευθύνεσαι σε κάποιον κι εκείνος σου απαντάει, να του απαντάς κι εσύ, έστω και για να του πεις ότι δεν τον γουστάρεις και να μη σου απευθύνει το λόγο ξανά.

2) Είμαστε λίγοι, πολύ λίγοι: μόλις πέντε. Κι αυτό εν απαρτία. Συχνά είμαστε λιγότεροι και κάποτε μόνο ένας. Ακόμα και σ’ αυτή την τελευταία περίπτωση το δικό σου «μπόι» —αν κρίνουμε από το σχόλιό σου βέβαια, δεν έχουμε άλλα στοιχεία— δεν φτάνει ούτε μέχρι τη σόλα της καλοκαιρινής σαγιονάρας μας που την πήραμε από τη λαϊκή.

3) Ποτέ δεν είπαμε στην apologia pro sua vita «να μη νιώθει ελάχιστη». Ας νιώθει για τον εαυτό της όπως θέλει. Εκείνο που της είπαμε ήταν να μη βγάζει αυθαίρετα συμπεράσματα για μας. Δεν καταδέχτηκε να μας απαντήσει κι έτσι δεν μπορούμε να ξέρουμε τι είχε στο μυαλό της όταν έγραψε το σχόλιό της.


Τα λέμε (όχι ανοησίες όμως· το δικαίωμα στην ανοησία ο καθένας μας μπορεί να το ασκήσει άπαξ κι εσύ το ’παιξες ήδη το χαρτί σου και ήταν λιμό…).

 
At 7/29/2010 05:20:00 μ.μ., Blogger LeftG700 said...

Φίλε Σωτήρη,


Υπάρχει μια φράση που αποδίδεται στον Αριστοτέλη (πιθανότατα την έχεις ακούσει). Η φράση έχει ως εξής:

«Φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δε αλήθεια». Το νόημά της είναι προφανές.

Φοβόμαστε ότι το σχόλιό σου δεν είναι σύμφωνο με την παραπάνω αρχή.

Αφού πούμε προκαταβολικά ότι εδώ δεν κάνουμε κανένα «διαγωνισμό κειμένων» στη συνέχεια να διατυπώσουμε κάποιες απορίες μας:

Αν το ποστ του Old Boy σου έφερε στη μνήμη το περιστατικό με τη μητέρα σου, πώς και δεν πρόσεξες ότι αυτό το περιστατικό δεν υπήρχε ούτε σαν υπόνοια στο ποστ; Αλλά άντε, δεν το πρόσεξες, άνθρωποι είμαστε.

Πώς όμως και δεν το πρόσεξες ούτε μετά το δικό μας «συμπλήρωμα»; Μασημένο παξιμάδι ήταν! Κανονικά έτσι έπρεπε να γίνει, για να μη σου πούμε ότι θα μπορούσαν να σου έρθουν και δάκρυα στα μάτια (στη θέση σου θα το παθαίναμε). Δεν βλέπουμε όμως να γράφεις κάτι τέτοιο.

Φίλε Σωτήρη, το κείμενο του Old Boy είναι μονόχρωμο, μονομερές, ελιτίστικο και κραυγαλέα γραμμένο «απ’ έξω» (κούνια που τον κούναγε!...). Κοντολογίς: μισές αλήθειες (ολόκληρα ψέματα).

Το δικό μας συμπλήρωμα τι είναι; Το δικό μας συμπλήρωμα φίλε Σωτήρη είναι ό,τι καταλαβαίνεις εσύ και οι άλλοι αναγνώστες πως είναι. Κάθε κείμενο, όταν φύγει από τα χέρια αυτού που το ’γραψε αυτονομείται. (Σ’ αυτό το τελευταίο δεν μπορείς να διαφωνήσεις. Εσύ πρώτος ανάφερες την έννοια ‘αυτονομία’, έτσι δεν είναι;).

Φίλε Σωτήρη δεν είναι κακό να νιώθεις φιλία για τον Old Boy. Ίσα-ίσα που είναι υπέροχο συναίσθημα. Το ξέρουμε. Κι εμείς είμαστε φίλοι μεταξύ μας και φυσικά έχουμε κι άλλους φίλους, ο καθένας στην προσωπική του ζωή. Όμως… Τα είπαμε, δεν τα είπαμε; Φίλος μεν Old Boy… κ.λπ., κ.λπ.

Με ανάλογη εκτίμηση,


Τα λέμε

 
At 7/29/2010 06:39:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

Αγαπητέ LeftG700
μόνος σου πρέπει να ήσουν πριν λίγο.

