Απ΄τα -σάπια- κόκκαλα βγαλμένη
Η ώρα είναι μία παρά είκοσι και στο ΣΕΦ ακόμη διαβουλεύονται για τον τρόπο που θα αδειάσει το γήπεδο, αν τελικά αδειάσει. Όσο γινόταν παιχνίδι, σε περίοπτη θέση βλέπαμε το πανό «ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗ ΜΠΙΝΕ ΝΑ ΣΑΠΙΣΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΣΟΥ». Και το θέμα δεν είναι μόνο ότι όσα συμβαίνουν απόψε αποτελούν εθιμικό δίκαιο των πολλών τελευταίων ετών (εθιμικό δίκαιο και των δύο αντιμαχόμενων πλευρών), το θέμα είναι ότι συμβαίνουν και σε έναν τομέα που άνθιζε, σε έναν τομέα που στον διεθνή ανταγωνισμό τα πήγαινε μια χαρά. Αλλά ακόμη και δυο εταιρίες με δυσθεώρητα μπάτζετ δεν θέλησαν ποτέ να απαλλαγούν από όλο αυτό το έμεσμα, με το οποίο μαζί πορεύονταν, λες και το είχαν αληθινά ανάγκη.
Παρακμή παντού, ακόμη και στους τομείς που ακμάζουν,
σαπίλα παντού, ακόμη και στους τομείς που σφύζουν από υγεία.
Χαλασμένα χρόνια, χαλασμένος τρόπος, χαλασμένες νοοτροπίες, μιθριδατισμός, αηδία παντού.
Είναι μία, το παιχνίδι ξανάρχισε, πάμε να τους τελειώσουμε στο μισοεκκενωμένο γήπεδό τους.
posted by Old Boy @ 12:41 π.μ.
20 comments
20 Comments:
Η τελευταια σου φραση,περα απο ειρωνικη κ αυτοσαρκαστικη,
εμενα μου ηχει σαν απελπισμενη παραδοχη μιας αληθειας,
η οποια λεει
"Ολα γιναν σκατα,κ τι να λεει,αφου δε μπορουμε να το αλλαξουμε,
τουλαχιστον ας το απολαυσουμε οσο μπορουμε"
Γιατι περα απτα κοκκινο πρασινα καφριλικια,
το no tomorrow που εκπεμπει τμημα των επεισοδιων,
περα απο την εξαχρειωση,τη γελοιοποιηση του αθλητισμου κ την ασφυξια που μπορει να νιωθουμε παρακολουθωντας τα ολα αυτα,
περα απο ολα αυτα,
εκεινο που μου μενει περισσοτερο στο μυαλο,ειναι η κατακτηση ενος ακομα πρωταθληματος απο τη παναθα,
απο τη μεγαλυτερη ομαδα που γεννησε ποτε ο ελληνικος αθλητισμος.
Προφανως η παραδοχη αυτη πρεπει να με κανει να ντρεπομαι.
Ντρεπομαι που δεν το καταφερνει.
[να με κανει να ντραπω]
Aναμενόμενες συμπεριφορές οπαδών, όταν οι ιδιοκτήτες των ομάδων, όλων ανεξαιρέτως, σε κάποια φάση της επαγγελματικής τους δραστηριότητας λειτούργησαν (αν δεν λειτουργούν ακόμα) ως πραγματική μαφία.
Είναι μία, το ( ί δ ι ο ) παιχνίδι ξανάρχισε, πάμε να τους τελειώσουμε στο μισοεκκενωμένο γήπεδό τους.
Όσο οι κανόνες του παιχνιδιού είναι οι ίδιοι ,
στον αθλητισμό , στην πολιτική , στις τέχνες ,
στα γράμματα , στην υγεία , στην παιδία , … , παντού
το αποτέλεσμα θα είναι όπως ακριβώς όπως το λες.
Αηδία παντού.
Αλλά που θα πάει , θα πεθάνουμε μια μέρα
και θα αλλάξουμε , Εμείς οι έλληνες.
Υ/Γ
Ότι το post είναι γαμάτο δεν χρειάζεται
να στο πω , το γράφω.
Άμα το σχόλιο το γράφεις όπως όπως ,
βγαίνει κι’ένα παραπάνω όπως.
(Χαιρέκακη μαλακία τυ΄που told-you-so, παρακαλώ να αγνοηθεί:)
Όταν σου τα 'λεγα μου έλεγες "έλα ρε, δεν είναι τόσο ασχημα τα πράγματα".
Πάντως μου ήρθε μήνυμα στο φατσομπούκι να ψηφίσω ποιος έτρεξε στη Λαμία.
"λες και το είχαν αληθινά ανάγκη."
Ας μην το αποκλείουμε.
