Ο τεχνοκράτης

Προκειμένου να καταφέρει να αποκόψει όσο περισσότερο γίνεται τον εαυτό του από τον κόσμο,

να καταφέρει δηλαδή να διατηρεί απρόσκοπτη την ροή των σκέψεων και των εσωτερικών διεργασιών του από τα εξωτερικώς συμβαίνοντα,

είχε καταφύγει στην τεχνοκρατική οργάνωση των συναισθημάτων του.

Και πράγματι,

αναδιαρθρώνοντας με μια σειρά θεσμικών τομών το πρότερο συναισθηματικό χυμείο,

είχε πετύχει,

νόμο το νόμο και ερμηνευτική εγκύκλιο την ερμηνευτική εγκύκλιο,

να έχει ανά πάσα στιγμή εύκαιρη την προβλεπόμενη αντίδραση για το εκάστοτε πρόβλημα.

Επειδή τώρα ο άνθρωπος είναι μυστήριο ον,

ον η πλήρης εξορθολογικοποίηση του οποίου συναντά διαρκώς προσκόμματα

λόγω ψυχικών κεκτημένων και άλλων παρόμοιων ιδεοληψιών,

λίγο πολύ απέκρυβε από τον εαυτό του την τεχνοκρατική του διάσταση,

αφού αυτή μόνο έτσι απέδιδε αποτελεσματικά,

παραχωρώντας του συγκριτικό πλεονέκτημα στον συναισθηματικό ανταγωνισμό.

Ωστόσο η εμμονή του στο γράμμα της κάθε διάταξης

και η ολοένα μεγαλύτερη απομάκρυνσή του από το πνεύμα της

είχε αρχίσει να γίνεται πηγή κακοσμίας.

Στην αρχή άρχισαν να τη συλλαμβάνουν οι πιο ευαίσθητες μύτες,

μετά οι περισσότερες, στο τέλος όλες.

Προκλήθηκε λοιπόν αναταραχή που απειλούσε να διαταράξει την απρόσκοπτη ροή των σκέψεων και των εσωτερικών διεργασιών του.

Η κατάσταση έπρεπε είτε να εξορθολογιστεί προς το κυνικότερο

(προς τη συνειδητή δηλαδή τεχνοκρατική λειτουργία των αντιδράσεών του)

είτε να επανασυναισθηματικοποιηθεί προς το αθωότερο.

Μπελάς και η ομολογία κυνισμού,

μπελάς και η εκ νέου παράδοση στη συναισθηματική ζούγκλα.

Μπελάς ο έξω κόσμος γενικά σκέφτηκε,

θα συμφωνούσε μαζί του άλλωστε κι ο Σωκράτης,

αλλά και να συμφωνούσε δεν λέει κάτι από μόνο του,

αφού υπάρχει ποιοτική διαφορά από ροή σκέψεων σε ροή σκέψεων,

ενώ από συναισθηματική αποστασιοποίηση σε συναισθηματική αποστασιοποίηση όχι.