«Αν το ποστ του Old Boy σου έφερε στη μνήμη το περιστατικό με τη μητέρα σου, πώς και δεν πρόσεξες ότι αυτό το περιστατικό δεν υπήρχε ούτε σαν υπόνοια στο ποστ; Αλλά άντε, δεν το πρόσεξες, άνθρωποι είμαστε.»

Αυτό ακριβώς λέω , πως ενώ το περιστατικό
δεν υπήρχε ούτε σαν υπόνοια στο κείμενο,
εμένα μου ήρθε στο μυαλό. Αυτή τη δυναμική
του κειμένου λέω ότι προτιμώ.

«Πώς όμως και δεν το πρόσεξες ούτε μετά το δικό μας «συμπλήρωμα»; Μασημένο παξιμάδι ήταν! Κανονικά έτσι έπρεπε να γίνει, για να μη σου πούμε ότι θα μπορούσαν να σου έρθουν και δάκρυα στα μάτια (στη θέση σου θα το παθαίναμε). Δεν βλέπουμε όμως να γράφεις κάτι τέτοιο.»

Και αυτό τι είναι;
«Διαβάζοντας στη συνέχεια τις 120 δικές σας
λέξεις, πάλι αυθόρμητα , σκέφθηκα ν α μ ι α
π ο λ ύ ω ρ α ί α π ε ρ ι γ ρ α φ ή όχι μόνο
της δικής μου εμπειρίας αλλά και άλλων δύο που
συμβολικά εσείς επιλέξατε ως αντιπροσωπευτικές
των χιλιάδων εμπειριών που υπάρχουν.»

και αφού θέλεις να το δεις γραμμένο
ναι, η διαδικασία ξεκίνησε, δάκρυα όμως
δεν βγήκαν, έχουν στερέψει.

Για τα περί Αριστοτέλη , φιλίας ,κ.τ.λ.,
τα λέμε άλλη φορά, γιατί χωρίς να το
ξέρεις έπεσες πάνω σε εξειδίκευση.

Με εκτίμηση σε όλους

 
At 7/29/2010 06:52:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

LeftGollum700, το νο2 σχόλιό σου (οι 5 που πρακτικά είναι ένας και η σαγιονάρα του Βούδα) με δικαιώνει απόλυτα σε σχέση με τη σχιζοφρενική μεγαλομανία σου. Ελεύθερα συνέχισε να μας διασκεδάζεις

 
At 7/29/2010 07:35:00 μ.μ., Blogger LeftG700 said...

Φίλε Σωτήρη,


Ήταν σαφής η επίδραση του ποστ στην ψυχή σου. Αυτό το καταλάβαμε. Διατυπώσαμε την απορία πώς και δεν πρόσεξες την απουσία (εσένα και της μητέρας σου) από το ποστ. Και το παράπονο ότι πέρασες στο ψιλοντούκου ότι εμείς σάς είχαμε βάλει στο κάδρο μας, χωρίς να σας ξέρουμε... Παράπονο όχι προσωπικό.
Είπαμε, δεν κάνουμε διαγωνισμό κειμένου εδώ. Αλλά παράπονο για το πώς η α λ ή θ ε ι α που υπάρχει σε ένα κείμενο προσλαμβάνεται ως απλώς μια άλλη τεχνική γραφής...

Έχεις δίκιο. Ναι, θέλαμε να το δούμε γραμμένο. Όχι απο ναρκισσισμό ή μεγαλομανία, όπως γράφει ο ανώνυμος μετά από σένα. Ο λόγος είναι άλλος φίλε μας.

Να 'ξερες πόσα ποστς έχουμε γράψει με θολωμένα μάτια...


Τα λέμε

 
At 7/29/2010 07:40:00 μ.μ., Blogger LeftG700 said...

Ανώνυμε φίλε,


Καμία μεγαλομανία, ουτε σχιζοφρενική, ούτε απλή. Όπως δεν είμαστε πολλοί, δεν είμαστε και "μεγάλοι". Κανονικοί είμαστε. Ξέρεις, average. Μέσος όρος.

Εσύ μας βλέπεις "μεγάλους". Και φοβόμαστε πως ο μοναδικός λόγος που συμβαίνει αυτό είναι επειδή εσύ είσαι κομμάτι "μικρός"...


Τα λέμε (αλλά "ψήλωσε" λίγο ρε γαμώτο!...)