Και κατά σύμπτωση, μόλις έπεσα στο εξής από το πάντα αξιόλογο Βυτίο:
http://tovytio.wordpress.com/
.
ΥΠΗΡΞΕ ΜΙΑ ΑΟΡΑΤΗ ΑΛΛΑ ΑΜΕΙΛΙΚΤΗ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΠΑΟ:
11 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΝΙΚΗ ΤΙΤΛΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΕΦ
8ο ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ
8 ΤΡΙΠΟΝΤΑ ΣΤΟ ΜΑΤΣ
8 Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΑΝΕΛΑΣ ΤΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΠΑΙΚΤΗ (ΜΠΑΤΙΣΤ)
ΟΛΑ ΜΑ ΖΙ ΒΓΑΖΟΥΝ 11 8 8 8
ΤΥΧΑΙΟ;
ΔΕ ΝΟΜΊΖΩ!
ο ΟΒ θα ήθελε να εξαφανίσει του σολωμού την γλώσσα. έτσι δεν είναι ΟΒ μου;
Οι τομείς ποτέ δεν έσφυζαν από υγεία, αλλά από επιτυχία. Αυτοί οι τομείς που μέχρι χθες έβλεπες ως υγιείς, είναι που σταμάτησαν και το μπάσκετ στον Γκάλη -τον άνθρωπο στου οποίου τον μόχθο βασίστηκε όλο το υγιές οικοδόμημά τους και η άνθηση των διαφόρων επιμέρους τομέων. Πράγμα που σημαίνει πως είχαν ξεκινήσει λάθος anyway.
Το μπάσκετ στην Ελλάδα υπήρξε η κατεξοχήν αποθέωση της εφήμερης επιτυχίας, πλην όμως με σχετική διάρκεια. Και όταν λέω "εφήμερη" εννοώ ως προς το βάθος χρόνου που χαρακτηρίζει τα κριτήρια τόσο των επιχειρηματικών κινήσεων όσο και των κατεξοχήν αθλητικών πεπραγμένων και σχεδιασμών. Θινκ αμπάουτ ιτ.
Και in terms of συνέπεια και σοβαρότητα (και συνέχεια και βάθος χρόνου) όλο αυτό έχει μια εξαίρεση: τον Ομπράντοβιτς.
Πόσο δίκιο έχεις, κάνε με δίχως γυρισμό στην κόλαση να φτερουγίσω μου!
(Τα φαρμακάκια σου τα πήρες, έτσι; Τον Καρουζάκο σου τον μελέτησες σήμερα; Ετοίμασες τη σάκα σου; Έβαλες μέσα όλα τα κολασμένα σου κόμεντς;)
Εγώ πάω για μπυρίτσα. Εσύ να κάτσεις εδώ, στο μεροκάματο του φθόνου. Τι ποιητής θα ήσουν, αν δεν μισούσες το καταφύγιό σου :Ρ
Προφανώς και διαφωνώ, Costinho. Όχι τόσο στα του Γκάλη (αν και έχουν μια δόση υπερβολής), αλλά στο αν είναι εφήμερο το οικοδόμημα του ελληνικού μπάσκετ και του Παναθηναϊκού ειδικότερα. Ομάδα με 5 ευρωπαϊκά σε 15 χρόνια -αφήνω στην άκρη την ελληνική κυριαρχία- δεν θα μπορούσε να χτιστεί σε σαθρά θεμέλια ούτε μόνο με λεφτά, αν δεν υπήρχαν και οι υγιείς βάσεις.
Τώρα αλήθεια είναι ότι οι Γιαννακόπουλοι την οπαδική αλητεία ποτέ δεν την έδιωξαν στα αλήθεια από κοντά τους και αυτό θα ρίχνει πάντα μια σκιά σε αυτό που έχτισαν που όμως είναι αντικειμενικά -και όχι μόνο οπαδικά- αξιομνημόνευτο και αξιοθαύμαστο.
Aerosol, το ποστ του Βυτίου είναι στην καρδιά του θέματος. Όσο για τους οπαδικούς στρατούς δέχομαι ότι τους έχουν περισσότερο ανάγκη οι ΠΑΕ, εκεί που το παιχνίδι αφενός παίζεται πολύ περισσότερο εντός συνόρων και αφετέρου είναι τέτοια η φύση του παιχνιδιού που οι εκπλήξεις καραδοκούν και η εξέδρα παίζει το ρόλο της. Στο μπάσκετ με τις δυο ομάδες να έχουν επί χρόνια μπάτζετ που δεν παίζονται και τον εσωτερικό ανταγωνισμό να τον έχουν εξοντώσει, με αποτέλεσμα να μην κινδυνεύουν να χάνουν παρά μόνο η μία από την άλλη, με τα γήπεδα να είναι μικρότερα και άρα να μπορούν να γεμίσουν πολύ ευκολότερα με μη χουλιγκάνους, τι τελικά εξυπηρετούν οι στρατοί; Στο να γίνονται οι έδρες στα πλέι οφ ζούγκλες; Σύμφωνοι, αλλά γίνονται αμοιβαία ζούγκλες, με αποτέλεσμα ό,τι ας πούμε κερδίζεται εντός έδρας να χάνεται εκτός. Οπότε νομίζω ότι τελικά δεν τους κάνουν καλό οι στρατοί αλλά απαξιώνουν (να πω μια λέξη που δεν μου αρέσει) «το προϊόν τους».
