Η υπεροχή των συνδυασμών

Κι όσο θα ψάχνουμε να βρούμε αν ο Μέσι είναι ή δεν είναι ο νέος Μαραντόνα, it is in the humble opinion of this narrator, ότι η Μπαρτσελόνα της τελευταίας διετίας είναι μακράν η καλύτερη ποδοσφαιρική ομάδα όλων των εποχών.

Μπορεί στη Μαδρίτη να χάσει και να χάσει και το πρωτάθλημα, μπορεί στον ημιτελικό ο Μουρίνιο να της υφαρπάξει την πρόκριση, μπορεί πέρσι να χρειάστηκε να μεσολαβήσουν και τα υπέρ της διαιτητικά όργια με την Τσέλσι για να φτάσει να κατακτήσει τα πάντα, αλλά όλα αυτά σχετική σημασία έχουν, τη σημασία του αποτελέσματος.

Αυτά που κάνει όμως η Μπαρτσελόνα στο γήπεδο τίποτα σχετικό δεν έχουν, είναι τέτοιας διάρκειας, τέτοιας πειστικότητας και τέτοιας εμφατικής υπεροχής, που αυτός ο συνδυασμός δέους και αγαλλίασης που προξενούν είναι καταδικασμένος να αδικείται από την προσπάθεια μεταγραφής του σε λέξεις, αλλά ταυτόχρονα προορισμένος να δικαιώνεται στα βλέμματα των θεατών όλης της γης.

Τα βλέμματα ξέρουν πριν τις λέξεις.

Και μια ομάδα αποτελούμενη από έντεκα σώματα και πνεύματα που συν - κινούνται για να συνδυαστούν, λογικό είναι να συγκινεί πολύ βαθύτερα από οποιαδήποτε μονάδα που -αποτελούμενη από ένα πνεύμα εντός ενός καθιστού σώματος- προσπαθεί να συνδυάσει λέξεις για να περιγράψει αυτό που τα βλέμματα επί μια διετία παρακολουθούν και εμπεδώνουν και πια αποδέχονται και ξέρουν.