 
At 7/29/2010 07:49:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Από το γεγονός και μόνο ότι έχεις αλλάξει ύφος, καλό σου έκανα. Καλά, δεν θα σε ξαναπώ Gollum. Αλλά να ξέρεις, ο πρώτος πληθυντικός και αφύσικος είναι και λίγο γραφικός.

 
At 7/29/2010 07:54:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

LeftG700
Μάζεψε και τους άλλους,
ξεθόλωσε τα μάτια σου
και ξαναδιάβασε ότι σου έγραψα.

Με εκτίμηση (μέχρι ενός ορίου βέβαια)

 
At 7/30/2010 12:08:00 π.μ., Blogger LeftG700 said...

Ανώνυμε φίλε,


Δεν αλλάξαμε κανένα ύφος. Εσύ άλλαξες λίγο διάθεση απέναντί μας. Αυτό είναι καλό. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα και δεν χρειάζονται εντάσεις.

Λυπούμαστε που σου δίνουμε αφύσικη και γραφική εντύπωση. Αλλά, όπως καταλαβαίνεις, δεν μπορούμε και να διαλύσουμε το μπλογκ για χάρη σου.


Τα λέμε

 
At 7/30/2010 12:17:00 π.μ., Blogger LeftG700 said...

Φίλε Σωτήρη,


Νομίζουμε ότι και εσύ και εμείς έχουμε καταλάβει πού συμφωνούμε και πού διαφωνούμε. Ας μείνουμε προς το παρόν σε ό,τι συμφωνούμε. Ευκαιρίες για συζητήσεις πάντα υπάρχουν στο νετ.

Άκομψο το κλείσιμό σου. Και, κυρίως, περιττό. Ας είναι. Κακία δεν κρατάμε.


Τα λέμε

 
At 7/30/2010 08:47:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Θα διαλυθεί όταν καταλάβουν ότι ο εγωπαθής αρχηγός τους ρεζιλεύει με ποικίλους τρόπους.

Η apologia τίποτα ακόμα ε; Άδικα σας κρατάω παρέα.

Πείτε τα μόνοι σας και προπαντώς μη κρατάτε κακία (ή 5 διαφορετικές κακίες)

 
At 7/30/2010 03:02:00 μ.μ., Blogger LeftG700 said...

Χα!

 
At 7/30/2010 04:57:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

«... το κείμενο του Old Boy είναι μονόχρωμο, μονομερές, ελιτίστικο και κραυγαλέα γραμμένο «απ’ έξω» (κούνια που τον κούναγε!...). Κοντολογίς: μισές αλήθειες (ολόκληρα ψέματα)».
Όπως το πάρει κανείς. Κανείς μπορεί να το δει και αντίθετα: ότι αυτοί που είχαν άμεση ανάγκη τη βενζίνη, εξαιτίας της υστερίας αντί να περιμένουν δύο λεπτά στο βενζινάδικο περίμεναν μία ώρα και αντί να γεμίσουν με 40 ευρώ γέμισαν με 50. Ότι αυτός που ήθελε να βάλει βενζίνη για να πάει στο Μεταξά ή για να δουλέψει για να ζήσει έπρεπε να περιμένει άλλους είκοσι εμπρός του που γέμιζαν για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.

 
At 7/31/2010 04:30:00 μ.μ., Blogger LeftG700 said...

Φίλε Old Boy,


Αυτό μάλιστα! Ε ί ν α ι απάντηση! Λίγο καθυστερημένη; Λίγο καθυστερημένη! Και λοιπόν; Δεν λένε "κάλλιο αργά παρά ποτέ"; Επομένως, κανένα πρόβλημα μ' αυτό. Το πρόβλημα δεν έγκειται στο ότι είναι καθυστερημένη. Το πρόβλημα έγκειται στο τι δεν είναι ικανοποιητική. Γιατί;

Γιατί συμπληρώνει με τις 77 λέξεις της τις δικές μας 120. Και συγχρόνως περιγράφει με πληρέστερη ακρίβεια μια πολυσύνθετη πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που δεν υπήρχε στο αρχικό σου κείμενο όμως. Χρειάστηκαν οι 120 δικές μας λέξεις για να π ρ ο σ θ έ σ ε ι ς αυτές τις καινούργιες 77 και να έρθεις πιο κοντά της...

Φίλε Old Boy, λιγότερα γραψίματα και πιο πολύ (ανοιχτή) καρδιά!...

Η αλλιώς, για να μεταφερθούμε και στο αγαπημένο σου παιχνίδι:

Λιγότερος ατομισμός και πιο πολύ ομαδικό παιχνίδι!


Τα λέμε

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home