Ωστόσο επειδή ακριβώς το θέμα μπαίνει στο γενικότερο πλαίσιο που θέτει το Βυτίο, τελικά οι χουλιγκάνοι δεν είναι κάτι ριζικά διαφορετικό από όλους εμάς. Δεν υπάρχει και τόση μεγάλη διάκριση ανάμεσα στον μη χουλιγκάνο οπαδό, τον δημοσιογράφο, την εφημερίδα και τον χουλιγκάνο.
Η αηδία είναι συνολική και οργανικά εντεταγμένη.
Celin, η ειλικρίνεια δεν είναι αιτία ντροπής. Και προφανώς όσο κι αν αηδίασα κι εγώ, αν είχαμε χάσει θα ήμουν αηδιασμένος και ανήσυχος για την τελική έκβαση, ενώ τώρα είμαι και αηδιασμένος και περήφανος για την ομάδα.
πολύ μεγάλη ομάδα ο Παναθηναικός !
απίστευτο πως με τόσους τραυματισμούς και απέναντι στα άπειρα λεφτά του Ολυμπιακού η ομάδα του Ομπράντοβιτς
είναι και πάλι πρωταθλήτρια !
Ο Γιαννάκης ο Μπουρούσης τι λέει για όλα αυτά που μας έκανε και χειρονομίες ;
Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος, από τον Καρρά μέχρι τον Ελύτη, θέλει που και που το trash του. Εγώ π.χ. έχω την F1. Ως trash ορίζω μια χαμηλής ποιότητας παθητική ενασχόληση που ικανοποιεί την ανάγκη του εγκεφάλου κάπου-κάπου να μην ασχολείται με τίποτα, comfortably numb θα το ονόμαζα.
Η διαφορά σε κάθε άνθρωπο είναι, πέρα από τον χρόνο που ασχολείται με το trash του, κατά πόσο συνειδητοποιεί ότι αυτό που κάνει είναι trash και τις ανάγκες που εξυπηρετεί.
Καθώς old boy σε έχω σε μεγάλη εκτίμηση, φαντάζομαι ότι έχεις πλήρη συναίσθηση όλων αυτών. Οπότε και δεν χρειάζεται να απορείς και να δυσανασχετείς για το ποιόν των ανθρώπων που έχει μαζέψει ο βασιλιάς του trash, ο υποστηρικτής αθλητικής ομάδας.
υ.γ. Πριν από πολλά χρόνια σε έναν αγώνα μπάσκετ κάποιοι οπαδοί φώναζαν συνθήματα για έναν παίχτη που είχε χάσει το παιδί του. Από τότε αποφάσισα να διαχωρίσω πλήρως και αμετάκλητα την θέση μου από αυτήν την κατηγορία ανθρώπων. Παρόλα αυτά Old boy και Hornby εξακολουθώ να διαβάζω.
2000man, είναι μεγάλη κουβέντα αυτή, την έχω κάνει γραπτώς πολλές φορές στο παρελθόν, συμπερασματικά η θέση μου είναι ότι ο αθλητισμός μπορεί να βρίσκεται στον αντίποδα του trash αλλά την ίδια στιγμή ένα σωρό κόσμος τον παρακολουθεί με τα χαμηλότερα ένστικτα. Όλα τελικά εξαρτώνται από το πώς το παρακολουθούμε και πώς συμμετέχουμε στο όλο θέμα. Πάντως διαφωνώ εντελώς στο ότι το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ είναι από μόνα τους ευτελείς δραστηριότητες.
Εάν παίρνει έξι εκατομμύρια ευρώ, ένας τύπος που φτύνει τους άλλους στα μούτρα, μήπως η έξοδος από την κρίση είναι να αρχίσουμε να φτύνουμε ο ένας τον άλλον στα μούτρα για να μας πληρώνει η ΚΑΕ Παναθηναϊκός;
placebo
To φτύσιμο του όμως είναι μια κατάπτυστη στιγμή. Όποιος επιλέγει να δει αυτή και μόνο και όχι τις υπόλοιπες μάλλον κάτι κάνει λάθος.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home